Οι απαλλακτικές διατάξεις του Ν.3050/2002 καταλαμβάνουν όλους τους ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ που πληρούν τις τασσόμενες προϋποθέσεις, είτε αυτοί υπάγονταν στην ασφάλιση του Οργανισμού ήδη κατά την έναρξη της ισχύος του νόμου είτε υπήχθησαν σε αυτόν μεταγενέστερα
Με τον Ν. 2676/1999 συστάθηκε ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε.), στον οποίο συγχωνεύτηκαν τα πρώην Ταμεία Τ.Ε.Β.Ε., Τ.Α.Ε. και Τ.Σ.Α.. Σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 1 του νόμου αυτού, οι ξενοδόχοι, των οποίων η επιχειρηματική δραστηριότητα αρχίζει μετά την 1η/03/1999, υπάγονται υποχρεωτικά στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε., ενώ οι παλαιοί ξενοδόχοι δύνανται να ασφαλιστούν στον Ο.Α.Ε.Ε. προαιρετικά. Ακολούθως, με το Ν. 3655/2008, ολοκληρώθηκε ο κύκλος των ενοποιήσεων-εντάξεων των φορέων κύριας ασφάλισης και στον Ο.Α.Ε.Ε. εντάχθηκε, μεταξύ άλλων, και το Ταμείο Προνοίας Ξενοδόχων, στην ασφάλιση του οποίου υπάγονταν υποχρεωτικά όλοι οι νομίμως ασκούντες το ξενοδοχειακό επάγγελμα.
Περαιτέρω, η διάταξη του άρθρου 9 του Ν. 3050/2002, που εντάσσεται στη νομοθεσία του Ο.Α.Ε.Ε., καταλαμβάνει τους επαγγελματίες, βιοτέχνες ή εμπόρους, που κατά την έναρξη της ισχύος της (13.9.2002) πληρούσαν τα κριτήρια και εντάχθηκαν στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. μετά την έναρξη ισχύος του ανωτέρω νόμου και εκείνους τους ασφαλισμένους οι οποίοι, κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 8 του Ν. 3655/2008, μεταφέρθηκαν στον Ο.Α.Ε.Ε. λόγω ένταξης σε αυτόν του Ταμείου Προνοίας Ξενοδόχων. Σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 8 του Ν. 3655/2008, οι ασφαλισμένοι αυτοί διέπονται, μετά την ένταξη του ασφαλιστικού τους φορέα στον Ο.Α.Ε.Ε., από τη νομοθεσία του Οργανισμού, ήτοι, του νόμου μη διακρίνοντος, τόσο από τις γενικές όσο και από τις ειδικές διατάξεις αυτής, εφαρμοζομένων αναλόγως και στην περίπτωση άλλων ασφαλισμένων εντασσόμενων στον Ο.Α.Ε.Ε. μεταγενέστερα. Επομένως, κατά το σκεπτικό του δικαστηρίου, και η κατηγορία αυτή ασφαλισμένων μπορεί να εξαιρεθεί της υποχρεωτικής ασφάλισης στον Ο.Α.Ε.Ε. και να υπαχθεί υποχρεωτικώς μόνο στην ασφάλιση του Ο.Γ.Α., εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της διάταξης του άρθρου 9 του Ν. 3050/2002.
Εν προκειμένω, η εφεσίβλητη υπήχθη στην υποχρεωτική ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 8 του Ν. 3655/2008, ως ασκούσα επιχείρηση ξενοδοχείου. Κατά της ανωτέρω απόφασης περί υπαγωγής της στην υποχρεωτική ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. άσκησε ένσταση ενώπιον της αρμόδιας Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής, με την οποία ζήτησε την ακύρωσή της, προβάλλοντας ότι είναι εγγεγραμμένη στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων, ασφαλισμένη στον Ο.Γ.Α. και, ήδη, συνταξιούχος του Ο.Γ.Α. λόγω γήρατος, καθώς και ότι ασκεί τη δραστηριότητα της σε περιοχή με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων και, επομένως, πρέπει να εξαιρεθεί από την υποχρεωτική ασφάλιση στον Ο.Α.Ε.Ε. Η εν λόγω ένσταση απορρίφθηκε, με την αιτιολογία ότι στον Ο.Α.Ε.Ε. μεταφέρονται και ασφαλίζονται όλοι οι ασφαλισμένοι του Ταμείου Προνοίας Ξενοδόχων, ανεξαρτήτως αν πληρούνται ή όχι οι προϋποθέσεις υπαγωγής τους στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε., κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 3655/2008. Κατά της τελευταίας αυτής απόφασης, η εφεσίβλητη άσκησε προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου, επαναλαμβάνοντας όσα και με την ένσταση της είχε υποστηρίξει.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι η υπαγωγή της εφεσίβλητης στην υποχρεωτική ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. έπρεπε να εξετασθεί σε συνδυασμό και με τις διατάξεις του άρθρου 9 του Ν. 3050/2002, καθότι οι ειδικές αυτές απαλλακτικές διατάξεις της νομοθεσίας του Οργανισμού εφαρμόζονται και στην περίπτωσή της. Έκρινε, έτσι, ότι η περί του αντιθέτου κρίση της Τ.Δ.Ε. είναι νομικά πλημμελής και ακύρωσε την απόφασή της. Περαιτέρω, δεδομένου ότι ο εκκαλών Οργανισμός δεν είχε αποφανθεί για το αν συνέτρεχαν στην περίπτωση της εφεσίβλητης οι προϋποθέσεις του άρθρου 9 του Ν. 3050/2002, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, και το Δικαστήριο δεν είχε εξουσία να εξετάσει το πρώτον τις προϋποθέσεις εξαίρεσης ή μη από την ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. της εφεσίβλητης, έκρινε ότι η υπόθεση έπρεπε να αναπεμφθεί στον εκκαλούντα Οργανισμό, προκειμένου ο τελευταίος να κρίνει εάν συντρέχουν στην περίπτωση της εφεσίβλητης οι προϋποθέσεις του άρθρου 9 του Ν. 3050/2002.
Κατά τους ισχυρισμούς του εκκαλούντος ασφαλιστικού Οργανισμού, το πρωτόδικο δικαστήριο εσφαλμένα ερμήνευσε τις διατάξεις των άρθρων 8 και 63 του Ν. 3655/2008.
Ειδικότερα, το εκκαλούν νομικό πρόσωπο ισχυρίζεται ότι, κατά την πρώτη εφαρμογή του Ν. 3655/2008 και τη μεταφορά των ασφαλισμένων του Ταμείου Προνοίας Ξενοδόχων στον Ο.Α.Ε.Ε., δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του Ν. 3050/2002. Και τούτο, διότι στον Ο.Α.Ε.Ε. μεταφέρονται και ασφαλίζονται όλοι οι ασφαλισμένοι του Ταμείου Προνοίας Ξενοδόχων, ανεξάρτητα αν πληρούνται ή όχι οι προϋποθέσεις υπαγωγής τους στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε, ενώ οι διατάξεις του Ν. 3050/2002 ισχύουν για όσους ξενοδόχους αρχίσουν για πρώτη φορά τη δραστηριότητα τους μετά την 01η/08/2008.
Κατά την κρίση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, ωστόσο, διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 9 του Ν. 3050/2002 καταλαμβάνει όλους τους ασφαλισμένους του Ο.Α.Ε.Ε. που πληρούν τις τασσόμενες από αυτή προϋποθέσεις, είτε αυτοί υπάγονταν στην ασφάλιση του Οργανισμού αυτού ήδη κατά την έναρξη της ισχύος της (13/09/2002) είτε υπήχθησαν σε αυτόν μεταγενέστερα. Κατόπιν των ανωτέρω, απορρίφθηκε ο μοναδικός λόγος έφεσης.
Απόσπασμα απόφασης
Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από την επανεκτίμηση των στοιχείων της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Με την ./24.9.2014 απόφαση του Προϊσταμένου του Περιφερειακού Τμήματος Ο.Α.Ε.Ε. Λαμίας η εφεσίβλητη υπήχθη στην υποχρεωτική ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. από τον 8ο/2008, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 8 του ν. 3655/2008, ως ασκούσα επιχείρηση ξενοδοχείου στα Λουτρά Υπάτης. Ακολούθως, με την ./26.1.2015 απόφαση του Τμήματος Λαμίας του Ο.Α.Ε.Ε. η εφεσίβλητη διαγράφηκε από τα μητρώα του Ο.Α.Ε.Ε. από 1.2.2015, διότι διέκοψε την άσκηση του ως άνω επαγγέλματος που ασκούσε μέχρι 19.1.2015 (σχ. η ./21.1.2015 βεβαίωση διακοπής εργασιών φυσικού προσώπου επιτηδευματία). Κατά της ανωτέρω απόφασης περί υπαγωγής της στην υποχρεωτική ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. από τον 8ο/2008 η εφεσίβλητη άσκησε την ./22.10.2014 ένσταση ενώπιον της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής της Περιφερειακής Διεύθυνσης Στερεάς Ελλάδας του Ο.Α.Ε.Ε., με την οποία ζήτησε την ακύρωση της, προβάλλοντας ότι είναι εγγεγραμμένη στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων, ασφαλισμένη στον Ο.Γ.Α. και, ήδη, συνταξιούχος του Ο.Γ.Α. λόγω γήρατος, καθώς και ότι ασκεί τη δραστηριότητα της σε περιοχή με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων (Λουτρά Υπάτης) και επομένως, πρέπει, να εξαιρεθεί από την υποχρεωτική ασφάλιση στον Ο.Α.Ε.Ε. Επικουρικώς ζήτησε να απαλλαγεί από τις εισφορές που αφορούν στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, διότι για την ίδια αιτία καταβάλλει εισφορές στον Ο.Γ.Α. Η ένσταση της εφεσίβλητης απορρίφθηκε, κατά πλειοψηφία, με την 175/Συν.44η/29.9.2015 απόφαση της Τ.Δ.Ε. της Περιφερειακής Διεύθυνσης Στερεάς Ελλάδας του Ο.Α.Ε.Ε., με την αιτιολογία ότι στον Ο.Α.Ε.Ε. μεταφέρονται και ασφαλίζονται όλοι οι ασφαλισμένοι του Ταμείου Προνοίας Ξενοδόχων, ανεξαρτήτως αν πληρούνται ή όχι οι προϋποθέσεις υπαγωγής τους στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε., κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 8 του ν. 3655/2008. Κατά της τελευταίας αυτής απόφασης, η εφεσίβλητη άσκησε προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Λαμίας, επαναλαμβάνοντας όσα και με την ένσταση της είχε υποστηρίξει, προσκομίζοντας πρωτοδίκως 1) την ./11.9.2014 αίτηση-ένσταση της προς τον Ο.Α.Ε.Ε. περί μη υπαγωγής της στην ασφάλιση αυτού, 2) την ./27.5.2010 απόφαση του Ε.Ο.Τ. περί χορήγησης του ειδικού σήματος λειτουργίας στην επιχείρηση της, από την οποία προκύπτει ότι αυτή αποτελεί ξενοδοχείο κλασικού τύπου, δυναμικότητας 10 δωματίων, με αρχική λειτουργία το έτος 1976, 3) την Δ Υ/6.10.2014 βεβαίωση της Γενικής Διεύθυνσης Ασφάλισης του Ο.Γ.Α. (Τμήμα 11 Μητρώου Συνταξιούχων) περί συνταξιοδότησης της λόγω γήρατος από τον 7ο/2000, 4) αντίγραφο αποσπάσματος βιβλιαρίου υγείας Ο.Γ.Α., 5) αντίγραφο εγγράφου σχετικά με τον πληθυσμό της Τοπικής Κοινότητας Λουτρών Υπάτης, 6) την ./21.7.1999 βεβαίωση του Τ.Ε.Β.Ε. περί μη υπαγωγής στην υποχρεωτική ασφάλιση αυτού της εφεσίβλητης για τη δραστηριότητα ξενοδοχείου στα Λουτρά Υπάτης Φθιώτιδας, 7) την ./27.6.2016 βεβαίωση (για ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων έως και 10 ή ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων με σύνολο δωματίων έως και 10) του Ο.Α.Ε.Ε. περί απαλλαγής της από την υποχρεωτική ασφάλιση αυτού από 1.5.2010 έως 1.7.2012, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 25 του ν. 3846/2010, χορηγηθείσα για την έναρξη ασφάλισης στον Ο.Γ.Α. με τη σημείωση ότι μετά τη συμπλήρωση τριετούς άσκησης δραστηριότητας υποχρεούται να προσκομίσει τα εκκαθαριστικά σημειώματα φόρου εισοδήματος των τριών πρώτων ετών, τη βεβαίωση υπαγωγής.στην ασφάλιση του Ο.Γ.Α., 8) την ./27.6.2016 βεβαίωση του Ο.Α.Ε.Ε. περί απαλλαγής της από την υποχρεωτική ασφάλιση αυτού από 1.4.2013, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 58 του ν. 4144/2013, 9) την ./9.9.2014 βεβαίωση του Προϊσταμένου του Κ.Ε.Π.Π.Υ.Ε.Λ. Λαμίας περί εγγραφής της στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων, ως κατόχου αγροτικής εκμετάλλευσης, για το έτος 2014, 10) αντίγραφο Ενιαίας Δήλωσης Καλλιέργειας/Εκτροφής ΕΛ.Γ.Α. έτους 2013 του συζύγου της, 11) το από 1.6.2011 ενημερωτικό σημείωμα συντάξεων του Ο.Γ.Α., από το οποίο προκύπτει ότι η εφεσίβλητη τυγχάνει συνταξιούχος του ως άνω Οργανισμού λόγω γήρατος από τον 7ο/2000, 12) το από 2.1.2018 αντίγραφο ασφαλιστικής ικανότητας του Ο.Γ.Α., σύμφωνα με το οποίο τυγχάνει συνταξιούχος από 1/7/2000 και εφόρου ζωής, 13) εκκαθαριστικά σημειώματα φορολογίας εισοδήματος των ετών 2008-2015 και 14) αντίγραφα των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας των ετών 2008 και 2009, καθώς και των ετών 2010, 2011 και 2012. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη (α) ότι συνέτρεχαν καταρχήν οι προϋποθέσεις του άρθρου 8 του ν. 3655/2008 για τη μεταφορά της εφεσίβλητης, ως ασφαλισμένης του Ταμείου Προνοίας Ξενοδόχων, από τον 8ο/2008, στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. και την υπαγωγή της εφεξής στη νομοθεσία του Οργανισμού αυτού και (β) ότι αυτή, ως ασφαλισμένη στο Ταμείο Προνοίας Ξενοδόχων και μεταφερθείσα εκ του νόμου στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε., μπορεί να εξαιρεθεί της υποχρεωτικής υπαγωγής στον Ο.Α.Ε.Ε. και να υπαχθεί μόνο στην ασφάλιση του Ο.Γ.Α. εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της διάταξης του άρθρου 9 του ν. 3050/2002, έκρινε, με την εκκαλούμενη απόφαση του, ότι η υπαγωγή της εφεσίβλητης στην υποχρεωτική ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. από τον 8ο/2008 έπρεπε να εξετασθεί σε συνδυασμό και με τις διατάξεις του άρθρου 9 του ν. 3050/2002, καθότι οι ειδικές αυτές απαλλακτικές διατάξεις της νομοθεσίας του Οργανισμού εφαρμόζονται και στην περίπτωση της. Έκρινε έτσι, ότι η περί του αντιθέτου κρίση της Τ.Δ.Ε. είναι νομικά πλημμελής και για το λόγο αυτό, ακύρωσε την ./Συν..η/29.9.2015 απόφαση της. Περαιτέρω, δεδομένου ότι ο εκκαλών Οργανισμός δεν είχε αποφανθεί για το αν συνέτρεχαν στην περίπτωση της εφεσίβλητης οι προϋποθέσεις του άρθρου 9 του ν. 3050/2002, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, και το Δικαστήριο δεν είχε εξουσία να εξετάσει το πρώτον τις προϋποθέσεις εξαίρεσης ή μη από την ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. της εφεσίβλητης έκρινε ότι η υπόθεση έπρεπε να αναπεμφθεί στον εκκαλούντα Οργανισμό, κατ1 άρθρο 79 παρ. 3 περ. γ’ του Κ.Δ.Δικ., προκειμένου ο τελευταίος να κρίνει εάν συντρέχουν στην περίπτωση της εφεσίβλητης οι προϋποθέσεις του άρθρου 9 του ν. 3050/2002.
Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο dsanet.gr.
