Το κόστος στέγασης θα πρέπει να συγκρατείται σε βιώσιμα επίπεδα μέσω της νομοθεσίας – Κάλεσμα για πανευρωπαϊκό στόχο για την εξάλειψη του φαινομένου των αστέγων ως το 2030
Επιμέλεια: Γεώργιος Π. Κανέλλος
- Επαρκής στέγαση με υψηλής ποιότητας πόσιμο νερό και αποχέτευση
- Κάλεσμα για πανευρωπαϊκό στόχο για την εξάλειψη του φαινομένου των αστέγων ως το 2030
- Το κόστος στέγασης θα πρέπει να συγκρατείται σε βιώσιμα επίπεδα μέσω της νομοθεσίας
Κάλεσμα προς την ΕΕ να αναγνωρίσει και να εφαρμόσει την πρόσβαση σε αξιοπρεπή και οικονομικά προσιτή στέγαση ως ανθρώπινο δικαίωμα και να κινητοποιηθεί για την εξάλειψη του φαινομένου των αστέγων.
Συγκεκριμένα,το ψήφισμα της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ), που υιοθετήθηκε με 352 ψήφους υπέρ, 179 κατά και 152 αποχές την Πέμπτη, 21-01-2021, διακηρύσσει ότι η επαρκής στέγαση περιλαμβάνει την πρόσβαση σε καθαρό και υψηλής ποιότητας πόσιμο νερό, κατάλληλες υποδομές αποχέτευσης και υγιεινής και σύνδεση με δίκτυα αποχέτευσης και ύδρευσης. Το δικαίωμα στη στέγαση αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και θα πρέπει ως τέτοιο να κατοχυρώνεται στην εθνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία, λένε οι ευρωβουλευτές.
Οι ευρωβουλευτές ζητούν να θεσπιστούν ελάχιστες απαραίτητες προϋποθέσεις για να χαρακτηρίζονται κατοικήσιμα τα σπίτια σε επίπεδο ΕΕ, οι οποίες θα περιλαμβάνουν την ποιότητα του αέρα εσωτερικών χώρων και θα ευθυγραμμίζονται με τις κατευθυντήριες γραμμές του ΠΟΥ. Καλούν επίσης την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να δώσουν προτεραιότητα στη μείωση των οικιακών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και να ενισχύσουν την ενεργειακή απόδοση μέσω της ανακαίνισης των κατοικιών.
Εξάλειψη του φαινομένου των αστέγων έως το 2030
Σε πολλές χώρες της ΕΕ, ο αριθμός των αστέγων έχει αυξηθεί την τελευταία δεκαετία λόγω της αύξησης του κόστους στέγασης και της μείωσης ή αναστολής των κοινωνικών προγραμμάτων και παροχών. Το ψήφισμα επαναλαμβάνει την προηγούμενη έκκληση του ΕΚ για έναν πανευρωπαϊκό στόχο για την εξάλειψη του φαινομένου των αστέγων έως το 2030. Επιπλέον, τα έκτακτα μέτρα για την πρόληψη της απώλειας στέγης και την προστασία των αστέγων που έχουν ληφθεί κατά την κρίση της νόσου COVID-19 θα πρέπει να διατηρηθούν, ιδίως το «πάγωμα» των εξώσεων και της παύσης παροχής ενέργειας, καθώς και η παροχή προσωρινής στέγασης.
Διατήρηση της στέγασης σε οικονομικά προσιτά επίπεδα
Οι ευρωβουλευτές καλούν επίσης τα κράτη μέλη και τις περιφερειακές και τοπικές αρχές να θεσπίσουν νομικές διατάξεις για την προστασία των δικαιωμάτων όσων βρίσκονται σε σπίτι με ενοίκιο ή ιδιοκατοίκηση. Η στέγαση θεωρείται οικονομικά προσιτή εάν ο εναπομένων προϋπολογισμός του ενοίκου επαρκεί τουλάχιστον για την κάλυψη άλλων βασικών δαπανών. Ενώ το όριο αυτό καθορίζεται επί του παρόντος στο 40%, πάνω από το 1/4 των ενοικιαστών στην ΕΕ σε μη επιδοτούμενες κατοικίες δαπανούν υψηλότερο ποσοστό του εισοδήματός τους σε ενοίκια, με το μέσο κόστος να αυξάνεται συνεχώς.
Τέλος, οι βουλευτές επισημαίνουν ότι η ραγδαία αύξηση της βραχυπρόθεσμης ενοικίασης έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της διαθεσιμότητας οικιών για μόνιμη στέγαση και την αύξηση των τιμών, γεγονός που μπορεί να δυσχεράνει σημαντικά τη διαβίωση σε αστικά και τουριστικά κέντρα.
Δήλωση
Η εισηγήτρια Kim VAN SPARRENTAK (Πράσινοι/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, Ολλανδία) δήλωσε: «Οι ευρωπαϊκοί κανόνες συχνά προστατεύουν πιο αποτελεσματικά τα κέρδη που αποφέρει η αγορά στον τομέα της ακίνητης ιδιοκτησίας, παρά τους ανθρώπους που χρειάζονται μια στέγη πάνω από τα κεφάλια τους. Χρειαζόμαστε η ΕΕ να βελτιώσει τις επιδόσεις της και να χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της για να επιτελέσει το έργο που της αναλογεί, μαζί με τα κράτη μέλη. Η έκθεση αυτή περιέχει συγκεκριμένες λύσεις για την ανάληψη δράσης σε όλα τα επίπεδα. Μπορούμε να λύσουμε την στεγαστική κρίση αν δείξουμε την απαραίτητη βούληση, και να εξαλείψουμε το φαινόμενο των αστέγων μέχρι το 2030».
Σχετικές πληροφορίες
Σύμφωνα με έρευνα του Eurofound, η ανεπαρκής στέγαση κοστίζει στις οικονομίες της ΕΕ 195 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν στην ΕΕ και δυσκολεύονται να καλύψουν το κόστος της στέγασης, ή δαπανούν δυσανάλογα ποσά για το σπίτι τους σε σχέση με το εισόδημά τους, παρουσιάζει αύξηση. Ειδικότερα, οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι πολύτεκνες οικογένειες και οι νέοι που εισέρχονται στην αγορά εργασίας ανακαλύπτουν ότι το εισόδημά τους είναι ανεπαρκές για την κάλυψη του κόστους ενός ενοικίου, αλλά ταυτόχρονα είναι αρκετά υψηλό για να μην θωρούνται δικαιούχοι επιδοτούμενης στέγασης.
