Λήψη υπόψη ότι το ανήλικο υπόκειται ευχερώς σε επιδράσεις και υποβολές γονέων ή άλλων που συντελούν στο σχηματισμό μονομερούς διαμόρφωσης προτίμησης προς τον ένα γονέα, οπότε δεν εξυπηρετείται το αληθές συμφέρον του. Ο γονέας που κατοικεί με το τέκνο έχει υποχρέωση να διευκολύνει την επικοινωνία με τον άλλο γονέα και πρέπει να του καλλιεργεί συναισθήματα που θα κάνουν αυτή την επικοινωνία δυνατή και σύμφωνη με το σκοπό της. Παράβαση δε αυτής της υποχρέωσης, προπάντων καλλιέργεια αντιπάθειας προς τον άλλο γονέα, αποτελεί κακή άσκηση της γονικής μέριμνας (συνεπώς και της επιμέλειας) και μπορεί να οδηγήσει στις προβλεπόμενες από το άρθρο 1532 ΑΚ συνέπειες, μεταξύ των οποίων και αυτή της, από το δικαστήριο, αφαιρέσεως της γονικής μέριμνας και της αναθέσεώς της στον έτερο γονέα.
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
Αριθμός αποφάσεως
6284/2010
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Αποτελούμενο από την Δικαστή Λαμπρινή Σκούμπη, η οποία ορίστηκε από κλήρωση που έγινε σύμφωνα με τον νόμο 3327/2005.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στην Αθήνα στις 18 Μαΐου 2010 χωρίς την σύμπραξη Γραμματέα για να συνεκδικάσει τις υποθέσεις μεταξύ:
Της αιτούσης ΚΑΙ ΚΑΘ ΗΣ Η ΑΝΤΑΙΤΗΣΗ …. κατοίκου Αλίμου Αττικής οδός … που εκπροσωπήθηκε νόμιμα από τους πληρεξουσίους της δικηγόρους Κλαίρη Κατάνη-Αγγελοπούλου και Γεώργιο Λουκέρη και
ΤΟΥ ΚΑΘ ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΑΙΤΟΥΝΤΟΣ … κατοίκου Γλυφάδας Αττικής που εκπροσωπήθηκε νόμιμα από τους πληρεξουσίους τους δικηγόρους Ευσταθία Ζαχαρογιάννη-Κωνσταντίνου και Γεώργιο Κωνσταντίνου.
Η αιτούσα ζήτησε να γίνει δεκτή η με αριθμό καταθέσεως 4365/22/3/2010 αίτησή της περί αναθέσεως εις αυτήν της προσωρινής επιμελείας των τριών ανηλίκων τέκνων τους.
Ο ανταιτών εζήτησε να γίνει δεκτή η μεταξύ των αυτών διαδίκων με αριθμό καταθέσεως 4819/30-3-2010 αντίθετη αίτηση αυτού περί αναθέσεως εις αυτόν της προσωρινής επιμελείας των τριών ανηλίκων τέκνων τους και χορηγήσεως διατροφής δι αυτά.
Κατά την συζήτηση της υποθέσεως, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί αυτοί.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 246 του ΚΠολΔ, η οποία έχει ισχύ και προκειμένου περί διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων (βλ. Β. Βαθρακοκοίλη, Κωδ. Πολιτ. Δικονομίας, Τόμος Β’, σελ. 143 και εκεί παραπομπές σε νομολογία), «το δικαστήριο σε κάθε στάση της δίκης μπορεί, αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου, να διατάξει την ένωση και συνεκδίκαση περισσότερων εκκρεμών ενώπιον του δικών ανάμεσα στους ίδιους ή διαφορετικούς διαδίκους, αν υπάγονται στην ίδια διαδικασία και κατά την κρίση του διευκολύνεται ή επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης ή επέρχεται μείωση των εξόδων». Εν προκειμένω φέρονται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου 1) η υπ’ αριθ. εκθ. καταθ. 4365/22.3.2010 αίτηση προσωρινής επιμελείας, καθώς και 2) η αντίθετη υπ’ αριθ. εκθ. καταθ. 4819/30.3.2010 επίσης αίτηση προσωρινής επιμελείας και διατροφής μεταξύ των αυτών διαδίκων, εν όψει δε του ότι δικάζονται αυτές (αιτήσεις) κατά την ίδια διαδικασία (ασφαλιστικών μέτρων), κρίνεται ότι πρέπει να συνεκδικασθούν προς αποφυγή χρόνου και εξόδων.
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1511, 1513, 1514 του ΑΚ και 681Γ παρ. 3 εδ. α’ και 4 εδ. α’, δ’ και ε’ του ΚΠολΔ, προκύπτει ότι, όταν το δικαστήριο καλείται να αποφασίσει σχετικώς με την ανάθεση της γονικής μέριμνας και ειδικότερα της επιμέλειας ανηλίκου τέκνου στον έναν από τους γονείς του, πρέπει να έχει ως αποκλειστικό οδηγό της δικαιοδοτικής του κρίσεως το συμφέρον και μόνον του τέκνου, χωρίς να επιδρά στην λήψη της αποφάσεως του, αυτοτελώς, κανένας από τους διαφορετικούς παράγοντες που συνοδεύουν το πρόσωπο καθενός των γονέων, όπως το φύλο, την φυλή, την γλώσσα, την θρησκεία, την κοινωνική προέλευση, την περιουσιακή κατάσταση κλπ. Για την λήψη δε της αποφάσεως του, το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, πλέον δε συγκεκριμένα το γεγονός ότι το τέκνο χρειάζεται ένα σταθερό σημείο αναφοράς των αισθημάτων του, ενώ κάθε μεταβολή του προσώπου που έχει την επιμέλεια αυτού, έστω και αν γίνεται προς το καλύτερο, δημιουργεί ανασφάλεια στο τέκνο και μπορεί να έχει τραυματικά αποτελέσματα (βλ. ΑΠ 561/2003 Δ/νη 45 σελ. 1029). Περαιτέρω, ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στον νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον έναν από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμηση του, την οποία συνεκτιμά το δικαστήριο ύστερα και από την στάθμιση του βαθμού της ωριμότητας του, που στις διατάξεις των 1511 AK και 681Γ ΚΠολΔ χρησιμοποιείται (η έννοια ωριμότης) υπό την έννοια της ικανότητας του τέκνου να αντιληφθή το συμφέρον του, για την κρίση του δε, ως προς την ύπαρξη ή ανυπαρξία τέτοιας ωριμότητας, που σχηματίζεται από την ελεύθερη εκτίμηση των αποδείξεων, δεν απαιτείται ειδική αιτιολογία. Με δεδομένη δε την ύπαρξη του εν λόγω δεσμού του τέκνου προς τον συγκεκριμένο γονέα, αυτός θεωρείται ότι έχει την δυνατότητα αποτελεσματικότερης διαπαιδαγωγήσεως προς όφελος του ανηλίκου και επομένως ότι είναι ο πλέον κατάλληλος για την επιμέλεια του, υπό την αυτονόητη όμως προϋπόθεση ότι ο ιδιαίτερος αυτός δεσμός του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα, ως ψυχική στάση, η οποία είναι προϊόν της ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής του ανηλίκου που έχει την στοιχειώδη ικανότητα διακρίσεως. Πρέπει να λαμβάνεται ιδιαιτέρως υπόψη ότι ο ανήλικος, που έχει ακόμη την ψυχοπνευματική ανάπτυξη ατελή και την προσωπικότητα του υπό διαμόρφωση, υπόκειται ευχερώς σε επιδράσεις και υποβολές των γονέων ή άλλων, οι οποίες, έστω και χωρίς επίγνωση γενόμενες, οδηγούν ασφαλώς στον σχηματισμό της μονομερούς διαμορφώσεως και προτιμήσεως προς τον ένα από τους γονείς, οπότε η προτίμηση του δεν εξυπηρετεί πάντοτε και το αληθές συμφέρον του. Η διάσπαση, εξ άλλου, της έγγαμης συμβιώσεως των γονέων, με συνεπακόλουθο και την διάσπαση της οικογενειακής συνοχής, κλονίζει σοβαρώς την ψυχική ισορροπία του τέκνου αισθάνεται ανασφάλεια και επιζητεί στήριγμα. Οι μεταξύ των συζύγων δημιουργούμενες έντονες αντιθέσεις ενίοτε αποκλείουν κάθε συνεννόηση μεταξύ τους, αλλά και σε σχέση με τα τέκνα τους, τα οποία όχι σπανίως χρησιμοποιούνται ως όργανα για την άσκηση παντοειδών πιέσεων και την ικανοποίηση εκδικητικών διαθέσεων. Έτσι, υπό το κράτος της καταστάσεως αυτής ο γονέας που αναλαμβάνει την επιμέλεια έχει, κατά την επιταγή του νόμου, πρόσθετα καθήκοντα και αυξημένη την ευθύνη της αντιμετωπίσεως των ως άνω ειδικών περιστάσεων κατά προέχοντα λόγο, και αυτό προϋποθέτει την εξασφάλιση στο τέκνο κατάλληλων συνθηκών προσαρμογής. Το αποτέλεσμα όμως αυτό, με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον του τέκνου, κάθε άλλο παρά επιτυγχάνεται με την πλήρη αποξένωση του τέκνου από τον άλλο γονέα. Ήδη καθεαυτή η ανάθεση της επιμέλειας στον ένα από τους γονείς, εκ λόγων αναγομένων στο συμφέρον του τέκνου, αποτελεί παρέκκλιση από την αρχή της ισότητας των γονέων στο λειτουργικό τούτο δικαίωμα τους, το οποίο τίθεται υπό δικαστική ρύθμιση, παραβιάζονται δε και η αρχή αυτή και οι βασικοί κανόνες διαπαιδαγωγήσεως, που στηρίζονται στα πορίσματα της παιδικής βλάβη του ανηλίκου, ενώ παραλλήλως δυσχεραίνεται και η ρυθμιστική επέμβαση του δικαστηρίου όταν το τέκνο περιάγεται σε στάση αρνήσεως ή αντιπάθειας έναντι του ετέρου των γονέων από πράξεις ή παραλείψεις εκείνου που έχει την επιμέλεια του (βλ. ΑΠ 1919/2005 Δ/νη 47, σελ. 440). Στην συνέχεια, κατά την διάταξη του άρθρου 1520 του Α.Κ., «ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο διατηρεί το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας με αυτό. Οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου με τους απώτερους ανιόντες του, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος. Στις περιπτώσεις των προηγουμένων παραγράφων, τα σχετικά με την επικοινωνία κανονίζονται ειδικότερα από το δικαστήριο». Από την εν λόγω διάταξη συνάγεται ότι στο λειτουργικό δικαίωμα του γονέα που δεν κατοικεί με το τέκνο, να επικοινωνεί μ’ αυτό, αντιστοιχεί στην υποχρέωση του γονέα που κατοικεί με το τέκνο να διευκολύνει αυτή την επικοινωνία (βλ. ΕφΑΘ 920/1986 ΝοΒ 35. 1987, σ. 929 – 930). Και όχι μόνον υλικά αλλά και ψυχικά: όχι μόνον πρέπει το τέκνο να είναι έτοιμο στην διάθεση του γονέα που ζει χωριστά, κατά τους όρους που έχουν συμφωνηθεί ή καθορισθεί από το δικαστήριο, αλλά πρέπει και να του καλλιεργούνται συναισθήματα που θα κάνουν αυτή την επικοινωνία δυνατή και σύμφωνη με τον σκοπό της. Παράβαση δε αυτής της υποχρεώσεως, προπάντων καλλιέργεια αντιπάθειας προς τον άλλον γονέα, αποτελεί κακή άσκηση της γονικής μέριμνας (συνεπώς και της επιμελείας) και μπορεί να οδηγήσει στις προβλεπόμενες από το άρθρο 1532 ΑΚ συνέπειες, μεταξύ των οποίων είναι και αυτή της από το δικαστήριο αφαιρέσεως της γονικής μέριμνας (και συνεπώς και της επιμελείας) και αναθέσεως της στον έτερο γονέα (βλ. Γ. Κουμάντου, Οικογενειακό Δίκαιο, Τόμ. II, έκδ. 1989, σελ. 213).
Στην προκειμένη περίπτωση με την πρώτη υπ’ αριθ. εκθ. καταθ. 4365/22.3.2010 αίτηση η αιτούσα, επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, ζητεί, ως ασφαλιστικό μέτρο, να της ανατεθεί προσωρινώς η επιμέλεια του προσώπου των τριών (3) ανηλίκων τέκνων που απέκτησε αυτή από τον καθ’ ου, με τον οποίο ευρίσκεται σε διάσταση. Η αίτηση αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. ΚΠολΔ), είναι δε νόμιμη, στηριζομένη στις διατάξεις των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1513, 1514, 1518 του ΑΚ, 735 και 950 παρ. 1 του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.
Εξάλλου, με την δεύτερη υπ’ αριθ. εκθ. καταθ. 4819/30.3.2010 αίτηση ο αιτών
(καθ’ ου στην προηγουμένη αίτηση), επικαλούμενος επείγουσα περίπτωση, ζητεί, ως
μέτρα, 1) να του ανατεθεί προσωρινώς η επιμέλεια του προσώπου των ως άνω τριών (3) ανηλίκων τέκνων που απέκτησε αυτός με την καθ’ ης, με την οποία ευρίσκεται-σε διάσταση, και 2) να επιδικασθεί επίσης προσωρινώς για λογαριασμό των εν λόγω ανηλίκων τέκνων διατροφή σε χρήμα το συνολικό ποσόν των 500 ευρώ μηνιαίως, ήτοι 200 ευρώ για την …, 150 ευρώ για την … και ομοίως 150 ευρώ για τον …, καθ’ όσον αυτά αδυνατούν να διαθρέψουν τον εαυτό τους. Με το ως άνω περιεχόμενο η αίτηση αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κατά την προκειμένη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. του ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη, στηριζομένη στις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489, 1493, 1496, 1498, 1510, 1511, 1512, 1513, 1514, 1518 του ΑΚ, 728, 729, 735 και 950 παρ. 1 του ΚΠολΔ, πρέπει δε στην συνέχεια να εξετασθεί και από απόψεως ουσιαστικής βασιμότητας, μαζί με την προαναφερθείσα αίτηση της καθ’ ης.
Από την εκτίμηση των δοθεισών στο ακροατήριο ενόρκων καταθέσεων των
εκατέρωθεν των διαδίκων μαρτύρων, … – (για την -αιτούσα -καθ’ ης) και – … για τον καθ’ ου – αιτούντα), από τις υπ’αριθ. 815/14.5.2010, 816/14.5.2010 και 726/14.5.2010 ένορκες βεβαιώσεις των …, δοθείσες, για την πλευρά του καθ’ου -αιτούντος, κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλητεύσεως της αιτούσας – καθ’ ης, ενώπιον της συμβ/φου Αθηνών, … οι δύο πρώτες τούτων και ενώπιον της συμβ/φου Ν. Κορινθίας, … η τρίτη, καθώς και από τις υπ’ αριθ. 5260/31.3.2010, 5269/14.4.2010 και 5298/17.5.2010 ένορκες βεβαιώσεις των …, δοθείσες, για την πλευρά της αιτούσας – καθ’ ης, κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλητεύσεως του καθ’ ου – αιτούντος, ενώπιον της συμβ/φου Αθηνών, …, μη λαμβανομένων, αντιθέτως υπ’όψη των υπ’αριθ. 5264/9.4.2010, 5266/14.4.2010, 5267/14.4.2010, 5268/14.4.2010 και 5297/17.5.2010 δοθεισών, για την πλευρά της αιτούσας – καθ’ης, ενώπιον της αυτής ως άνω συμβ/φου Αθηνών, ενόρκων βεβαιώσεων, λόγω του, κατά παράβαση της διατάξεως του άρθρου 270 παρ. 2 εδ. γ’ του ΚΠολΔ, σύμφωνα με την οποία «ένορκες βεβαιώσεις … λαμβάνονται υπ’όψη το πολύ τρεις για κάθε πλευρά», υπεραρίθμου τούτων (οκτώ αντί των προβλεπομένων από τον νόμο τριών), όπως επίσης και από όλα τα από τους διαδίκους προσκομιζόμενα έγγραφα, λαμβανόμενα υπ’ όψη και για συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, πιθανολογούνται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Οι διάδικοι απέκτησαν τρία (3) τέκνα, την … γεννηθείσα την 6.11.1999, την …, η οποία γεννήθηκε την 22.5.2002 και τον …, γεννηθέντα την 22.6.2004, ενώ είχαν συνάψει νόμιμο γάμο την 13.2.2002 στην Ηλιούπολη Αττικής και το πρώτο ως άνω τέκνο τους το είχε αναγνωρίσει συμβολαιογραφικώς ο πατέρας καθ’ου – αιτών με την υπ’αριθ. 13160/2.11.2001 δήλωση αναγνωρίσεως της συμβ/φου Αθηνών, …. Διέμεναν στον Αλιμο Αττικής και ο πατέρας εργαζόταν ως υπάλληλος πρατηρίου υγρών καυσίμων, ενώ η μητέρα, Γαλλίς υπήκοος, δεν εργαζόταν, ασχολούμενη με την ανατροφή των ως άνω τέκνων τους και με τα του οίκου τους. Η έγγαμη συμβίωση τους όμως δεν εξελίχθηκε ομαλά, διότι υπήρχαν από ενός σημείου και έπειτα συνεχείς εντάσεις και τριβές, εξ αιτίας αφ’ενός μιας ζήλειας εκδηλωθείσας από μέρους του συζύγου- πατέρα (αιτούντος – καθ’ ου) προς το πρόσωπο της συζύγου-μητέρας (αιτούσας – καθ’ ης) και αφετέρου των παραπόνων από μέρους της τελευταίας για τον επαγγελματικό προσανατολισμό του συζύγου της όταν αυτός απελύθη από την εργασία του το έτος 2006, και την οικονομική τους αδυναμία να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του βίου των ιδίων και των τέκνων τους. Επί πλέον σημείο τριβής του ζεύγους των διαδίκων απετέλεσε και η ασυμφωνία τους ως προς τον τρόπο φροντίδας και επιτηρήσεως των εν λόγω τέκνων τους, αφού ό πατέρας θεωρούσε ότι η μητέρα σύζυγος του διαπνεόταν από μεγάλη χαλαρότητα στην επιβολή τούτων (μέτρων). Στην πραγματικότητα η τελευταία είχε την άποψη, και αυτή εφάρμοζε στην ανατροφή των τέκνων τους, της, δια της τονώσεως της διαδικασίας του αυτοδύναμου και της αυτενεργείας αυτών, προοδευτικής ανεξαρτητοποιήσεως από τα δεσμευτικά όρια της πολύ στενής παρακολουθήσεως και εξαρτήσεως από τους γονείς διαδίκους, μη αμελώντας όμως την επιτήρηση τούτων και περιφρούρηση της ασφαλείας τους. Υπήρχε, δηλαδή, μεταξύ των διαδίκων μία διάσταση απόψεων εν σχέσει προς την διαπαιδαγώγηση των τέκνων με τον πατέρα περισσότερο ίσως προσκολλημένο στον παραδοσιακό και πλέον «σφικτό» τρόπο δομής της οικογένειας και επιτηρήσεως των τέκνων. Τα εν λόγω δε σημεία διαφωνίας, εντεινόμενα και από την ζήλεια του συζύγου αιτούντος – καθ’ ου, και από την οικονομική ανέχεια λόγω της ανεργίας τούτου, και της μη επιθυμίας του να άνευρη η σύζυγος αιτούσα – καθ’ ης εργασίαν, οδήγησαν αυτόν (αιτούντα-καθ’ ου) συμπεριφοράς απαξιωτικής απέναντι στην τελευταία και υβριστικής κάποιες φορές και ενώπιον των τέκνων τους, με αποτέλεσμα την δημιουργία λογομαχιών, διαπληκτισμών και ερίδων, και περαιτέρω συνέπεια, μετά την σταδιακή ψύχρανση των μεταξύ των διαδίκων σχέσεων, τη ν διάρρηξη τούτων, περί τις αρχές Ιουνίου του έτους 2008, μετά και πάλιν από έντονο επεισόδιο για την επιτήρηση του μικρότερου άρρενος …, η αιτούσα καθ’ ής απεχώρησε από την συζυγική κατοικία, παίρνοντας μαζί της και τα προάναφερόμενα τρία ανήλικα τέκνα τους και μισθώνοντας στην αυτή περιοχή του Αλίμου, όπου η οικογένεια είχε ζήσει όλα της τα χρόνια και είχε δημιουργήσει δεσμούς με τους ανθρώπους της περιοχής, τα δε παιδιά είχαν αναπτύξει φιλικές σχέσεις με συνομηλίκους τους, διαμέρισμα, αντί μηνιαίου μισθώματος 800 ευρώ, το οποίο κατάφερνε και πλήρωνε η αιτούσα – καθ’ ης από την εργασία της ως υπάλληλος σε τουριστικό γραφείο και με την συνδρομή της μητέρας της, …, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσε η ίδια (αιτούσα) να αντεπεξέλθει στις βιοποριστικές ανάγκες των τέκνων, αφού ο αιτών πατέρας ουδόλως συνεισέφερε στην αντιμετώπιση τους, χολωθείς ενδεχομένως από την αποχώρηση της αιτούσας από την συζυγική κατοικία. Κατ’ εκείνο όμως το χρονικό σημείο και μέχρι τότε ο τελευταίος δεν είχε εκδηλώσει οποιαδήποτε διαφωνία για την ικανότητα της καθ’ης-αιτούσας ως προς την ανάθεση σ’ αυτήν της επιμελείας του προσώπου των τέκνων τους, επί ένα δε τουλάχιστον έτος δεν είχε εγερθεί από μέρους του τέτοιο ζήτημα, επισκεπτόμενος τα τέκνα και διατηρώντας όχι μία πολύ συχνή επικοινωνία μαζί τους, παρά την μεγάλη στοργή και αγάπη που διαπνεόταν γι’ αυτά. Η πολύ μεγάλη ένταση στις μεταξύ των διαδίκων σχέσεις ως προς το εν λόγω ζήτημα (της επιμελείας) ξεκίνησε και ογκώθηκε, όταν η αιτούσα-καθ’ης τον μήνα Ιούνιο του έτους 2009 μετέβη στην Γαλλία, όπως κάθε χρόνο, για θερινές διακοπές με τα τέκνα των διαδίκων, μετά από συναίνεση και του αιτούντος-καθ’ου, δεν επέστρεφε όμως, όπως κάθε φορά, ύστερα από παρέλευση μηνός και ούτε ακόμη και μέχρι την αρχή του σχολικού έτους 2009-2010, αποφασίσασα μόνη της και δίχως συνεννόηση με τον καθ’ου – αιτούντα να εγκατασταθεί μόνιμα με τα ανήλικα εκεί, διότι της παρείχετο πολύ μεγάλη οικονομική βοήθεια, ως πολύτεκνη, από το γαλλικό κράτος – εν αντιθέσει προς το ημεδαπό – ενέγραψε δε στην συνέχεια τα τέκνα σε γαλλικό σχολείο τα δύο μεγαλύτερα (…), και σε (γαλλικό) νηπιαγωγείο τον μικρότερο …. Η ενέργεια της αυτή όμως, παρά το γεγονός ότι δέχθηκε και απέστειλε τα τέκνα για τις δεκαπενθήμερες διακοπές των Χριστουγέννων στην Ελλάδα στον αιτούντα πατέρα τους, πυροδότησε απέναντί της συναισθήματα εχθρικά τόσον στον τελευταίο, όσον και στην στενή του πατρική οικογένεια (παππούδες, θείους, εξαδέλφια των ανηλίκων), οφειλόμενα εν πολλοίς στην δικαιολογημένη ανασφάλεια και στον κλονισμό της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο της που δημιούργησε αυτή με τις ως άνω ενέργειες της, με αποτέλεσμα να αρνηθεί αυτός να επιστρέψει, όπως είχε υπογράψει και συμφωνήσει να κάνει κατά το τέλος των διακοπών των Χριστουγέννων, αυτά στην αιτούσα – καθ’ ης και να τα εγκαταστήσει έκτοτε στο πατρικό του σπίτι στους Αγ. Θεοδώρους Κορινθίας, όπου διαβιούν σε δύο υπνοδωμάτια και ένα σαλόνι όλοι μαζί με τους γονείς του και παππούδες των τέκνων, αποκόβοντας αυτά τόσον ο ίδιος, όσον προηγουμένως και η αιτούσα με την μετάβαση της στην Γαλλία, από το γνωστό καθ όλη την διάρκεια του βίου τους φιλικό και σχολικό περιβάλλον του Αλίμου.
Περαιτέρω πιθανολογήθηκε ότι κατά την διάρκεια της ορισθείσας με προσωρινή διαταγή (από 15.4.2010) εβδομαδιαίας επικοινωνίας της αιτούσας με τα τέκνα της, αφού επίσης με (από 15.4.2010) προσωρινή διαταγή είχε ανατεθεί προσωρινώς η επιμέλεια τους στον πατέρα-αιτούντα, ο τελευταίος, μαζί με το πατρικό οικογενειακό του περιβάλλον, έχοντας επηρεάσει δυσμενώς και σταθερώς τα δύο μικρότερα τέκνα (…, μαθήτρια Β’ Δημοτικού και …, μαθητή Νηπιαγωγείου) έναντι της μητέρας-αιτούσας, αρνούντο αυτά μετ’ επιμονής να την συνοδεύσουν, ακόμη και να την πλησιάσουν, επικαλούμενα, κατά κύριο λόγο, ότι εφοβούντο ότι αυτή θα τα έπαιρνε μαζί της οριστικώς στην Γαλλία και, κάποιες φορές, ότι με τον αιτούντα πατέρα είχαν πολύ καλύτερα πράγματα να κάνουν. Η αιτούσα τότε, η οποία μετέβαινε από τον Αλιμο, όπου φιλοξενείτο σε φιλική της οικογένεια, τρείς φορές την εβδομάδα, για την ορισθείσα επικοινωνία, στους Αγ. Θεοδώρους, μη καταφέρνοντας παντάπασι να ασκήσει, το δικαίωμα επικοινωνίας με τα δύο μικρότερα τέκνα της, κατέφευγε επανειλημμένως, κατά το διάστημα αυτό του ενάμισυ μηνός, στο Α.Τ. των Αγ. Θεοδώρων καταγγέλλουσα την ως άνω συμπεριφορά του αιτούντος, ο οποίος στην πραγματικότητα προσπαθούσε, εμφορούμενος από μεγάλη ανασφάλεια και φόβο μήπως και η αιτούσα δεν επιστρέφει τα παιδιά σε κάποια απομάκρυνση τους, στα πλαίσια της επικοινωνίας, από το σπίτι όπου διέμεναν αυτά, να τα αποξένωση από την μητέρα τους, ώστε να τα προστατεύσει, όπως πίστευε, από το ενδεχόμενο μεταβάσεως τους στην Γαλλία, με συνέπεια τα δύο αυτά μικρότερα τέκνα, λόγω και του πλέον τρυφερού έναντι της μεγαλύτερης θυγατέρας και, ως εκ τούτου, ευάλωτου του χαρακτήρα τους, να αναπτύξουν μίαν ψυχική απόσταση από την μητέρα τους και σχετική ψύχρανση των συναισθημάτων τους προς το πρόσωπο της, στοιχεία τα οποία αντελήφθη το Δικαστήριο κατά την επικοινωνία που είχε, κατ’ άρθρο 1511 ΑΚ, μαζί τους, πλην όμως κρίνεται ότι τα εν λόγω δύο μικρότερα τέκνα, εξ αιτίας των ως άνω παραγόντων και του επηρεασμού και της πιέσεως που δέχονται από το πατρικό οικογενειακό περιβάλλον, δεν είναι σε θέση να έχουν και να εκφράσουν με ελεύθερο και ώριμο για την ηλικία τους τρόπο την πραγματική τους βούληση και, κατά συνέπειαν, κρίνεται ότι δεν μπορούν να διατυπώσουν αξιόπιστο λόγο ως προς το πραγματικό και αντικειμενικό τους συμφέρον για το με ποιον από τους δύο γονείς τους προτιμούν να διαμένουν, ικανότητα την οποία φάνηκε ότι διαθέτει σε ικανοποιητικό βαθμό η μεγαλύτερη κόρη, … (μαθήτρια της Ε’Δημοτικού), εκφρασθείσα με ώριμο για την ηλικία της και συγκροτημένο τρόπο υπέρ της απόψεως της παραμονής της ιδίας και των αδελφών της στην Ελλάδα (στον ʼλιμο), μαζί είτε και με τους δύο γονείς (σαν οικογένεια, όπως παλιά), είτε μόνο με την μητέρα, κατ’ ουδένα όμως τρόπο στην Γαλλία, πρωτίστως καθ΄ όσον διέβλεπε τον της, από το ενδεχόμενο αυτό, επελεύσεως αποξενώσεως τους από πατέρα τους, τον οποίο επίσης φάνηκε ότι υπεραγαπά. Πιθανολογείται δε, αντιθέτως, ότι η μητέρα αιτούσα, η οποία,είχε μέχρι του Δεκεμβρίου του 2009 από της γεννήσεως τους, κατά το μέγιστο μέρος, την ευθύνη της φροντίδας και της ανατροφής των τριών ανηλίκων, ανταπεξήλθε επαρκέστατα στα καθήκοντα της αυτά, προσπάθησε να αναπτύξει εποικοδομητικά και με δημιουργικό τρόπο την προσωπικότητα τους, με κυρίαρχο στόχο καθ’ όλη την διάρκεια της με τον αιτούντα διαστάσεως να μη πληγώνει αυτά στρέφοντας τα με υποβολές εναντίον του προσώπου του πατέρα τους -αιτούντος-καθ’ου, την καλή εικόνα του οποίου ως πρότυπο έχουν τόσον ανάγκη τα τέκνα αυτής της ηλικίας για την υγιή ψυχοπνευματική τους ανάπτυξη. Συνεπώς πιθανολογείται ότι το αληθές συμφέρον τούτων είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, να ανατεθεί προσωρινώς η επιμέλεια τους στην αιτούσα μητέρα, υπό τον όρο όμως αυτή να διαμένει στην Ελλάδα στο διαμέρισμα όπου μίσθωσε την 1η/6/2010 στον ʼλιμο, στην γειτονιά όπου διέμεναν όλα τους τα χρόνια, μέχρι τον Ιούνιο του 2009, τα τέκνα, και έχουν αναπτύξει στενούς δεσμούς με το προερχόμενο από εκεί φιλικό και σχολικό περιβάλλον, πιθανολογούμενης επιπλέον της συνδρομής επείγουσας περιπτώσεως για την λήψη του εν λόγω ασφαλιστικού μέτρου, η οποία συνίσταται στον κίνδυνο του εκ της εξακολουθήσεως της αποξενώσεως της μητέρας από τα τέκνα ανεπανόρθωτου ψυχικού τραυματισμού τους. Επομένως, εν κατακλείδι, θα πρέπει να γίνει δεκτή και από απόψεως ουσιαστικής βασιμότητας η αίτηση της αιτούσας – καθ’ ης μητέρας, ενώ να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη αυτή του αιτούντος – καθ’ ου πατέρα. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφισθούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω της σχέσεως τους ως συζύγων (αρθρ. 179 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
– Συνεκδικάζει, κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων, 1) την υπ αριθ. εκθ. καταθ. 4365/22.3.2010 αίτηση της … κατά του … και 2) την υπ’αριθ. εκθ. καταθ. 4819/30.3.2010 αίτηση του … κατά της …
– Απορρίπτει την υπ’αριθ. εκθ. καταθ 4819/30.3.2010 αίτηση.
– Δέχεται την υπ’αριθ. εκθ. καταθ. 4365/22.3.2010 αίτηση.
– Αναθέτει προσωρινώς την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων αποκλειστικώς στην αιτούσα μητέρα, υπό τον όρο να διαμένει αυτή στην Ελλάδα και πλέον συγκεκριμένα στον ʼλιμο Αττικής, ειδικώτερα δε στην μισθωμένη από αυτή κατοικία (διαμέρισμα επί της κειμένης στην οδό …. πολυκατοικίας),
– Υποχρεώνει τον καθ’ου να παραδώση στην αιτούσα τα ως άνω ανήλικα τέκνα και, σε περίπτωση αρνήσεως του, απαγγέλλει κατ’ αυτού χρηματική ποινή υπέρ της αιτούσας ύψους πεντακοσίων (500) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μηνός εναντίον του.
– Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά τους έξοδα.
– Κρίθηκε και αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Αθήνα στις 30/07/2010 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, χωρίς να είναι παρόντες οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι τους
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΕΚΘΕΣΗ ΕΓΧΕΙΡΙΣΕΩΣ
