Αριθμός 773/2020
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ΄ Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Αβροκόμη Θούα, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αρτεμισία Παναγιώτου – Εισηγήτρια, Γεώργιο Αναστασάκο, Ευφροσύνη Καλογεράτου – Ευαγγέλου και Πηνελόπη Παρτσαλίδου – Κομνηνού, Αρεοπαγίτες.
……
Με το άρθρο πρώτο του ν. 4619/2019 κυρώθηκε ο νέος Ποινικός Κώδικας η ισχύς του οποίου άρχισε, κατά το άρθρο 460 αυτού και το άρθρο δεύτερο του ως άνω νόμου, από 1-7-2019. Κατά τη διάταξη του άρθρου 405 παρ. 1 αυτού (νέου ΠΚ), για την ποινική δίωξη, μεταξύ άλλων εγκλημάτων και αυτού της απάτης, που προβλέπεται στο άρθρο 386 παρ. 1 ΠΚ και του οποίου η ποινική δίωξη υπό το προϊσχύσαν νομικό καθεστώς ασκείτο αυτεπαγγέλτως από τον εισαγγελέα πλημμελειοδικών ύστερα από αναφορά, μήνυση ή άλλη είδηση για τη διάπραξή του (άρθρα 27 και 36 του προϊσχύσαντος ΚΠΔ), απαιτείται πλέον έγκληση, ενώ κατά τη μεταβατική διάταξη του άρθρου 464 του ίδιου Κώδικα «Εκκρεμείς ποινικές διαδικασίες, που έχουν ανοίξει χωρίς την υποβολή εγκλήσεως με αντικείμενο πράξεις για τη δίωξη των οποίων απαιτείται έγκληση στον παρόντα Κώδικα ενώ διώκονταν αυτεπαγγέλτως υπό το προϊσχύσαν δίκαιο, συνεχίζονται εφόσον ο δικαιούμενος να υποβάλει έγκληση δηλώσει εντός τεσσάρων μηνών από την έναρξη της ισχύος του παρόντος ότι επιθυμεί την πρόοδο τους».
Στην προκειμένη περίπτωση, ο αναιρεσείων κηρύχθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση ένοχος απάτης κατ’εξακολούθηση με ιδιαίτερα μεγάλη ζημία καθώς και απιστίας δικηγόρου. Από την παραδεκτή για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας, προκύπτει ότι οι παθόντες από την πράξη της απάτης, φερομένης ως τελεσθείσας το μήνα Δεκέμβριο 2015 έως και 24-5-2016, Ν. Κ., Θ. Κ. και Ά. Τ., συζ. Θ.Κ.κατέθεσαν στις 24-5-2016 στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λάρισας την υπό την αυτή ημερομηνία, επέχουσα θέση μηνύσεως (ΑΠ 911/2019, ΑΠ 650/2015, ΑΠ 1709/2003), αναφορά κατά του αναιρεσείοντα σχετικά με τη σε βάρος τους αξιόποινη συμπεριφορά του, για την οποία αυτός διώχθηκε, υπογράφοντες οι δύο πρώτοι και τις αντίστοιχες από 24-5-2016 εκθέσεις μηνυτού. Ενόψει δε του ότι η δήλωση βούλησης των εγκαλούντων για την τιμωρία του δράστη δεν απαιτείται να είναι ρητή και πανηγυρική αλλά αρκεί να συνάγεται από το όλο περιεχόμενο της έγκλησης και εφόσον, σύμφωνα με την προαναφερθείσα μεταβατική διάταξη του άρθρου 464 ΠΚ, αρκεί μία απλή δήλωση για την πρόοδο της ποινικής διαδικασίας, η ως άνω αναφορά πρέπει να θεωρηθεί ως έγκληση, η οποία μάλιστα έχει ασκηθεί εμπροθέσμως (ΑΠ 2010/2019). Περαιτέρω, η παθούσα από την πράξη της απάτης, φερομένης ως τελεσθείσας το Μάιο έως το Δεκέμβριο του 2013, Ε. Χ., με την από 2-12-2015 κατάθεσή της στην Πταισματοδίκη Λάρισας, κατήγγειλε τον αναιρεσείοντα για την σε βάρος της, συνιστώσα την πράξη της απάτης, συμπεριφορά και δήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής, προς υποστήριξη της οποίας παρέστη στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που της επιδίκασε για την πράξη αυτή χρηματική ικανοποίηση 50 ευρώ. Η κατά τα ανωτέρω ένορκη κατάθεση αυτής δόθηκε μετά την πάροδο χρονικού διαστήματος πολύ μεγαλύτερου των τριών μηνών από τότε που έλαβε χώρα η καταγγελλόμενη σε βάρος της απάτη και από τη γνώση του προσώπου που καταγγέλλει ως υπαίτιο ενώ μέχρι την 1-11-2019, ημερομηνία εκπνοής της δοθείσας από το νόμο παραπάνω τετράμηνης προθεσμίας, δεν δήλωσε ότι επιθυμεί την πρόοδο της ποινικής διαδικασίας για την υπό κρίση υπόθεση. Σύμφωνα όμως με όσα προεκτέθηκαν, ενόψει του ότι η δήλωση βούλησης του εγκαλούντος για την τιμωρία του δράστη δεν απαιτείται να είναι ρητή και πανηγυρική αλλά αρκεί να συνάγεται από το όλο περιεχόμενο της έγκλησης και εφόσον, σύμφωνα με την προαναφερθείσα μεταβατική διάταξη του άρθρου 464 ΠΚ, αρκεί μία απλή δήλωση για την πρόοδο της ποινικής διαδικασίας, η ως άνω ρητή δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής στην ως άνω ένορκη εξέτασή της ως μάρτυρα πρέπει να θεωρηθεί ως έγκληση, η οποία έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα (πρβλ. 1700/2019), ενώ για την ποινική δίωξη της προβλεπόμενης από το άρθρο 233 ΠΚ αξιόποινης πράξης της απιστίας δικηγόρου τόσο υπό το προϊσχύσαν όσο και υπό το ισχύον δίκαιο δεν απαιτείται έγκληση, απορριπτομένων, μετά ταύτα, των υποστηριζόντων τα αντίθετα με τον, εξεταζόμενο και αυτεπαγγέλτως, πρώτο λόγο αναίρεσης.
