ΑΡΙΘΜΟΣ 1046/2020
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ
– Αναγκαστική εκτέλεση. Ανακοπή τρίτου.
– Η θέση της διάταξης του άρθρου 936 ΚΠολΔ κατ’ απόκλιση από το προϊσχύον δίκαιο, στο κεφάλαιο που περιλαμβάνει τις γενικές διατάξεις που ρυθμίζουν τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης και η διατύπωση αυτής, η οποία είναι γενική χωρίς διακρίσεις, απολήγουν στην καθολική εφαρμογή της διάταξης αυτής. Επομένως, η ανακοπή τρίτου μπορεί να ασκηθεί όχι μόνο σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης, για ικανοποίηση χρηματικών απαιτήσεων αλλά και’ σε οποιοδήποτε άλλο είδος αναγκαστικής εκτέλεσης (ΑΠ 1587/2006, ΑΠ 1451/1987). Η άσκηση της ανακοπής του τρίτου δεν υπόκειται ευθέως από το νόμο σε χρονική οριοθέτηση. Μπορεί, όμως, αυτή να ασκηθεί κατά το χρονικό διάστημα από την επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση στον καθού η εκτέλεση έως και την κύρια διαδικασία, ιδίως μάλιστα με αφορμή τις περιπτώσεις της άμεσης εκτέλεσης όπου η κύρια διαδικασία εντοπίζεται σε μια πράξη. Στην έμμεση εκτέλεση η ανακοπή ασκείται από την επιβολή της αναγκαστικής κατασχέσεως έως την εγκατάσταση του υπερθεματιστή στην νομή του πλειστηριασθέντος, έκτοτε η προστασία του τρίτου εξασφαλίζεται με την διεκδίκηση του πράγματος, η οποία υπόκειται στην αποκλειστική προθεσμία του άρθρου 1020 ΚΠολΔ (ΑΠ 2154/2014). Η ανακοπή τρίτου στην αναγκαστική εκτέλεση πρέπει να απευθύνεται, (άρθρο 936 παρ. 2 ΚΠολΔ), τόσο κατά του επισπεύδοντος, όσο και κατά του καθού η εκτέλεση οφειλέτη, μεταξύ των οποίων υπάρχει δεσμός αναγκαίας παθητικής ομοδικίας (άρθρο 76 παρ.1 περ. γ’ (ΟλΑΠ 63/1981, ΑΠ 1697/2017). Αν η ανακοπή ασκήθηκε μετά τον πλειστηριασμό, αλλά πριν την εγκατάσταση του υπερθεματιστή στο πλειστηριασθέν, δεν απαιτείται κατ’ ανάγκη να απευθυνθεί και κατά του τελευταίου, υπό την έννοια της υποχρεωτικής κοινής παθητικής νομιμοποιήσεως.
