Η ιατρική αμέλεια δεν επιβεβαιώθηκε. Ωστόσο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διαπίστωσε κενά στο διαδικαστικό σκέλος και τεράστιες καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση της υπόθεσης και όρισε την ανάγκη καταβολής αποζημίωσης.
Σοβαρές παραβάσεις των ευρωπαϊκών συνθηκών διαπίστωσε το ΕΔΔΑ, σε προσφυγή που έγινε από τους γονείς ενός παιδιού που γεννήθηκε με μόνιμη αναπηρία (100%).
Οι προσφεύγοντες, Πορτογάλοι υπήκοοι, ισχυρίστηκαν ότι η μόνιμη αναπηρία προήλθε από λανθασμένους ιατρικούς χειρισμούς στην επίτοκο μητέρα κατά την διάρκεια του τοκετού. Ο γιος τους που γεννήθηκε το 1993, απεβίωσε τον Απρίλιο του 2017.
Άσκησαν αγωγή στα διοικητικά δικαστήρια για ιατρική αμέλεια του νοσοκομείου διεκδικώντας αποζημίωση χωρίς επιτυχία, και οι δικαστικές διαδικασίες διήρκησαν περισσότερο από 10 χρόνια.
Η απόφαση, ωστόσο, του ΕΔΔΑ έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς η αποζημίωση που επιδίκασε δεν αφορά το σκέλος της ιατρικής αμέλειας, αλλά την πλημμελή ανταπόκριση των δικαστικών και κρατικών αρχών, που οδήγησαν σε μία τόσο μακρόχρονη διαδικασία.
Ειδικότερα, σημειώνεται πως «το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι δυνάμει των ιατρικών πραγματογνωμοσυνών δεν αποδείχθηκε ότι διαπράχθηκε ιατρική αμέλεια κατά την διάρκεια του τοκετού της τρίτης προσφεύγουσας (σ.σ. της μητέρας του τέκνου με αναπηρία), κατά συνέπεια έκρινε ότι δεν διαπιστώθηκε παραβίαση όσον αφορά το ουσιαστικό σκέλος του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ». 
«Καμπάνα» για τις καθυστερήσεις
Πέραν, όμως, του ζητήματος της ιατρικής αμέλειας το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέτασε και το διαδικαστικό σκέλος της υπόθεσης. «Τίθεται το ερώτημα εάν, υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης στο σύνολό της, το κράτος μπορούσε να θεωρηθεί ότι είχε εκπληρώσει τις διαδικαστικές του υποχρεώσεις βάσει του άρθρου 8 της Σύμβασης στις 22.12.2004, δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα. Οι διαδικασίες περατώθηκαν στις 16.01.2014, εννέα χρόνια και είκοσι επτά ημέρες για τους τρεις βαθμούς δικαιοδοσίας» αναφέρεται στην απόφαση του ΕΔΔΑ.
«Το Δικαστήριο σημείωσε συγκεκριμένα ότι υπήρξαν καθυστερήσεις στη διεκπεραίωση της υπόθεσης. Έτσι, ενώ οι προσφεύγοντες κατέθεσαν το έγγραφο που κίνησε τη διαδικασία ενώπιον του δικαστηρίου της Μπράγκα στις 22 Δεκεμβρίου 2004, το νοσοκομείο δεν είχε ενημερωθεί μέχρι τις 9 Φεβρουαρίου 2006, δηλαδή περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα. Ομοίως, ενώ η έκθεση του IML (Medico-Legal Council) καταρτίστηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2007, οι ακροάσεις των δικαστηρίων ξεκίνησαν στις 16 Απριλίου 2009, ενάμιση χρόνο αργότερα. Η κυβέρνηση δεν παρείχε πειστικές και εύλογες αιτιολογίες για να εξηγήσει αυτές τις καθυστερήσεις και τη διάρκεια των εσωτερικών διαδικασιών. Ωστόσο, όπως έχει αναγνωρίσει το Δικαστήριο, είναι απαραίτητη η έγκαιρη εξέταση, ώστε να εντοπιστούν στο μέλλον τυχόν λάθη» υπογραμμίζεται.
Και καταλήγει: «Συμπερασματικά, το Δικαστήριο θεώρησε ότι, αντιμέτωπο με την αδιαμφισβήτητη καταγγελία ότι η σοβαρή αναπηρία του πρώτου προσφεύγοντος προήλθε από ιατρική αμέλεια, η διοικητική διαδικασία ήταν πλημμελής καθόσον δεν παρείχε επαρκώς ταχεία απάντηση ως μία διαδικαστική υποχρέωση που επιβάλλεται στα κράτη βάσει του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ».
Για το λόγο αυτό το ΕΔΔΑ επιδίκασε ποσό 6.500 ευρώ για ηθική βλάβη και το ποσό 10.000 ευρώ για έξοδα και δαπάνες στους γονείς του παιδιού.
