ΛΟΝΔΙΝΟ. Η συγκράτηση της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη στους 2,1 βαθμούς Κελσίου είναι εφικτός στόχος, αν οι πρόσφατα ανακοινωθείσες δεσμεύσεις από μια σειρά μεγάλων χωρών τηρηθούν και αν οι μηχανισμοί που θα πυροδοτήσει αυτή η άνοδος δεν αποδειχθούν αυτοτροφοδοτούμενοι. Τον υπολογισμό περί 2,1 βαθμών Κελσίου έκανε η ομάδα επιστημόνων ClimateAction Tracker, η οποία την τελευταία δεκαετία υπολογίζει ποιες επιπτώσεις θα έχουν οι επιμέρους πολιτικές που ακολουθεί η κάθε χώρα στην άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας.
Παράλληλα, η ομάδα προχώρησε σε μερικές καίριες επισημάνσεις. Η σημαντικότερη αφορά τη δυσαρμονία ανάμεσα στους στόχους για μείωση ρύπων το 2050 με τις άμεσες ενέργειες που θα έχουν επιπτώσεις στους ρύπους των επόμενων 5-10 ετών. Ετσι, είναι διαφορετικό να υπόσχεται η Κίνα ότι θα μηδενίσει τις εκπομπές ρύπων το 2060 και η Ιαπωνία και η Κορέα ότι θα τις μηδενίσουν το 2050 και διαφορετικό να ληφθούν άμεσα μέτρα που θα οδηγήσουν σε άμεσες μειώσεις με ορίζοντα το 2030.
Μόνο η δέσμευση της Κίνας εκτιμάται ότι θα μειώσει την άνοδο κατά 0,2 ώς 0,3 βαθμούς Κελσίου, ενώ σημαντική είναι η επίπτωση της εκλογής του Τζο Μπάιντεν στην προεδρία των ΗΠΑ, αφού ένα στα πέντε βαρέλια πετρελαίου που καταναλώνεται σήμερα παγκοσμίως, πωλείται στις ΗΠΑ.
Υπενθυμίζεται ότι οι διαφορές στην άνοδο της θερμοκρασίας ανάμεσα στα διάφορα σενάρια μπορεί να είναι μικρές (1-2 βαθμοί Κελσίου) αλλά οι προβλεπόμενες επιπτώσεις είναι τεράστιες. Για τον λόγο αυτό, η συμφωνία του Παρισιού του 2015 δέσμευσε τις χώρες του πλανήτη να περιορίσουν την άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα και επεσήμανε ότι το πιο ασφαλές θα ήταν να περιοριστεί η άνοδος στον 1,5 βαθμό Κελσίου. Οι πυρκαγιές, οι ξηρασίες, οι τυφώνες και οι πλημμύρες που πλήττουν σήμερα τον πλανήτη τροφοδοτούνται από μια άνοδο της θερμοκρασίας της τάξεως του 1-1,2 βαθμών Κελσίου.
Η κρίση του κορωνοϊού οδήγησε σε πτώση της κατανάλωσης πετρελαίου με όλο και περισσότερους αναλυτές να εκτιμούν ότι ίσως το 2019 ήταν η χρονιά στην οποία η κατανάλωση έφθασε στο απόγειό της.
