Ο εξώδικος συμβιβασμός βάσει του άρθρου 293 του ΚΠολΔ δεν επιφέρει κατάργηση της δίκης
Κατά τη διάταξη του άρθρου 293 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 158, 288, 361 και 871 του ΑΚ, συνάγεται ότι ο συμβιβασμός που έγινε κατά τη διάρκεια της δίκης χωρίς τις διατυπώσεις του άρθρου 293 του ΚΠολΔ είναι εξώδικος συμβιβασμός και δεν καταργεί τη δίκη. Θεμελιώνει, όμως, ανατρεπτική ένσταση κατά της βασιμότητας της αγωγής, μετά από την πρόταση και απόδειξη της οποίας το Δικαστήριο οφείλει να ρυθμίσει το διατακτικό της απόφασης σύμφωνα με το περιεχόμενο του συμβιβασμού.
Εν προκειμένω, ο ενάγων συνήψε με την εναγομένη έγγραφη σύμβαση άτοκου δανείου, που καταρτίστηκε στη νήσο της Κέας, καταβάλλοντάς της ένα χρηματικό ποσό με τη συμφωνία να του αποδώσει το ποσό αυτό εντός ενός έτους. Η συμφωνία δεν τηρήθηκε από πλευράς της εναγομένης, ωστόσο τα συμβαλλόμενα μέρη προχώρησαν εν συνεχεία σε συμβιβαστική επίλυση της μεταξύ των διαφοράς.
Με την αγωγή του, λοιπόν, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του αιτήματος αυτής, ο ενάγων ζητά να υποχρεωθεί η εναγομένη, με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, να του καταβάλει το εναπομείναν χρηματικό ποσό και να επικυρωθεί το πρακτικό συμβιβαστικής επίλυσης της μεταξύ των διαδίκων διαφοράς.
Αρχικά, το δικαστήριο έκρινε μη νόμιμο το αίτημα περί επικύρωσης του καταρτισθέντος πρακτικού συμβιβασμού, διαπιστώνοντας πως δεν πρόκειται για συμβιβασμό βάσει του άρ. 214Α του ΚΠολΔ, αλλά του άρ. 293 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη το πρακτικό, με το οποίο οι διάδικοι συνήψαν εξώδικο συμβιβασμό, το δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή ως ουσία βάσιμη, εκδίδοντας απόφαση σύμφωνη με το περιεχόμενο του συμβιβασμού, την οποία και κήρυξε προσωρινά εκτελεστή.
Σημειωτέον ότι, όσον αφορά στην κατά τόπο αρμοδιότητα του δικαστηρίου, κρίθηκε ότι συντρέχει η ειδική δωσιδικία βάσει του τόπου κατάρτισης της σύμβασης δανείου.
Απόσπασμα απόφασης
Με τέτοιο περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή, για το παραδεκτό συζήτησης της οποίας προσκομίστηκε, κατ’ άρθρο 3 παρ.2 του Ν. 4640/ 2019, έγγραφη ενημέρωση για τη δυνατότητα επίλυσης διαφοράς με διαμεσολάβηση, αρμόδια καθ’ ύλη και κατά τόπο φέρεται για συζήτηση στο Δικαστήριο τούτο (άρθρα 14 παρ. 1 α, 33 ΚΠολΔ), κατά την τακτική διαδικασία και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 806 επ. Α.Κ. και 1.76, 178 ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος για επικύρωση του καταρτισθέντος μεταξύ των διαδίκων από 04-12-2020 πρακτικού συμβιβασμού, το οποίο είναι μη νόμιμο, καθόσον κρίνεται ότι εν προκειμένω δεν πρόκειται για συμβιβασμό βάσει του άρθρου 214Α του ΚΠολΔ αλλά του άρθρου 293 παρ.2 του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, κατά το μέρος αυτής που κρίθηκε νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω για να κριθεί αν είναι βάσιμη και κατ’ ουσίαν, δεδομένου ότι καταβλήθηκε το προσήκον τέλος δικαστικού ενσήμου (βλ. υπ’ αριθμ. … παράβολα της ΓΓΠΣ). Κατά το άρθρο 293 του ΚΠολΔ, οι διάδικοι μπορούν σε κάθε στάση της δίκης να συμβιβάζονται, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του ουσιαστικού δικαίου.
Ο συμβιβασμός γίνεται με δήλωση ενώπιον του Δικαστηρίου, του εντεταλμένου δικαστή ή του συμβολαιογράφου, και επιφέρει αυτοδίκαιη κατάργηση της δίκης. Συμβιβασμός που έγινε με άλλο τρόπο δεν επιφέρει την κατάργηση της δίκης, και κρίνεται κατά τις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου. Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 158, 288, 361 και 871 του ΑΚ, συνάγεται ότι ο συμβιβασμός που έγινε κατά τη διάρκεια της δίκης χωρίς τις διατυπώσεις του άρθρου 293 ΚΠολΔ είναι εξώδικος συμβιβασμός και δεν καταργεί τη δίκη, θεμελιώνει όμως ανατρεπτική ένσταση κατά της βασιμότητας της αγωγής, μετά από την πρόταση και απόδειξη της οποίας το Δικαστήριο οφείλει να ρυθμίσει το διατακτικό της απόφασης σύμφωνα με το περιεχόμενο του συμβιβασμού.
Δείτε την απόφαση εδώ.
