Παραδεκτά παρίσταται ο eΕΦΚΑ με την ιδιότητα του διαδίκου, κατόπιν κλήτευσής του, και προτείνει ισχυρισμούς για την απόρριψη της υπό κρίση αίτησης, οπότε η ασκηθείσα από τον ΕΦΚΑ κύρια παρέμβαση απορρίφθηκε ως απαράδεκτη
Με απόφασή του το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, επιλαμβανόμενο αίτησης επικύρωσης συμφωνίας εξυγίανσης, απέρριψε την προφορικά ασκηθείσα κύρια παρέμβαση του ΝΠΔΔ eΕΦΚΑ.
Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, κατά την έναρξη της συζήτησης της υπόθεσης, ο eΕΦΚΑ, ως πιστωτής της αιτούσας, με καταχωρισθείσα στα πρακτικά δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του, καθώς και με το δικόγραφο των νόμιμα κατατεθεισών προτάσεών του, άσκησε κύρια παρέμβαση, με την οποία ζήτησε την απόρριψη της αίτησης.
Όπως αποδείχθηκε από την έκθεση κατάθεσης του δικογράφου της ένδικης αίτησης, κλητεύθηκαν στην δίκη με διαταγή της αρμόδιας Δικαστή κατά τον ορισμό δικασίμου, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 748 παρ. 3 ΚΠολΔ και 105 παρ. 4 του ΠτΚ, το Ελληνικό Δημόσιο, το ΝΠΔΔ με την επωνυμία ΕΦΚΑ και η εταιρία με την επωνυμία «… LTD», οι οποίοι και απέκτησαν με τον τρόπο αυτό την ιδιότητα των διαδίκων. Επομένως, κρίθηκε πως παραδεκτά παρίσταται ο eΕΦΚΑ με την ιδιότητα του διαδίκου, ύστερα από την κλήτευσή του, και προτείνει ισχυρισμούς για την απόρριψη της υπό κρίση αίτησης, οπότε η ασκηθείσα από τον ΕΦΚΑ κύρια παρέμβαση απορρίφθηκε ως απαράδεκτη. Οι κατατεθείσες, ωστόσο, προτάσεις του, με τους εμπεριεχόμενους σε αυτές ισχυρισμούς, λήφθηκαν υπόψη από το δικαστήριο, ενόψει της προμνησθείσας ιδιότητάς του ως διαδίκου.
Περαιτέρω, το δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση, επικυρώνοντας τη συμφωνία εξυγίανσης που καταρτίστηκε μεταξύ της αιτούσας εταιρείας και της εκ του νόμου προβλεπόμενης πλειοψηφίας των πιστωτών της.
Πιο αναλυτικά, το δικαστήριο δέχθηκε πως η εταιρία εμφανίζει χαμηλή ρευστότητα, καθώς το ενεργητικό της δεν καλύπτει το σύνολο των υποχρεώσεών της, μη δυνάμενη να φανεί συνεπής στην αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών της. Δεν έχει περιέλθει, ωστόσο, ακόμη σε κατάσταση παύσης πληρωμών, αφού συνεχίζει κανονικά την εμπορική της δραστηριότητα, ενώ μέρος των οφειλών της προς το Ελληνικό Δημόσιο και το σύνολο των οφειλών της προς τον ΕΦΚΑ είναι ρυθμισμένες. Οι λόγοι που οδήγησαν την εταιρία στο οικονομικό αδιέξοδο και στην απειλούμενη παύση πληρωμών αφορούν στην υφιστάμενη οικονομική κρίση, που μειώνει τη ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες, καθώς οι συναλλασσόμενοι με την εταιρία εμφανίζονται ιδιαίτερα φειδωλοί στις συναλλαγές τους.
Για την αντιμετώπιση, επομένως, της πρόσκαιρης οικονομικής αδυναμίας της και της σταδιακής της εξόδου από το παρόν οικονομικό αδιέξοδο, η εταιρία για την επιχειρηματική της ανάκαμψη προχώρησε στην εκπόνηση σχεδίου εξυγίανσης, σύμφωνα με το οποίο προβλέπεται η αναδιάρθρωση του χρέους της και η επιχειρηματική της ανάκαμψη, πλέον των ενεργειών στις οποίες έχει ήδη προβεί, με τη ρύθμιση των χρεών της προς τον ΕΦΚΑ και το Δημόσιο. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της κατέληξαν στην υπογραφή μιας συμφωνίας εξυγίανσης, με την οποία επιλέχθηκε ως λύση η διαγραφή μέρους των οφειλών και ο διακανονισμός της πληρωμής εκάστου χρέους, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα σε αυτήν. Με την εν λόγω συμφωνία δεν θίγονται καθόλου οι απαιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου και των Ασφαλιστικών Οργανισμών.
Επιπλέον, το δικαστήριο πιθανολόγησε πως η εφαρμογή της προβλεπόμενης σύμβασης συνεργασίας με την πιστώτρια εταιρία θα επιφέρει σταθερή ανάπτυξη των πωλήσεων και οριακή αύξηση στα λειτουργικά έσοδα, επιφέροντας σταθερή κερδοφορία και εξασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα της επιχείρησης.
Σε περίπτωση δε αναγκαστικής εκτέλεσης, το δικαστήριο διαπίστωσε πως η εταιρία θα παύσει να υφίσταται, χωρίς καμία πιθανότητα επαναπροσδιορισμού του ρόλου της στην αγορά, οι πιστωτές της δεν θα εισπράξουν τις απαιτήσεις τους, με επακόλουθο να δημιουργηθεί και σε αυτούς σημαντική στενότητα λόγω έλλειψης ρευστότητας, ενώ οι εργαζόμενοι της εταιρίας θα οδηγηθούν στην ανεργία. Επεσήμανε δε ότι, σε περίπτωση πτώχευσης της αιτούσας, η ικανοποίηση τόσο του Ελληνικού Δημοσίου όσο και των φορέων κοινωνικής ασφάλισης θα είναι περιορισμένη.
Συνεπώς, το δικαστήριο έκρινε ότι, επικυρώνοντας την ένδικη συμφωνία εξυγίανσης, θα αποφευχθεί η προοπτική της πτώχευσης της εταιρίας, που θα είχε ως αποτέλεσμα τη μηδενική κάλυψη των υποχρεώσεών της, ένεκα της έλλειψης στοιχείων του ενεργητικού, την απώλεια θέσεων εργασίας αλλά και την απώλεια ιδιαίτερου οφέλους τόσο για το Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο θα εισπράττει φόρους, όσο και για τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, οι οποίοι θα συνεχίσουν να εισπράττουν ασφαλιστικές εισφορές. Η συνέχιση της λειτουργίας της επιχείρησης και η οικονομική ανάκαμψή της με τη σύμπραξη των δανειστών της στο πλαίσιο της διαδικασίας εξυγίανσης κρίθηκε ως το μόνο μέσο που διασφαλίζει την προσήκουσα εξόφληση των απαιτήσεων των πιστωτών της.
Απόσπασμα απόφασης
Η έννοια του διαδίκου, όπως αυτή καθορίζεται στο πλαίσιο της αμφισβητούμενης δικαιοδοσίας, δεν προσαρμόζεται στη ρυθμιζόμενη από τα άρθρα 741- 781 του ΚΠολΔ διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, στην οποία, κατά κανόνα, δεν υπάρχει αντιδικία, αλλά μετέχουν στη διαδικασία αυτή οι ενδιαφερόμενοι για το ρυθμιστικό μέτρο, οι οποίοι αποκτούν την ιδιότητα του διαδίκου με τους εξής τρόπους: α) με την υποβολή της αίτησης για εκδίκαση ορισμένης υπόθεσης κατά την εκούσια δικαιοδοσία, β) με την κλήτευση στη διαδικασία αυτή κατόπιν διάταξης του αρμοδίου δικαστή (748 παρ. 3 ΚΠολΔ), γ) με την κατόπιν πρωτοβουλίας των διαδίκων ή αυτεπάγγελτης από το δικαστήριο προσεπίκλησης (άρθρο 753 ΚΠολΔ), δ) με την άσκηση κύριας ή πρόσθετης παρέμβασης (άρθρο 752 ΚΠολΔ) και ε) με την άσκηση τριτανακοπής (ΕφΑθ 167/2017 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ 9/2017 ΕλλΔνη 2017.499, ΕφΘεσ 292/2009 Αρμ 2010.382). Προσέτι, από τις διατάξεις των άρθρων 68, 79, 80, 741 και 752 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 3 εδ β’ και 54 παρ. 1 εδ. β’, 99 παρ. 8 και 105 παρ. 3 εδ. β’ ΠτΚ, συνάγεται ότι στη δίκη για την επικύρωση της συμφωνίας εξυγίανσης είναι δυνατή η άσκηση κύριας ή πρόσθετης παρέμβασης, εφόσον συντρέχει η διαδικαστική προϋπόθεση της ύπαρξης εννόμου συμφέροντος στο πρόσωπο του παρεμβαίνοντος. Δεν απαιτείται ωστόσο, για τις συγκεκριμένες υποθέσεις η τήρηση προδικασίας, με την κατάθεση αυτοτελούς δικογράφου ή την τήρηση προθεσμίας, και επομένως παραδεκτά ασκείται τόσο πρόσθετη όσο και κύρια παρέμβαση, σύμφωνα με τη διαδικαστική απόκλιση που προβλέπουν οι προμνησθείσες διατάξεις, με τις προτάσεις ή και προφορικά κατά την έναρξη της συζήτησης, με δήλωση καταχωριζόμενη στα πρακτικά της δίκης, εφόσον βέβαια ο παρεμβαίνων έχει την ιδιότητα του τρίτου (ΕφΑθ 619/2018 ΔΕΕ 2018.757, ΕφΠειρ 869/2014 ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, στη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, αν ο παρεμβαίνων υποστηρίζει την αίτηση, η παρέμβαση είναι πρόσθετη, ενώ, αν αντιδικεί, ζητώντας είτε την απόρριψη της αίτησης είτε την παραδοχή δικού του αιτήματος, η παρέμβαση είναι κύρια, καθώς υφίσταται στην περίπτωση αυτή το στοιχείο του αμοιβαίου αποκλεισμού των εκατέρωθεν υποβληθέντων αιτημάτων (ΑΠ 1104/2019, ΑΠ 1076/2002 ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση, κατά την έναρξη της συζήτησης της υπόθεσης, το ΝΠΔΔ με την επωνυμία «ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (eΕΦΚΑ)», ως πιστωτής της αιτούσας, με καταχωρισθείσα στα πρακτικά δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του, καθώς και με το δικόγραφο των νόμιμα κατατεθεισών προτάσεών του, άσκησε κύρια παρέμβαση, με την οποία ζητεί την απόρριψη της αίτησης. Όπως πράγματι αποδεικνύεται από την έκθεση κατάθεσης του δικογράφου της ένδικης αίτησης, κλητεύθηκαν στην παρούσα δίκη με διαταγή της αρμόδιας Δικαστή κατά τον ορισμό δικασίμου, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 748 παρ. 3 ΚΠολΔ και 105 παρ. 4 ΠτΚ, το Ελληνικό Δημόσιο, το Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία ΕΦΚΑ και η εταιρία με την επωνυμία «… LTD», οι οποίοι και απέκτησαν με τον τρόπο αυτό την ιδιότητα των διαδίκων, κατά τα σχετικώς εκτιθέμενα στην προηγηθείσα νομική σκέψη. Επομένως, παραδεκτά παρίσταται ΝΠΔΔ με την επωνυμία «ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (eΕΦΚΑ)» με την ιδιότητα του διαδίκου, ύστερα από την κλήτευσή του, που διατάχθηκε από την αρμόδια Δικαστή με την από 25.01.2021 παραγγελία για κοινοποίηση αντιγράφου της αίτησης, στο οποίο σημειώθηκε ο προσδιορισμός της δικασίμου (βλ. έκθεση κατάθεσης και την επ’ αυτής πράξη της Προέδρου Προσδιορισμού) και προτείνει ισχυρισμούς για την απόρριψη της υπό κρίση αίτησης, οπότε η ασκηθείσα από τον ΕΦΚΑ κύρια παρέμβαση τυγχάνει απορριπτέα ως απαράδεκτη, πλην όμως οι κατατεθείσες προτάσεις του, με τους εμπεριεχόμενους σε αυτές ισχυρισμούς, λαμβάνονται υπόψη, ενόψει της προμνησθείσας ιδιότητάς του ως διαδίκου (βλ. ad hoc ΠΠΘεσ 3884/2015 αδημ., ΠΠΘεσ 17655/2014, ΠΠΘεσ 65/2013 ΤΝΠ ΔΣΑ).
Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο sakkoulas-online.gr.
