Κατάσχεση εις χείρας τρίτου – Επίσπευση βάσει τίτλου που στηρίζεται σε υποκείμενες ετεροειδείς σχέσεις – Δικαιοδοσία
ΔΠΑ 11378/2020, 33ο Τμήμα
Όταν επισπεύδεται διοικητική εκτέλεση, η διαφορά που δημιουργείται υπάγεται στη δικαιοδοσία των διοικητικών ή των πολιτικών δικαστηρίων ανάλογα με τη φύση της ως διοικητικής ή ιδιωτικής αντίστοιχα (πρβλ. Α.Ε.Δ. 14/2003, 5/2003, 23/1999, 18/1993, Σ.τ.Ε. 1986/1995).
Αν όμως η διοικητική εκτέλεση επισπεύδεται με βάση τίτλο του άρθρου 2 παρ. 2 του ν.δ. 356/1974, ο οποίος στηρίζεται σε υποκείμενες ετεροειδείς σχέσεις, δηλαδή σε σχέση δημοσίου δικαίου αφενός και ιδιωτικού δικαίου αφετέρου, θα πρέπει να αναζητηθεί η προέχουσα απαίτηση στον εν λόγω τίτλο, δηλαδή εκείνη που υπερτερεί ποσοτικώς και με βάση αυτήν τελικώς να καθοριστεί το δικαστήριο στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται η διαφορά. Ενόψει τούτου, αν η ποσοτικώς μεγαλύτερη απαίτηση προέρχεται από έννομη σχέση δημοσίου δικαίου, οι διαφορές που γεννώνται από τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται κατά τις διατάξεις του Κ.Ε.Δ.Ε. για την είσπραξη, μεταξύ άλλων, και της απαίτησης αυτής, υπάγονται στη δικαιοδοσία των διοικητικών δικαστηρίων.
Αντιθέτως, αν η ποσοτικώς μεγαλύτερη απαίτηση προέρχεται από έννομη σχέση ιδιωτικού δικαίου, οι διαφορές που γεννώνται από τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται κατά τις διατάξεις του Κ.Ε.Δ.Ε. για την είσπραξη, μεταξύ άλλων, και της απαίτησης αυτής, υπάγονται στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων (βλ. Α.Ε.Δ. 23/1999, Σ.τ.Ε. 5111/2012, 297/2011, 3258/2009, 4408/2005, 3624/2002, 555/2001, 2225/2000).
Η ερμηνευτική αυτή εκδοχή δεν προσκρούει στις διατάξεις του άρθρου 94 του Συντάγματος και επιβάλλεται, ώστε να αποφεύγεται η διάσπαση της ενότητας της εκτελεστικής διαδικασίας και, ειδικότερα, ο κατακερματισμός της δίκης με την καθιέρωση διπλής δικαιοδοσίας επί ανακοπών κατά της ίδιας πράξης εκτέλεσης, με περαιτέρω άμεσο κίνδυνο έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων από τα πολιτικά και τα διοικητικά δικαστήρια.
Εν προκειμένω, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του ότι η έννομη σχέση από την οποία προέρχεται η ποσοτικώς μεγαλύτερη (ύψους 6.000 ευρώ πλέον προσαυξήσεων) από τις απαιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου προς την εταιρεία με την επωνυμία «… Ο.Ε.», προς ικανοποίηση των οποίων (απαιτήσεων), με την προσβαλλόμενη έκθεση κατάσχεσης εις χείρας τρίτου, που συνέταξε ο Προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. Αγίων Αναργύρων, επισπεύδεται αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος της ανακόπτουσας, με την ιδιότητά της ως ομορρύθμου μέλους της προαναφερόμενης εταιρείας, ως προερχόμενη από την προμνησθείσα εκχώρηση μισθωμάτων προς το Ελληνικό Δημόσιο, είναι ιδιωτικού δικαίου.
Συνεπώς, η διαφορά που ανακύπτει από την άσκηση της κρινόμενης ανακοπής κατά της προαναφερόμενης αναγκαστικής κατάσχεσης υπάγεται στα πολιτικά δικαστήρια. Ενόψει αυτού, η κρινόμενη ανακοπή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, για τον αυτεπαγγέλτως ερευνώμενο λόγο της έλλειψης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 12 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ.).
