Δεν επιτρέπεται στον διαχειριστή να κλειδώνει αυθαίρετα τον χώρο της ταράτσας και τον ακάλυπτο εμποδίζοντας συνιδιοκτήτη να εισέρχεται ελευθέρα στους χώρους αυτούς και να τους χρησιμοποιεί. Μόνο με απόφαση της Γενικής Συνελεύσεως των συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας και για λογούς ασφάλειας, μπορεί τα κλειδιά των ανωτέρω χωρών να παραμένουν στη κατοχή του εκάστοτε διαχειριστή και να δίνονται σε συνιδιοκτήτη όταν πρόκειται να κάνει χρήση των χώρων αυτών με την υποχρέωση της άμεσης επιστροφής τους. Υποχρεώνεται η διαχειρίστρια-εναγομένη να αποδώσει στην συνιδιοκτήτρια-ενάγουσα τη χρήση της κοινόχρηστης ταράτσας και του ακάλυπτου παραδίδοντας της αντίγραφα κλειδιών των ανωτέρω χώρων.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Αριθμός Απόφασης 4382/2015
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Τμήμα 7ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Τόμου, Εφέτη, που όρισε το Τριμελές Συμβούλιο Διοικήσεως του Εφετείου Αθηνών, και από τη Γραμματέα Ανδρομάχη Πάλλα.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 17 Μαρτίου 2015 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: …, κατοίκου Λυκαβηττού Αττικής, οδός …, η οποία εκπροσωπήθηκε με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Δημήτριο Αβραάμ.
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: …, με την ιδιότητα της διαχειρίστριας της πολυκατοικίας επί της οδού … στο Λυκαβηττό Αθηνών, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Παναγιώτη Φραγκισκάτο.
Η ενάγουσα, και ήδη εκκαλούσα, με την από 30-9-201 1 αγωγή της, προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, που έχει κατατεθεί με αριθμό 209228/5916/2011, ζήτησε να γίνουν δεκτά τα όσα αναφέρονται σ’ αυτήν.
Το Δικαστήριο εκείνο εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 327/2014 οριστική του απόφαση, με την οποία απέρριψε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε η εκκαλούσα με την από 20-3-2014 έφεση της, προς το Δικαστήριο τούτο, που έχει κατατεθεί με αριθμό 1950/2014.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας κατέθεσε εμπρόθεσμα τις προτάσεις του και παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εφεσίβλητης αναφέρθηκε στις προτάσεις που κατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό κρίση από. 20-3-2014 (αριθ. καταθ. 1950/213-2014) έφεση της ενάγουσας, ήδη εκκαλούσας, κατά της οριστικής με αριθμό 327/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των μισθωτικών διαφορών (άρθρα 647 επ. ΚΠολΔ), έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, καθόσον η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στην εκκαλούσα, στις 273-2014 (βλ.την 9766Γ/27-2014 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών …) και η έφεση ασκήθηκε, με την κατάθεση της στο Γραμματέα του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, στις 21-3-2014 (άρθρα 495,496,511,516, 517, 518 παρ 1, 591 του ΚΠολΔ). Πρέπει, επομένως, η έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), εφόσον έχει κατατεθεί από την εκκαλούσα και το νόμιμο παράβολο για το παραδεκτό της άσκησης της, κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ, όπως η παράγραφος αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 ν. 4055/2012, και ισχύει από 2-4-2012.
II.- Με την από 30-9-2011 (αριθ. Καταθ. Δικογρ. 209228/5916/3011-2011) αγωγή της, η ενάγουσα, …, ισχυρίστηκε ότι είναι ιδιοκτήτρια ενός διαμερίσματος του πρώτου ορόφου (επιφανείας 84 τμ) και της με αριθμό … οριζόντιας ιδιοκτησίας -αποθήκης (επιφανείας 8 τμ) του υπογείου, της ευρισκόμενης στην Αθήνα (επί της Οδού …, περιοχή Λυκαβηττού) οικοδομής, η οποία διέπεται από τις διατάξεις του νόμου 3741/1929 και από τους επί μέρους όρους της αναφερόμενης συμβολαιογραφικά καταρτισθείσας και νόμιμα μεταγραφείσας πράξεις συστάσεως οροφοκτησίας και κανονισμό πολυκατοικίας. Ότι κατόπιν άτυπης συμφωνίας, που συνήφθη το έτος 2001, μεταξύ της ίδιας και του τότε διαχειριστή της (ως άνω πολυκατοικίας και οικοπεδούχου, της επετράπη η χρήση του κοινοχρήστου χώρου του μηχανοστασίου, εμβαδού 6,77 τμ., που δεν ανήκε σε κανένα συνιδιοκτήτη, λόγω του ότι η ως άνω ιδιόκτητη με αριθμ. … υπόγεια αποθήκη της είχε προβλήματα υγρασίας, συνεπεία των διερχομένων από αυτήν κοινοχρήστων σωλήνων της ΕΥΔΑΠ και της αποχέτευσης και ότι σε αντάλλαγμα δέχθηκε αυτή (ενάγουσα) και παραχώρησε τη χρήση της δικής της αποθήκης στη διαχείριση της πολυκατοικίας για την εναπόθεση ειδών καθαρισμού. Ότι η εναγόμενη, ενεργώντας με την ιδιότητα της εκλεγείσας διαχειρίστριας της συνιδιοκτησίας της αναφερομένης πολυκατοικίας, ζήτησε καταρχάς όλως καταχρηστικώς από την ενάγουσα, να της αποδώσει τη χρήση του κοινοχρήστου αυτού αποθηκευτικού χώρου του μηχανοστασίου, την οποία και αρνήθηκε, επίσης ασκώντας πλημμελώς τα καθήκοντα της ως διαχειρίστρια, ανέχθηκε την τοποθέτηση πεπαλαιωμένων και άχρηστων κινητών πραγμάτων (όπως ξύλα, χαρτόνια, πόρτες κλπ) στον υπόγειο χώρο κάτω από την σκάλα, ώστε να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ποντικών, κατσαριδών κλπ, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την υγεία των ενοίκων του πρώτου ορόφου της πολυκατοικίας, και ότι, στις 19-2-2008 συγκάλεσε έκτακτη Γενική Συνέλευση των συνιδιοκτητών, ενώ γνώριζε ότι η ενάγουσα βρισκόταν εκτός Αθηνών και αποφασίστηκε η αλλαγή των κλειδαριών των κοινοχρήστων χώρων της ταράτσας και του ακαλύπτου. Ότι έκτοτε έχει μόνο η εναγόμενη τα καινούρια κλειδιά με συνέπεια τόσον η ίδια (ενάγουσα) όσο και οι λοιποί συνιδιοκτήτες να μην έχουν ελεύθερη και ανεμπόδιστη πρόσβαση στους κοινόκτητους και κοινόχρηστους αυτούς χώρους. Με βάση αυτά ζήτησε η ενάγουσα να υποχρεωθεί η εναγόμενη, με την ως άνω ιδιότητα της (ως διαχειρίστρια) α) να της αποδώσει τη χρήση της δικής της υπ’ αριθμ. … αποθήκης του υπογείου, επιφανείας 8 τμ., β) να λάβει άμεσα κάθε προληπτικό ή κατασταλτικό μέτρο, με κοινόχρηστη δαπάνη, προς προστασία της ως άνω αποθήκης της, «λόγω των προβλημάτων υγρασίας που εμφανίζει ελλείψει επαρκούς στεγανότητας των κοινοχρήστων σωλήνων της ΕΥΔΑΠ και της αποχέτευσης που διέρχονται μέσα από αυτήν», όπως κατά λέξη αναγράφεται στην αγωγή, άλλως να επιτραπεί στην ίδια (ενάγουσα) να λάβει αυτά τα μέτρα με κοινόχρηστη δαπάνη, γ) να της χορηγήσει αντίγραφα των κλειδιών της θύρας εισόδου στους κοινόχρηστους χώρους της ταράτσας και του ακαλύπτου της πολυκατοικίας, δ) να επισκευάσει την κοινόχρηστη κεραία της τηλεόρασης, ε) να της παραδώσει το Πρακτικό λήψης αποφάσεως για την αντικατάσταση του λέβητα της οικοδομής καθώς και το συμφωνητικό της εργασίας αντικατάστασης, στ) να αναθέσει σε σχετικό επαγγελματία τον χρωματισμό των υποστυλωμάτων της πιλοτής ώστε να εξαφανισθούν τα ευμεγέθη αραβικά γράμματα επ’ αυτών και να επαναφέρει στην πρότερα τις δύο γλάστρες της εισόδου, γεμίζοντας αυτές με κουμαρόχωμα και τοποθετώντας σ’ αυτές φυτά και ζ) να αδειάσει και καθαρίσει τον υπόγειο χώρο της πολυκατοικίας από τα άχρηστα αντικείμενα ώστε να παραμείνει ελεύθερος και καθαρός, επίσης να απειληθεί κατά της εναγομένης, για τα δύο πρώτα αιτήματα, χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση για κάθε παράβαση των διατάξεων της απόφασης που θα εκδοθεί και να καταδικασθεί στη δικαστική της δαπάνη. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε αυτή ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας, εκτός των υπό στοιχ. δ’, στ’ και ζ'(σωρευόμενων) αιτημάτων της που απορρίφθηκαν ως μη νόμιμα. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται η ενάγουσα με την υπό κρίση έφεση της, για τους περιεχόμενους σ’ αυτή λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε την εξαφάνιση της, ώστε να γίνει δεκτή η αγωγή της.
III.- Από τις διατάξεις των άρθρων 1002, 1117 ΑΚ, 1, 2 παρ. 1, 3 παρ. 1, 4 παρ. 1, 5 και 13 του ν. 3741/1929 προκύπτει, ότι επί ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους (οριζόντιας ιδιοκτησίας) δημιουργείται χωριστή κυριότητα επί ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου και αναγκαστική κυριότητα, που αποκτάται αυτοδικαίως, κατ’ ανάλογη μερίδα, επί των μερών της οικοδομής, που χρησιμεύουν στην κοινή χρήση όλων των οροφοκτητών, όπως είναι το έδαφος, τα θεμέλια, οι πρωτότοιχοι, η στέγη και το δώμα (ΑΠ 298/2015 δημ. ΝΟΜΟΣ). Από τις διατάξεις των άρθρων 3 παρ. 1 και 2 και 5 παρ. 1 του ιδίου ως άνω νόμου προκύπτει περαιτέρω ότι σε περίπτωση που δεν υπάρχει ειδική συμφωνία μεταξύ όλων των συνιδιοκτητών για τον τρόπο χρήσης των κοινοχρήστων και κοινοκτήτων μερών της οικοδομής, κάθε συνιδιοκτήτης, δικαιούται, να προβαίνει σε απόλυτη χρήση των εν λόγω μερών, να ενεργεί επισκευές και ανανεώσεις αυτών, καθώς και μεταβολές και προσθήκες αυτών, με τον όρο όμως ότι δεν θα παραβλάπτει τη χρήση και τα δικαιώματα των άλλων συνιδιοκτητών, δε θα μειώνει την ασφάλεια του οικοδομήματος και δεν θα μεταβάλλει τον συνήθη προορισμό τους. Αν και πότε θίγονται τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών ή υπάρχει μεταβολή του συνήθους προορισμού των κοινών μερών με. τη χρήση τους από ορισμένους συνιδιοκτήτες, κρίνεται κατά περίπτωση με βάση τις συγκεκριμένες συνθήκες και στο πλαίσιο του γενικότερου συμφέροντος της ομαλής λειτουργίας της σχέσης της οροφοκτησίας. Η διαφορετική συμμετοχή των συνιδιοκτητών στη χρήση κοινοχρήστου μέρους της οικοδομής ή ο αποκλεισμός του κοινόχρηστου χαρακτήρά του και η περιέλευση αυτού αποκλειστικά σε ένα ή περισσότερους ιδιοκτήτες είναι δυνατή λόγω του ενδοτικού χαρακτήρα της διάταξης του άρθρου 2 παρ.1 του ν. 3741/1929, αλλά προϋποθέτει, κατά το άρθρο 13 παρ. 1 αυτού, συμφωνία όλων των συνιδιοκτητών που πρέπει να καταρτισθεί με συμβολαιογραφικό έγγραφο και να μεταγραφεί (βλ. ΑΠ 1501/2011 δημ. ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 216 παρ. 1 ΚΠολΔ. με την οποία ορίζεται ότι το δικόγραφο της αγωγής, εκτός από τα στοιχεία που ορίζονται στα άρθρα 118 ή 117, πρέπει να περιέχει: α) σαφή έκθεση των γεγονότων που θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο την αγωγή και δικαιολογούν την άσκηση της, β) ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και γ) ορισμένο αίτημα, προκύπτει ότι η μη πλήρης αναφορά των περιστατικών αυτών, καθιστά την αγωγή αόριστη και οδηγεί στην απόρριψη της ως απαράδεκτης για έλλειψη διαδικαστικής προϋποθέσεως, η οποία αποτελεί και προϋπόθεση του παραδεκτού της (Ολ ΑΠ 1573/1981, ΑΠ 265/2000 και ΑΠ 365/2000). Εξάλλου, προκειμένου περί διαφοράς μεταξύ ιδιοκτητών χωριστών (οριζοντίων ή καθέτων) ιδιοκτησιών ή αυτών και του διαχειριστή της πολυκατοικίας, οικοδομής που έχει υπαχθεί στο σύστημα της χωριστής ιδιοκτησίας (οριζόντιας ή κάθετης), απαραίτητα στοιχεία της αντίστοιχης αγωγής είναι: α) Η ιδιότητα του διαδίκου ενάγοντος ή εναγομένου, ως κυρίου της οριζόντιας ιδιοκτησίας (ΕφΑΘ 2351/2002 ΕΔΠ 2002.326, Π. Τζίφρας, Ασφαλιστικά Μέτρα, 1976, σελ. 322, 335, Π.Κωνσταντόπουλους, Οροφοκτησία, σελ. 445-446, Α. Πατσουράκος, Οριζόντια Ιδιοκτησία, σελ. 68 σημ. 3, Φ. Τσετσέκος, Διηρημένη Κυριότης, σελ. 276), γιατί μόνο αν τα γεγονότα, που τη θεμελιώνουν και δικαιολογούν την άσκηση της από τον ενάγοντα κατά του εναγομένου, αναφέρονται με σαφήνεια, την καθιστούν ορισμένη. Η αναφορά, όμως αυτή, δεν πρέπει να είναι λεπτομερής, δεν είναι δηλαδή, ανάγκη να γίνεται ειδικότερη περιγραφή των οριζόντιων ιδιοκτησιών των διαδίκων ούτε να αναφέρονται οι μεταβιβαστικοί τίτλοι και η μεταγραφή τους, αλλά αρκεί να αναφέρεται στο δικόγραφο της αγωγής ότι οι διάδικοι είναι κύριοι (ιδιοκτήτες) συγκεκριμένων οριζοντίων ιδιοκτησιών της συγκεκριμένης οικοδομής, πολύ περισσότερο, όταν αυτή (ιδιοκτησία) δεν αμφισβητείται (ΑΠ 174/2003 ΕλΔ 2005.792, ΑΠ 916/1998, ΕΑ 530/2006 δημ. ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 2351/2002 ό.π). β) Η προέλευση (από το νόμο ή από τη σύμβαση) του δικαιώματος ή της αξίωσης, των οποίων ζητείται η ικανοποίηση και αν αυτά απορρέουν από τη σύμβαση (κύρια από την πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας και τον κανονισμό της οικοδομής),θα πρέπει να αναφέρεται ρητά η σύμβαση αυτή και αν έχει μεταγραφεί νόμιμα, γιατί τότε μόνο δεσμεύει τους συνιδιοκτήτες, χωρίς να είναι απαραίτητο να μνημονεύεται και ο τόμος και ο αριθμός μεταγραφής της στο οικείο υποθηκοφυλακείο (ΑΠ 186/1996 ό.π, ΕφΑΘ 540/2010 και 2351/2002 ό.π). Και, γ) η πρόβλεψη από την πράξη αυτή του συγκεκριμένου δικαιώματος ή της συγκεκριμένης υποχρέωσης των συμβαλλόμενων, των οποίων ζητείται η ικανοποίηση ή η αποκατάσταση και ο χρόνος και ο τρόπος που παραβιάσθηκε η αντίστοιχη διάταξη της πράξης αυτής (ΕΑ 530/2006 και 2351/2002 ό.π, I. Κωστόπουλος στην ΕΔΠ 1998 σελ. 97 επ). Στην προκειμένη περίπτωση, η ως άνω αγωγή με αυτό το περιεχόμενο ως προς μεν τα ανωτέρω δύο πρώτα και υπό στοιχ. α’ και β’ αιτήματα αυτής, είναι απορριπτέα ως παντελώς αόριστη, λόγω έλλειψης των απολύτως αναγκαίων κατά νόμο για την θεμελίωση των ένδικων αξιώσεων της στοιχείων, με συνέπεια να καθίσταται ανεπίδεκτη δικαστικής εκτιμήσεως. Ειδικότερα’ η ενάγουσα, ενώ συνομολογεί ότι ο επίμαχος υπόγειος χώρος του μηχανοστασίου είναι κοινόκτητος και κοινόχρηστος, παρόλα αυτά επικαλείται ότι στο παρελθόν με άτυπη συμφωνία αντάλλαξε την χρήση της δικής της υπ’ αρίθμ. υπόγειας αποθήκης, που παραχώρησε στην κοινή χρήση, με τον κοινόχρηστο αυτό χώρο του μηχανοστασίου του οποίου έκτοτε κάνει η ίδια αποκλειστική χρήση, χωρίς όμως ποτέ η συμφωνία αυτή να λάβει χώρα μεταξύ όλων των συνιδιοκτητών, ούτε να περιληφθεί σε συμβολαιογραφικό έγγραφο, ούτε τέλος να μεταγραφεί, οπότε και δεν είναι έγκυρη η εν λόγω συμφωνία (ΑΠ 298/2015 ό.π), ο δε συγκεκριμένος χώρος του μηχανοστασίου, ήταν και παραμένει κοινόχρηστος ζήτησε μετά ταύτα και μετά πάροδο δεκαετίας, από την εναγομένη διαχειρίστρια να της αποδώσει τη χρήση της ιδιόκτητης αυτής με αριθμ. … αποθήκης, παραλείποντας να μνημονευθεί στην αγωγή ότι χρησιμοποιείται καθ’ οιονδήποτε τρόπο ο χώρος αυτός της δικής της αποθήκης από την διαχείριση της πολυκατοικίας, ότι της αποστέρησαν κατά τον τρόπο αυτό ή την παρεμπόδισαν στην εκ μέρους της αποκλειστική χρήση της εν λόγω αποθήκης που είναι κυρία ή ότι δεν έχει πλέον πρόσβαση στον χώρο αυτό που ανήκει στην ιδιοκτησία της και συνεπώς, ελλείψει αυτών των στοιχείων, δεν θεμελιώνεται κατά νόμο το συγκεκριμένο δικαίωμα της του οποίου ζητείται η ικανοποίηση, ενώ δεν αμφισβητείται ούτε και από την εναγομένη. Επίσης αναφορικά με το δεύτερο αίτημα της, ναι μεν επικαλείται ότι διέρχονται μέσα από την επίμαχη (με αριθμ. 4) υπόγεια αποθήκη της κοινόχρηστοι, μη επαρκούς, κατά τους ισχυρισμούς της, στεγανότητας, σωλήνες της ΕΥΔΑΠ και της αποχέτευσης, πλην όμως για να θεμελιώσει δικαίωμα επισκευής και συντήρησης της αποθήκης αυτής, από την διαχειρίστρια εναγομένη, με κοινόχρηστη δαπάνη ως κοινό βάρος, δεν επικαλείται συγκεκριμένες φθορές (βλάβες) των κοινοχρήστων αυτών μερών (σωλήνων) που χρήζουν επισκευής ή αντικατάστασης και πολύ περισσότερο δεν εξειδικεύεται ότι υπέστη ο ιδιόκτητος αυτός χώρος της αποθήκης της ζημιές, πότε χρονικά και ποιες είναι κατ’ είδος και έκταση, από την εμφάνιση, κατα τους ισχυρισμούς της, υγρασίας, ποιες αντίστοιχα ενέργειες — εργασίες απαιτούνται για την αποκατάσταση τους και ποιο είναι το κόστος αυτών (χωριστά η δαπάνη αγοράς των αναγκαίων υλικών και η δαπάνη για την αμοιβή της απαιτούμενης κάθε επιμέρους εργασίας). Περαιτέρω, τα ως άνω υπό στοιχ. δ’, στ’ και ζ’ αιτήματα της αγωγής, που αφορούν την επισκευή της κοινόχρηστης κεραίας της τηλεόρασης, την ανάθεση σε σχετικό επαγγελματία του χρωματισμού (βαφής) των υποστηλωμάτων της πιλοτής, την επαναφορά των δύο γλαστρών στην είσοδο της πολυκατοικίας, γεμίζοντας αυτές με κουμαρόχωμα και τοποθετώντας φυτά καθώς και την καθαριότητα του υπογείου χώρου από τα άχρηστα αντικείμενα, είναι απορριπτέα ως μη νόμιμα, καθόσον πρόκειται για θέματα που αναφέρονται στη συντήρηση, επισκευή και λειτουργία (διοίκηση) των κοινών μερών – πραγμάτων της πολυκατοικίας, για την αντιμετώπιση των οποίων κατά τον Κανονισμό και τον νόμο απαιτείται λήψη σχετικών αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης των συνιδιοκτητών, που αποβλέπουν στο κοινό συμφέρον αυτών και σε περίπτωση, ανυπαρξίας ή αδράνειας ή και ασυμφωνίας των συνιδιοκτητών ζητείται η ρύθμιση από το Δικαστήριο, γεγονότα που δεν επικαλείται η ενάγουσα με την αγωγή της, ούτε σε κάθε περίπτωση (επικαλείται) ότι η εναγόμενη διαχειρίστρια ενήργησε αντίθετα σε σχετική απόφαση της Γ.Σ., με συνέπεια να προσβάλλεται δικαίωμα της από τον κανονισμό ή τον νόμο. Αναφορικά δε με το υπό στοιχ. ε’ αίτημα που αφορά την παράδοση «του Πρακτικού λήψης αποφάσεως για την αντικατάσταση του λέβητα της οικοδομής και του συμφωνητικού της εργασίας αντικατάστασης», είναι απορριπτέο ως απαράδεκτο, διότι δεν επικαλείται την ύπαρξη εννόμου αυτής συμφέροντος για την λήψη αυτών, προϋπόθεση αναγκαία, ενόψει του ότι γνώριζε η ενάγουσα την επικαλούμενη απόφαση καθόσον παρέστη στην συγκληθείσα για το θέμα αυτό Γενική Συνέλευση. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλουμένη απόφαση του, κατέληξε στην ίδια κρίση για τα ως άνω αιτήματα της αγωγής, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου, απορριπτόμενων των σχετικών λόγων της έφεσης ως ουσιαστικά αβασίμων. Αντιθέτως, η αγωγή αυτή ως προς το υπό στοιχ. ε’ αίτημα της, που αφορά την παράδοση των κλειδιών της θύρας εισόδου στους κοινόχρηστους χώρους της ταράτσας και του ακαλύπτου, με το παραπάνω περιεχόμενο της, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 3 και 5 του ν. 3741/1929 σε συνδυασμό με τα άρθρα 1002 και 1117 του ΑΚ) που προαναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας, είναι επαρκώς ορισμένη, αφού περιέχονται σ’ αυτήν (αγωγή) όλα τα απαιτούμενα, κατά τα άρθρα 118, 119 και 216 ΚΠολΔ, στοιχεία, χωρίς να αποτελεί στοιχείο της αγωγής η αναφορά της αναζήτησης ή μη των κλειδιών της ταράτσας από τη διαχειρίστρια, η οποία και μόνον τα κατείχε. Επομένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλούμενη απόφαση του απέρριψε την την αγωγή και ως προς το αίτημα αυτό ως αόριστη, έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πρέπει, αφού γίνει δεκτός ο σχετικός λόγος της έφεσης ως βάσιμος κατ’ ουσία, να εξαφανισθεί αυτή κατά το μέρος της αυτό και να ερευνηθεί η αγωγή κατ’ ουσία.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, …, οι οποίοι εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και οι καταθέσεις τους περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη νομίμως επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από την εκκαλούσα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης, την επισκόπηση των μη αμφισβητούμενων φωτογραφιών (άρθρα 444 αρ. 3, 448 παρ. 2, 457 παρ. 4 ΚΠολΔ) καθώς και από όλα τα νομίμως επικαλούμενα και προσκομιζόμενα έγγραφα των διαδίκων, τα οποία χρησιμεύουν, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, αποδεικνύονται τα εξής περιστατικά: Η ενάγουσα, …, όπως συνομολογείται, είναι κυρία των διαιρεμένων οριζοντίων ιδιοκτησιών της κείμενης στην Αθήνα και επί της οδού … (περιοχή Λυκαβηττού) πολυκατοικίας η οποία διέπεται από τις διατάξεις του ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1117 του ΑΚ και από τους επιμέρους όρους της νόμιμα μεταγεγραμμένης (Τόμο με αυξ. Αριθμό ) με αριθμό …/8-6-1978 Πράξης Συστάσεως Οριζοντίου Ιδιοκτησίας και Κανονισμού Πολυκατοικίας της συμβολαιογράφου Ελευσίνας, , όπως τροποποιήθηκε με τις νόμιμα μεταγραφείσες συμβολαιογραφικές πράξεις … και … της ιδίας ως άνω συμβ/φου. Ειδικότερα, δυνάμει του νόμιμα μεταγεγραμμένου (τόμο …, αρ. …) με αριθμό … συμβολαίου της αυτής ως άνω συμβ/-φου Ελευσίνας, απέκτησε την πλήρη κυριότητα α) του με στοιχεία Α-1 διαμερίσματος, επιφανείας 84 τμ., που βρίσκεται στον πρώτο όροφο της ως άνω οικοδομής, στο οποίο αναλογεί ποσοστό συνιδιοκτησίας 112/000 επί του οικοπέδου και β) της με αριθμό (…) αποθήκης, επιφανείας 8 τμ., του υπογείου της αυτής οικοδομής και στην οποία αναλογεί ποσοστό συνιδιοκτησίας 2/000. Η εναγόμενη, …, δυνάμει της από 10-12-2007 Γενικής Συνέλευσης των συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας εξελέγη νόμιμα διαχειρίστρια και έκτοτε επανεκλέγεται συνεχώς δυνάμει των από 26-2-2010, 25-1-2011, 29-2-2012 και 6-3-2013 Γενικών Συνελεύσεων, όπως άλλωστε και δεν αμφισβητείται, και συνεπώς εκπροσωπεί νόμιμα τη συνιδιοκτησία. Στην ως άνω συστατική πράξη της οροφοκτησίας, αλλά και σύμφωνα με την ομολογία αμφοτέρωγ των διαδίκων, μεταξύ των άλλων ορίστηκε ρητά, ότι το δώμα της οικοδομής αποτελείται από κοινόχρηστους χώρους, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται η ταράτσα και το ακάλυπτο τμήμα, επί των οποίων συνεπώς, έχουν δικαίωμα χρήσης όλοι οι συνιδιοκτήτες καθόσον έχουν μείνει στην κοινή χρήση, ανεξάρτητα από το ότι, κατά τις αντικειμενικές συναλλακτικές αντιλήψεις, η ιδιότητα της ταράτσας και του ακαλύπτου χώρου του δώματος ως κοινοχρήστου, προκύπτει από τον κατά την φύση τους προορισμό για την εξυπηρέτηση των συνιδιοκτητών με την από αυτούς κοινή χρήση και έχει σχέση με τη λειτουργικότητα των διακεκριμένων οριζοντίων ιδιοκτησιών. Η εναγόμενη, επικαλούμενη την ως άνω ιδιότητα της, συνομολογεί ότι έχει κλειδώσει τον χώρο της ταράτσας και τον ακάλυπτο που υπάρχει στον τέταρτο όροφο της ως άνω οικοδομής. Με την ενέργεια της αυτή δεν επιτρέπει στον ενάγοντα – συνιδιοκτήτη να εισέρχεται στους χώρους αυτούς (ταράτσα και ακάλυπτο), αποκλείοντας του έτσι τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί ελεύθερα αυτούς τους κοινόχρηστους χώρους. Εξάλλου, σε κάθε περίπτωση, η εναγόμενη δεν επικαλείται αλλά ούτε και αποδείχθηκε απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας αυτής να παραμένουν τα κλειδιά των ανωτέρω κοινόχρηστων χώρων στην κατοχή του εκάστοτε διαχειριστή, για λόγους ασφαλείας και να δίδονται σε κάθε συνιδιοκτήτη, όταν πρόκειται να κάνει χρήση των χώρων αυτών και με την υποχρέωση της άμεσης επιστροφής τους, όπως αβάσιμα υποστηρίζει η ίδια (εναγόμενη), πέραν του ότι δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο ούτε η ίδια η εναγόμενη. Με βάση τα περιστατικά που αποδείχθηκαν, πρέπει να γίνει κατά ένα μέρος δεκτή η αγωγή, ως και κατ’ ουσία βάσιμη καινά υποχρεωθεί η εναγόμενη να αποδώσει στην ενάγουσα τη χρήση των επίμαχων κοινόχρηστων μερών της πολυκατοικίας (ταράτσας και ακαλύπτου χώρου), παραδίδοντας της αντίγραφο των κλειδιών των χώρων αυτών και να καταδικαστεί η εναγομένη σε μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, λόγω της μερικής ήττας της (άρθρα 178, 183 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ με παρόντες τους διαδίκους την από 20-3-2014 (αριθ. καταθ. 1950/21-3-2014 έφεση.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ ουσίαν αυτή (έφεση).
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ’ αρίθμ. 327/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και
ΔΙΚΑΖΕΙ επί της από 30-9-2011 (αριθ.καταθ.δικογρ. 209228/5916/30-11-2011) αγωγής.
ΔΕΧΕΤΑΙ κατά ένα μέρος την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγομένη να αποδώσει στην ενάγουσα τη χρήση της κοινόχρηστης ταράτσας στο δώμα και του ακαλύπτου χώρου της πολυκατοικίας, παραδίδοντας της αντίγραφο των κλειδιών των χώρων αυτών.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στην εκκαλούσα του παραβόλου που αυτή κατέβαλε κατά την άσκηση της ως άνω έφεσης της.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει σε πεντακόσια (500) Ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου 2015 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι τους δικηγόροι.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
