ΑΠΟΦΑΣΗ
Μαστρογιάννης κατά Ελλάδας, της 02.06.2022 ( αριθ.προσφ. 34151/13)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εκτέλεση δικαστικής απόφασης διορισμού δημοσίου υπαλλήλου μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα. Δίκαιη δίκη και αποτελεσματική προσφυγή.
Ο προσφεύγων κρίθηκε διοριστέος σε δημόσια υπηρεσία κατόπιν έκδοσης δικαστικής απόφασης από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, που ακύρωσε το διορισμό άλλου συνυποψήφιου, η οποία κατέστη αμετάκλητη. Η απόφαση εκδόθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012. Τελικά διορίστηκε στις 24 Ιουλίου 2017.
Το ΕΔΔΑ απέρριψε τις αιτιάσεις της Κυβέρνησης και τον ισχυρισμό ότι ο προσφεύγων θα μπορούσε να είχε ασκήσει αγωγή αποζημίωσης με το άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ με το σκεπτικό ότι αυτό το ένδικο μέσο έχει αντισταθμιστικό χαρακτήρα και δεν μπορεί να οδηγήσει με βεβαιότητα στην εκτέλεση της δικαστικής απόφασης που είχε εκδοθεί.
Το Δικαστήριο του Στρασβούργου διαπίστωσε ότι ο διορισμός του προσφεύγοντος 4 χρόνια και 8 μήνες μετά την έκδοση της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου παραβίασε το δικαίωμά του σε δίκαιη δίκη, υπό την ειδικότερη έκφανσή της για υποχρέωση εκτέλεσης της απόφασης εντός ευλόγου χρόνου. Επίσης διαπίστωσε ότι δεν προβλέπονταν αποτελεσματικό ένδικο βοήθημα.
Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι παραβιάστηκαν τα άρθρα 6 και 13 της ΕΣΔΑ και επιδίκασε 4.000 ευρώ για ηθική βλάβη.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 6,
Άρθρο 13
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η υπόθεση αφορούσε την εκπρόθεσμη εκτέλεση της με αριθμ. 2346/2012 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, που δημοσιεύτηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012 με αντικείμενο τον διορισμό σε θέση δημόσιας υπηρεσίας του προσφεύγοντα αντί άλλου υποψηφίου, του Α.Α..
Ο Α.Α και το Δημόσιο άσκησαν έφεση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά της εν λόγω απόφασης. Στις 6 Απριλίου 2017 το Συμβούλιο της Επικρατείας κήρυξε τις εφέσεις απαράδεκτες με την αιτιολογία ότι η με αριθμ. 2346/2012 απόφαση δεν υπόκειται σε έφεση (αριθ. 1047/2017 και 1048/2017 αποφάσεις).
Ο προσφεύγων διορίστηκε στις 24 Ιουλίου 2017 δηλαδή 4 χρόνια και 8 μήνες μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης.
Ο προσφεύγων παραπονέθηκε για παραβίαση των άρθρων 6 και 13 της Σύμβασης λόγω της καθυστερημένης εκτέλεσης της με αριθ. 2346/2012 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών και για έλλειψη αποτελεσματικού ενδίκου μέσου.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Άρθρο 6
Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι στην παρούσα υπόθεση υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 της Σύμβασης.
Η Κυβέρνηση υποστήριξε ότι η διοίκηση συμμορφώθηκε με την εν λόγω απόφαση διορισμού, ότι η αρμόδια Τριμελής Επιτροπή έδρασε έγκαιρα μετά τη δημοσίευση των με αριθ. 1047/2017 και 1048/2017 αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας και σε εύλογο χρονικό διάστημα αφού ο προσφεύγων πληρούσε τα κριτήρια για διορισμό σε θέση. Πρόσθεσε ότι ο προσφεύγων δεν είχε υποβάλει κανένα έγγραφο σχετικά με την υπόθεσή του στην Τριμελή Επιτροπή. Τέλος, υποστήριξε ότι η διοίκηση ήταν υποχρεωμένη να εξετάσει εάν ο προσφεύγων είχε τα απαραίτητα προσόντα.
Κατά το ΕΔΔΑ οι γενικές αρχές σχετικά με την μη εκτέλεση ή την καθυστερημένη εκτέλεση αποφάσεων των εθνικών δικαστηρίων συνοψίζονται στην υπόθεση Μπουσίου κατά Ελλάδας της 24.10.2013 αρ. προσφ. 21455/10, §§ 33-35 και Βασιλειάδου κατά Ελλάδος της 06.04.,2017 αρ. προσφ. 32884/09, §§ 33-37.
Το Δικαστήριο σημείωσε ότι η διοίκηση δεν προχώρησε στην εκτέλεση της με αριθ. 2346/2012 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών για διορισμό, η οποία δημοσιεύτηκε στις 30 Νοεμβρίου 2012, αφού εκτέλεσε την απόφαση μετά από 4 χρόνια και 8 μήνες από την έκδοσή της, και συγκεκριμένα στις 24 Ιουλίου 2017 και ότι τίποτα δεν δικαιολογεί την καθυστέρηση αυτή. Κατά το ΕΔΔΑ η διοίκηση δεν συμμορφώθηκε εντός εύλογου χρονικού διαστήματος με την εν λόγω απόφαση.
Απέρριψε δε το αίτημα της Κυβέρνησης ότι ο προσφεύγων μπορούσε να προσφύγει στη διαδικασία του άρθρου 105 του ΕισΝΑΚ και να ζητήσει αποζημίωση με την αιτιολογία ότι αυτό το ένδικο μέσο έχει αντισταθμιστικό χαρακτήρα και δεν μπορεί να οδηγήσει με βεβαιότητα στην εκτέλεση της δικαστικής απόφασης που είχε εκδοθεί.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη υπό την ειδικότερη έκφανσή του για εκτέλεση απόφασης σε εύλογο χρόνο (άρθρο 6 της ΕΣΔΑ).
Άρθρο 13
Το Δικαστήριο αφού εξέτασε όλες τις πληροφορίες που είχε στην κατοχή του, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε επίσης παραβίαση για έλλειψη αποτελεσματικής προσφυγής (άρθρο 13 της Σύμβασης), λαμβάνοντας υπόψη τα ευρήματά του στην υπόθεση Κανελλόπουλος, § 33, και Παναγιώτης Γκίκας και Γεώργιος Γκίκας κατά Ελλάδας της 02.04.2009, αρ. προσφ. 26914/07, § 44.
Δίκαιη ικανοποίηση (άρθρο 41): Το ΕΔΔΑ επιδίκασε ποσό 4.000 ευρώ για ηθική βλάβη (επιμέλεια echrcaselaw.com).
