Απόρριψη προσφυγής – Μη συνδρομή των προϋποθέσεων του άρ. 195 παρ. 2 του Ν. 4738/2020 περί μη αυτοδίκαιης απαλλαγής
Απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμη προσφυγή του e-ΕΦΚΑ κατά της απαλλαγής νόμιμου εκπροσώπου εταιρείας περιορισμένης ευθύνης από οφειλές της τελευταίας προς τους πτωχευτικούς πιστωτές (ΠΠρΠατρ 395/2022).
Το προσφεύγον Ν.Π.Δ.Δ., επικαλούμενο έννομο συμφέρον ως πιστωτής της πτωχευσάσης εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, αιτήθηκε να αποφανθεί το δικαστήριο περί μη συνδρομής των προϋποθέσεων της αυτοδίκαιης απαλλαγής του καθ’ ου η προσφυγή – νομίμου εκπροσώπου της τελευταίας.
Αναφορικά με το ιστορικό της υπόθεσης, το δικαστήριο δέχθηκε ότι η εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, νόμιμος εκπρόσωπος της οποίας είναι ο καθ’ ου η προσφυγή, κηρύχθηκε σε κατάσταση πτώχευσης δυνάμει δικαστικής απόφασης, κατόπιν αίτησης του Ι.Κ.Α., οιονεί καθολικού διαδόχου του προσφεύγοντος e- ΕΦΚΑ. Ακολούθως, με απόφαση του ίδιου δικαστηρίου, κηρύχθηκε η παύση των εργασιών της πτώχευσης της εν λόγω εταιρείας λόγω ελλείψεως της αναγκαίας περιουσίας.
Περαιτέρω, κατά την κρίση του δικαστηρίου, δεν αποδείχθηκε ότι ο καθ’ ου η προσφυγή, διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος της πτωχεύσασας εταιρείας, επέδειξε κακή πίστη τόσο κατά την κήρυξη της πτώχευσης όσο και κατά τη διάρκεια της, ή ότι δεν υπήρξε συνεργάσιμος με τα όργανα της πτώχευσης ή ότι τυχόν βαρύνεται με πράξεις ή παραλείψεις πρόκλησης ή παρέλκυσης της πτώχευσης (κατ’ αρ. 127 του ΠτΚ) ή ότι η πτώχευση οφείλεται σε δόλιες ενέργειές του.
Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν εν προκειμένω οι αναφερόμενες στη διάταξη του άρθρου 195 παρ. 2 του Ν. 4738/2020 προϋποθέσεις, προκειμένου να αποφανθεί υπέρ της μη αυτοδίκαιης απαλλαγής του παραπάνω φυσικού προσώπου.
Το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και την έκθεση της αρμόδιας Εισηγήτριας, η οποία δεν κατάφερε να ανεύρει το φάκελο της εν λόγω πτωχής εταιρείας, δεδομένου ότι τα αρχεία των πτωχεύσεων που κηρύχθηκαν πριν το 2000 και έχουν περατωθεί δεν τηρούνται πλέον στο Πρωτοδικείο, και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να διαπιστώσει εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 195 παρ. 2 του Ν. 4738/2020, όπως αυτό τροποποιήθηκε και ισχύει.
Ακολούθως, απέρριψε ως αβάσιμο τον ισχυρισμό του προσφεύγοντος ότι δεν πρέπει να λάβει χώρα η αυτοδίκαιη απαλλαγή του καθ’ ου η προσφυγή, ως διαχειριστή και νομίμου εκπροσώπου της ως άνω πτωχής εταιρείας, καθώς αυτός δεν κατέβαλε για λογαριασμό της εταιρείας ασφαλιστικές εισφορές (εργοδοτικές και εργατικές), γεγονός το οποίο συνιστά ποινικό αδίκημα. Και τούτο, διότι, κατά την κρίση του δικαστηρίου, δεν αποδείχθηκε ότι ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του καθ’ ου ή ότι εχώρησε ποινική καταδίκη του για μη καταβολή ασφαλιστικών (εργοδοτικών ή εργατικών) εισφορών. Επιπροσθέτως, ουδόλως αποδείχθηκε ότι ο καθ’ ου έχει καταδικαστεί για κάποιο από τα αδικήματα της χρεοκοπίας ή της ευνοϊκής μεταχείρισης πιστωτή (κατ’ αρ. 197 και 198 του Ν. 4738/2020) ή για κάποια από τις κακουργηματικές πράξεις της κλοπής, απάτης, υπεξαίρεσης ή πλαστογραφίας του ΠΚ, ούτε ότι υπάρχει εκκρεμής ποινική δίωξη για κάποια από τις προαναφερόμενες αξιόποινες πράξεις.
Τέλος, και ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος περί μη συνδρομής στο πρόσωπο του καθ’ ου των προϋποθέσεων για την αυτοδίκαιη απαλλαγή του, κατ’ άρθρο 195 παρ. 2 του Ν. 4738/2020, λόγω της συμμετοχής του (α) στον ΑΜΟΕ, ο οποίος, κατά τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές και (β) ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΑΧΑΪΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Α.Ε.», η οποία τελεί σε κατάσταση πτώχευσης, κρίθηκε απορριπτέος, με την αιτιολογία ότι μόνη η συμμετοχή του καθ’ ου στις παραπάνω εταιρείες ουδόλως μπορεί να συνδεθεί με την υπό κρίση πτώχευση της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, ούτε αποτελεί δόλια ενέργεια του καθ’ ου, στην οποία οφείλεται η πτώχευση της τελευταίας.
Απόσπασμα απόφασης
Από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, που νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται το προσφεύγον Ν.Π.Δ.Δ., καθώς και από την υπ’ αριθμ. ./08-03-2022 έκθεση της Εισηγήτριας των Πτωχεύσεων του Πρωτοδικείου Πατρών, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «… Ε.Π.Ε», η οποία εδρεύει στην Οβρυά Πατρών, επί της οδού ., όπως νόμιμα εκπροσωπούνταν από τον καθ’ ου η προσφυγή, ., κάτοικο Πατρών, κηρύχθηκε σε κατάσταση πτώχευσης δυνάμει της υπ’ αριθμ. 433/1997 απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου, δικάζοντος κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, εκδοθείσας κατόπιν της από 21-01-1997 αιτήσεως του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ Ι.Κ.Α.», οιονεί καθολικός διάδοχος του οποίου τυγχάνει το προσφεύγον Ν.Π.Δ.Δ., και ορίστηκε ως ημερομηνία παύσης των πληρωμών της η 31η Οκτωβρίου του έτους 1996. Το Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ Ι.ΚΑ» είχε αναγγελθεί δια της υπ’ αριθμ. ./16-02-1996 αναγγελίας του στην πτώχευση της παραπάνω εταιρείας για οφειλές ασφαλιστικών εισφορών, ανερχόμενες στο συνολικό ποσό των 367.653,65 δραχμών και ήδη 1.078.954,23 ευρώ. Εν συνεχεία, δυνάμει της υπ’ αριθμ. 779/2000 απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου (εκουσία δικαιοδοσία) κηρύχθηκε η παύση των εργασιών της πτώχευσης της ως άνω εταιρείας λόγω ελλείψεως της αναγκαίας περιουσίας. Περαιτέρω, από κανένα προσκομιζόμενο μετ’ επικλήσεως από το προσφεύγον Ν.Π.Δ.Δ. αποδεικτικό μέσο δεν αποδεικνύεται ότι ο καθ’ ου η προσφυγή ., διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος της ως άνω πτωχεύσασας εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, επέδειξε κακή πίστη τόσο κατά την κήρυξη της πτώχευσης όσο και κατά τη διάρκεια της, ή ότι δεν υπήρξε συνεργάσιμος με τα όργανα της πτώχευσης ή ότι τυχόν βαρύνεται με πράξεις ή παραλείψεις πρόκλησης ή παρέλκυσης της πτώχευσης (αρ. 127 ΠτΚ) ή ότι η πτώχευση οφείλεται σε δόλιες ενέργειες του, ήτοι ουδόλως αποδεικνύεται ότι συντρέχουν εν προκειμένω οι αναφερόμενες στη διάταξη του άρθρου 195 παρ. 2 του Ν. 4738/2020 προϋποθέσεις, προκειμένου το παρόν Δικαστήριο να αποφανθεί υπέρ της μη αυτοδίκαιης απαλλαγής του παραπάνω φυσικού προσώπου, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στη νομική σκέψη στην αρχή της παρούσας. Εξάλλου, και η Εισηγήτρια των Πτωχεύσεων του Πρωτοδικείου Πατρών, όπως εκθέτει στην υπ’ αριθμ. ./2022 έκθεση της, δεν κατάφερε να ανεύρει το φάκελο της ως άνω πτωχής εταιρείας, δεδομένου ότι τα αρχεία των πτωχεύσεων που κηρύχθηκαν πριν το 2000 και έχουν περατωθεί, δεν τηρούνται πλέον στο Πρωτοδικείο Πατρών, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να εκθέσει στο παρόν Δικαστήριο εάν πληρούνται οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις του άρθρου 195 παρ. 2 του Ν. 4738/2020, όπως αυτό τροποποιήθηκε και ισχύει. Όσον αφορά δε στον προβαλλόμενο από το προσφεύγον Ν.Π.Δ.Δ. ισχυρισμό ότι δεν πρέπει να λάβει χώρα η αυτοδίκαιη απαλλαγή του καθ’ ου η προσφυγή, ως διαχειριστή και νομίμου εκπροσώπου της ως άνω πτωχής εταιρείας, καθώς αυτός δεν κατέβαλε για λογαριασμό της εταιρείας ασφαλιστικές εισφορές (εργοδοτικές και εργατικές), για το χρονικό διάστημα από 31 Οκτωβρίου 1993 έως 10 Ιουνίου 1997, ανερχόμενες στο συνολικό ποσό των 3.708.560,72 ευρώ, οι οποίες παραμένουν ανεξόφλητες, γεγονός το οποίο συνιστά ποινικό αδίκημα, αυτός (ο ισχυρισμός) τυγχάνει απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος, δεδομένου ότι από κανένα προσκομιζόμενο μετ’ επικλήσεως αποδεικτικό μέσο δεν αποδεικνύεται ότι ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του καθ’ ου ή ότι εχώρησε ποινική καταδίκη του για μη καταβολή ασφαλιστικών (εργοδοτικών ή εργατικών) εισφορών. Επιπροσθέτως, ουδόλως αποδείχθηκε ότι ο καθ’ ου η προσφυγή έχει καταδικαστεί για κάποιο από τα αδικήματα της χρεοκοπίας ή της ευνοϊκής μεταχείρισης πιστωτή (αρ. 197 και 198 του Ν. 4738/2020) ή για κάποια από τις κάκουργηματικές πράξεις της κλοπής, απάτης, υπεξαίρεσης ή πλαστογραφίας του Ποινικού Κώδικα, ούτε ότι υπάρχει εκκρεμής ποινική δίωξη για κάποια από τις προαναφερόμενες αξιόποινες πράξεις. Τέλος, ο προβαλλόμενος από το προσφεύγον Ν.Π.Δ.Δ. ισχυρισμός περί μη συνδρομής στο πρόσωπο του καθ’ ου η προσφυγή των προϋποθέσεων για την αυτοδίκαιη απαλλαγή του, κατ’ άρθρο 195 παρ. 2 του Ν. 4738/2020, λόγω της συμμετοχής του: α) στον ΑΜΟΕ ., ο οποίος, κατά τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος, έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές και β) ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΑΧΑΪΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Α.Ε.», η οποία τελεί σε κατάσταση πτώχευσης, τυγχάνει ομοίως απορριπτέος, δεδομένου ότι μόνη η συμμετοχή του καθ’ ου στις παραπάνω εταιρείες ουδόλως μπορεί να συνδεθεί με την πτώχευση της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «… Ε.Π.Ε», ούτε αποτελεί δόλια ενέργεια του καθ’ ου, στην οποία οφείλεται η πτώχευση της τελευταίας. Εξάλλου, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 80/2022 έκθεση της Εισηγήτριας των Πτωχεύσεων του Πρωτοδικείου Πατρών, ο εν θέματι ισχυρισμός του προσφεύγοντος περί συμμετοχής του καθ’ ου στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας με την επωνυμία «ΑΧΑΪΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Α.Ε.», η οποία τελεί σε κατάσταση πτώχευσης, δεν επιβεβαιώνεται από τα αρχεία του τμήματος πτωχεύσεων. Κατ’ ακολουθίαν όλων των προαναφερόμενων, πρέπει η υπό κρίση προσφυγή να απορριφθεί στο σύνολο της ως ουσιαστικά αβάσιμη.
Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο dsanet.gr.
