Σ.τ.Ε. Γ’ 1632/2020 (παραπ. στην επταμελή σύνθεση)Πρόεδρος: Δ. Σκαλτσούνης, ΑντιπρόεδροςΕισηγητής: Σ. Παπακωνσταντίνου, ΠάρεδροςΔεύτερη πειθαρχική ποινή οριστικής παύσης για διάπραξη διαφορετικών πειθαρχικών παραπτωμάτων σε σχέση με αυτά που οδήγησαν στην πρώτη ποινή οριστικής παύσης. Απρόσβλητη η πρώτη πειθαρχική απόφαση με την οποία επιβλήθηκε η ποινή της οριστικής παύσης. Αδύνατη η επάνοδος του προσφεύγοντος στην υπηρεσία. Διατήρηση ηθικού εννόμου συμφέροντος του προσφεύγοντος προς εκδίκαση της προσφυγής που αφορά τη δεύτερη πειθαρχική καταδίκη προς εξάλειψη ή μείωση της ηθικής φύσεως μομφής που του αποδίδεται αυτοτελώς με τη δεύτερη πειθαρχική απόφαση. 1. Αυτοδίκαιη λύση της υπαλληλικής σχέσης του προσφεύγοντος από την ημερομηνία δημοσίευσης της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του προσφεύγοντος κατά των 385/7.6.2011 και 388/5.7.2011 Πρακτικών του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου, με το δεύτερο εκ των οποίων είχε επιβληθεί προηγουμένως στον προσφεύγοντα η πρώτη πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης. 2. Ο προσφεύγων ουδέποτε άσκησε αίτηση επανάληψης της πειθαρχικής διαδικασίας που απέληξε στην επιβολή της πρώτης πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσης, κατ’ επίκληση των άρθρων 114 παρ. 4 εδ. β΄ και 143 του ν. 3528/2007 (Α’ 26). 3. Δεν υφίσταται πλέον δυνατότητα επανόδου του προσφεύγοντος στην υπηρεσία λόγω του ότι έχει καταστεί απρόσβλητη η πρώτη πειθαρχική απόφαση με την οποία επιβλήθηκε σε βάρος του η ποινή της οριστικής παύσης. 4. Διατήρηση εννόμου συμφέροντος του προσφεύγοντος προς εκδίκαση της προσφυγής που αφορά τη δεύτερη πειθαρχική καταδίκη προς εξάλειψη ή μείωση της ηθικής φύσεως μομφής που του αποδίδεται αυτοτελώς με τη δεύτερη πειθαρχική απόφαση που αφορά τη διάπραξη διαφορετικών πειθαρχικών παραπτωμάτων σε σχέση με αυτά που οδήγησαν στην επιβολή της πρώτης πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσης· τούτο, ενόψει του ότι δεν έχει δημοσιευτεί αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση ποινικού δικαστηρίου προσάπτουσα στον προσφεύγοντα την τέλεση αξιόποινων πράξεων που συνιστούν αυτές οι ίδιες την αντικειμενική υπόσταση των πειθαρχικών παραπτωμάτων που του καταλογίστηκαν με τη δεύτερη πειθαρχική απόφαση. 5. Λόγω της μείζονος σπουδαιότητος του εν λόγω ζητήματος και ενόψει της αντίθετης νομολογίας επ’ αυτού (Σ.τ.Ε. 4296/1998 7μ., 1580/2001, 630/2006, 1796/2012, 1105/2014), το Τμήμα κρίνει ότι η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στην επταμελή του σύνθεση σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ. 5 εδ. β΄ του π.δ. 18/1989 (Α’ 8).
