Του Χάρη Φλουδόπουλου
Η απόφαση της Ευρώπης να ηγηθεί της προσπάθειας για ταχεία απανθρακοποίηση του ενεργειακού της συστήματος, εφαρμόζοντας μάλιστα επιθετική πολιτική για την μείωση της χρήσης του άνθρακα κυρίως στην ηλεκτροπαραγωγή, έχει μέχρι στιγμής ελάχιστο ή καθόλου αντίκτυπο στη μάχη κατά της κλιματικής κρίσης.
Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα στοιχεία για την παγκόσμια κατανάλωση άνθρακα, σύμφωνα με τα οποία, η μείωση της χρήσης του άνθρακα στην Ευρώπη, υποσκελίζεται από την ραγδαία αύξηση που καταγράφεται κυρίως στην Κίνα αλλά και στην Ινδία.
Έτσι την ίδια στιγμή που η Ευρώπη έχει δεσμευτεί για μείωση των εκπομπών άνθρακα, πληρώνοντας μάλιστα και βαρύ τίμημα λόγω της ενεργειακής κρίσης, Κίνα και Ινδία όχι μόνο δεν περιορίζουν αλλά αυξάνουν σημαντικά τις εκπομπές τους, μηδενίζοντας το όποιο όφελος από την ευρωπαϊκή κλιματική στρατηγική.
Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που παρουσίασε σε άρθρο του στην Καθημερινή ο καθηγητής και πρώην υπουργός Γ. Μανιάτης, αναλύοντας την κλιματική κρίση σε αριθμούς.
Όπως δείχνουν τα στοιχεία της έρευνας, η παραγωγή ηλεκτρισμού από άνθρακα, παρά το γεγονός ότι μειώνεται δραστικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε παγκόσμιο επίπεδο παραμένει σταθερή. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από άνθρακα τα επόμενα 4 χρόνια θα παραμείνει σταθερή λίγο πάνω από τις 10.000TWh δεδομένου ότι οι αυξήσεις σε Κίνα και Ινδία εξισορροπούνται από τις μειώσεις σε ΗΠΑ και Ε.Ε.
Τα στοιχεία για τον στόλο των ανθρακικών μονάδων σε όλο τον κόσμο είναι εντυπωσιακά:
Στην Ευρώπη υπάρχουν 468 ενεργά εργοστάσια άνθρακα και χτίζονται ακόμη 27
Στην Κίνα υπάρχουν 2363 ενεργά εργοστάσια άνθρακα και χτίζονται ακόμη 1171, δηλαδή συνολικά θα φτάσει τα 3534 εργοστάσια άνθρακα
Η Ινδία έχει ενεργά 589 εργοστάσια άνθρακα και χτίζει άλλα 446 δηλαδή θα φτάσει τα 1035
Σημειώνεται ότι η Κίνα εκτός από τα εργοστάσια άνθρακα εντός των συνόρων κατασκευάζει ακόμη 50GW νέων εργοστασίων άνθρακα σε χώρες όπως Βιετνάμ, Ινδονησία, Τουρκία, Μπαγκλαντές, Λάος κλπ.
Δηλαδή η Κίνα όχι μόνο δεν περιορίζει την δική της κατανάλωση άνθρακα, αλλά αντίθετα εξάγει τεχνογνωσία και κεφάλαια επενδύοντας στην ανάπτυξη ανθρακικών εργοστασίων σε άλλες χώρες.
Αξίζει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας για την εξέλιξη της παγκόσμιας κατανάλωσης άνθρακα ανά περιοχή έως το 2024, που επικαλείται η μελέτη, καταγράφεται μια συνεχιζόμενη αύξηση της κατανάλωσης στην Κίνα, την Ινδία και την υπόλοιπη Ασία.
Ως προς τις επίσημες δεσμεύσεις για μείωση των εκπομπών άνθρακα, όπως επισημαίνει η μελέτη, από το σύνολο του G20, η Ε.Ε. των 27 , οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Μεγάλη Βρετανία και η Ιαπωνία έχουν δεσμευτεί για διαρκή μείωση των εκπομπών τους ώστε το 2050 να έχουν περάσει σε ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα. Αντίθετα η Κίνα θα συνεχίσει να αυξάνει τις εκπομπές της έως το 2030 και δεσμεύεται να τις μηδενίσει το 2060.
Είναι σαφές δηλαδή ότι η όποια προσπάθεια καταβάλλεται από την Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, είναι εκ προοιμίου καταδικασμένη να αποτύχει, εάν δεν συνδυαστεί με ρητή δέσμευση για μείωση των εκπομπών από τις αναπτυσσόμενες χώρες και κυρίως από την Κίνα και την Ινδία, οι οποίες σήμερα βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των μεγαλύτερων ρυπαντών.
Διαφορετικά, η Ευρώπη είναι καταδικασμένη να πληρώνει το βαρύ τίμημα της ενεργειακής μετάβασης χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα στη μεγάλη μάχη κατά της κλιματικής κρίσης.
https://www.capital.gr/epixeiriseis/3608326/ta-megala-lathi-tis-e-e-stin-energeiaki-politiki
