Διακόπηκε με απόφαση του ΣτΕ ο αναγκαστικός πλειστηριασμός ακινήτων παραιτηθέντος στελέχους από τη διοίκηση και εκπροσώπηση ανώνυμης εταιρείας.
Οι οφειλές που εμφάνισε ανώνυμη εταιρεία προς το ΙΚΑ- ΕΤΑΜ (ΕΦΚΑ) και βάρυναν πρώην στέλεχος και διευθύνοντα σύμβουλο, ο οποίος είχε παραιτηθεί στο επίμαχο διάστημα… εξαφανίστηκαν.
Στην απόφαση του Τριμελούς Πρωτοδικείου, που ακυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, αναφερόταν πως δεν ισχύει το πάγωμα του αναγκαστικού πλειστηριασμού ακινήτων προσώπου που είχε διατελέσει Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθύνων Σύμβουλος ανώνυμης εταιρείας, λόγω οφειλών αυτής προς το ΙΚΑ – ΕΤΑΜ από ασφαλιστικές εισφορές. 
Με την απόφασή του το Ανώτατο Δικαστήριο εξαφάνισε απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου, με την οποία είχε γίνει δεκτή ακύρωση απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου και αφορούσε το πάγωμα αναγκαστικού πλειστηριασμού σε βάρος του στελέχους από διευθύντρια Ταμείου Εισπράξεως Εσόδων του ΙΚΑ- ΕΤΑΜ λόγω οφειλών προς το Ταμείο από ασφαλιστικές εισφορές ανώνυμης εταιρείας, στην οποία αυτός είχε διατελέσει Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και Διευθύνων Σύμβουλος.
Όπως αναφέρει το ΣτΕ «έπεται ότι τα ως άνω πρόσωπα εξακολουθούν μεν να ευθύνονται για τα γεννηθέντα προ του χρόνου της παραιτήσεώς τους χρέη της εταιρείας, δεν ευθύνονται, όμως, για χρέη τα οποία γεννήθηκαν σε χρόνο μεταγενέστερο της νομίμως αποδεικνυομένης παραιτήσεώς τους. Και τούτο ανεξαρτήτως, καταρχήν, του εάν έχει αναλάβει καθήκοντα νέα διοίκηση της εταιρείας, εφόσον τέτοια προϋπόθεση δεν προβλέπεται στις ως άνω εξαιρετικές διατάξεις του ν. 2238/1994, η αντίθετη δε εκδοχή θα συνεπαγόταν την, κατά παράβαση των αρχών της ασφάλειας του δικαίου και της αναλογικότητας, επ’ αόριστον και για μη προβλέψιμο χρόνο παράταση της ευθύνης των εν λόγω προσώπων για χρέη της εταιρείας προερχόμενα από ενέργειες, επί των οποίων δεν μπορούσαν να ασκήσουν καμία επίδραση».
Παράλληλα, το ΣτΕ ορίζει πως ο παραιτηθείς απαλλάσσεται από οποιοδήποτε βάρος χρεών, ανεξαρτήτως εάν είχε δημοσιοποιηθεί η παραίτηση του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. «Ως προς το περαιτέρω ζήτημα εάν, προκειμένου να απαλλαγεί ο παραιτηθείς από την προσωπική και αλληλέγγυο ευθύνη του για τα μεταγενέστερα της παραιτήσεώς του ως άνω χρέη της εταιρείας, απαιτείται η δημοσιότητα της παραιτήσεως κατά τις διατάξεις του ν. 2190/1920, το Δικαστήριο επιβεβαίωσε κατ’ αρχάς, ομοφώνως, τη νομολογία του, σύμφωνα με την οποία η παύση για οποιονδήποτε λόγο, όπως η παραίτηση, από τη διοίκηση και εκπροσώπηση ανώνυμης εταιρείας υποβάλλεται στις διατυπώσεις δημοσιότητας των άρθρων 7α και 7β του ν. 2190/1920 (καταχώρηση στο μητρώο ανωνύμων εταιρειών και δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως), η εν λόγω, όμως, δημοσιότητα δεν έχει συστατικό, αλλά βεβαιωτικό – δηλωτικό χαρακτήρα» τονίζει.
Με τα δεδομένα αυτά, το Δικαστήριο δέχθηκε ότι «επί παραιτήσεως των μνημονευομένων στην παράγραφο 1 του άρθρου 115 του ν. 2238/1994 προσώπων από την ως άνω ιδιότητά τους, η μη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως των σχετικών πράξεων δεν επιδρά, καθ’ εαυτήν, στο κύρος της παραιτήσεως, η οποία είναι ισχυρή ανεξαρτήτως της δημοσιεύσεώς της, έχει δε ως συνέπεια, κατά τη ρητή διατύπωση της παραγράφου 13 του άρθρου 7β του ν. 2190/1920, ότι η ανώνυμη εταιρεία δεν δύναται καταρχήν να αντιτάξει την επελθούσα μεταβολή στους τρίτους, εκτός εάν επικαλεσθεί και αποδείξει ότι την γνώριζαν». 
Στη συνέχεια, το Δικαστήριο δέχθηκε, κατά πλειοψηφία, ότι «ως «τρίτος», για την εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων, λογίζεται κάθε πρόσωπο με το οποίο η εταιρεία έχει ή μπορεί εκ του νόμου να έχει οποιαδήποτε έννομη σχέση, και, επομένως, στους τρίτους αυτούς περιλαμβάνεται και το Δημόσιο, η δε εν προκειμένω κρίσιμη έννομη σχέση του με την εταιρεία απορρέει από την ειδική διάταξη του νόμου που καθιερώνει τον κανόνα της προσωπικής και αλληλέγγυας ευθύνης των διευθυνόντων τις εταιρείες φυσικών προσώπων. Κριθέντος δε ότι ο ν. 2190/1920 (βλ. ιδίως άρθρο 7β παρ. 1 περ. β΄και παρ. 14) δεν αποκλείει την κίνηση της διαδικασίας δημοσιεύσεως με επιμέλεια οποιουδήποτε ενδιαφερομένου, και ιδίως των διευθυνόντων την εταιρεία φυσικών προσώπων, στα οποία, άλλωστε, λόγω ακριβώς της ιδιότητάς τους αυτής, είναι γνωστή και ευχερής η τήρηση της οικείας νόμιμης διατυπώσεως, το Δικαστήριο, ερμηνεύοντας περαιτέρω τις ανωτέρω διατάξεις σύμφωνα με το Σύνταγμα και τις αρχές της νομιμότητας του φόρου, της ασφάλειας του δικαίου και της αναλογικότητας, έκρινε ότι σε περίπτωση μη δημοσιεύσεως της πράξεως παραιτήσεως των μνημονευομένων στην παράγραφο 1 του άρθρου 115 του ν. 2238/1994 προσώπων από την ως άνω ιδιότητά τους, τα πρόσωπα αυτά απαλλάσσονται από την ευθύνη για τις μεταγενέστερες της παραιτήσεώς τους (κατά τις ειδικότερες διακρίσεις των παραγράφων 1 και 3 του άρθρου 115 του ν. 2238/1994) οφειλές της εταιρείας από φόρο εισοδήματος και από ασφαλιστικές εισφορές προς το Ι.Κ.Α., εφόσον, επιδεικνύοντας τη δέουσα επιμέλεια, προβούν τα ίδια στη, μνημονευόμενη στο άρθρο 7β παρ. 14 του ν. 2190/1920, γνωστοποίηση της παραιτήσεώς τους στην αρμόδια προς τούτο υπηρεσία της Νομαρχίας, προσκομίζοντας συγχρόνως τα στοιχεία από τα οποία προκύπτει ότι έχουν εγκύρως και σπουδαίως παραιτηθεί».
