Ομοσπονδιακό εφετείο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής έκρινε ότι οι χρεώσεις για την πρόσβαση χιλιάδων χρηστών σε δημόσια αρχεία δικαστηρίων είναι υπερβολικές.
Η απόφαση αφορά το PACER, συντομογραφία του Public Access to Court Electronic Records, ένα ηλεκτρονικό σύστημα που επιτρέπει στα μέλη του κοινού (συμπεριλαμβανομένων των δημοσιογράφων) να κατεβάζουν έγγραφα που σχετίζονται με σχεδόν οποιαδήποτε υπόθεση ομοσπονδιακού δικαστηρίου.
Για τα έγγραφα σε μορφή PDF, η ιστοσελίδα χρεώνει 10 σεντς ανά σελίδα, ένα νούμερο πολύ υψηλότερο από το κόστος λειτουργίας του συστήματος.
Το 2016, τρεις μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί κινήθηκαν νομικά για το ζήτημα.
Η συλλογική αγωγή, η οποία κατατέθηκε για λογαριασμό σχεδόν όλων όσων πληρώνουν τέλη για το PACER, υποστήριξε ότι τα δικαστήρια είχαν το δικαίωμα να χρεώνουν μόνο το ποσό που είναι αρκετό για να καλύψει το κόστος λειτουργίας του PACER.
Τα τελευταία 15 χρόνια, το κόστος αποθήκευσης και σύνδεσης στο διαδίκτυο μειώθηκε, τα δικαστήρια ωστόσό αύξησαν τα τέλη PACER από 7 σε 10 σεντ.
Τα δικαστήρια χρησιμοποίησαν τα επιπλέον κέρδη για να πληρώσουν άλλα έργα, όπως η εγκατάσταση ηχείων και οθονών σε αίθουσες δικαστηρίων.
Η κυβέρνηση υποστήριξε ότι ο νόμος έδινε στα δικαστήρια ευρεία διακριτική ευχέρεια να αποφασίσουν πόσο θα χρεώσουν και πώς θα χρησιμοποιήσουν τα χρήματα.
Με την πρόσφατη απόφαση, η οποία γράφτηκε από τον δικαστή Todd Hughes και υποστηρίχθηκε από άλλους δύο δικαστές, επιβεβαιώνεται ότι οι δικαστές δεν πείστηκαν από τα επιχειρήματα της κυβέρνησης.
Το εφετείο (Federal Circuit Appeals Court) επιβεβαίωσε την κρίση του κατώτερου δικαστηρίου πως ορισμένες από τις δαπάνες του δικαστικού σώματος δεν θα έπρεπε να ήταν γίνονται με κεφάλαια από το PACER.
Η κυβέρνηση πιθανότατα θα πρέπει να επιστρέψει χρήματα στους χρήστες του PACER για να τους αποζημιώσει από τις καταχρηστικές αυτές δαπάνες.
Ταυτόχρονα, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο διαφώνησε με τη θέση ότι τα τέλη του PACER μπορούν να αξιοποιηθούν μόνο σε δαπάνες που σχετίζονται άμεσα με την εξυπηρέτηση χρηστών του PACER.
Σύμφωνα με το εφετείο, το δικαστικό σώμα έχει περιθώριο να αξιοποιήσει τα χρήματα αυτά σε οποιοδήποτε έργο σχετίζεται με κάποιο τρόπο με την ηλεκτρονική παροχή δικαστικών πληροφοριών στο ευρύ κοινό.
Ένα από τα μεγάλα ανοιχτά ερωτήματα στην υπόυθση αφορά το CM / ECF, το ηλεκτρονικό σύστημα που χρησιμοποιούν οι ενάγοντες και οι εναγόμενοι για να υποβάλουν έγγραφα στα δικαστήρια.
Κατά μία έννοια, τα δύο συστήματα (CM / ECF και PACER) είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, καθώς τα έγγραφα που μεταφορτώνονται στο ένα καθίστανται διαθέσιμα στο άλλο, όμως το CM / ECF δεν είναι διαθέσιμο στο ευρύ κοινό.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι πιθανό να υποστηριχθεί ότι το CM / ECF θα πρέπει να χρηματοδοτείται με κάποιον άλλο τρόπο – ίσως με υψηλότερα τέλη για τους διαδίκους ή επιπλέον ομοσπονδιακά κονδύλια.
Το Federal Circuit Appeals Court αποφάσισε να μην επιλύσει το ζήτημα αυτό με την απόφασηή του, στέλνοντας την υπόθεση πίσω στο δικαστήριο, όπου ο δικαστής θα πρέπει να διευκρινίσει ποιες χρήσεις των τελών PACER πληρούν τις προϋποθέσεις που έθεσε.
