Η πλήρης ολομέλεια του Αρείου Πάγου έκρινε ότι οι έκτακτοι καθηγητές των ΤΕΙ, οι οποίοι επί 20 ή και 30 χρόνια απασχολούνταν με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των ιδρυμάτων, αλλά έκτακτες και απρόβλεπτες διδακτικές ανάγκες τους, με αποτέλεσμα να μην παρέχουν εξαρτημένη εργασία και να μη μπορούν να ενταχθούν στο μόνιμο προσωπικό των ΤΕΙ.
Συγκεκριμένα, η ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με την υπ’ αριθμ. 3/2021 απόφασή της (πρόεδρος η Αγγελική Αλειφεροπούλου και εισηγητής ο αρεοπαγίτης Θεόδωρος Μαντούβαλος), έκρινε ομόφωνα ότι οι συμβάσεις με τις οποίες παρέχει το διδακτικό και ερευνητικό του έργο, το επί συμβάσει προσωπικό των τέως ΤΕΙ (νυν Πανεπιστημίων) δεν είναι, ούτε υποκρύπτουν, σχέση εξαρτημένης εργασίας, γιατί οι εν λόγω διδάσκοντες «δεν υποβάλλονται κατά την εκτέλεση του έργου τους αυτού, ενόψει της φύσης του, σε ιδιαίτερη δέσμευση και εξάρτηση από τον εργοδότη (ΤΕΙ), που να δικαιολογεί την ειδική προστασία τους από το εργατικό δίκαιο». Σε κάθε δε, περίπτωση, συνεχίζει η ολομέλεια, οι συμβασιούχοι καθηγητές των ΤΕΙ «δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των ανωτέρω εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αλλά έκτακτες και απρόβλεπτες ανάγκες τους (κάλυψη αναγκών λόγω αδειών των τακτικών καθηγητών, κενών θέσεων λόγω συνταξιοδοτήσεων μέχρι να ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία κάλυψής τους με τακτικό προσωπικό κ.λπ.)». Ωστόσο, η ολομέλεια δεν καθιστά σαφές ποιο ήταν το νομικό status της απασχόλησης των εκπαιδευτικών των ΤΕΙ. about:blank
Παράλληλα, στην απόφαση αναφέρεται ότι, «επί συνάψεως αλλεπάλληλων συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, εάν δεν δικαιολογείται η συμφωνηθείσα περιορισμένη διάρκεια αυτών, θεωρείται ότι έχει καταρτισθεί ενιαία σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου», προσθέτοντας ότι «ο χαρακτηρισμός ορισμένης σχέσεως κατά την προαναφερόμενη έννοια, ανήκει στο δικαστήριο και δεν αποκλείεται στις εργασιακές σχέσεις του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα».
Όπως είναι γνωστό, το Β2 Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου με σειρά αποφάσεών του, είχε λύσει το ζήτημα της εξάρτησης των εργαζομένων αυτών από τα ΤΕΙ και της υπαγωγής τους στο προστατευτικό καθεστώς του νόμου 2112/1920 (άρθρο 8), κρίνοντας ότι το εν λόγω διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό των συμβασιούχων διδασκόντων στα ΤΕΙ, παρέχει την εργασία του στο πλαίσιο μίας ενιαίας σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.
Παρ’ όλα αυτά, το 2018 το Εργατικό Τμήμα του Αρείου Πάγου αναβίωσε το θέμα που το ίδιο είχε ήδη λύσει και παρέπεμψε στην ολομέλεια το όλο ζήτημα. Το ερώτημα που τέθηκε στην ολομέλεια, ήταν αν οι διδάσκοντες εκπαιδευτικοί των ΤΕΙ παρέχουν εξαρτημένη εργασία, έτσι ώστε να μπορεί οι συμβάσεις τους να αναγνωριστούν ως μία ενιαία σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Μετά την παρέλευση 3 ετών, η πλήρης ολομέλεια του Αρείου Πάγου, αποφάνθηκε αρνητικά για τους εκπαιδευτικούς των ΤΕΙ.
