ΣτΕ Γ΄ 7μ. 177/2022Πρόεδρος: Δ. Σκαλτσούνης, ΑντιπρόεδροςΕισηγητής: Σ. Παπακωνσταντίνου, Πάρεδρος Αλυσιτελής προσφυγή κατά δεύτερης πειθαρχικής ποινής οριστικής παύσης σε βάρος του ίδιου υπαλλήλου όταν η πρώτη πειθαρχική ποινή οριστικής παύσης έχει ήδη καταστεί απρόσβλητη. Το Δικαστήριο έκρινε ότι, εφόσον δεν δύναται πλέον να εξαφανιστεί η πρώτη πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης που επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα, κατόπιν της οποίας έχει ήδη λυθεί η υπαλληλική του σχέση λόγω απόλυσης, σύμφωνα με τα άρθρα 147 και 152 περ. α΄ του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν. 3528/2007), η προσβαλλόμενη πειθαρχική απόφαση, με την οποία επιβλήθηκε για δεύτερη φορά σε αυτόν η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης, δεν είναι δυνατόν πλέον να επιφέρει έννομη συνέπεια στην υπηρεσιακή του κατάσταση, ανεξαρτήτως του ότι οι επιβληθείσες οριστικές παύσεις αφορούν διαφορετικά πειθαρχικά παραπτώματα. Περαιτέρω, το Δικαστήριο έκρινε ότι η ηθικής φύσεως μομφή που απορρέει από τη δεύτερη πειθαρχική ποινή είναι δυνατόν να αρθεί για τον προσφεύγοντα στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας για τη σχετική υπόθεσή του που αφορά πράξεις για τις οποίες τιμωρήθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση. Κατά τη μειοψηφία του Προέδρου, μιας Συμβούλου και των δύο Παρέδρων, ενώ είναι πλέον βέβαιο ότι η πρώτη επιβληθείσα στον προσφεύγοντα ποινή της οριστικής παύσης δεν είναι δυνατόν να ανατραπεί, ο προσφεύγων εξακολουθεί να διατηρεί έννομο συμφέρον προς εκδίκαση της προσφυγής προς εξάλειψη ή μείωση της ηθικής φύσεως μομφής που του αποδίδεται αυτοτελώς με την προσβαλλόμενη απόφαση που αφορά τη διάπραξη διαφορετικών πειθαρχικών παραπτωμάτων· τούτο, ενόψει του ότι δεν έχει δημοσιευτεί αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση ποινικού δικαστηρίου ούτε έχει εκδοθεί αμετάκλητο απαλλακτικό βούλευμα ή αμετάκλητη αθωωτική ποινική απόφαση για τις ίδιες πράξεις για τις οποίες ο προσφεύγων τιμωρήθηκε πειθαρχικά με την προσβαλλόμενη απόφαση. Σε κάθε περίπτωση, η εξάλειψη της ηθικής απαξίας που αποδίδεται στον υπάλληλο με την οριστική παύση δεν είναι δυνατόν να εξαρτάται από τη διάρκεια της τυχόν κινηθείσας ποινικής διαδικασίας, η οποία δεν απολήγει πάντοτε στην έκδοση αμετάκλητης απόφασης που εμπεριέχει διάγνωση της ουσίας της υπόθεσης, ήτοι κρίση σχετικά με την τέλεση ή μη των αποδιδόμενων στον κατηγορούμενο πράξεων.
