Αριθμός 302/2018
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
– Αθέμιτος ανταγωνισμός. Πράξεις του εταίρου αντικείμενες στα συμφέροντα της εταιρίας.
– Κατά τη διάταξη του άρθρου 1 Ν. 146/1914 «περί αθεμίτου ανταγωνισμού», απαγορεύεται κατά τις εμπορικές, βιομηχανικές ή γεωργικές συναλλαγές κάθε πράξη, που γίνεται προς το σκοπό ανταγωνισμού, η οποία αντίκειται στα χρηστά ήθη. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 13 εδ. α και δ του ιδίου ως άνω νόμου, όποιος κατά τις συναλλαγές κάνει χρήση ονόματος κάποιου, εμπορικής επωνυμίας ή ιδιαίτερου διακριτικού γνωρίσματος καταστήματος ή βιομηχανικής επιχείρησης ή κάποιου εντύπου, κατά τρόπο δυνάμενο να προκαλέσει σύγχυση με το όνομα, την εμπορική επωνυμία ή το ιδιαίτερο διακριτικό γνώρισμα, το οποίο άλλος νόμιμα μεταχειρίζεται, μπορεί να υποχρεωθεί από τον τελευταίο σε παράλειψη χρήσης. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι, για την εφαρμογή του άρθρου 1, απαιτείται πράξη που: α) επιχειρείται κατά τις εμπορικές, βιομηχανικές ή γεωργικές εργασίες, β) γίνεται προς το σκοπό ανταγωνισμού και γ) αντίκειται στα χρηστά ήθη, ως κριτήριο των οποίων χρησιμεύουν οι ιδέες του κοινωνικού ανθρώπου, που -κατά τη γενική αντίληψη-σκέπτεται με χρηστότητα και φρόνηση (ΑΠ 339/2010). Στην περίπτωση συνδρομής των προϋποθέσεων των άρθρων 1 και 13 Ν. 146/1914 θεμελιώνεται αξίωση του βλαπτόμενου κατά του παραβάτη προς άρση της προσβολής και παράλειψής της στο μέλλον, ενώ δεν αποκλείεται και επιπλέον αξίωση για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης εκείνου, σε βάρος του οποίου έγινε η προσβολή, κατά τις περί αδικοπραξιών διατάξεις, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής τους, δηλ. όταν ο προσβάλλων ενεργεί με υπαιτιότητα και ιδίως με πρόθεση. Τη σχετική αγωγή άρσης και παράλειψης νομιμοποιείται να ασκήσει ο φορέας του δικαιώματος της εμπορικής επωνυμίας ή του διακριτικού γνωρίσματος. Αν η επωνυμία ή το διακριτικό γνώρισμα είναι εταιρικά, δικαιούχος είναι το νομικό πρόσωπο της εταιρίας και όχι τα μέλη της και η σχετική αγωγή ασκείται εναντίον του άλλου (φυσικού ή νομικού προσώπου), που χρησιμοποιεί παράνομα την επωνυμία ή το διακριτικό γνώρισμα (ΑΠ 1445/1997 ΕλΔνη 39.353, ΑΠ 197/1989 ΕλΔνη 31.1426).
– Κατά τη διάταξη του άρθρου 747 ΑΚ, η οποία εφαρμόζεται και στις προσωπικές εταιρίες με νομική προσωπικότητα, ο εταίρος δε δικαιούται να ενεργεί για δικό του ή αλλότριο λογαριασμό πράξεις αντικείμενες στα συμφέροντα της εταιρίας. Η από την εν λόγω διάταξη απαγόρευση ισχύει καθ΄ όλη τη διάρκεια της παραγωγικής ζωής της εταιρίας αλλά καταρχήν και μετά τη λύση της και μέχρι τη λήξη της εκκαθάρισης. Η παράβαση της διάταξης του άρθρου 747 ΑΚ νομιμοποιεί την εταιρία στην έγερση “αγωγής επί παραλείψει”, ενώ σημαντικότερη περίπτωση παράβασης της εν λόγω διάταξης αποτελεί η διενέργεια πράξεων ανταγωνισμού (ΑΠ 339/2010).
