ΑΡΙΘΜΟΣ 137/2020
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ
– Υπερημερία οφειλέτη.
– Κατά το άρθρο 342 ΑΚ ο οφειλέτης δεν γίνεται υπερήμερος, αν η καθυστέρηση της παροχής οφείλεται σε γεγονός για το οποίο δεν έχει ευθύνη. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι αποκλείεται η υπερημερία του οφειλέτη και η συνέπειά της, όταν υπάρχει εύλογη αμφιβολία ή αβεβαιότητα του οφειλέτη για την ύπαρξη του χρέους, εφ’ όσον η αβεβαιότητα αυτή δεν είναι προϊόν αμελείας του. Απαιτείται δε για την εύλογη αιτία της καθυστερήσεως, η οποία αποτελεί έννοια νομική, ελεγκτή από τον Άρειο Πάγο, η συνδρομή περιστάσεων που μπορούν καταστήσουν συγγνωστή την καθυστέρηση, δηλαδή να αποκλείσουν το πταίσμα του οφειλέτη περί την καθυστέρηση. Ακολούθως, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 330 και 342 ΑΚ, αυτός ο ισχυρισμός του οφειλέτη αποτελεί ένσταση καταλυτική της αγωγής για επιδίκαση της οφειλής και εάν ευδοκιμήσει, επιφέρει την απόρριψή της. Γεγονός δε για το οποίο δεν φέρει ευθύνη, είναι κάθε εύλογη αιτία, λόγω της οποίας δικαιολογείται η καθυστέρηση της καταβολής, τέτοια δε εύλογη αιτία, που αποκλείει την υπαιτιότητα αποτελεί και η ύπαρξη αμφιβολίας ή αβεβαιότητας για την ύπαρξη του χρέους, εφόσον όμως δεν μπορεί να αποδοθεί σε αμέλειά του, όταν δηλαδή την ίδια αμφιβολία θα είχε κάθε επιμελής άνθρωπος, ευρισκόμενος στις ίδιες συνθήκες, καταβάλλοντος τη συνήθη προσπάθεια εξακριβώσεως (ΑΠ 1413/2015, ΑΠ 360/2002, ΑΠ 1054/1995).
