Γιατί ο Οικουμενικός Πατριάρχης αφήνει λουλούδια στον τάφο του Τουργκούτ Οζάλ; – Αποστολή του newsbeast.gr στην Τουρκία
παρξη μέσα από πραγματικά αντίξοες πολλές φορές συνθήκες, καταδεικνύει ότι αν μη τι άλλο το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει εμπεδώσει την τέχνη της πολιτικής και της διπλωματίας πέρα από την πνευματική αποστολή του.
Ο Πατριαρχικός ναός του Αγίου Γεωργίου
Στον χώρο του Πατριαρχείου βρίσκεται ο ιστορικός ναός του Αγίου Γεωργίου, όπου ο Οικουμενικός Πατριάρχης λειτουργεί.
Ο σημερινός ναός έχει το σχέδιο τρίκλιτης βασιλικής με τρεις ημικυκλικές αψίδες στην ανατολική πλευρά και ένα εγκάρσιο νάρθηκα στα δυτικά. Το εσωτερικό χωρίζεται σε τρία κλίτη με κιονοστοιχίες, με ψηλά στασίδια από έβενο κατά μήκος της γραμμής των κιόνων. Η διάταξη αυτή αφήνει άφθονο χώρο στον κυρίως ναό για την τέλεση της λειτουργίας. Στο Ιερό Βήμα, πίσω από το βωμό, το σύνθρονο (καθέδρα) είναι διαταγμένο σε ημικύκλιο κατά μήκος του καμπύλου τοίχου της αψίδας, με καθίσματα για τους Αρχιερείς και ένα κεντρικό υψηλότερο μαρμάρινο θρόνο για τον Πατριάρχη. Ο πατριαρχικός θρόνος, πιστεύεται ότι χρονολογείται από τον 5ο αιώνα μ.Χ.
Το χρυσό τέμπλο τραβάει αμέσως την προσοχή ακόμα και όσων δεν «πιστεύουν». Η τέχνη με την οποία είναι σκαλισμένο πραγματικά εντυπωσιάζει.
Άξιο αναφοράς είναι επίσης και το κομμάτι της στήλης του φραγγελώματος (μαστίγωσης) του Ιησού που υπάρχει εντοιχισμένο στο τέμπλο. Σύμφωνα με τον οικοδεσπότη μας η στήλη αυτή κόπηκε σε τρία κομμάτια. Ένα υπάρχει στην Ιερουσαλήμ, ένα δεύτερο στη Ρώμη και το τρίτο είναι αυτό που βρίσκεται στο ναό του Πατριαρχικού ναού του Αγίου Γεωργίου.
Στην ίδια πλευρά του ναού βρίσκονται και οι λειψανοθήκες των Αγίων Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Μερικά από τα οστά αυτών των δύο αγίων, τα οποία λεηλατήθηκαν από την Κωνσταντινούπολη κατά την Δ΄ Σταυροφορία το 1204, επεστράφησαν στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄ το 2004.
Η πορεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον 20ο και 21ο αιώνα
Η δημιουργία ανεξαρτήτων εθνικών κρατών στο χώρο της Βαλκανικής είχε ως συνέπεια τη δημιουργία αυτοκεφάλων τοπικών Εκκλησιών. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο παρεχώρησε δια της κανονικής οδού το αυτοκέφαλο στις Εκκλησίες των νέων κρατών της Βαλκανικής. Η ευρύτατη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως άρχισε σταδιακά να μειώνεται με την παραχωρήση της αυτοκεφάλου αξίας στις τοπικές Εκκλησίες: στην Εκκλησία της Ελλάδος (1850), στην Εκκλησία της Σερβίας (1879), στην Εκκλησία της Ρουμανίας (1885), στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας (1937) και στην Εκκλησία της Βουλγαρίας (1945). Στον 20ο αιώνα το Πατριαρχείο υπήρξε όμως η σοβαρότερη συρρίκνωση της δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Προέκυψε μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή και την επακόλουθη ανταλλαγή πληθυσμών.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι ένα από τα πιό ενεργά κέντρα της σύγχρονης οικουμενικής κίνησης. Από το 1902, πήρε την πρωτοβουλία πρόσκλησης όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών προκειμένου να υιοθετήσουν ενιαία στάση στην πιθανότητα επανέναρξης του διαλόγου με τους άλλους χριστιανικούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Εκκλησίας της Ρώμης, της Αγγλικανικής Εκκλησίας και άλλων προτεσταντικών ομολογιών. Αυτή η τοποθέτηση κατέληξε στην ιστορική Εγκύκλιο του 1920 που εστάλη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε όλες τις Χριστιανικές Εκκλησίες και καλούσε τους ηγέτες τους να καθιερώσουν στενότερη συνεργασία. Σκοπός αυτής της εγκυκλίου ήταν να προωθηθεί ο στόχος της ενότητας των Εκκλησιών με τη δημιουργία ενός οργανισμού αποκαλούμενου Κοινωνία των Εκκλησιών του Χριστού, στα πρότυπα της Κοινωνίας των Εθνών. Γενικά αναγνωρίζεται ότι η Εγκύκλιος του 1920 αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που οδήγησαν αργότερα στη δημιουργία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών το 1948.
Στην Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως σήμερα ανήκουν 37 Κοινότητες, 46 Ενοριακοί ναοί (4 από τους οποίους κατέχονται από το λεγόμενο «τουρκορθόδοξο πατριαρχείο»), 5 Κοιμητηριακοί ναοί, 10 Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Μονές, 6 Προσκυνήματα, 8 Φιλόπτωχες Αδελφότητες, 6 Ιδρύματα (το Νοσοκομείο, το Γηροκομείο και το Ψυχιατρείο στο Βαλουκλή, το Ορφανοτροφείο Πριγκήπου, η Θερινή Στέγη Εργαζομένων νεανίδων και η Παιδόπολις της Ι. Μονής Μεταμορφώσεως Χριστού Πρώτης) και 14 Σύνδεσμοι, μεταξύ των οποίων 3 μορφωτικοί, 2 αθλητικοί και 1 θεατρικός. Το σίγουρο είναι πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει καταφέρει να αποσπάσει τον σεβασμό εχθρών και φίλων, πιστών και απίστων και αυτό φαίνεται και από την απήχηση που έχει κάθε μήνυμα που στέλνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
