Η Γερμανία είναι μια βιομηχανική υπερδύναμη, η οποία θα έπρεπε να διαδραματίζει ρόλο στρατηγικής συμμάχου των ΗΠΑ μαζί με τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. σε έναν εμπορικό πόλεμο με την Κίνα. Εάν εκλεγεί πρόεδρος ο Τζό Μπάιντεν, η πρώτη του πρόκληση στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής θα είναι η Κίνα, αλλά όχι εκείνη με την οποία είχε να συνδιαλλαγεί ο Μπαράκ Ομπάμα. Θα πρόκειται για μια πολύ επιθετικότερη Κίνα, μια Κίνα η οποία θα θέλει να αντικαταστήσει τη δεσπόζουσα αμερικανική τεχνολογία, να διαλύσει τη δημοκρατία στο Χονγκ Κονγκ και να υποκλέψει στον κυβερνοχώρο τα προσωπικά σου δεδομένα. Το να αποκρούσει η Ουάσιγκτον αυτήν την Κίνα, χωρίς να τινάξει στον αέρα το παγκόσμιο εμπορικό σύστημα, απαιτεί να απαλειφθεί ένα από τα μεγαλύτερα σφάλματα του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, το ότι δεν κατόρθωσε να σφυρηλατήσει μια σχέση συνεργασίας με τη Γερμανία έναντι του Πεκίνου. Ναι, σωστά διαβάσατε. Ο Ψυχρός Πόλεμος με την Σοβιετική Ενωση δόθηκε και κερδήθηκε στο Βερολίνο, ενώ και ο επικείμενος Ψυχρός Πόλεμος με την Κίνα για το εμπόριο, την τεχνολογία και την παγκόσμια επιρροή, επίσης, θα διεξαχθεί και θα κερδηθεί στο Βερολίνο.
Το Βερολίνο οδηγεί τη Γερμανία και η Γερμανία την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη μεγαλύτερη ενιαία αγορά του κόσμου. Και οποιαδήποτε χώρα –οι ΗΠΑ ή η Κίνα– αποδειχθεί ικανή να πάρει με το μέρος της την Ε.Ε. στον αγώνα για το ποιας οι τεχνολογικές προδιαγραφές, οι εμπορικοί όροι και η τεχνολογία θα κυριαρχήσουν, αυτή και θα θέσει τους κανόνες του παγκόσμιου ψηφιακού εμπορίου τον 21ο αιώνα. «Ο λόγος που οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονταν στην πλευρά των νικητών στις τρεις μεγάλες συρράξεις του 20ού αιώνα, τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο, είναι ότι αποτελούσαν μέρος της πιο ισχυρής συμμαχίας, και αυτό το μοντέλο θα πρέπει να εφαρμοσθεί και στην περίπτωση της Κίνας», αναφέρει ο Μάικλ Μαντελμπάουμ, συγγραφέας του βιβλίου «Η άνοδος και η πτώση της ειρήνης στη Γη».
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δείξει το πιο σκληρό πρόσωπο της Αμερικής απέναντι στην Κίνα, περισσότερο από κάθε άλλο πρόεδρο. Ορθώς το κάνει, κατά την άποψή μου. Φίλος μου, που έχει δραστηριότητες στην Κίνα, αρέσκεται στο να υποστηρίζει πως «ο Τραμπ δεν είναι ο Αμερικανός πρόεδρος που αξίζει στην Αμερική, αλλά ο Αμερικανός πρόεδρος που αξίζει στην Κίνα». Προτιμώ όχι τον όρο «Κίνα» αλλά τον όρο «1,3 δισ. άνθρωποι που μιλούν κινέζικα», διότι η δική τους συμπεριφορά δεν μπορεί εύκολα να τροποποιηθεί από 328 εκατ. Αμερικανούς, που ακολουθούν τη στρατηγική Τραμπ «η Αμερική πρώτα, η Αμερική μόνη». Γι’ αυτό θεωρώ μέγα σφάλμα ότι ο Αμερικανός πρόεδρος σφυροκόπησε ταυτόχρονα την Κίνα και τη Γερμανία. Ο Τραμπ θα έπρεπε να θέσει σε προτεραιότητα τη συμμαχία με τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, η οποία επίσης ανησυχεί για τους εκφοβισμούς της Κίνας, όπως εμείς.
Η Γερμανία έχει μικρό στρατό, άχρηστο δηλαδή σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία, αλλά είναι βιομηχανική υπερδύναμη, άρα μια αποφασιστικής συμμαχίας σύμμαχος σε έναν εμπορικό πόλεμο με την Κίνα.
