Η υπαγωγή του εκζητουμένου σε καθεστώς πρόσφυγα, καθώς και η πιθανότητα ακύρωσης ή περιστολής του πλαισίου προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων του, καθιστά μη επιτρεπτή την έκδοση
Μη επιτρεπτή, κατ’ άρθρο 438 εδ. στ’ και ζ’ ΚΠΔ, κρίθηκε από το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας η έκδοση Ιρανού εκζητούμενου, διωκόμενου για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση (ΣυμβΕφΛαμίας 8/2021).
Πιο αναλυτικά, ενώπιον του Εισαγγελέα Εφετών Λαμίας διαβιβάσθηκε αίτημα του Τμήματος Διεθνών Υποθέσεων του Δικαστικού Σώματος της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν για την έκδοση Ιρανού υπηκόου, διωκόμενου για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, πράξη αξιόποινη τόσο κατά τον Ισλαμικό Ποινικό Κώδικα όσο και κατά το Ελληνικό Ποινικό Δίκαιο. Η εν λόγω αίτηση, ενόψει της ρητής μη συναίνεσης του εκζητουμένου να παραδοθεί στο κράτος που ζητεί την έκδοσή του, εισήχθη ενώπιον του Συμβουλίου.
Αρχικά, το Συμβούλιο επεσήμανε πως, σύμφωνα με τις διδάξεις του Ισλαμικού Κώδικα, η ποινή της κάθειρξης επί ανθρωποκτονίας επιβάλλεται μόνο εξαιρετικά και μόνο εφόσον η οικογένεια του θύματος δηλώσει ότι δεν επιθυμεί αντεκδίκηση, άλλως επιβάλλεται η θανατική ποινή.
Λαμβάνοντας υπόψη την αίτηση ακρόασης της αδελφής του δολοφονηθέντος, το Συμβούλιο έκρινε πως κατά πάσα πιθανότητα, εάν ο εκζητούμενος εκδοθεί, δικασθεί και καταδικασθεί για ανθρωποκτονία από πρόθεση, θα του επιβληθεί η θανατική ποινή και όχι η ποινή κάθειρξης, η οποία προβλέπεται κατ` εξαίρεση, για την περίπτωση που δεν υπάρχει ενάγων ή υπάρχει ενάγων, αλλά έχει παραιτηθεί των αντιποίνων ή δεν υπάρχουν αντίποινα.
Περαιτέρω, το Συμβούλιο έλαβε υπόψη του και το γεγονός ότι ο εκζητούμενος ασπάσθηκε τον χριστιανισμό. Συγκεκριμένα, κατηγορείται από τις Ιρανικές Αρχές και για το αδίκημα της αποστασίας και της συνεργασίας με ομάδες που προωθούν θρησκεύματα διάφορα του Ισλάμ, γεγονός που καθιστά πλέον πιθανό να υποστεί από τις Ιρανικές Διωκτικές Αρχές διακρίνουσα μεταχείριση για θρησκευτικούς λόγους. Σύμφωνα δε με μαρτυρική κατάθεση, εάν ο εκζητούμενος εκδοθεί στο Ιράν, θα απαγχονισθεί ως προδότης, επειδή δηλαδή αλλαξοπίστησε, άμεσα και δη κατά την άφιξή του στο αεροδρόμιο της Τεχεράνης.
Το Συμβούλιο έκρινε πως υφίσταται κίνδυνος να υποβληθεί ο εκζητούμενος σε βασανιστήρια και σε μεταχείριση απάνθρωπη και εξευτελιστική, αλλά και να επιβληθεί σε αυτόν η θανατική ποινή.
Κατ’ εφαρμογή, λοιπόν, της διάταξης του άρθρου 438 του ΚΠΔ, η έκδοση του εκζητούμενου απαγορεύεται, ακόμη κι αν ο ίδιος συναινεί.
Επιπλέον, ο εκζητούμενος είχε ήδη τεθεί σε καθεστώς πρόσφυγα, περίπτωση κατά την οποία, σύμφωνα με την αρχή της μη επαναπροώθησης, απαγορεύεται ρητά η καθ` οιονδήποτε τρόπο απέλαση ή επαναπροώθησή του στη χώρα καταγωγής του, καθώς και σε άλλη χώρα, όπου αντιμετωπίζει κίνδυνο να υποστεί βασανιστήρια ή άλλες σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η απαγόρευση έκδοσής του υπαγορεύεται και από την υπερνομοθετικής ισχύος Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρα 2, 3, 6 και 1 του 6ου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου).
Η υπαγωγή, συνεπώς, του εκζητουμένου σε καθεστώς πρόσφυγα, καθώς και η πιθανότητα ακύρωσης ή περιστολής του πλαισίου προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων του, ανεξαρτήτως του βαθμού ενοχής και της βαρύτητας των εγκλημάτων που του αποδίδονται, καθιστά κατά την κρίση του Συμβουλίου μη επιτρεπτή εν προκειμένω την έκδοση, αφού οι κανόνες διεθνούς δικαίου, που προστατεύουν την αξία του ανθρώπου και τα εξ` αυτής θεμελιώδη δικαιώματά του, υπερτερούν έναντι διατάξεων είτε διεθνών συμβάσεων είτε εσωτερικού δικαίου, που ρυθμίζουν την έκδοση.
Απόσπασμα απόφασης
Αναφορικά όμως με την έκδοση του εκζητουμένου στο Κράτος της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, προκειμένου αυτός να δικασθεί για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, ποινικό αδίκημα που προβλέπεται και τιμωρείται από τα άρθρα 118 και 612 του Ισλαμικού Ποινικού Κώδικα, πράξη επίσης αξιόποινη και κατά το Ελληνικό Ποινικό Δίκαιο (άρθρο 299 παρ. 1 Ελληνικού Ποινικού Κώδικα), δέον να σημειωθούν τα εξής : Σύμφωνα με τις διδάξεις του Ισλαμικού Κώδικα, το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο εκζητούμενος (ανθρωποκτονία με πρόθεση), τιμωρείται στην Ελλάδα με ποινή κάθειρξης, πλην όμως, κατά τον ιρανικό Ισλαμικό Ποινικό Κώδικα, η ποινή της καθείρξεως επί ανθρωποκτονίας, επιβάλλεται μόνο εξαιρετικά και μόνο εφόσον η οικογένεια του θύματος δηλώσει ότι δεν επιθυμεί αντεκδίκηση, άλλως επιβάλλεται η εσχάτη των ποινών, ήτοι η θανατική ποινή (άρθρο 612 Ισλαμικού Ποινικού Κώδικα). Ειδικότερα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 612 του Ιρανικού νόμου για προαιρετικές και προληπτικές ποινές, «Οιοσδήποτε που διαπράττει μια άγρια δολοφονία και δεν έχει οιονδήποτε ενάγοντα ή υπάρχει ενάγων αλλά έχει παραιτηθεί των αντιποίνων ή δεν υπάρχουν αντίποινα για οποιονδήποτε λόγο, σε περίπτωση που η διάπραξή του βλάπτει την τάξη και ασφάλεια της κοινωνίας ή μπορεί να προκαλέσει τον δράστη ή άλλους, το δικαστήριο μπορεί να τον καταδικάσει σε κάθειρξη τριών έως δέκα ετών». Λαμβανομένης δε, υπόψη της αίτησης για ακρόαση προς τον Εντιμότατο Πρόεδρο του με αρ. 7 Τμήματος της Επαναστατικής Εισαγγελίας της Τεχεράνης, της αδελφής, του κατά τις Ιρανικές Αρχές δολοφονηθέντος ****, υπό την ιδιότητά της ως κληρονόμου του ήδη αποβιώσαντος πατρός της ***, σύμφωνα με την οποία, η ανωτέρω υπέβαλε αίτηση για αποζημίωση για τη δολοφονία του αδελφού της και ζήτησε την τιμωρία του φερόμενου ως δράστη εκζητούμενου (όπως τούτο σαφώς προκύπτει από το με αριθμό **** έγγραφο του Δικαστή και Διευθυντή του Γενικού Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Δικαιοσύνης της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν προς τις Δικαστικές Αρχές της Ελλάδας), πιθανολογείται σφόδρα ότι εάν ο εκζητούμενος εκδοθεί, δικασθεί και καταδικασθεί για ανθρωποκτονία από πρόθεση, θα του επιβληθεί η θανατική ποινή και όχι η ποινή κάθειρξης τριών (3) έως δέκα (10) ετών, η οποία προβλέπεται κατ` εξαίρεση, για την περίπτωση που δεν υπάρχει ενάγων ή υπάρχει ενάγων, αλλά έχει παραιτηθεί των αντιποίνων ή δεν υπάρχουν αντίποινα. Η κρίση του Συμβουλίου περί τούτου, ενισχύεται από την κατάθεση του μάρτυρα, ο οποίος δήλωσε ότι εάν ο εκζητούμενος εκδοθεί στο Ιράν, θα απαγχονισθεί, ως προδότης, άμεσα και δη, κατά την άφιξή του στο αεροδρόμιο της Τεχεράνης, επειδή αλλαξοπίστησε, ισχυρισμό τον οποίο μετ` επιτάσεως πρόβαλε κατά την ακρόασή του ενώπιον του Συμβουλίου τούτου και ο ίδιος ο εκζητούμενος. Ως εκ τούτου, κατά τη διάταξη του άρθρου 438 στοιχ. ζ΄ του Κ.Π.Δ., το οποίο, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην αρχή της παρούσας, τυγχάνει εν προκειμένω εφαρμογής, ελλείψει διμερούς σύμβασης έκδοσης μεταξύ Ελλάδος και Ιράν, η έκδοσή του απαγορεύεται, ακόμη κι αν ο ίδιος συναινεί. Πέραν τούτου, ο εκζητούμενος έχει ήδη τεθεί, κατά τα προεκτεθέντα, από τις αρμόδιες Ελληνικές Αρχές, δυνάμει της υπ’ αριθμ. **** απόφασης του Περιφερειακού Γραφείου Ασύλου Αττικής, σε καθεστώς πρόσφυγα, περίπτωση κατά την οποία, σύμφωνα με την “αρχή της μη επαναπροωθήσεως”, απαγορεύεται ρητά η καθ` οιονδήποτε τρόπο απέλαση ή επαναπροώθησή του στη χώρα καταγωγής του, καθώς και σε άλλη χώρα, όπου αντιμετωπίζει κίνδυνο να υποστεί βασανιστήρια ή άλλες σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (άρθρο 33 παρ. 1 της από 28-7-1951 Διεθνούς Συμβάσεως της Γενεύης «Περί της νομικής καταστάσεως των προσφύγων», που κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Ν.Δ. 3989/1959, όπως έχει τροποποιηθεί με το από 31-1-1967 πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης, που κυρώθηκε με τον Α.Ν. 389/1968 Α’ 125 και αποτελεί, σύμφωνα με το προεκτεθέν άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, τμήμα της ελληνικής έννομης τάξεως, κατισχύον κάθε αντίθετης νομοθετικής διατάξεως, σε συνδυασμό με άρθρο 3 της Συμβάσεως κατά των Βασανιστηρίων και Άλλων Τρόπων Σκληρής, Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας του 1984, που κυρώθηκε με το Ν. 1782/1988, άρθρο 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του 1966, που κυρώθηκε με το Ν. 2462/1997 και άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών του 1950 – Ε.Σ.Δ.Α., που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 53/1974).
Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο dikastis.blogspot.com.
https://www.lawspot.gr/nomika-nea/mi-ekdosi-iranoy-prosfyga-gia-anthropoktonia-symveflamias-8-2021
