Περίληψη
– Κατά την έννοια των διατάξεων, οι οποίες περιέχουν ολοκληρωμένο πλέγμα ρυθµίσεων για το θέµα της αποζημίωσης του ιδιοκτήτη ακινήτου, επί του οποίου επιβάλλονται µέτρα περιοριστικά της ιδιοκτησίας µε σκοπό την προστασία των στοιχείων του πολιτιστικού περιβάλλοντος, για τη διεκδίκηση της αποζημίωσης µε βάση τις διατάξεις αυτές απαιτείται η υποβολή σχετικού αιτήματος του ενδιαφερόμενου ιδιοκτήτη, για το οποίο αποφαίνεται ο Υπουργός Πολιτισμού µε πράξη εκδιδόµενη ύστερα από γνώµη της οικείας επιτροπής, η απόφαση δε του Υπουργού Πολιτισμού, µε την οποία ολοκληρώνεται η διαδικασία αυτή, αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, η οποία υπόκειται σε αίτηση ακυρώσεως, δεδομένου ότι δεν προβλέπεται άλλο ένδικο βοήθημα κατ’ αυτής.
Εφόσον δε µε τις διατάξεις αυτές αναγνωρίζεται πλέον ρητώς δικαίωμα προς αποζηµίωση λόγω επιβολής περιορισμών στην ιδιοκτησία για την προστασία πολιτιστικών στοιχείων και θεσπίζεται σχετική διαδικασία, ο ενδιαφερόμενος οφείλει να ασκήσει το δικαίωμά του µε την τήρηση της διαδικασίας αυτής και δεν δικαιούται, πλέον, να ασκήσει αγωγή ερειδόµενη ευθέως στο άρθρο 24 παρ. 6 του Συντάγματος, δεδομένου ότι µε τις ρυθµίσεις του άρθρου 19 του ν. 3028/2002 εξέλιπε το νομοθετικό κενό, για την κάλυψη του οποίου είχε γίνει δεκτή η δυνατότητα ευθείας αγωγής για αποζηµίωση, έτσι ώστε η παράλειψη του νομοθέτη να θεσπίσει διατάξεις σχετικές µε την αποζημίωση ιδιοκτήτη για την επιβολή ουσιωδών περιορισμών στην ιδιοκτησία του κατ’ εφαρµογή της νομοθεσίας για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, να µην οδηγεί σε αδρανοποίηση της ρητής συνταγματικής επιταγής για την καταβολή αυτής της αποζημίωσης. Εξάλλου, µέσω της διαδικασίας αυτής, ο ενδιαφερόμενος δύναται να απαιτήσει την ικανοποίηση κάθε είδους αξιώσεών του που πηγάζουν από τους ανωτέρω συγκεκριμένους περιορισμούς της ιδιοκτησίας του, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι απαιτήσεις για την κατά το παρελθόν στέρηση χρήσης της. Στην περίπτωση δε που τα αιτήματα αυτά αφορούν τόσο τον παρόντα όσο και τον διαδραµόντα χρόνο δεν αποκλείεται να υποβληθούν και από κοινού.
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 19 του ν. 3028/2002, ο Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού οφείλει να εξετάσει το σχετικό αίτημα που υποβάλλεται δυνάµει της διάταξης αυτής και να αποφανθεί επ᾽ αυτού, δηλαδή να εκδώσει απόφαση µε την οποία να διαπιστώνει αν συντρέχει περίπτωση καταβολής αποζημίωσης καθώς και το ύψος αυτής, κατά τις παραγράφους 1 έως 5 του άρθρου 19 του ν. 3028/2002, ή αν το ακίνητο πρέπει να απαλλοτριωθεί, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παρ. 7 του άρθρου 19 του ως άνω νόµου. Συνεπώς, η Διοίκηση είχε υποχρέωση να επιληφθεί και να εξετάσει την αίτηση της αιτούσας εταιρείας ως προς τη συνδρομή ή µη των προϋποθέσεων του άρθρου 19 του ν. 3028/2002 και να κρίνει, περαιτέρω, αν συντρέχουν οι προβλεπόμενες στις διατάξεις του άρθρου αυτού προϋποθέσεις για την αποζηµίωσή της λόγω στέρησης της εκμετάλλευσης του ακινήτου της, αξιολογώντας, βέβαια, προς τούτο, τα κριτήρια του νόµου, το νοµικό καθεστώς της περιοχής και τα προσκοµισθέντα από την αιτούσα στοιχεία. Υπό τα δεδοµένα, αυτά, η προσβαλλόμενη σιωπηρή άρνηση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού να αποφανθεί επί του ανωτέρω συγκεκριμένου αιτήματος και επί του οποίου δεν έχει ήδη επιληφθεί, συνιστά παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα µε την κρινόµενη αίτηση, και πρέπει, ως εκ τούτου, η παράλειψη αυτή να ακυρωθεί, η δε υπόθεση πρέπει να αναπεμφθεί στη Διοίκηση, προκειµένου να εξετάσει και να αποφανθεί, µε ειδική αιτιολογία, αν συντρέχει νόμιμη περίπτωση ικανοποίησης του αιτήµατος αποζημίωσης της αιτούσας για την προβαλλόμενη στέρηση της χρήσης του επίµαχου ακινήτου και, σε καταφατική περίπτωση να καθορίσει το ύψος της αποζημίωσης.
Πρόεδρος: Π. Ευστρατίου
Εισηγητής: Δ. Πυργάκης
Το πλήρες κείμενο της απόφασης θα αναρτηθεί αμέσως μετά την καθαρογραφή του από το Δικαστήριο.
