Νομικά αβάσιμη κρίθηκε η ένσταση κατ’ άρθρο 1487 ΑΚ του εναγόμενου πατέρα κατά της ενάγουσας και ασκούσας την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους μητέρας, ο οποίος για την θεμελίωσή της στράφηκε εναντίον της μητέρας, ως έτερου υποχρέου, ισχυριζόμενος πως η τελευταία δύναται να καλύψει εξ ολοκλήρου τις ανάγκες διατροφής του ανήλικου τέκνου.
Ειδικότερα, εφόσον κατά τον προσδιορισμό της οφειλόμενης από τον εναγόμενο πατέρα διατροφής έχει ήδη συνυπολογιστεί η συνεισφορά της ενάγουσας μητέρας, η ένσταση περί διακινδύνευσης ιδίας διατροφής του κρίνεται νόμω αβάσιμη.
Για τον δε προσδιορισμό του ύψους της συμμετοχής της ενάγουσας μητέρας στη διατροφή του τέκνου, κατόπιν αποδοχής της σχετικής ένστασης του εναγομένου, λαμβάνεται υπόψη τόσο το εισόδημα αυτής όσο και η αποτιμητή σε χρήμα προσωπική της εργασία και απασχόληση για την ανατροφή και φροντίδα του ανήλικου τέκνου.
Απόσπασμα της απόφασης ΜΠρΑθ 1927/2021
Ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι τίθεται σε κίνδυνο η προσωπική του διατροφή σε περίπτωση που υποχρεωθεί να καταβάλλει το ποσό που αιτείται η ενάγουσα μηνιαίως για διατροφή του τέκνου του, επικαλούμενος ότι αυτό μπορεί να καλύψει τις διατροφικές του ανάγκες στρεφόμενο κατά της ενάγουσας μητέρας του.
Με τον παραπάνω ισχυρισμό ο εναγόμενος επιχειρεί να θεμελιώσει την ένσταση διακινδύνευσης ιδίας διατροφής, η οποία όμως πρέπει να απορριφθεί ως νομικά αβάσιμη, καθόσον, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1487 εδ. β’ ΑΚ, ο κανόνας αυτός (της διακινδύνευσης δηλαδή της ιδίας διατροφής) δεν ισχύει όταν πρόκειται για διατροφή ανηλίκου τέκνου από τον γονέα του, όπως εν προκειμένω, εκτός εάν αυτό μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου υπόχρεου ή αν μπορεί να διατραφεί από την περιουσία του (βλ. ΕφΘεσ 1432/2003 Αρμ ΝΗ.1608).
Στην προκειμένη όμως περίπτωση ο ισχυρισμός αυτός δεν μπορεί να προταθεί όσον αφορά τον ανήλικο, αφού ήδη η οφειλόμενη από τον εναγόμενο διατροφή προσδιορίστηκε και με συνυπολογισμό της συνεισφοράς της ενάγουσας μητέρας του.
Η απόφαση είναι διαθέσιμη στην ΤΝΠ Ισοκράτης
