Αποζημίωση δημοσιογράφου εξαιτίας τραυματισμού του (ολική απώλεια ακοής), ο οποίος οφείλεται σε παράνομη ρίψη χειροβομβίδας κρότου λάμψης από αστυνομικό όργανο.
ΔΠΑ 8144/2020, 29ο Τμήμα
Η χειροβομβίδα κρότου λάμψης (δύο κρότων) υπάγεται στην έννοια του όπλου, τα δε αστυνομικά όργανα που φέρουν τον εν λόγω εξοπλισμό πρέπει να εκπαιδεύονται κατάλληλα στη χρήση αυτού, έτσι, ώστε, όταν αναγκασθούν, κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων τους, να προβούν σε χρήση του ως άνω εξοπλισμού, η δράση τους να διέπεται και να κατευθύνεται από τις αρχές της νομιμότητας, της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας. Η ρίψη από αστυνομικό όργανο χειροβομβίδας κρότου λάμψης (δύο κρότων) σε σημείο, στο οποίο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή επικρατεί ηρεμία και δεν απειλείται η ζωή, η σωματική ακεραιότητα ή η ιδιοκτησία κανενός, συνιστά εσφαλμένη χρήση, καθώς δεν κινείται μέσα στα όρια που διαγράφονται από τις ανωτέρω αρχές.
Επιπλέον, η ρίψη της εν λόγω χειροβομβίδας στην είσοδο στοάς, δηλαδή σε περιορισμένο και όχι ανοιχτό χώρο, συνιστά μη νόμιμη χρήση αυτής. Τα ωστικά κύματα που δημιούργησε η ρίψη της ανωτέρω χειροβομβίδας στην είσοδο της στοάς, όπως αυτά πολλαπλασιάστηκαν εντός αυτής, όπου βρισκόταν ο ενάγων, ο οποίος δεν έφερε προστασία στα αυτιά τη δεδομένη χρονική στιγμή, είχαν ως επακόλουθο την πλήρη κώφωση αυτού και από τα δύο αυτιά, δεδομένου ότι δεν παρουσίαζε προβλήματα ακοής πριν από το ένδικο περιστατικό, όπως τούτο προέκυψε από τον έλεγχο των ιατρικών εγγράφων του.
Με τα ανωτέρω δεδομένα, το Δικαστήριο κρίνει ότι η πλήρης κώφωση άμφω του ενάγοντος συνδέεται αιτιωδώς με την ρίψη της ανωτέρω χειροβομβίδας στην είσοδο της προαναφερθείσας στοάς, υπό την έννοια ότι αυτή οφείλεται αποκλειστικά στην ως άνω παράνομη πράξη του οργάνου του εναγόμενου, η οποία ήταν πρόσφορη να επιφέρει μόνη της χωρίς τη μεσολάβηση άλλου παράγοντα, και πράγματι επέφερε, την κατά τα ανωτέρω προκληθείσα βλάβη στην υγεία του ενάγοντος. Απορριπτέα είναι η προβαλλόμενη ένστασης συνυπαιτιότητας του ενάγοντος, καθόσον από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προέκυψε ότι αυτός συνέβαλε στον τραυματισμό του ούτε ότι θα μπορούσε με οποιοδήποτε τρόπο να τον είχε αποτρέψει, ενώ εξάλλου δεν υπείχε υποχρέωση να φέρει προστατευτικό εξοπλισμό, όπως αβάσιμα υποστηρίζει το εναγόμενο.
Κατόπιν τούτων, ο ενάγων δικαιούται να λάβει: α) αποζημίωση, σύμφωνα με τα άρθρα 105 του Εισ.Ν.Α.Κ. και 930 τελευταίο εδάφιο του Α.Κ., που αντιστοιχεί στο ποσό που θα είχε καταβάλει ως δαπάνη για υπηρεσίες αποκλειστικής νοσοκόμας κατά το κρίσιμο διάστημα εάν δεν είχε δεχτεί την αυξημένη φροντίδα της μητέρας του, β) διαφυγόν κέρδος, σύμφωνα με τα άρθρα 105 του Εισ.Ν.Α.Κ. και 929 του Α.Κ., δεδομένου ότι, εξαιτίας της ως άνω άμφω απώλειας της ακοής του κατέστη ανίκανος για την άσκηση του επαγγέλματός του, αλλά και οποιουδήποτε επαγγέλματος, κατά το διάστημα από τον τραυματισμό του έως τουλάχιστον τις 31.10.2021, βάσει του διαγνωσθέντος ποσοστού αναπηρίας.
Το ποσό αυτό πρέπει να του καταβληθεί σε κεφάλαιο εφάπαξ, ενόψει του ότι συντρέχει σπουδαίος λόγος, σύμφωνα με το άρθρο 930 εδ. α΄ του Α.Κ., εξαιτίας της κατάστασης της υγείας του και του χαμηλού ποσού σύνταξης που λαμβάνει από τον ασφαλιστικό του οργανισμό, κατ’ αποδοχή του σχετικού αιτήματός του. Αναφορικά, όμως, με τη ζημία που ισχυρίζεται ότι θα υποστεί από την απώλεια εισοδημάτων κατά το διάστημα από 1.11.2021 έως τη συνταξιοδότησή του, με τη συμπλήρωση του 65ου έτους ηλικίας του, στις 15.9.2033, η σχετική αξίωση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη. Και τούτο διότι, όπως εκτέθηκε ανωτέρω, … η επικαλούμενη ζημία από την απώλεια εισοδημάτων για το διάστημα από 1.11.2021 έως 15.9.2033 παρίσταται μελλοντική και αβέβαιη, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, δύναται, δε, να ασκήσει αγωγή προς αποκατάσταση αυτής, αφ’ ης στιγμής αυτή επέλθει. γ) χρηματική ικανοποίηση, σύμφωνα με τα άρθρα 105 του Εισ.Ν.Α.Κ. και 932 του Α.Κ., για την ηθική βλάβη που υπέστη εξαιτίας του ως άνω τραυματισμού του, και δ) αποζημίωση, σύμφωνα με τα άρθρα 105 του Εισ.Ν.Α.Κ. και 931 του Α.Κ., για την αναπηρία και την παραμόρφωση που υπέστη εξαιτίας του τραυματισμού του.
Το Δικαστήριο κρίνει ότι θεμελιώνεται εν προκειμένω αυτοτελής αξίωση για αποζημίωση σύμφωνα με το άρθρο 931 του Α.Κ., λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του ενάγοντος κατά τον χρόνο του τραυματισμού του, την εξαιτίας του τραυματισμού του προκληθείσα σωματική και ψυχική αναπηρία του, το γεγονός ότι αυτή είχε ως συνέπεια να παραμορφωθεί ουσιωδώς η εμφάνισή του, ότι λόγω της φύσης του τραυματισμού του δεν πρόκειται να επανέλθει ποτέ στην προ του τραυματισμού του κατάσταση, και ότι, οι αισθητικής φύσης επιπτώσεις του τραυματισμού του περιόρισαν τις συναναστροφές του και επηρέασαν δυσμενώς την κοινωνική και προσωπική του εξέλιξη και θα την επηρεάσουν και στο μέλλον.
