Δεκτή εν μέρει η αίτηση αναστολής ως προς τη μη καταβολή των αποδοχών σε μία εκ των αιτούντων, μητέρα τεσσάρων ανηλίκων τέκνων
Το Τριμελές Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης εξέτασε αίτηση αναστολής εκτέλεσης των αποφάσεων του Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Κορίνθου, με τις οποίες επιβλήθηκε στους αιτούντες, υπαλλήλους του νοσοκομείου αυτού, το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 206 του ν. 4820/2021 (ΤρΔΕφ Τριπόλεως 7/2022).
Το δικαστήριο αρχικά επεσήμανε ότι οι διοικητικές πράξεις που αναφέρονται στην υπηρεσιακή κατάσταση δημοσίων ή υπαλλήλων ν.π.δ.δ., όπως οι προσβαλλόμενες, συνάπτονται άμεσα προς την ομαλή λειτουργία της υπηρεσίας και, ως εκ τούτου, λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν την άμεση εκτέλεση τους. Συνεπώς, οι πράξεις αυτές δεν υπόκεινται, καταρχήν, σε αναστολή εκτέλεσης, η οποία μόνο σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθεί, μετά από συνεκτίμηση της βλάβης του αιτούντος και του δημοσίου συμφέροντος.
Εν προκειμένω, με τις προσβαλλόμενες αποφάσεις του Διοικητή του Νοσοκομείου επιβλήθηκε σε βάρος των αιτούντων το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων, για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 206 του ν. 4820/2021 και με την επισήμανση ότι, κατά το χρόνο της αναστολής των καθηκόντων τους, ο οποίος δεν λογίζεται ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας, δεν θα καταβάλλονται σ’ αυτούς οι αποδοχές τους. Η δε αναστολή αίρεται, με όμοια απόφαση, υπό την προϋπόθεση της ολοκλήρωσης του εμβολιαστικού κύκλου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες και στον προβλεπόμενο χρόνο.
Πέρα από τους λόγους ακύρωσης, οι οποίοι κρίθηκε ότι δεν είναι προδήλως βάσιμοι ώστε να γίνει δεκτή η αίτηση αναστολής, οι αιτούντες ισχυρίστηκαν ότι η εκτέλεση των προσβαλλόμενων αποφάσεων θα προκαλέσει σε αυτούς και τις οικογένειές τους αδυναμία βιοπορισμού και, κατά συνέπεια, βλάβη ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη σε περίπτωση ευδοκίμησης της αίτησης ακυρώσεως.
Ο ισχυρισμός αυτός έγινε δεκτός μόνο για μία εκ των αιτούντων. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο έκρινε ότι συντρέχει εξαιρετική περίπτωση που δικαιολογεί τη χορήγηση μερικής αναστολής της προσβαλλόμενης πράξης, ενόψει του ότι το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων, που επιβλήθηκε σε βάρος της συγκεκριμένης αιτούσας λόγω του μη εμβολιασμού της, συνεπάγεται τη διακοπή της μισθοδοσίας της, δηλαδή την πλήρη στέρηση των αποδοχών της, η οποία συνεπάγεται, περαιτέρω, για τη συγκεκριμένη αιτούσα, όχι απλώς οικονομική βλάβη, δυναμένη να αποκατασταθεί αν η εκκρεμής αίτηση ακυρώσεως ευδοκιμήσει, αλλά την ανεπανόρθωτη επιδείνωση της οικονομικής της κατάστασης της ίδιας και της πολυμελούς οικογενείας της, στην οποία συμπεριλαμβάνονται τέσσερα ανήλικα τέκνα, και την οδηγεί, λαμβανομένου υπόψη του χαμηλού εισοδήματος του συζύγου της από μισθωτές υπηρεσίες, των υποχρεώσεων (συσσώρευση χρεών) και των αναγκών διαβίωσης αυτής και της οικογενείας της, σε οικονομική ένδεια, θέτοντας σε κίνδυνο την αξιοπρεπή διαβίωση και τον ίδιο το βιοπορισμό τους.
Ενόψει των ανωτέρω, και συνεκτιμώντας το δημόσιο συμφέρον προστασίας της δημόσιας υγείας, προς αποφυγήν ανεπανόρθωτης βλάβης της συγκεκριμένης αιτούσας και της οικογενείας της, το δικαστήριο διέταξε την καταβολή σε αυτήν μέρους των αποδοχών της και, συγκεκριμένα, του ημίσεος (1/2) των καθαρών μηνιαίων αποδοχών της, καθ’ όλο το χρόνο που τελεί σε αναστολή καθηκόντων.
Απόσπασμα απόφασης
Υπό τα ανωτέρω δεδομένα, συντρέχει, εν προκειμένω, κατά την κρίση του Δικαστηρίου ως Συμβουλίου, εξαιρετική περίπτωση που δικαιολογεί τη χορήγηση μερικής αναστολής της ./1-9-2021 απόφασης του Διοικητή του καθ’ ου Νοσοκομείου ως προς τη μη καταβολή των αποδοχών της εν λόγω αιτούσας (πρβλ. ΣτΕ Ε.Α. 33/2021, 266/2020, 448/2014). Τ
ούτο δε, ενόψει του ότι το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων, που επιβλήθηκε σε βάρος της συγκεκριμένης αιτούσας λόγω του μη εμβολιασμού της, συνεπάγεται τη διακοπή της μισθοδοσίας της, δηλαδή την πλήρη στέρηση των αποδοχών της, η οποία συνεπάγεται, περαιτέρω, για τη συγκεκριμένη αιτούσα, όχι απλώς οικονομική βλάβη, δυναμένη να αποκατασταθεί αν η εκκρεμής αίτηση ακυρώσεως ευδοκιμήσει, αλλά την ανεπανόρθωτη επιδείνωση της οικονομικής της κατάστασης της ίδιας και της πολυμελούς οικογενείας της, στην οποία συμπεριλαμβάνονται τέσσερα ανήλικα τέκνα, και την οδηγεί, λαμβανομένου υπόψη του χαμηλού εισοδήματος του συζύγου της από μισθωτές υπηρεσίες και των ανωτέρω υποχρεώσεων (συσσώρευση χρεών) και των αναγκών διαβίωσης αυτής και της οικογενείας της, σε οικονομική ένδεια, θέτοντας σε κίνδυνο την αξιοπρεπή διαβίωση και τον ίδιο το βιοπορισμό τους.
Ενόψει των ανωτέρω, και συνεκτιμώντας το δημόσιο συμφέρον προστασίας της δημόσιας υγείας, πρέπει, προς αποφυγήν ανεπανόρθωτης βλάβης της συγκεκριμένης αιτούσας και της οικογενείας της, να διαταχθεί υπό την μορφή κατάλληλου μέτρου (κατ’ άρθρο 52 παρ. 8 του π.δ./τος 18/1989) η καταβολή σε αυτήν μέρους των αποδοχών της και, συγκεκριμένα, του ημίσεος (1/2) των καθαρών μηνιαίων αποδοχών της, καθ’ όλο το χρόνο που τελεί σε αναστολή καθηκόντων, από την έκδοση της παρούσας απόφασης και έως την έκδοση της οριστικής απόφασης επί της αίτησης ακύρωσης, κατά μερική παραδοχή της κρινόμενης αίτησης (βλ. ΕΑ ΣτΕ 13/2022, πρβλ. ΕΑ Στε 1/2022, 33/2021, 266/2020, 448/2014).
Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο dsanet.gr.
