Ο εγγονός του εκμισθωτή δεν εμπίπτει στην έννοια των «κατιόντων», που εξαιρούνται της υποχρέωσης άσκησης εμπορικής δραστηριότητας για χρονικό διάστημα 30 μηνών
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Σύρου, επιλαμβανόμενο αγωγής απόδοσης μισθίου, απέρριψε αυτή ως μη νόμιμη, διαπιστώνοντας πως η ασκηθείσα από μέρους του ενάγοντος καταγγελία της σύμβασης εμπορικής μίσθωσης για ιδιόχρηση δεν είναι έγκυρη λόγω, μη πλήρωσης των απαιτούμενων εκ του νόμου προϋποθέσεων (ΜπρΣύρου 31/2021).
Από τις διατάξεις των άρθρων 16 και 17 του Π.Δ. 34/1995, συνάγεται ότι μεταξύ των προϋποθέσεων για την άσκηση αγωγής απόδοσης μισθίου σε περίπτωση καταγγελίας για ιδιόχρηση, είναι και η προηγούμενη επί τριάντα μήνες άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας.
Εξαίρεση στην ως άνω προϋπόθεση αποτελεί η περίπτωση κατά την οποία η καταγγελία αφορά στο πρόσωπο των κατιόντων του εκμισθωτή ή του κυρίου σε περίπτωση καταγγελίας για ιδιόχρηση από αυτού.
Σύμφωνα δε την απολύτως κρατούσα άποψη σε θεωρία και νομολογία, ως κατιόντες νοούνται αποκλειστικά τα τέκνα του εκμισθωτή ή του κυρίου και όχι άλλοι κατιόντες (όπως λ.χ. οι εγγονοί ή δισέγγονοι αυτών). Κατά το σκεπτικό του δικαστηρίου, η χρήση του όρου «κατιόντες» οφείλεται προφανώς σε νομοθετική αβλεψία, ενόψει του ότι στα πρόσωπα υπέρ των οποίων επιτρέπεται η καταγγελία για ιδιόχρηση, κατ’ άρ.16 παρ. 1 του Π.Δ. 34/1995, περιλαμβάνονται μόνο τα τέκνα.
Εν προκειμένω, ο ενάγων, ο οποίος τυγχάνει εγγονός και όχι τέκνο του αρχικού εκμισθωτή, δεν εμπίπτει στην έννοια του «κατιόντος» σύμφωνα με τα ανωτέρω. Εφόσον, λοιπόν, ο ενάγων τυγχάνει πρόσωπο μη εμπίπτον στις εξαιρέσεις από την υποχρέωση άσκησης εμπορικής δραστηριότητας για χρονικό διάστημα 30 μηνών, κατ’ άρθρο 16 παρ 3 του Π.Δ. 34/1995, και ταυτόχρονα δεν πληροί την ως άνω προϋπόθεση, όπως προκύπτει από τα εκτιθέμενα στο δικόγραφο της αγωγής, η ασκηθείσα από μέρους του καταγγελία για ιδιόχρηση κρίθηκε άκυρη λόγω μη πλήρωσης των απαιτούμενων εκ του νόμου προϋποθέσεων.
Συνεπώς, λόγω ακυρότητας της καταγγελίας της σύμβασης εμπορικής μίσθωσης, ο ενάγων μη νόμιμα ζητεί την απόδοση του μίσθιου ακινήτου.
Απόσπασμα απόφασης
Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση αγωγή, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, το οποίο τυγχάνει αρμόδιο καθ’ ύλην και κατά τόπο (άρθρα 14 § 1 περ. β’, 16 αρ. 1, 29 § 1 ΚΠολΔ), για να δικασθεί κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρα 591 § 1 εδ. α’, 614 § αρ. 1, 615 έως 620 ΚΠολΔ), ωστόσο, ως προς τον δεύτερο των εναγομένων, αυτή τυγχάνει απορριπτέα ως απαράδεκτη, ελλείψει παθητικής νομιμοποίησης αυτού, δοθέντος ότι πέραν του ότι ο ενάγων δεν επικαλείται πραγματικά περιστατικά για να αιτιολογήσει τους λόγους που ενάγει τον δεύτερο, όπως ο ίδιος ο ενάγων εκθέτει στο δικόγραφο της αγωγής, μισθώτρια τυγχάνει η πρώτη εναγόμενη εταιρία και όχι ο δεύτερος εναγόμενος, ο οποίος ναι μεν τυγχάνει νόμιμος εκπρόσυπτος της πρώτης εναγόμενης εταιρίας, ωστόσο αυτός, ως φυσικό πρόσωπο, δε νομιμοποιείται παθητικά στην άσκηση της αγωγής, αφού στην αγωγή απόδοσης μισθίου παθητικά νομιμοποιείται ο μισθωτής και εν προκειμένω, το νομικό πρόσωπο της εταιρίας.
Περαιτέρω, και ως προς την πρώτη εναγόμενη εταιρία, η αγωγή είναι ορισμένη, ωστόσο αυτή τυγχάνει απορριπτέα ως μη νόμιμη, καθόσον ο ενάγων, ο οποίος τυγχάνει εγγονός και όχι τέκνο του αρχικού εκμισθωτή, δεν εμπίπτει, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην αμέσως ανωτέρω μείζονα σκέψη, στην έννοια του «κατιόντος» κατ’ άρθρο 17 περ. α’ του Π.Δ. 34/1995 και ως εκ τούτου δεν εξαιρείται της υποχρέωσης που θέτει η διάταξη του άρθρου 16 § 3 του Π.Δ. 34/1995 περί άσκησης από μέρους του και για χρονικό διάστημα τριάντα (30) μηνών του επαγγέλματος του εμπόρου ή δραστηριότητας που προστατεύεται από το εν λόγω Π.Δ..
Ειδικότερα, ο ενάγων επικαλείται την συνδρομή της ως άνω εξαίρεσης του άρθρου 17 του Π.Δ. 34/1995, διότι δεν πληροί, κατά τα εκτιθέμενα στην ανωγή, την ως άνω προϋπόθεση της άσκησης εμπορικής δραστηριότητας γιο χρονικό διάστημα τριάντα (30) μηνών που απαιτεί το άρθρο 16 § 3 του ίδιου ως άνω Π.Δ. ως αναγκαία προϋπόθεση για την εγκυρότητα της καταγγελίας για ιδιόχρηση. Εντούτοις, εφόσον ο ενάγων τυγχάνει πρόσωπο μη εμπίπτον στις εξαιρέσεις από την υποχρέωση της άσκησης εμπορικής δραστηριότητας για χρονικό διάστημα τριάντα (30) μηνών κατ’ άρθρο 16 § 3 του Π.Δ. 34/1995, και ταυτόχρονα δεν πληροί την ως άνω προϋπόθεση, όπως προκύπτει από τα εκτιθέμενα στο δικόγραφο της αγωγής, παρέπεται ότι η ασκηθείσα από μέρους του καταγγελία για ιδιόχρηση δεν είναι έγκυρη λόγω μη πλήρωσης των απαιτούμενων εκ του νόμου προϋποθέσεων.
Συνεπώς, εφόσον η εν λόγω καταγγελία τυγχάνει άκυρη, ο ενάγων μη νόμιμα ζητεί την απόδοση του μίσθιου ακινήτου από την πρώτη των εναγομένων.
Δείτε αναλυτικά την απόφαση εδώ.
