ΕιρΙλίου 237/2021 (1η δημοσίευση Justina.gr)
Διάσωση κύριας κατοικίας κατ’ άρθρο 9 παρ. 2 Ν. 3869/2010, όπως τροποποιήθηκε βάσει των Ν. 4336/2015, 4346/2015 και 4549/2018 – καταβολή των 2/3 της εμπορικής αξίας του ακινήτου αφαιρουμένων των εικαζόμενων εξόδων της αποφευχθείσας αναγκαστικής εκτέλεσης – κριτήρια υπολογισμού εμπορικής αξίας από το δικαστήριο – βάρος απόδειξης
Απόσπασμα:
[…] Βάσει του άρθρου 9 παρ. 2 εδ. β΄ Ν. 3869/2010 ο οφειλέτης πρέπει να διαμορφώσει το σχέδιο διευθέτησης των οφειλών του με τέτοιο τρόπο, ώστε για τη διάσωση της κύριας κατοικίας του να προβλέπει ότι θα καταβάλει τέτοιο ποσό, ώστε οι πιστωτές του να βρίσκονται στην ίδια οικονομική θέση, σε σύγκριση με την ικανοποίησή τους από τυχόν εκποίηση της κατοικίας του με αναγκαστική εκτέλεση, ανεξαρτήτως της πραγματικής οικονομικής του δυνατότητας και ανεξαρτήτως ακόμη και της οικονομικής προς τούτο αδυναμίας του, διότι ο οφειλέτης επιλέγει να διατηρήσει στην περιουσία του την κύρια κατοικία του, αντι να τη διαθέσει προς ικανοποίηση των μετεχόντων πιστωτών του. Ως εκ τούτου, κρίσιμο στοιχείο προσδιορισμού του συνολικού ποσού που ο οφειλέτης οφείλει να καταβάλει για τη διάσωση της κύριας κατοικίας του έχει η εμπορική αξία αυτής, μειωμένη κατά τα έξοδα της εκτέλεσης, ενώ η τιμή πρώτης προσφοράς εκκινεί στα 2/3 αυτής κατ’ άρθρα 954 παρ. 2 και 993 παρ. 2 εδ. γ΄ ΚΠολΔ.
Στην κρινόμενη περίπτωση, το παραπάνω ποσό του ανταλλάγματος που θα επιτυγχανόταν από τυχόν πλειστηριασμό της κύριας κατοικίας της αιτούσας, επί της οποίας διαθέτει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα, ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 37.000 ευρώ, δοθέντος ότι η εμπορική αξία της ανέρχεται κατά την παρούσα δικαιοδοτική κρίση στο συνολικό ποσό περί των 58.500 ευρώ κι ως εκ τούτου το ποσοστό των 2/3 επί αυτής ως τιμή πρώτης προσφοράς σε τυχόν πλειστηριασμό στα πλαίσια της αναγκαστικής εκτέλεσης, θα ανερχόταν στο ποσό των 39.000 ευρώ κατ’ άρθρα 993 παρ. 2 εδ. γ΄ και 954 παρ. 2 εδ. γ΄ ΚΠολΔ., τα δε έξοδα της εκτέλεσης, τα οποία και πρέπει να αφαιρεθούν από το ως άνω εικαζόμενο πλειστηρίασμα, θα ανέρχονταν στο ποσό των 2.000 ευρώ (αμοιβή και έξοδα δικαστικού επιμελητή, αμοιβή υπαλλήλου του πλειστηριασμού, οικείες επιδόσεις και δημοσιεύσεις).
Στην ανωτέρω κρίση του σχετικά με την εμπορική αξία της κατοικίας της αιτούσας καταλήγει το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη την ειδικότερη θέση του ακινήτου, τη συνολική του επιφάνεια, τα χαρακτηριστικά του, τον όροφό του, την παλαιότητά του (έτους κατασκευής 1986), την αντικειμενική του αξία, καθώς και αγγελίες πώλησης ακινήτωνμε παρόμοια χαρακτηριστικά στην περιοχή αυτή (ιστότοποι xe.gr, spitogatos.gr), ενώ η παριστάμενη μετέχουσα (καθ’ ης τράπεζα) ουδέν σχετικό εισφέρει. […]
