ΑΡΙΘΜΟΣ C-738/19
της 10ης Σεπτεμβρίου 2020
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
– Προδικαστική παραπομπή. Προστασία των καταναλωτών. Καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές. Ποινικές ρήτρες. Κοινωνική κατοικία. Υποχρέωση χρήσης του ακινήτου ως κατοικίας και απαγόρευση υπεκμίσθωσής του. Εκτίμηση του ενδεχομένως καταχρηστικού χαρακτήρα των ποινικών ρητρών. Κριτήρια.
– Το άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 3, και το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, έχουν την έννοια ότι το εθνικό δικαστήριο, όταν εξετάζει τον ενδεχομένως καταχρηστικό χαρακτήρα μιας ρήτρας σύμβασης που έχει συναφθεί με καταναλωτή, κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, πρέπει να λάβει υπόψη, μεταξύ των ρητρών που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας αυτής, τον βαθμό αλληλεπίδρασης του επίμαχου όρου της σύμβασης με άλλες ρήτρες, με βάση μεταξύ άλλων και το αντίστοιχο περιεχόμενό τους. Για να εκτιμηθεί αν το ποσό της αποζημίωσης που υποχρεούται να καταβάλει ο καταναλωτής είναι δυσανάλογα υψηλό κατά την έννοια του σημείου 1, στοιχείο εʹ, του παραρτήματος της εν λόγω οδηγίας, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στις ρήτρες που αφορούν την ίδια παράβαση.
