Για πολλούς επενδυτές, τα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας αποτελούν πηγή -μόνο- εσωτερικής αστάθειας, επηρεάζοντας αποκλειστικά την ίδια τη χώρα. Όμως, δεν συμμερίζονται όλοι την ίδια άποψη, καθώς ορισμένοι θεωρούν ότι τα συμπτώματα της τουρκικής αρρώστιας θα επεκταθούν και στην Ευρώπη.
Ενδεικτική είναι στάση του Τζον Φλόιντ, επικεφαλής μακροπρόθεσμων επενδύσεων στην Record Currency Management, ο οποίος διαχειρίζεται κεφάλαια 63 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο ίδιος έχει ήδη «σορτάρει» τα κρατικά ομόλογα της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, όπως και το ίδιο το ευρώ, υπό τον φόβο ότι η τουρκική αναταραχή πολύ σύντομα θα γίνει αντιληπτή και στους ισολογισμούς των ευρωπαϊκών τραπεζών.
«Είναι ένα πρόβλημα της Τουρκίας. Αλλά δεν είναι μόνο της Τουρκίας. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις. Οι εθνικές οικονομίες αποδυναμώνονται, τα κρούσματα κορωνοϊού αυξάνονται ξανά, η ανεργία κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα, όπως και το επίπεδο του δημόσιου χρέους. Υπάρχει ένας ζουρλομανδύας εντός του οποίου έχει εγκλωβιστεί το κοινό νόμισμα» δηλώνει ο βετεράνος αναλυτής, μιλώντας στο πρακτορείο Bloomberg.
Η έκθεση των ξένων τραπεζών στην Τουρκία έχει συρρικνωθεί σημαντικά από το 2018 και μετέπειτα. Ωστόσο, αρκετοί ξένοι επενδυτές εξακολουθούν να διαθέτουν αξιώσεις, ύψους 166 δισεκατομμυρίων δολαρίων, από την τουρκική οικονομία, με τη μερίδα του λέοντος να αφορά τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Κι όλα αυτά, ενώ το ΑΕΠ της γειτονικής χώρας αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 4% το 2020, ενώ η τουρκική λίρα έχει ήδη απολέσει πάνω από το 20% της αξίας της, καταγράφοντας τη δεύτερη μεγαλύτερη «βουτιά» ανάμεσα στις αναδυόμενες αγορές. Την ίδια ώρα, το κόστος ασφάλισης έναντι πιθανής χρεοκοπίας των τουρκικών ομολόγων έχει σχεδόν διπλασιαστεί.
Ο βασικός προβληματισμός του Φλόιντ συνίσταται στην υπόθεση ότι οι Τούρκοι δεν θα μπορέσουν να αποπληρώσουν τα δάνεια που διαθέτουν σε ξένο συνάλλαγμα, εξαιτίας της ξέφρενης πτώσης της λίρας, κάτι το οποίο θα συμβάλει στη σημαντική αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων στις ευρωπαϊκές τράπεζες. «Η έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών στις τουρκικές τράπεζες και εταιρείες αποτελεί έναν εν είδει μηχανισμό αντανάκλασης του τουρκικού κινδύνου» καταλήγει ο Αμερικανός αναλυτής.
