Ευθύνη Νοσοκομείου λόγω ενδονοσοκομειακής λοίμωξης ασθενούς. Συνεκτίμηση προγενέστερης απόφασης πολιτικού Εφετείου. Δυνατότητα λήψης υπόψη ιατρικής γνωμάτευσης και εκθέσεων πραγματογνωμοσύνης που συντάχθηκαν στο πλαίσιο προγενέστερης πολιτικής δίκης.
Με την επίμαχη απόφαση κρίθηκε ότι συντρέχει, εν προκειμένω, αστική ευθύνη του Νοσοκομείου προς αποζημίωση του ενάγοντος, διότι, εξαιτίας μιας σειράς από ιατρικά σφάλματα των οργάνων του, περιήλθε ο τελευταίος σε φυτική κατάσταση. Ο παθών είχε εισαχθεί στο εναγόμενο Νοσοκομείο με σοβαρή σωματική βλάβη, εξαιτίας εργατικού ατυχήματος.
Για τη θεμελίωση της κρίσης του, το Δικαστήριο στηρίχθηκε, μεταξύ άλλων, στη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι τα διοικητικά δικαστήρια δεσμεύονται από τις αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων, όταν αυτές ισχύουν έναντι όλων. Αν δεν συντρέχει η προϋπόθεση αυτή, οι αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων δεν δεσμεύουν τα διοικητικά δικαστήρια, τα οποία μπορούν να κρίνουν αντιθέτως, υποχρεούνται όμως, αν η απόφαση του πολιτικού δικαστηρίου είναι τελεσίδικη, να αιτιολογήσουν ειδικώς την απόφασή τους, παραθέτοντας τους λόγους που οδήγησαν στον σχηματισμό αντίθετης κρίσης επί του ίδιου ζητήματος και μεταξύ των ίδιων διαδίκων σε σχέση με την κρίση που περιέχεται στην τελεσίδικη απόφαση του πολιτικού δικαστηρίου (βλ. ΣτΕ 1608/2016 σκ. 5, 3795/2014 σκ. 9, 2924/2013 σκ. 3 2552/2013 σκ. 4, 2262/2012 σκ. 4, 1615/2011 σκ. 3, 1500/2010 σκ. 4, 1588/2009, σκ. 3, 3530/2007 σκ. 4). Αν όμως το διοικητικό δικαστήριο συμφωνεί με τα συμπεράσματα του πολιτικού δικαστηρίου, αρκεί για την πληρότητα της αιτιολογίας της απόφασής του η παράθεση των σκέψεων της απόφασης του πολιτικού δικαστηρίου και η μνεία ότι τις αποδέχεται ως δικές του απόψεις (βλ. ΣτΕ 3328/1996, 3131/1992, ΔΕφΑθ 4352/2016, ΔεφΛαρ. 443/2016 σκ. 8, ΔεφΘεσ. 157/2016).
Εν προκειμένω, είχε προηγηθεί απόφαση Μονομελούς Εφετείου, με την οποία είχε γίνει δεκτό ότι ο αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ του εργατικού ατυχήματος που υπέστη ο παθών και της κωματώδους κατάστασης στην οποία εν τέλει περιήλθε διακόπηκε από την ιδιαιτέρως βαριά αμέλεια των ιατρών του εναγόμενου Νοσοκομείου.
Το Δικαστήριο έλαβε, μεταξύ άλλων, υπόψη του, προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, ιατρική γνωμάτευση που συντάχθηκε στα πλαίσια της προγενέστερης αυτής πολιτικής δίκης. Τούτο, διότι η γνωμάτευση αυτή δεν συντάχθηκε με την ευκαιρία της δίκης που ανοίχθηκε ενώπιόν του με την επίμαχη αγωγή, αλλά στα πλαίσια της διαδικασίας ενώπιον του πολιτικού δικαστηρίου που προηγήθηκε [πρβλ. όσον αφορά την λήψη υπόψη εγγράφων στις οποίες στηρίχθηκε προηγηθείσα ποινική απόφαση ΣτΕ 1941/2019 (παραπεμπτική) σκ. 7, όσον αφορά τη λήψη υπόψη μαρτυρικών καταθέσεων στα πλαίσια προηγηθείσας ποινικής διαδικασίας προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων βλ. ΣτΕ 2061/2010 σκ.3, 2069/2010 σκ. 6, 2845/2007 σκ 5, 1217/2006 σκ.9-10, πρβλΣτΕ 2249/2018 σκ. 5 και ΔΕφΘεσ. 1794/2012 σκ 12, όσον αφορά τη λήψη υπόψη εγγράφων που περιέχουν κρίσεις προσώπων που διαθέτουν ειδικές γνώσεις, και δεν συντάχθηκαν ενόψει της επίμαχης δίκης βλ. ΣτΕ 618-616/2019 σκ. 7-8, 1580/2018 σκ. 5, 2152/2017 σκ 10, 1349/2011 σκ. 7, βλ. όμως και ΣτΕ 1656/2013 σκ.10, 4389/2012 σκ. 4, 754/2012 σκ. 8 (με βάση τις σχετικές διατάξεις του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, Κ.Φ.Δ., και με σκέψη περί αναλογίας των σχετικών διατάξεων του Κ.Δ.Δ.), 222/2015 σκ. 4 και 3616/2011 σκ.8 (οι δύο τελευταίες με βάση τις σχετικές διατάξεις του Κ.Φ.Δ., και με σκέψη περί διαφοροποίησης των σχετικών διατάξεων του Κ.Δ.Δ.), 3535/1991 σκ. 3 (με βάση τις σχετικές διατάξεις του Κ.Φ.Δ.) και ΔΕφ.Αθ 6377/2014 σκ. 19].
Επίσης, το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του τις συνταχθείσες κατόπιν σχετικής προδικαστικής απόφασής του Μονομελούς Εφετείουεκθέσεις πραγματογνωμοσύνης (πρβλ. ΣτΕ 2115/2019 σκ.10, 2249/2018 σκ. 5, 1581/2018 σκ. 8, 3793/2014 σκ. 3 και 9, 3362/2013 σκ. 6, 2579/2006 σκ. 10, ΔΕφΑθ 619/2015 σκ. 9, ΔΕφΘεσ. 1794/2012 σκ. 12, ΔΕφΑθ. 1245/2010 σκ. 9, 1212/2010 σκ. 13, 2167/2007 σκ. 6).
