Υγειονομικό πιστοποιητικό-πάσο/εμβολιασμού: “Γιατί το νομοσχέδιο κατά του Covid έρχεται σε δυσανάλογη σύγκρουση με μια σειρά θεμελιωδών ελευθεριών”
5 Γάλλοι Καθηγητές Νομικής για υποχρεωτικό εμβολιασμό Αντισυνταγματικός:είναι πειραματικά φάρμακα.(Κωδ. Νυρεμβέργης). Παραβιάζει Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δικαίωμα σ’απασχόληση,του μη βλάπτεσθαι λόγω απόψεων ή πεποιθήσεων, προστασίας υγείας,σωματικής ακεραιότητας και αξιοπρέπεια,επαγγελματικής κατάρτισης,αρχή ίσης πρόσβασης σε δημόσια απασχόληση,αρχή πρόληψης,ισότητας,ατομικών ελευθεριών!
Δέκα νομικοί αναφέρουν λεπτομερώς πτυχές του «νόμου κατά του Covid» που ψηφίστηκε στις 25 Ιουλίου, που πιστεύουν ότι παραβιάζει το Σύνταγμα.Ο αντίστοιχος νόμος ψηφίστηκε και στην Ελλάδα και περιλαμβάνει εκτός του υγειονομικού πάσου για πρόσβαση σε μια σειρά από δραστηριότητες και μέρη και τον υποχρεωτικό και στη Γαλλία εμβολιασμό κατά υγειονομικών.
Ο Guillaume Drago Kαθηγητής Δημοσίου Δικαίου Université Panthéon-Assas Paris II, ο François-Xavier Lucas (Καθηγητής Ιδιωτικού Δικαίου-Εγκληματολογία Διευθυντής του Institut d’études judiciaires Jean Domat., ο Stéphane Caporal Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, ο Nicolas Sild Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και ο Cyrille Dounot Καθηγητής Ιστορίας Δικαίου είναι καθηγητές. Οι Capucine Augustin, Santiago Muzio, Claire Perret, Jérôme Triomphe και Maxellende de la Bouillerie είναι δικηγόροι.
Το νομοσχέδιο σχετικά με τη διαχείριση της κρίσης υγείας, το οποίο θεσπίζει υποχρέωση εμβολιασμού για ορισμένους και υγειονομικό πάσο pass sanitaire για όλους, αντιβαίνει δυσανάλογα σε μια σειρά θεμελιωδών ελευθεριών και συνεπώς αξίζει αναίρεση (λογοκρισία) από το Συμβούλιο Επικρατείας.
Μια de facto υποχρέωση εμβολιασμού όταν δεν προβλέπεται από το νόμο
Η υπαγωγή της άσκησης ορισμένων δραστηριοτήτων στην παρουσίαση «Pass sanitaire» καταλήγει πρακτικά στην υποχρέωση εμβολιασμού για το προσωπικό που εργάζεται στους καταλογοποιημένους τομείς καθώς και για πολίτες που επιθυμούν να έχουν πρόσβαση σε αυτούς: πράγματι, ο εξαναγκασμός ο αντιπροσωπευόμενος από την υποβολή ανά 48ωρο σε εξουσιοδοτημένο κέντρο για ρινικό δείγμα και στοιχίζει περίπου 27 ευρώ μέχρι σήμερα για εξέταση PCR, δηλαδή 405 € το μήνα σε κέντρα που πιθανότατα θα σπανίζουν και θα έχουν συμφόρηση αποτελεί μέτρο ισοδυνάμου αποτελέσματος με την υποχρέωση εμβολιασμού.
Αυτή η έμμεση υποχρέωση, εφόσον δεν ορίζεται από το νόμο, παραβιάζει το άρθρο 5 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789 που ορίζει ότι «κανείς δεν μπορεί να αναγκαστεί να κάνει ό, τι ο νόμος δεν διατάζει».
Αντισυνταγματικός ο υποχρεωτικός εμβολιασμός
Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός (συνέπεια του υγειονομικού πάσου/passe sanitaire ή άμεσα από το νόμο) για άσκηση ορισμένων επαγγελμάτων παραβιάζει το δικαίωμα στην απασχόληση και το δικαίωμα του μη βλάπτεσθαι λόγω των απόψεων ή των πεποιθήσεών του, που προστατεύεται από την παράγραφο 5 του Προοιμίου του Συντάγματος του 1946 ως από το άρθρο 8 της Διακήρυξης του 1789 που εγγυάται την ελευθερία και επιβάλει στον νομοθέτη να μην θεσπίσει παρά ” κυρώσεις που είναι αυστηρά και προφανώς απαραίτητες”. Παραβιάζει επίσης την αρχή της ισότητας, των ατομικών ελευθεριών, της προστασίας της υγείας, του δικαιώματος στη σωματική ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, την αρχή της ίσης πρόσβασης στη δημόσια απασχόληση, την αρχή της πρόληψης, εγγεγραμμένη στο μπλοκ μας της συνταγματικότητας.
Έλλειψη δικαιολόγησης από τη φύση του καθήκοντος προς εκτέλεση και απουσία αναλογικότητας
Ένας τέτοιος περιορισμός στα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα και ελευθερίες είναι αντισυνταγματικός, διότι δεν δικαιολογείται από τη φύση του προς εκπλήρωση καθήκοντος, είναι δυσανάλογος με τον επιδιωκόμενο και αδικαιολόγητο σκοπό υπό το πρίσμα του αντικειμένου του νόμου (Συνταγματικό Συμβούλιο, αρ. 2018 -757 QPC, 25 Ιανουαρίου 2019; n ° 2001 455-DC, 12 Ιανουαρίου 2002). (Συμβούλιο Επικρατείας, n°2018-757 QPC, 25.1. 2019 ; n° 2001 455-DC, 12.1.2002).
Πράγματι, εάν ο επιδιωκόμενος στόχος με το πάσο είναι να εγγυηθεί, σε ένα δεδομένο μέρος, την παρουσία μόνο ατόμων που “προστατεύονται” από τον ιό SARS-CoV-2, τότε τα άτομα με αντισώματα θα πρέπει να επωφεληθούν από ένα πάσο και ο αποκλεισμός τους αποτελεί μεταχείριση διακρίσεων.
Εάν ο επιδιωκόμενος στόχος είναι να διασφαλιστεί μόνο η παρουσία ατόμων που δεν παρουσιάζουν “κίνδυνο” μετάδοσης του ιού σε άλλους, τότε η υποχρέωση αυτού του πάσου συνιστά αδικαιολόγητη παραβίαση της ισότητας όσον αφορά τους μη εμβολιασμένους σε σύγκριση με τους εμβολιασμένους, δεδομένου ότι οι πρώτοι αναγκάζονται να διενεργήσουν ιολογικό έλεγχο προκειμένου να εγγυηθούν ότι δεν είναι φορείς του ιού, ενώ οι δεύτεροι εξαιρούνται από αυτήν την υποχρέωση, παρόλο που μπορεί να είναι φορείς και μεταδοτικοί (Συμβούλιο της Επικρατείας, συνοπτικές διαδικασίες, Απρίλιος 1, 2021, n ° 450956).
Ως εκ τούτου, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός ορισμένων κατηγοριών ατόμων αποκαλύπτει επομένως ένα πρόδηλο σφάλμα εκτίμησης, δεδομένου ότι παρουσιάστηκε να δικαιολογείται από τον στόχο της καταπολέμησης της εξάπλωσης της επιδημίας και της διατήρησης των ανθρώπων με τους οποίους αυτά τα άτομα τα υποχρεωμένα να εμβολιαστούν θα είναι σ΄επαφή.
Το υγειονομικό πάσο δεν δικαιολογείται ούτε ως προς τη φύση του προς εκτέλεση καθήκοντος: ποια είναι η διαφορά μεταξύ του προσωπικού που εμπλέκεται σε εμπορικές δραστηριότητες τροφοδοσίας που υπόκεινται στο πάσο και εκείνων που συμμετέχουν σε δραστηριότητες συλλογικής τροφοδοσίας ή επαγγελματίες αυτοκινητιστές και απασχολούμενοι στο σιδηρόδρομο που δεν υπόκειται σε αυτό; Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του ταμεία συλλογικής τροφοδοσίας που έρχεται σε επαφή με πολλούς πελάτες αλλά δεν υπόκειται στο πάσο και του μάγειρα του μικρού εστιατορίου της γειτονιάς που δεν είναι δίπλα δίπλα με τους πελάτες και παρόλα αυτά υπόκειται στο πάσο;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ψυχολόγων ή ψυχοθεραπευτών που υπόκεινται σε υποχρεωτικό εμβολιασμό, όταν δεν ήταν ούτε έχει αποδειχθεί ότι το πλαίσιο της συνεδρίας τους θα ήταν ευνοϊκό για τη μετάδοση του ιού και του υπαλλήλου στο τμήμα ή στο ταμείο ενός εμπορικού κέντρου που καθημερινά συγχρωτίζεται και συναλλάσσεται με δεκάδες άτομα που δεν υπόκεινται στο πάσο;
Ανάλογα με το αν ένας ηλικιωμένος ή ανάπηρος είναι κάτοχος του εξατομικευμένου επιδόματος αυτονομίας (APA) ή του επιδόματος αναπηρίας (PCH), ο υπάλληλος του πρέπει να εμβολιαστεί ή όχι. Πώς θα δικαιολογούσαν όμως οι πόροι του εργοδότη την υποχρέωση εμβολιασμού του εργαζομένου όσον αφορά τον στόχο της υποτιθέμενης προστασίας από την επιδημία;
…Εάν ο επικαλούμενος κίνδυνος μπορεί να αποφευχθεί, για παράδειγμα, με σεβασμό στις χειρονομίες φραγμού για αυτούς τους ανθρώπους, γιατί δεν μπορεί να αποφευχθεί ούτε για τους άλλους;
Παραβίαση της ανάγκης για ελεύθερη και ενημερωμένη συγκατάθεση και το δικαίωμα σεβασμού της σωματικής ακεραιότητας
Καθώς τα εμβόλια που διατίθενται στη γαλλική και στην ελληνική επικράτεια βρίσκονται ακόμη σε κλινική δοκιμή φάσης 3 – (έως τις 27 Οκτωβρίου 2022 για τη Moderna και 2 Μαΐου 2023 για την Pfizer) πρόκειται για πειραματικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται σε κλινική δοκιμή (οδηγία 2001/20 / ΕΚ , 4 Απριλίου 2001, άρθρο 2, δ). Ο αριθμός των εμβολίων που χορηγούνται δεν αλλάζει αυτό το νομολογικό ορισμό . Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων δεν έχει εκδώσει παρά μόνο άδεια κυκλοφορίας στην αγορά υπό όρους (ΜΑ), το ΑΜΜ άνευ όρων δεν να μπορεί να επέλθει παρά μόνο μετά το πέρας των κλινικών δοκιμών (Κανονισμός ΕΚ αριθ. 726/2004, 31 Μαρτίου 2004, άρθρο 6). Ωστόσο, ένα εμβόλιο φάσης 3 μπορεί να απευθύνεται μόνο σε εθελοντές που δίνουν ελεύθερη και ενημερωμένη συγκατάθεση (άρθρο. L. 1122-1-1, Κώδικας Δημόσιας Υγείας, Οδηγία 2001/20 / CE, Κώδικας Νυρεμβέργης του 1947). Συνεπώς, η υποχρέωση παραβιάζει το δικαίωμα σεβασμού της σωματικής ακεραιότητας.
Παραβίαση της αρχής της πρόληψης της υγείας
Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός παραβιάζει την αρχή της συνταγματικής για πρόληψη υγείας, καθώς ανεπιθύμητες ενέργειες – συμπεριλαμβανομένου του 25% σοβαρές – έχουν ήδη παρατηρηθεί στη Γαλλία από την Εθνική Υπηρεσία για την Ασφάλεια των Φαρμάκων και Προϊόντων Υγείας (ANSM). ( Στην Ελλάδα δεν έχουν παρατηρηθεί;;βοά η καθημερινότητα).
Παραβίαση του δικαιώματος στην επαγγελματική κατάρτιση
Η υποχρέωση εμβολιασμού φοιτητών σε ορισμένους τομείς παραβιάζει το δικαίωμα στην επαγγελματική κατάρτιση που προστατεύεται από την παράγραφο 13 του Προοιμίου του Συντάγματος του 1946. (σσ στην Ελλάδα δεν προστατεύεται; πως αποκλείεις από την επαγγελματική κατάρτιση νοσηλευτές και γιατρούς που πραγματοποιούν ειδικότητα ενώ τους έριξες βορά στον κόβιντ ημι-ακατάρτιστους και χωρίς τ΄απαραίτητα μέσα; το θεμελιώδες άρθρο περί παιδείας ακρωτηριάζεται.Όταν μια Πολιτεία δεν αναγνωρίζει στους νέους της το δικαίωμα στην Παιδεία έχει εκπέσει σε Βαρβαρότητα).Είναι ακόμη πιο δυσανάλογο, επειδή οι νέοι δεν είναι ευπαθής πληθυσμός και δεν διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο θανάτου από Covid 19, για να μην αναφέρουμε την ισορροπία οφέλους-κινδύνου έναντι του εμβολίου στην περίπτωσή τους. Επιπλέον, αυτή η υποχρέωση είναι ουσιαστική ακόμη και όταν οι φοιτητές δεν είναι σε επαφή με ευάλωτα άτομα.
Παραβίαση της ελεύθερης διακίνησης, της αρχής της ισότητας, της προστασίας της υγείας, του δικαιώματος αναψυχής και του ανώτερου συμφέροντος του παιδιού
Η απαίτηση πάσου για πρόσβαση σε ορισμένους τόπους ή υπηρεσίες παραβιάζει το δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης πολιτών, την αρχή της ισότητας, την προστασία της υγείας και το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο (άρθρα 2 και 4 της δήλωσης του 1789, παράγραφοι 10 και 11 του Προοίμιο του Συντάγματος του 1946). Οι ισχυροί περιορισμοί που επιβάλλονται σε εκείνους που δεν προσκομίζουν υγειονομικό πάσο δεν σέβονται την αρχή της αναλογικότητας (αναγκαιότητα, προσαρμογή, κατάλληλη αναλογικότητα) και δεν δικαιολογούνται από τον επιδιωκόμενο στόχο.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι γενικές συνθήκες δημόσιας υγείας, που αναφέρονται από το Συμβούλιο της Επικρατείας, ασκούν μεγάλη επιρροή στις υποχρεώσεις που επιβάλλονται από τις δημόσιες αρχές. Ωστόσο, είναι εξαιρετικά μεταβλητές, μεταβαλλόμενες, δικαιολογώντας τα ίδια τα προσαρμόσιμα μέτρα. Όλοι μπορούν να δουν πόσο μεγάλες είναι οι αβεβαιότητες, τόσο όσον αφορά τις επιπτώσεις του ίδιου του εμβολίου, όσο και όσον αφορά την πανδημία, την εξέλιξή του, τις παραλλαγές του που πολλοί γιατροί τονίζουν ότι είναι πιο μεταδοτικές αλλά λιγότερο λοιμογόνες …
Τα μέτρα που περιέχονται στο νομοσχέδιο από τη γενικότητά τους που συνιστούν σοβαρούς περιορισμούς στην καθημερινή ζωή δεν είναι ανάλογα των μεταβαλλόμενων και σε μεγάλο βαθμό άγνωστων κινδύνων και των γενικών συνθηκών δημόσιας υγείας που προκύπτουν από την παράγραφο 11 του Προοίμου του 1946.
Επιπλέον, η παραβίαση της συνταγματικής αρχής της εγγύησης της υγείας είναι προφανής από το γεγονός ότι ένα άτομο μπορεί να λάβει προγραμματισμένη περίθαλψη μόνο εάν (και επίσης οι γονείς του εάν είναι ανήλικος) προσκομίσει (ες) κάρτα υγείας. Ομοίως, η απαγόρευση επίσκεψης σε άτομο που στεγάζεται σε ιατρικό ή ιατρικό-κοινωνικό ίδρυμα παραβιάζει αυτήν την αρχή της εγγύησης της υγείας, η οποία, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, είναι «μια κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και δεν είναι απλώς απουσία ασθένειας ή αναπηρίας. “. Ωστόσο, η μοναξιά, σε πιο ευάλωτα άτομα, θέτει σε κίνδυνο την ψυχική τους υγεία.
Όσον αφορά την υποβολή ανηλίκων στην απαίτηση πάσου υγείας για καθημερινές δραστηριότητες, είναι αντίθετη προς το ανώτερο συμφέρον του παιδιού και στο δικαίωμά του στις δραστηριότητες αναψυχής για τη σωστή ανάπτυξή τους.
Αντισυνταγματική ανικανότητα του νομοθέτη
Τέλος, αναθέτοντας στον νομάρχη τη δυνατότητα επιβολής πάσου υγείας σε πολυκαταστήματα, εμπορικά κέντρα και μεταφορικά μέσα (μετρό, RER, λεωφορείο!), ο νομοθέτης αγνόησε την έκταση της αρμοδιότητάς του, παραβιάζοντας το άρθρο 34 του Συντάγματος.
Καλούμε το Συμβούλιο Επικρατείας να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες του, έτσι ώστε να τηρείται το κράτος δικαίου.
lefigaro 1/8/21
Με βάση και τα προαναφερθέντα ο υποχρεωτικός εμβολιασμός με πειραματικά εμβόλια αποτελεί χείριστη ενδοεπαγγελματική κι ενδοκρατική βία ασκούμενη σε υπαλλήλους!!!!!!!
