Η απόφαση του Αρείου Πάγου που έρχεται σε αντίθεση με την ΑΠ 762/2022
Το Β1 Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, με την υπ’ αριθμ. 460/2022 απόφασή του, έκρινε ότι το διάστημα της αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων λόγω της πανδημίας, κατά το άρθρο 74 παρ.1 του Ν. 4690/2020, δεν υπολογίζεται στην προθεσμία για την άσκηση των ενδίκων μέσων της έφεσης και της αναίρεσης.
Σε αντίθεση με όσα έκρινε η υπ’ αριθμ. ΑΠ 762/2022, εν προκειμένω το δικαστήριο έκρινε ότι η αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε παραδεκτά και εμπρόθεσμα.
Συγκεκριμένα, έκρινε ότι, πριν παρέλθει η προθεσμία για την άσκηση αναίρεσης, η οποία λόγω του χρονικού διαστήματος της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων για το χρονικό διάστημα από 13/3/2020 έως 31/5/2020 και της παράτασης της προθεσμίας των ενδίκων μέσων για επιπλέον τριάντα (30) ημέρες από την προβλεπόμενη λήξη της, η οποία (προθεσμία) έληγε την 30.10.2020, και εντός του διαστήματος της αναστολής, επιδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση.
Μη υπολογιζομένου του χρονικού διαστήματος των δικαστικών διακοπών, το οποίο κατά το άρθρο 18 του Ν.4684/2020 περί περιορισμού των δικαστικών διακοπών για το έτος 2019-2020, περιορίστηκε από 16/7/2020 έως την 31/8/2020, εντός του οποίου έλαβε χώρα η επίδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, το δικαστήριο έκρινε ότι η αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε εμπροθέσμως και, για το λόγο αυτό, είναι παραδεκτή.
Απόσπασμα απόφασης
Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό κρίση αίτηση αναίρεσης προσβάλλεται η υπ’ αριθμ. 2364/ 2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από αμοιβές για την παροχή εργασίας. Κατά της απόφασης αυτής, που δημοσιεύθηκε στις 10.7.2014, δεν ασκήθηκε το ένδικο μέσο της έφεσης όπως προκύπτει από το αριθμ. 4615/16.7.2020 πιστοποιητικό του Τμήματος Πολιτικών Ενδίκων Μέσων του Πρωτοδικείου Αθηνών, ως τις 15.7.2020, οπότε παρήλθε η τριετής (11.7.2017), κατά τα αναφερόμενα στην μείζονα σκέψη, προθεσμία για την άσκησή της και η άνω απόφαση κατέστη έκτοτε τελεσίδικη.
Στη συνέχεια πριν να παρέλθει η τριετής προθεσμία για την άσκηση αναίρεσης, η οποία λόγω του χρονικού διαστήματος της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων για το χρονικό διάστημα από 13.3.2020 -31.5.2020 και της παράτασης της προθεσμίας των ενδίκων μέσων για επιπλέον τριάντα (30) ημέρες από την προβλεπόμενη λήξη της, η οποία (προθεσμία) έληγε την 30.10.2020, και εντός του διαστήματος της αναστολής, την 21.7.2020, επιδόθηκε η άνω απόφαση, όπως συνομολογεί και το αναιρεσείον ΝΠΔΔ, το τελευταίο δε, άσκησε την ένδικη αίτηση αναίρεσης ,με κατάθεση του δικογράφου στη γραμματεία του δικαστηρίου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, την 21.9.2020, (αριθμ. εκθ. καταθ. 65531/112/2020).
Κατά συνέπεια, μη υπολογιζομένου του χρονικού διαστήματος των δικαστικών διακοπών, το οποίο κατά το άρθρο 18 του Ν.4684/2020 περί περιορισμού των δικαστικών διακοπών για το έτος 2019-2020, περιορίστηκε από 16.7.2020 έως την 31.8.2020, εντός του οποίου έλαβε χώρα κατά τα ανωτέρω η επίδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, η αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε εμπροθέσμως σύμφωνα με τις προαναφερόμενες διατάξεις σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 552, 553, 556 και 558 ΚΠολΔ, αφού από την εκκίνηση της προθεσμίας την 1.9.2020 (μετά τη λήξη των δικαστικών διακοπών) μέχρι την κατάθεση του δικογράφου στις 21.9.2020, δεν παρήλθε η προθεσμία των τριάντα ημερών. Επομένως, η αίτηση είναι παραδεκτή (άρθρο 577 παρ. 1 ΚΠολΔ), απορριπτομένων ως αβασίμων όσων περί του αντιθέτου υποστηρίζουν με τις κατατεθείσες κατ’ άρθρο 570 παρ. 1 ΚΠολΔ, στις 22.10.2021 προτάσεις τους οι αναιρεσίβλητοι και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 577 παρ. 3 ΚΠολΔ).
