Περίληψη : Αυτοκινητικό ατύχημα – Συνυπαιτιότητα – Παραβίαση STOP – Καταστροφή μοτοσυκλέττας – Αποδεικτικά στοιχεία -. Σύγκρουση ΙΧΕ αυτοκινήτου και μοτοσυκλέττας. Τραυματισμός οδηγού μοτοσυκλέττας. Κρίση για υπαιτιότητα κατά 85% του οδηγού του φορτηγού αυτοκινήτου ο οποίος δεν οδηγούσε το όχημά του, όπως όφειλε, με σύνεση και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, ενόψει μάλιστα του γεγονότος ότι πλησίαζε σε οδικό κόμβο, πριν από τον οποίο υπήρχε πινακίδα υποχρεωτικής διακοπής πορείας, όταν δε έφθασε στον κόμβο αυτόν, δεν διέκοψε, όπως επίσης ήταν υποχρεωμένος την πορεία του και δεν παραχώρησε την οφειλόμενη στη μοτοσυκλέτα του ενάγοντος προτεραιότητα αλλά συνέχισε την πορεία του απρόσεκτα και εισήλθε με το εμπρόσθιο μέρος του οχήματός του στην οδό όπου εκινείτο η μοτοσυκλέττα. Κρίση για συνυπαιτιότητα κατά 15% και του οδηγού της μοτοσυκλέττας ο οποίος καθώς πλησίαζε στην διασταύρωση δεν κατέβαλε την ιδιαίτερη προσοχή, δεδομένου μάλιστα ότι εκινείτο σε κατοικημένη περιοχή και το οδόστρωμα ήταν ολισθηρό λόγω της υπάρξεως σ αυτό υδάτων, και μπορούσε να καταβάλει και επιπλέον διότι δεν είχε ρυθμίσει κατάλληλα την ταχύτητα της μοτοσυκλέτας, λαμβάνοντας υπόψη τις επικρατούσες συνθήκες (προσέγγιση σε οδικό κόμβο, ολισθηρότητα οδοστρώματος) έτσι ώστε να ασκεί τον έλεγχο και την εποπτεία της μοτοσυκλέτας και να μπορεί σε κάθε στιγμή να εκτελέσει επιτυχώς τους απαιτούμενους χειρισμούς και στην ανάγκη να διακόπτει την πορεία του μέσα στο ορατό μπροστά του τμήμα της οδού. Απόρριψη αιτήματος για καταβολή ποσού λόγω καταστροφής της μοτοσυκλέττας επειδή δεν αναφέρονται στην αγωγή ή έστω στις προτάσεις του ενάγοντος οι ζημίες της μοτοσυκλέτας και το κόστος αποκατάστασής τους, ώστε να μπορεί το Δικαστήριο να κρίνει, αφού λάβει υπόψη και την αξία της μοτοσυκλέτας πριν από το ένδικο ατύχημα, αν πρόκειται για ολοσχερή τεχνική ή οικονομική καταστροφή αυτής, αν δηλαδή ήταν τεχνικά δυνατή η αποκατάσταση των βλαβών της και οικονομικά συμφέρουσα ή ασύμφορη.
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΚ
Αριθμός 166/2013
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Αντώνιο Πιτταρά, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τη Διευθύνουσα το Εφετείο Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Καλλιόπη Δερμάτη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 7 Φεβρουαρίου 2013, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ : …, κατοίκου Κερατσινίου Αττικής, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Παναγιώτη Διαλινάκη, με δήλωση κατ άρθρο 242 παρ. 2 ΚπολΔ.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ : 1) …, κατοίκου Βούλας Αττικής, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Αλέξανδρο Καράμπα, με δήλωση κατ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και 2) Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία «International Life ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ», που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο Ελένη Φρουδάκη, με δήλωση κατ άρθρο 242 παρ. 2 ΚπολΔ.
Ο εκκαλών … άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 5-4-2011 και με αριθ. εκθ. καταθ. 3491/ 2011 αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθ. 6380/ 2011 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την από 8-3-2012 και με αριθ. εκθ. καταθ. 252/ 2012 έφεση, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δηλώσεις ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η κρινόμενη από 8.3.2012 και με αριθμ. έκθ. κατάθεσης 252/2012 έφεση κατά της 6380/2011 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημιές από αυτοκίνητο και από τη σύμβαση της ασφάλισής του (άρθρα 681Α και 666 επ. ΚΠολΔ), έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 19, 495 επ., 499, 511 επ., 518 παρ. 2, 520, 591 παρ. 1 ΚΠολΔ, όπως το άρθρο 19 αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 παρ. 2 ν. 3994 /2011), δεδομένου ότι δεν προκύπτει, ούτε άλλωστε προβάλλεται, κάποιος λόγος απαραδέκτου ή ότι προηγήθηκε επίδοση της εκκαλουμένης από τη μια προς την άλλη διάδικη πλευρά. Επομένως, πρέπει η έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθούν οι λόγοι που περιέχονται σ αυτήν ως προς το παραδεκτό και τη βασιμότητά τους κατά την ίδια πιο πάνω ειδική διαδικασία ( άρθρα 522, 533 παρ. 1 και 674 παρ 1 – 2 ΚΠολΔ ).-
ΙΙ. Ο ενάγων και τώρα εκκαλών … με την από 5.4.2011 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 3491/2011 αγωγή του, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη, ζήτησε α) να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι και τώρα εφεσίβλητοι … και ασφαλιστική εταιρεία «ΙΝΤΕRNATIONAL LIFE AEΓΑ» υποχρεούνται να του καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας τα αναφερόμενα ειδικότερα στην αγωγή ποσά, ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση προς αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας και της ηθικής βλάβης που υπέστη λόγω του τραυματισμού του και της καταστροφής της περιγραφόμενης μοτοσυκλέτας του σε τροχαίο ατύχημα, το οποίο έγινε υπό τις περιγραφόμενες στην αγωγή συνθήκες και οφείλεται σε υπαιτιότητα του πρώτου των εναγομένων, οδηγού και ιδιοκτήτη του περιγραφόμενου αυτοκινήτου, το οποίο ήταν ασφαλισμένο στη συνεναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία για ζημίες που μπορούσαν να προκληθούν σε τρίτους κατά την κυκλοφορία του και β) να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι εις ολόκληρον ο καθένας – να του καταβάλουν από τα ως άνω ποσά τα αναφερόμενα επίσης στην αγωγή ποσά. Η εκκαλουμένη δέχθηκε εν μέρει την αγωγή, υποχρεώνοντας τους εναγομένους να καταβάλουν στον ενάγοντα για τις επίδικες αιτίες συνολικά 64.549,95 ευρώ (από τα οποία 40.000 ευρώ αφορούν τη χρηματική του ικανοποίηση) και αναγνωρίζοντας ότι αυτοί υποχρεούνται να του καταβάλουν επιπλέον το ποσό των 10.098,79 ευρώ. Κατά της απόφασης, λοιπόν, αυτής παραπονείται ο ενάγων με την κρινόμενη έφεση για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων ως προς τα κεφάλαια της υπαιτιότητας και της χρηματικής ικανοποίησης καθώς και ως προς το κονδύλιο που αφορά τη ζημία του ενάγοντος από την καταστροφή της μοτοσυκλέτας του, ζητώντας την εξαφάνισή της και την ολοσχερή κατά το μέρος αυτό παραδοχή της αγωγής.
ΙΙΙ. Από την επανεκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα του ενάγοντος και της ανωμοτί κατάθεσης του πρώτου των εναγομένων, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά, απ όλα ανεξαιρέτως τα προσκομιζόμενα με επίκληση έγγραφα, τα οποία λαμβάνονται υπόψη και εκτιμώνται ελεύθερα, έστω και αν δεν πληρούν τους όρους του νόμου (άρθρα 270 παρ. 2 εδάφιο δεύτερο και 671 παρ. 1 ΚΠολΔ βλ. σχετ. ΑΠ 1/2011 ΕλΔ/νη 52.731) και μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται έγγραφα της συναφούς ποινικής δικογραφίας καθώς και φωτογραφίες του τόπου του ενδίκου ατυχήματος, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται, και από τις προσκομιζόμενες επίσης με επίκληση 1115 και 1116/ 2011 ένορκες βεβαιώσεις των … αντίστοιχα, οι οποίες έγιναν ύστερα από κλήτευση των αντιδίκων σύμφωνα με το άρθρο 671 παρ. 1 ΚΠολΔ, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Το επίδικο ατύχημα έγινε στις 31.12.2009 και ώρα 12.15΄ περίπου στη συμβολή των οδών της Αναπαύσεως και Δογάνης της Δραπετσώνας Πειραιώς, οι οποίες είναι μονής κατεύθυνσης και έχουν πλάτος 7,50 και 6 μέτρα αντίστοιχα. Την ημέρα εκείνη ο ενάγων, οδηγώντας τη με αριθμό κυκλοφορίας ΥΤΑ 0008 δίκυκλη μοτοσυκλέτα του και κινούμενος μ αυτήν στην οδό Αναπαύσεως με κατεύθυνση από Πειραιά προς Δραπετσώνα, πλησίασε στη διασταύρωση της οδού αυτής με την Δογάνης. Κατά τον ίδιο χρόνο ο πρώτος των εναγομένων οδηγούσε το με αριθμό κυκλοφορία Ι… αυτοκίνητό του και εκινείτο μ αυτό στην οδό Δογάνης με κατεύθυνση από Δραπετσώνα προς Νίκαια. Το εν λόγω αυτοκίνητο του πρώτου εναγομένου ήταν τότε ασφαλισμένο στη δεύτερη απ αυτούς για ζημίες που μπορούσαν να προκληθούν σε τρίτους κατά την κυκλοφορία του. Στην οδό Δογάνης και πριν από την προαναφερόμενη διασταύρωση υπήρχε πινακίδα υποχρεωτικής διακοπής πορείας (STOP), ενώ στην οδό Αναπαύσεως και στην αριστερή πλευρά της κατά την πορεία του ενάγοντος, λίγα μέτρα πριν από τη διασταύρωση και σε απόσταση μισού περίπου μέτρου από το πεζοδρόμιο, ήταν σταθμευμένο προσωρινά το με αριθμό κυκλοφορίας …, πλάτους 2,50 μέτρων. Υπό τις παραπάνω λοιπόν συνθήκες, μόλις ο εναγόμενος πλησίασε στη συγκεκριμένη διασταύρωση και καθώς το προαναφερόμενο φορτηγό αυτοκίνητο περιόριζε την ορατότητά του προς τα δεξιά, προσπέρασε την πινακίδα STOP, χωρίς να διακόψει την πορεία του, και εισήλθε απότομα με την εμπρόσθια πλευρά του οχήματός του στη διασταύρωση, προκειμένου να ελέγξει την κίνηση των οχημάτων στην οδό Αναπαύσεως. Τη στιγμή εκείνη ο ενάγων, ο οποίος είχε στο μεταξύ φθάσει στο ύψος της διασταύρωσης, αιφνιδιάστηκε μόλις αντιλήφθηκε το αυτοκίνητο του εναγομένου και φοβήθηκε ότι τούτο θα συνεχίσει την πορεία του και θα επιπέσει στη μοτοσυκλέτα του, για τον λόγο δε αυτόν πραγματοποίησε ενστικτωδώς αποφευκτικό προς τα δεξιά ελιγμό, όπου υπήρχε ο αναγκαίος προς τούτο ελεύθερος χώρος. Δεν κατάφερε όμως να ολοκληρώσει με επιτυχία τον ελιγμό αυτόν, διότι, λόγω της ολισθηρότητας του οδοστρώματος και της ταχύτητας που είχε αναπτύξει, η μοτοσυκλέτα ανατράπηκε, με αποτέλεσμα να πέσει αυτός στο οδόστρωμα και στη συνέχεια σε δένδρο που υπήρχε στο δεξιό πεζοδρόμιο και σε απόσταση 15 περίπου μέτρων από τη διασταύρωση και να τραυματιστεί σοβαρά, όπως θα εκτεθεί ειδικότερα πιο κάτω. Το ατύχημα αυτό και οι ζημιογόνες συνέπειές του, όπως περαιτέρω αποδεικνύεται, οφείλονται κυρίως και μάλιστα κατά ποσοστό 85% σε υπαιτιότητα του πρώτου των εναγομένων, συνιστάμενη στο ότι αυτός κατά την προπεριγραφόμενη πορεία του δεν οδηγούσε το όχημά του, όπως όφειλε ( άρθρα 12, 26 παρ. 1 ΚΟΚ και 330 ΑΚ.), με σύνεση και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, ενόψει μάλιστα του γεγονότος ότι πλησίαζε σε οδικό κόμβο, πριν από τον οποίο υπήρχε πινακίδα υποχρεωτικής διακοπής πορείας, όταν δε έφθασε στον κόμβο αυτόν, δεν διέκοψε, όπως επίσης ήταν υποχρεωμένος (άρθρο 4 παρ. 3Ρ – 2 ΚΟΚ), την πορεία του και δεν παραχώρησε την οφειλόμενη στη μοτοσυκλέτα του ενάγοντος προτεραιότητα αλλά συνέχισε την πορεία του απρόσεκτα και εισήλθε με το εμπρόσθιο μέρος του οχήματός του στην οδό Αναπαύσεως, όπου εκινείτο ο ενάγων. Και είναι βέβαια αλήθεια ότι το προαναφερόμενο φορτηγό αυτοκίνητο, το οποίο ήταν σταθμευμένο στην οδό Αναπαύσεως, περιόριζε την ορατότητά του προς τα δεξιά και ήταν έτσι αναγκασμένος να πλησιάσει προοδευτικά μέχρι το ύψος του οχήματος αυτού, για να ελέγξει την κίνηση των οχημάτων στην οδό Αναπαύσεως. Το γεγονός όμως τούτο δεν αναιρεί αλλά επιτείνει την ευθύνη του, διότι, εφόσον δεν διέθετε επαρκή ορατότητα προς τα δεξιά, όφειλε να είναι πολύ προσεκτικός, να επιβραδύνει σε σημαντικό βαθμό την κίνηση του οχήματός του και να εισέλθει στη διασταύρωση, αφού προηγουμένως βεβαιωνόταν ότι μπορούσε να πράξει τούτο χωρίς κίνδυνο ή παρακώλυση της κυκλοφορίας (άρθρο 26 παρ. 1 ΚΟΚ). Με συνυπαιτιότητα όμως κατά τα υπόλοιπα 15% βαρύνεται ο εναγόμενος, διότι και αυτός κατά την οδήγηση της μοτοσυκλέτας, καθώς πλησίαζε στην προαναφερόμενη διασταύρωση δεν κατέβαλε την ιδιαίτερη προσοχή, που όφειλε από τις περιστάσεις, δεδομένου μάλιστα ότι εκινείτο σε κατοικημένη περιοχή και το οδόστρωμα ήταν ολισθηρό λόγω της υπάρξεως σ αυτό υδάτων, και μπορούσε να καταβάλει και επιπλέον διότι δεν είχε ρυθμίσει κατάλληλα την ταχύτητα της μοτοσυκλέτας, λαμβάνοντας υπόψη τις επικρατούσες συνθήκες (προσέγγιση σε οδικό κόμβο, ολισθηρότητα οδοστρώματος) έτσι ώστε να ασκεί τον έλεγχο και την εποπτεία της μοτοσυκλέτας και να μπορεί σε κάθε στιγμή να εκτελέσει επιτυχώς τους απαιτούμενους χειρισμούς και στην ανάγκη να διακόπτει την πορεία του μέσα στο ορατό μπροστά του τμήμα της οδού και πριν από οποιοδήποτε θα μπορούσε να προβλεφθεί εμπόδιο, όπως ήταν εδώ το αυτοκίνητο του εναγομένου ( άρθρα, 12 παρ. 1, 19 παρ. 1-3 ΚΟΚ και 330 ΑΚ). Η αμελής δε αυτή συμπεριφορά των ως άνω οδηγών τελεί σε αιτιώδη συνάφεια προς το ατύχημα και τον τραυματισμό του ενάγοντος, αφού, αν αυτοί ήταν πιο προσεκτικοί και τηρούσαν τους πιο πάνω κανόνες ορθής οδήγησης, μπορούσαν να αποφύγουν το ατύχημα. Επομένως, η ένσταση συνυπαιτιότητας, την οποία προέβαλαν οι εναγόμενοι πρωτοδίκως και επαναφέρουν και στον παρόντα βαθμό με τις προτάσεις τους, είναι νόμιμη και εν μέρει βάσιμη στην ουσία και πρέπει να γίνει δεκτή κατά το παραπάνω ποσοστό. Από τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία αποδεικνύεται ακόμη ότι αμέσως μετά το επίδικο ατύχημα ο ενάγων μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας «ΘΡΙΑΣΙΟ», όπου διαγνώστηκε ότι έπασχε από τετραπάρεση μονοπληγία αριστερού άνω άκρου συνεπεία πολυνευροπάθειας και από κακώσεις σώματος Α2, εγκαρσίων αποφύσεων Θ1,Θ2, Θ5, 01, 1ης αριστερής πλευράς αριστερής κλείδας, αριστερής ωμοπλάτης, στέρνου και δεξιάς κνήμης, κάκωση του αριστερού βραχιονίου πλέγματος και σύγκαμψη ισχίων και γονάτων, άμφω λόγω ετερότοπης οστεοποίησης, την ίδια δε ημέρα υποβλήθηκε σε επείγουσα χολοκυστεκτομή, σπληνεκτομή και συρραφή ήπατος. Λόγω δε της κρισιμότητας της κατάστασής του και της βαρύτητας των τραυμάτων του σε ζωτικά όργανα, μεταφέρθηκε διασωληνωμένος στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του παραπάνω νοσοκομείου, όπου παρέμεινε σε καταστολή έως την 21.1.2010. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στη ΜΕΘ, υπέστη επανειλημμένα σηπτικά επεισόδια και παρουσίασε επιμένουσα μικροβιαιμία από Stenotrophomonas maltophilia, που αντιμετωπίσθηκε με ισχυρά αντιβιοτικά φάρμακα. Στις 9.3.2010 αποσωληνώθηκε αλλά εξακολούθησε να σιτίζεται διεντερικά από ρινογαστρικό σωλήνα και έφερε αυχενικό κηδεμόνα. Επίσης μετά από εβδομήντα ημέρες νοσηλείας στη ΜΕΘ, ο ενάγων παρουσίαζε πλήρη έλλειψη κινητικότητας και αισθητικότητας του αριστερού άνω άκρου του. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Γενική Χειρουργική Κλινική του ίδιου νοσοκομείου για παρακολούθηση της κατάστασής του και έλεγχο της πορείας της υγείας του και παρέμεινε νοσηλευόμενος εκεί έως τις 24.3.2010. Κατά την παραπάνω ημερομηνία, διακομίστηκε στο Τμήμα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης (ΦΙΑΠ) του ως άνω νοσοκομείου, όπου νοσηλεύθηκε μέχρι τις 5.7.2010. Κατά τη διάρκεια της εκεί νοσηλείας του υποβλήθηκε σε κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο και ακολούθησε πρόγραμμα λειτουργικής αποκατάστασης με φυσικοθεραπεία και εργοθεραπεία. Κατά την έξοδό του από το νοσοκομείο μετά από νοσηλεία συνολικά 168 ημερών, του χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή και του συνεστήθη εμβολιασμός κατά της γρίπης και κατά του αιμοφίλου λόγω του επιβαρυμένου και εξασθενημένου ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού του, που είχε προσβληθεί επανειλημμένα, κατά τα ανωτέρω, από λοιμώξεις κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη ΜΕΘ του ανωτέρω νοσοκομείου. Επιπλέον, σύμφωνα με τις ρητές οδηγίες των θεραπόντων ιατρών του, για τη βελτίωση της κατάστασης των πληγέντων μελών του, έπρεπε να κάνει είκοσι συνεδρίες κινησιοθεραπείας αριστερού άνω και κάτω άκρου, είκοσι συνεδρίες επανεκπαίδευσης βάδισης, είκοσι συνεδρίες «τενς» αριστερού γόνατος και είκοσι συνεδρίες με υπερήχους ανά μήνα και μάλιστα κατ οίκον για συνολικό διάστημα τριών μηνών. Παράλληλα του συνεστήθη αναρρωτική άδεια τριών μηνών. Μετά την έξοδό του από το «ΘΡΙΑΣΙΟ» ήταν επιβεβλημένο λόγω των σοβαρών βλαβών που είχαν υποστεί τα μέλη του, να επισκέπτεται τους θεράποντες ιατρούς του και να παρακολουθείται από αυτούς τακτικά, καθώς έπρεπε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στο αριστερό γόνατο και στο αριστερό άνω άκρο λόγω παράλυσης. Στις 30.9.2010 εισήχθη στο ιδιωτικό νοσοκομείο ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ, προκειμένου να του γίνει αφαίρεση έκτοπης οστεοποίησης στο αριστερό του γόνατο και να υποβληθεί σε νευρόλυση αριστερού βραχιονίου πλέγματος. Πράγματι, υποβλήθηκε σε νευρόλυση του αριστερού βραχιονίου πλέγματος λόγω παράλυσης, αφαίρεση πώρου κλειδός, πιεστικού και εκτόπου αριστερού γόνατος και του συνεστήθη επιπλέον αναρρωτική άδεια τριών μηνών και επανεξέταση. Από το αμέσως ανωτέρω νοσοκομείο εξήλθε στις 3.10.2010. Στη συνέχεια, κατά το χρονικό διάστημα 9.9.2011 έως 21.9.2011 ο ενάγων νοσηλεύθηκε εκ νέου στο Θριάσιο Νοσοκομείο Ελευσίνας πάσχοντας από μετεγχειρητική κοιλιοκήλη, η οποία αντιμετωπίστηκε χειρουργικά με πλαστική αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος ενδοπεριτοναϊκά, του συνεστήθη δε αναρρωτική άδεια ενός μηνός. Εξάλλου, ύστερα από νεώτερες εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε στο ίδιο ως άνω Νοσοκομείο, διαπιστώθηκε ότι μπορεί να βαδίζει και να εκτελεί δραστηριότητες της καθημερινής ζωής με το δεξιό άνω άκρο, ενώ δεν έχει παρουσιάσει εκούσια κίνηση στο αριστερό άνω άκρο, η οικεία δε πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή του ΙΚΑ έκρινε ότι παρουσιάζει αναπηρία 67% λόγω « εξελκυσμού του αριστερού του αριστερού βραχιονίου πλέγματος με πλήρη απώλεια λειτουργικότητας του αριστερού άνω άκρου οστεοποίησης ισχίων γονάτων με σοβαρό περιορισμό κινητικότητας γονάτων» (βλ. ιδίως την 7421//Φ206/23.3.2012 ιατρική γνωμάτευση του Θριασίου Νοσοκομείου και την 12-050347/24.5.2012 γνωμάτευση της ως άνω Υγειονομικής Επιτροπής). Σημειώνεται ότι ο ενάγων πριν από το ατύχημα εργαζόταν ως οδηγός απορριμματοφόρου στο Δήμο Δραπετσώνας Κερατσινίου, ενώ ήδη λόγω του τραυματισμού του προσφέρει στον Δήμο αυτόν βοηθητικές εργασίες. Περαιτέρω αποδεικνύεται ότι ο ενάγων εξαιτίας του προπεριγραφόμενου σοβαρού τραυματισμού και της σωματικής και ψυχικής ταλαιπωρίας στην οποία υποβλήθηκε για την αποκατάσταση της υγείας του, η οποία δεν έχει πλήρως επιτευχθεί, αφού, όπως προαναφέρθηκε, έχει πλήρως απολεσθεί η λειτουργικότητα του αριστερού του χεριού, ενώ έχει περιοριστεί η κινητικότητα των γονάτων του, εκτός από την περιουσιακή ζημία, υπέστη και ηθική βλάβη, για την ανόρθωση της οποίας πρέπει να επιδικαστεί σ αυτόν εύλογη χρηματική ικανοποίηση. Το ύψος της ικανοποίησης αυτής, ενόψει όσων προαναφέρθηκαν και ιδίως των συνθηκών υπό τις οποίες έλαβε χώρα ο τραυματισμός του ενάγοντος, της βαρύτητας αυτού και των συνεπειών του, της ηλικίας του ενάγοντος (42 ετών κατά το χρόνο του ατυχήματος), της ταλαιπωρίας, στην οποία υποβλήθηκε, της στενοχώριας και του πόνου που κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής δοκίμασε, του βαθμού του πταίσματος του εναγομένου οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου, της συνυπαιτιότητας του ενάγοντος και της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης του ενάγοντος και του πρώτου των εναγομένων, πρέπει να οριστεί σε 50.000 ευρώ, στο αιτούμενο δηλαδή με την αγωγή καταψηφιστικώς ποσό. Αναφορικά με το κονδύλιο που αφορά τη μοτοσυκλέτα του ενάγοντος, στην κρινόμενη αγωγή αναφέρεται ότι η μοτοσυκλέτα αυτή υπέστη εκτεταμένες ζημίες σε όλη της την επιφάνεια, σε τέτοιο βαθμό που καταστράφηκε ολικά, ώστε η επισκευή της κρίθηκε ασύμφορη οικονομικά, διότι, συνυπολογιζομένων των δαπανών για αγορά ανταλλακτικών και για εργασία επισκευής καθώς και της μειώσεως της αξίας της, το κόστος αυτής υπερβαίνει την αξία της μοτοσυκλέτας κατά το χρόνο του ατυχήματος. Δεν αναφέρονται ωστόσο στην αγωγή ή έστω στις προτάσεις του ενάγοντος οι ζημίες της μοτοσυκλέτας και το κόστος αποκατάστασής τους, ώστε να μπορεί το Δικαστήριο να κρίνει, αφού λάβει υπόψη και την αξία της μοτοσυκλέτας πριν από το ένδικο ατύχημα, αν πρόκειται για ολοσχερή τεχνική ή οικονομική καταστροφή αυτής, αν δηλαδή ήταν τεχνικά δυνατή η αποκατάσταση των βλαβών της και οικονομικά συμφέρουσα ή ασύμφορη ( βλ. σχετ. Εφ. Αθ 2939/2002 ΝΟΜΟΣ ). Επομένως, κατά το μέρος αυτό ή αγωγή είναι αόριστη και ως τοιαύτη ορθά απορρίφθηκε από την εκκαλουμένη με την ίδια αιτιολογία. Σημειώνεται δε ότι και αν ακόμη γίνει δεκτή η άποψη ότι τα παραπάνω στοιχεία δεν είναι απαραίτητο να αναφέρονται στο δικόγραφο της αγωγής (βλ. σχετ. Εφ. Δωδ. 96/2004 ΝΟΜΟΣ και 9689/1998 ΕλΔ/νη 41. 454), δεν προκύπτουν αυτά από τις αποδείξεις που προσκομίστηκαν και έτσι το Δικαστήριο δεν μπορεί να διαμορφώσει δικανική πεποίθηση για το προαναφερόμενο ζήτημα. Με τα δεδομένα αυτά, η εκκαλουμένη, εφόσον ως προς το κεφάλαιο της υπαιτιότητας και το κονδύλιο που αφορά τις ζημίες της μοτοσυκλέτας του ενάγοντος, στις ίδιες κρίσεις κατέληξε, ορθά το νόμο εφήρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε, οι αντίθετοι δε ισχυρισμοί του εκκαλούντος, οι οποίοι συγκροτούν τον πρώτο και τον τρίτο λόγους της έφεσης, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι. Ως προς το κεφάλαιο όμως της χρηματικής ικανοποίησης, η εκκαλουμένη, επιδικάζοντας μικρότερο από το παραπάνω ποσό (40.000 ευρώ ) έσφαλε, και πρέπει, κατά παραδοχή ως εν μέρει βασίμου του δευτέρου λόγου της έφεσης, κατά το μέρος αυτό να εξαφανιστεί.
VΙ. Μετά τις σκέψεις που προηγήθηκαν και αφού δεν υπάρχει προς έρευνα άλλος λόγος εφέσεως, πρέπει η έφεση να γίνει εν μέρει δεκτή και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη μόνο ως προς το κεφάλαιο που αφορά τη χρηματική ικανοποίηση του ενάγοντος καθώς και ως προς τη διάταξη που αφορά τη δικαστική δαπάνη, προκειμένου αυτή να καθοριστεί ενιαία και για του δύο βαθμούς δικαιοδοσίας. Ακολούθως, πρέπει να διακρατηθεί κατά το μέρος αυτό η υπόθεση, να εκδικαστεί η ένδικη αγωγή, να γίνει αυτή ως προς το κεφάλαιο της χρηματικής ικανοποίησης εν μέρει δεκτή και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι εις ολόκληρον ο καθένας- να καταβάλουν στον ενάγοντα για την αιτία αυτή 50.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Τέλος, η δικαστική δε δαπάνη των διαδίκων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας πρέπει να κατανεμηθεί μεταξύ τους κατά το λόγο της νίκης και της ήττας τους, και να καταδικαστούν εντέλει οι εναγόμενοι να καταβάλουν στον ενάγοντα ένα μέρος της δικαστικής του δαπάνης, συμψηφιστεί δε αυτή κατά το υπόλοιπο (άρθρα 106, 178, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ και 98 επ. του Κωδ. Δικηγόρων), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων.-
Δέχεται κατά το τυπικό μέρος και εν μέρει κατ ουσίαν την κρινόμενη από 8.3.2012 έφεση.-
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη 6380/2011 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς μόνο κατά το κεφάλαιο της χρηματικής ικανοποίησης καθώς και κατά τη διάταξή της για τη δικαστική δαπάνη των διαδίκων.-
Διακρατεί την υπόθεση και εκδικάζει την ένδικη από 5.4.2011 αγωγή κατά το μέρος που αφορά τη χρηματική ικανοποίηση του ενάγοντος.-
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.-
Υποχρεώνει τους εναγομένους εις ολόκληρον τον καθένα – να καταβάλουν στον ενάγοντα για την παραπάνω αιτία πενήντα χιλιάδες (50.000) ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Και
Καταδικάζει τους εναγομένους σε ένα μέρος της δικαστικής δαπάνης των διαδίκων και για τους δυο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει σε τέσσερις χιλιάδες διακόσια (4.200) ευρώ, και τη συμψηφίζει κατά το υπόλοιπο.-
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 19 Μαρτίου 2013, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
ΠΗΓΗ curia.gr
