ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
TMHMA ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ 334/2021
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Ελισσάβετ Σπυροπούλου, Πρωτοδίκη, η οποία ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου της Διοίκησης του Πρωτοδικείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Αθανασία Πουλοπούλου.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του την 29η Σεπτεμβρίου 2020 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ – ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: … για τον οποίο προκατέθεσε προτάσεις η πληρεξούσια δικηγόρος Θεοδώρα Γεωργιοπούλου (Α.Μ. ΔΣΑ ….) και εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο δια της ιδίας ως άνω πληρεξουσίας δικηγόρου.
ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1… για τον οποίο προκατέθεσε προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος Αθηνών Αλέξιος Κούγιας (Α.Μ. ΔΣΑ ….) και δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο, 2) …, για την οποία προκατέθεσε προτάσεις ο πληρεξούσιος δικηγόρος Αθηνών Αλέξιος Κούγιας (Α.Μ. ΔΣΑ ….) και δεν εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο, 3) Της ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία …, όπως νόμιμα εκπροσωπείται, για την οποία προκατέθεσε προτάσεις η πληρεξούσια δικηγόρος Αθηνών Έβελιν Ασπιώτη (Α.Μ. ΔΣΑ ….) και εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από την ίδια ως άνω πληρεξούσια δικηγόρο και 4) Της ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία … όπως νόμιμα εκπροσωπείται, με την ιδιότητά της ως ειδικού διαδόχου/εγγυητή της εταιρίας με την επωνυμία …, για την οποία προκατέθεσε προτάσεις η πληρεξούσια δικηγόρος Αθηνών Έβελιν Ασπιώτη (Α.Μ. ΔΣΑ ….) και εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από την ίδια ως άνω πληρεξούσια δικηγόρο.Ο καλών – ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 18-8-2017 αγωγή του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με γενικό αριθμό κατάθεσης …./2017 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου …./21-08-2017, προσδιορίστηκε σύμφωνα με τα άρθρα 237 και 238 ΚΠολΔ, ως ισχύουν με το Ν. 4335/2015 για να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο της 13-02-2018 και γράφτηκε στο πινάκιο, ότε και συζητήθηκε, εκδόθηκε δε επ’ αυτής η υπ’ αριθμ. 4540/2018 απόφαση η οποία διέταξε τα εκεί αναφερόμενα. Ήδη ο ενάγων – καλών με την από 26-05-2020 και με γενικό αριθμό κατάθεσης …./2020 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου /26-05-2020 κλήση του, η οποία προσδιορίσθηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και εγγράφηκε στο οικείο πινάκιο επαναφέρει την ως άνω αγωγή προς συζήτηση.
Κατά τη συζήτησή της υπόθεσης, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως αναφέρεται παραπάνω και οι παριστάμενες πληρεξούσιες δικηγόροι ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά της δίκης και στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Kατά το άρθρο 250 ΚΠολΔ, αν είναι εκκρεμής ποινική αγωγή, που επηρεάζει τη διάγνωση της διαφοράς, το Δικαστήριο μπορεί, αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου, να διατάξει την αναβολή της συζητήσεως, εωσότου περατωθεί αμετάκλητα η ποινική διαδικασία. Με την ανωτέρω διάταξη, χωρίς να θεσμοθετείται υποχρέωση, παρέχεται η δυνατότητα στο Δικαστήριο και στην κατ’ έφεση δίκη (ΑΠ 680/1994 ΕλΔ 36.1104, ΑΠ 678/1998 ΕΕργΔ 47.297), να αναβάλλει με απόφαση του τη συζήτηση της υποθέσεως, αυτεπαγγέλτως ή μετά από αίτηση διαδίκου, μέχρι να περατωθεί αμετάκλητα η ποινική δίκη, η οποία επηρεάζει, κατά οποιοδήποτε τρόπο, τη διάγνωση της αστικής διαφοράς (ΑΠ 1479/1984 ΕλΔ 26. 646, ΑΠ 892/ 1976 ΝοΒ 25. 344). Παρά τη γραμματική διατύπωση της άνω διάταξης που ομιλεί περί αναβολής της συζήτησης, πρόκειται ενταύθα περί αναστολής της δίκης (ΕφΠειρ 679/99, ΠειρΝ 1999, 333), επιδιώκονται δε μ’ αυτή δυο παράλληλοι σκοποί: Η εναρμόνιση των δικαστικών κρίσεων, ώστε να προληφθεί η έκδοση αντιφατικών αποφάσεων και η εξυπηρέτηση της οικονομίας της δίκης (ΕφΑθ 10144/95, Αρμ. 1996/189), Η αναστολή εναπόκειται και αυτεπαγγέλτως στην κυριαρχική και ανέλεγκτη με έφεση ή με αναίρεση, εξουσία του δικαστηρίου (ΑΠ 322/95, ΕλλΔνη 1996/320, ΕφΠειρ 679/99 ό.π.). Η αναστολή της δίκης διαρκεί ωσότου περατωθεί τελεσίδικα ή αμετάκλητα η άλλη εκκρεμής δίκη (ΑΠ 215/1999, ΕλλΔνη 1999/635). Η απόφαση που διατάσσει την αναστολή είναι μη οριστική, συνεπώς δεν προσβάλλεται με έφεση, αλλά είναι δυνατό ν’ ανακληθεί (ΕφΑθ 623/94, ΕλλΔνη 1996/393, ΕφΑθ 4284/93, ΑρχΝ 1994/ 303). Με την έκδοση της κατά τα άνω απόφασης, η εκκρεμοδικία διατηρείται, η δε συζήτηση που επαναλαμβάνεται μετά την αναστολή, θεωρείται συνέχεια της προηγούμενης (ΕφΑθ 6778/85, ΕλλΔνη 1985/998).
Με την από 26-05-2020 και με γενικό αριθμό κατάθεσης …./2020 και ειδικό αριθμό κατάθεσης …./2020 κλήση του ενάγοντος, νομίμως φέρεται προς περαιτέρω συζήτηση η από 18-08-2017 και με γενικό αριθμό κατάθεσης …./2017 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου …./21-08-2017 αγωγή του, ύστερα από την έκδοση της υπ’ αριθμ. 4540/20018 εν μέρει μη οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή καθ’ ο μέρος αφορά την τρίτη και την τέταρτη των εναγομένων και αναβλήθηκε η συζήτηση της υπόθεσης καθ’ ο μέρος αφορά τον πρώτο και τη δεύτερη των εναγομένων, μέχρις αμετακλήτου περατώσεως της ποινικής διαδικασίας, που ανοίχθηκε με βάση την ποινική δίωξη εναντίον του πρώτου των εναγομένων για το αδίκημα της σωματικής βλάβης εξ αμελείας (άρθρα 314 παρ. 1α και 315 ΠΚ) με στοιχεία ποινικής δικογραφίας ΕΓ 22-16/….. Β15-…. και Γ.Α.Δ. …./2015. Ήδη, το Β΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς με την υπ’ αριθμ. ΒΜ663/2020 απόφασή του έπαυσε υφ’ όρον την ποινική δίωξη κατά του κατηγορουμένου (εδώ πρώτου εναγομένου) κατ’ άρθρο 8 του Ν. 4411/2016, χωρίς το δικαστήριο να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης. Η απόφαση αυτή έχει καταστεί αμετάκλητη, δοθέντος ότι δεν έχει ασκηθεί μέχρι του παρόντος ένδικο μέσο, καίτοι έχουν παρέλθει οι προβλεπόμενες από το νόμο προθεσμίες προς τούτο (βλ. την από 20-05-2020 Βεβαίωση της Γραμματείας του Ποινικού Τμήματος του Πρωτοδικείου Πειραιώς και την με ίδια ημερομηνία Βεβαίωση του Ποινικού Τμήματος Αρχείων – Ενδίκων Μέσων – Πειστηρίων του Πρωτοδικείου Πειραιώς). Η ως άνω κλήση προς επαναφορά για συζήτηση της ένδικης αγωγής νομίμως κατατέθηκε και οι διάδικοι νομίμως παραστάθηκαν στο ακροατήριο, καθόσον, στην περίπτωση που διατάχθηκε η αναστολή της συζήτησης της δίκης κατ’ άρθρο 250 ΚΠολΔ, η συζήτηση που επαναλαμβάνεται μετά την αναστολή, θεωρείται, σύμφωνα και με τα εκτεθέντα στην ανωτέρω νομική σκέψη της παρούσας, συνέχεια της προηγούμενης (ΕφΑθ 6778/1985 ΕλλΔνη 1985/998), απορριπτομένης ούτως της ενστάσεως των εναγομένων περί ακυρότητας της εν θέματι κλήσης ως μη νόμιμης.
Επειδή, κατ’ άρθρο 309 του ΚΠολΔ, οι αποφάσεις που αποφαίνονται οριστικά σε κύρια ή παρεμπίπτουσα αίτηση δεν μπορούν μετά την δημοσίευσή τους να ανακαλούνται από το δικαστήριο που τις εξέδωσε, ενώ όσες δεν κρίνουν οριστικά μπορούν είτε αυτεπαγγέλτως, είτε με πρόταση κάποιου διαδίκου που υποβάλλεται μόνον στη διάρκεια της συζητήσεως της υποθέσεως και όχι αυτοτελώς, να ανακληθούν σε κάθε στάση της δίκης από το δικαστήριο που τις εξέδωσε εωσότου εκδοθεί οριστική απόφαση. Ως οριστικές δε αποφάσεις λογίζονται, όπως, κατά την έννοια της ως άνω διατάξεως, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 513, 539 και 553 του ΚΠολΔ σαφώς συνάγεται, όσες περατώνουν την δίκη και απεκδύουν τον δικαστή από κάθε περαιτέρω εξουσία, ενώ μη οριστικές είναι εκείνες που προπαρασκευάζουν την υπόθεση, ώστε να καταστεί ώριμη για έκδοση οριστικής αποφάσεως. Σε περίπτωση σωρεύσεως περισσοτέρων βάσεων ή αιτημάτων, οπότε και τα αντικείμενα της δίκης είναι περισσότερα, το δικαστήριο μπορεί να εκδώσει οριστική απόφαση για όσα αντικείμενα (βάσεις ή αγωγές ή αιτήματα) είναι ήδη ώριμα, αναβάλλοντας να αποφασίσει οριστικά για τα άλλα (άρθρο 308 παρ. 2 του ΚΠολΔ). Εξάλλου η οριστική κρίση του δικαστηρίου συνήθως διατυπώνεται στο διατακτικό της αποφάσεως, αλλά δεν αποκλείεται να περιέχεται και σε μόνο το σκεπτικό, εφόσον όμως στην τελευταία περίπτωση το δικαστήριο δεν περιορίζεται να εκφέρει απλώς σκέψεις για την βασιμότητα ή μη του εξεταζόμενου αιτήματος, αλλά αποφαίνεται με σαφήνεια, ως συμπέρασμα νομικής σκέψεως, για την παραδοχή ή απόρριψη αυτού. Το τελευταίο συμβαίνει και όταν η απόφαση στο σκεπτικό της ρητώς απορρίπτει μία από τις περισσότερες βάσεις της αγωγής, ως μη νόμιμη και εξαιτίας αυτού δεν θέτει θέματα αποδείξεως για την βάση αυτή, ενώ για τις υπόλοιπες, που έκρινε παραδεκτές και νόμιμες, θέτει θέματα αποδείξεως για τα πραγματικά περιστατικά που τις θεμελιώνουν, αναβάλλοντας την έκδοση της οριστικής αποφάσεως, μέχρι η υπόθεση να καταστεί ώριμη για οριστική κρίση. Και στην περίπτωση αυτή, που η απόφαση αποφαίνεται οριστικά σε κύρια ή παρεμπίπτουσα αίτηση, δεν μπορεί να ανακληθεί μετά την δημοσίευσή της από το δικαστήριο που την εξέδωσε, ενώ κατά το μέρος που δεν κρίνει οριστικά, μπορεί, αυτεπαγγέλτως, είτε με πρόταση κάποιου διαδίκου, που υποβάλλεται μόνο κατά την διάρκεια της συζητήσεως της υποθέσεως και όχι αυτοτελώς, να ανακληθεί σε κάθε στάση της δίκης από το δικαστήριο που την εξέδωσε, εωσότου εκδοθεί οριστική απόφαση (ΑΠ 755/2012, ΑΠ 1821/2008), τέτοιες δε μη οριστικές αποφάσεις, ανακαλούμενες σε κάθε στάση της δίκης, είναι και εκείνες που δέχονται ή για οποιονδήποτε λόγο απορρίπτουν ενστάσεις, οι οποίες δεν οριοθετούν αντικείμενο δίκης, εκτός από την ένσταση συμψηφισμού (ΑΠ 1051/2017, ΑΠ 603/2008, ΑΠ 4/2007, ΑΠ 989/2005 ΤΝΠ Νόμος). Εξάλλου, το αίτημα ανακλήσεως της μη οριστικής απόφασης υποβάλλεται παραδεκτώς στο δικαστήριο που την εξέδωσε από το διάδικο εκείνο που έχει έννομο συμφέρον να ανακληθεί η τελευταία, επειδή βλάπτεται από τις παραδοχές της (ΤριμΕφΠειρ. 665/2018, αδημ.) και σε κάθε στάση της δίκης εωσότου εκδοθεί η οριστική απόφασή του (ΑΠ 217/2005, Δνη 2006/451), στάση δε δίκης δημιουργείται και όταν η υπόθεση εισάγεται προς κατ’ ουσίαν συζήτηση με κλήση διαδίκου (ΑΠ 926/2014, ΧρΙΔ 2015/38, ΑΠ 1450/2010, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) και όχι αυτοτελώς. Η αίτηση, δηλαδή, ανάκλησης της μη οριστικής απόφασης δεν συνιστά από μόνη της ικανό λόγο για τη δημιουργία νόμιμης στάσης της δίκης και συζήτησης της υπόθεσης, η οποία χωρεί παραδεκτώς μόνο όταν το δικαστήριο επιλαμβάνεται αυτής στα πλαίσια προβλεπόμενης από το νόμο διαδικασίας (ΑΠ 1538/2010, ΝοΒ 2011/775, ΑΠ 836/2010, ΝοΒ 2010/2481, ΑΠ 1149/2008, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 217/2005, ΝοΒ 2005/2026 = Δνη 2006/451, ΤριμΕφΘεσ. 38/2011, ΕΠολΔ 2011/240) και τούτο συμβαίνει επειδή, κατά την αντίληψη του νομοθέτη, η απαγόρευση της αυτοτελούς ανακλήσεως των μη οριστικών αποφάσεων εξυπηρετεί την οικονομία της δίκης και αποβλέπει στην ταχύτερη διεξαγωγή της (ΑΠ 1515/2013, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Υποστηρίζεται, βέβαια, στη νομολογία (ΑΠ 1638/2005, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 649/1996, Δνη 1998/1555 = ΔΕΕ 1996/1085 = Δ 1996/1191, όπου και παρατηρήσεις Σ. Σ., ΤριμΕφΛαρ. 19/2016, Δικογραφία 2016/135) και η άποψη ότι ο σκοπός αυτός δεν παραβλάπτεται και, συνεπώς, ο περιορισμός της αυτοτελούς ανακλήσεως δεν ισχύει στις περιπτώσεις εκείνες που διατάχθηκε ένα μέτρο, η εκτέλεση του οποίου είναι ανέφικτη ή τάχθηκε ένα εμπόδιο στη ροή της διαδικασίας, η αναμονή για την άρση του οποίου, προκειμένου να εξακολουθήσει και να ολοκληρωθεί η διαδικασία, είναι μάταιη και προκαλεί άσκοπη επιβράδυνση αυτής και καθυστέρηση ικανοποίησης του επιδίκου δικαιώματος, στις οποίες η αίτηση ανάκλησης μπορεί να υποβληθεί παραδεκτώς και με την κλήση για κατ’ ουσία συζήτηση της υπόθεσης, η εισαγωγή της οποίας με τον τρόπο αυτό δημιουργεί στάση δίκης. Πάντως, τα ανωτέρω δεν ισχύουν όταν με την κλήση επανεισάγεται προς συζήτηση οριστική απόφαση της οποίας ζητείται η ανάκληση, αφού τότε η κλήση είναι σε κάθε περίπτωση απαράδεκτη. Πράγματι, ο δικονομικός νομοθέτης γνωρίζει την κλήση προς συζήτηση ως μέσο για τη συνέχιση μιας εκκρεμούς ακόμα διαδικασίας από τη μια στάση της δίκης στην άλλη και όχι για τη δημιουργία αυτοτελούς διαδικασίας για την επανεξέταση της οριστικής απόφασης, μετά την έκδοση της οποίας άλλωστε και για όσο αυτή δεν έχει ανατραπεί, με την ευδοκίμηση ενδίκου μέσου ασκηθέντος εναντίον της αλλά παραμένει ενεργός, εξακολούθηση της δίκης (κατ’ ουσίαν δε αναβίωση της εκκρεμοδικίας) με απλή κλήση προς συζήτηση δεν είναι δικονομικώς ανεκτή και αν ασκηθεί θα είναι απαράδεκτη (Κ. Παναγόπουλος, Η οριστικότητα της δικαστικής απόφασης κατά το άρθρο 309 ΚΠολΔ, 1989, σελ. 116), αφού θα συνιστά σαφή καταστρατήγηση, άλλως θεσμική κατάχρηση δικονομικού δικαιώματος, η οποία απαγορεύεται στα πλαίσια του αστικού δικονομικού δικαίου (Ν. Κλαμαρής, Κλήση προς συζήτηση με αυτοτελές αίτημα, ή με αυτοτελή σκοπό, την ανάκληση μη οριστικής αποφάσεως, σε ΝοΒ 2005/1025 επομ. 1042), όπως απαγορεύεται και η contra legem ερμηνεία των δικονομικών κανόνων, η οποία, ανεξαρτήτως της εκάστοτε προκαλούμενης εντύπωσης ότι δια της δήθεν άκαμπτης εφαρμογής του νόμου πλήττεται το αίσθημα της δικαιοσύνης και η ίδια η ιδέα του δικαίου, σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποκλείεται (Κ. Τσάτσος, Το πρόβλημα της ερμηνείας του δικαίου, 1978, σελ. 169 επομ.), ώστε να υπερισχύει πάντοτε η αρχή της θετικότητας του δικαίου, που τίθεται από το νομοθέτη και του οποίου η «διόρθωση» δεν μπορεί να ζητείται από τον δικαστή (ΕφΠειρ 498/2019, δημοσιευμένη στον ιστότοπο του Πρωτοδικείου Πειραιώς www.protodikeio-peir.gr).
Με την κρινόμενη αγωγή εξέθεσε ο ενάγων ότι στις 21-08-2015 προπονείτο ως αθλητής ιστιοσανίδας στη θαλάσσια περιοχή του κόλπου της Αναβύσσου, ότε περί ώρα 17.00 μ.μ. εντελώς αιφνιδίως και με σφοδρότητα προσέκρουσε επάνω του με το εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του το ταχύπλοο σκάφος με το όνομα … με αριθμό μητρώου ταχυπλόων λέμβων Παλαιάς Φώκαιας Αττικής ΤΠΦ 450, το οποίο είχε χειριστή τον πρώτο εναγόμενο, ανήκε κατά κυριότητα εξ ημισείας σε αυτόν (πρώτο εναγόμενο) και στην δεύτερη εναγομένη σύζυγό του και ήταν ασφαλισμένο στην τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, της οποίας ειδική διάδοχος και εγγυήτρια τυγχάνει η τέταρτη εναγομένη εταιρεία. Ότι συνεπεία της πρόσκρουσης υπέστη τις αναφερόμενες στην αγωγή σωματικές βλάβες (συντριπτικό κάταγμα 3ου βαθμού δεξιού γόνατος), διεκομίσθη επειγόντως στο Γενικό Νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας, όπου παρέμεινε νοσηλευόμενος έως και τις 27-08-2015, υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση, του χορηγήθηκε θεραπευτική αγωγή και τοποθετήθηκε γυψονάρθηκας, συνεστήθη τακτικός επανέλεγχος, από τις 27-08-2015 παρέμεινε κλινήρης στην οικία του για 2 μήνες, έκανε φυσιοθεραπείες και επανυπεβλήθη στις 18-04-2016 σε νέα χειρουργική επέμβαση, ενώ παρά το πέρας ενός έτους από το ως άνω συμβάν, δεν κατάφερε να επανέλθει στην προ του ατυχήματος φυσική του κατάσταση. Ότι αποκλειστικά υπαίτιος για την πρόκληση της επίδικης σύγκρουσης και τον ένεκα αυτής βαρύτατο τραυματισμό του και των υλικών ζημιών που υπέστη ο εξοπλισμός που έφερε τυγχάνει ο πρώτος εναγόμενος χειριστής του σκάφους για τους ειδικότερους λόγους που εκθέτει και συνίστανται στην παραβίαση των άρθρων 18 a(iv) ΔΚΑΣ και 225 παρ.3 ΚΔΝΔ, καθώς δεν έδωσε προτεραιόττητα αλλά εμπόδισε την κίνηση του, δεν προέβη σε καθόλου ή τουλάχιστον έγκαιρους και αποτελεσματικούς αποφευκτικούς της σύγκρουσης χειρισμούς παρότι δεν εμποδίζετο προς τούτο από τις συνθήκες που επικρατούσαν, των άρθρων 122 και 224, 227 ΚΔΝΔ καθώς δεν ανέφερε το συμβάν στην Αρμόδια Λιμενική Αρχή και προέβη σε παραλείψεις μετά τη σύγκρουση. Ότι επιπλέον αυτών η συμπεριφορά του πρώτου εναγομένου σε βάρος του στοιχειοθετεί τα ποινικώς κολάσιμα εγκλήματα της βαριάς ή/και επικίνδυνης και απρόκλητης σωματικής βλάβης, της απόπειρας ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο και της απόπειρας έκθεσης (άρθρα 308Α, 309, 310, 42,299 παρ.1, 42 ,306 ΠΚ) και ότι για το λόγο αυτό και ασκήθηκε ποινική δίωξη εναντίον του, συνελήφθη κατά την αυτόφωρη διαδικασία και παραπέμφθηκε να δικαστεί ενώπιον του Β Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς. Περαιτέρω, ότι εξαιτίας της ως άνω αδικοπρακτικής συμπεριφοράς του πρώτου εναγομένου, υπέστη τόσο περιουσιακή ζημία καθώς υπεβλήθη στις αναλυτικώς ανά αιτία και επιμέρους ποσά δαπάνες: α) ιατρικής περίθαλψης, β) αποκατάστασης των υλικών ζημιών του εξοπλισμού της ιστιοσανίδας αλλά και αντικείμενων που έφερε, γ) διατροφής της συζύγου και των τέκνων του κατά τον χρόνο της νοσηλείας του, δ) βελτιωμένης διατροφής για 10 μήνες, ε) μετακίνησης, στ) αποκλειστικής νοσοκόμας από 21-08-2015 έως 31-10-2015 και ζ) μισθοδοσίας προσωπικού και απώλειας εισοδημάτων, όσο και ηθική βλάβη για τους ειδικότερους λόγους που εκθέτει στο αγωγικό δικόγραφο. Επικαλούμενος ότι για την αποκατάσταση της περιουσιακής του ζημίας και την χρηματική ικανοποίηση της ηθικής του βλάβης ευθύνονται εις ολόκληρον οι εναγόμενοι ο μεν πρώτος ως οδηγός του ζημιογόνου σκάφος και κύριος, νομέας και κάτοχος αυτού κατά ποσοστό 50%, η δεύτερη εναγομένη ως κυρία, νομέας και κάτοχος του ζημιογόνου σκάφους κατά το έτερο ποσοστό του 50%, η τρίτη εναγομένη ως έχουσα ασφαλίσει το ζημιογόνο σκάφος για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη και η τέταρτη εναγομένη ως εγγυήτρια και ειδική διάδοχος της τρίτης, με βάση το ιστορικό αυτό κι αφενός επιφυλασσόμενος, όπως παραδεκτώς με τις έγγραφες προτάσεις του (άρθρα 223, 224 ΚΠολΔ) διόρθωσε το αγωγικό δικόγραφο, να διεκδικήσει το ποσό των 44 ευρώ ως πολιτικώς ενάγων στην ποινική δίκη, αφετέρου προβαίνοντας στην εν όλω μετατροπή του αγωγικού αιτήματος σε έντοκο αναγνωριστικό ομοίως με τις προτάσεις που προκατέθεσε, ο ενάγων ζητεί να αναγνωρισθεί ότι υποχρεούνται οι εναγόμενοι αλληλέγγυα έκαστος εις ολόκληρον να του καταβάλουν το συνολικό ποσό των 161.815,60 ευρώ, όπως αναλυτικώς κατά τα επιμέρους ποσά και αιτίες εκτίθεται στο αιτητικό της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την κοινοποίηση της αγωγής μέχρι την ολοσχερή του εξόφληση, να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η εκδοθησόμενη απόφαση και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην δικαστική του δαπάνη και στην αμοιβή της πληρεξουσίας δικηγόρου του. Το παρόν δικαστήριο με την υπ’ αριθμ. 4540/2018 απόφασή του, αφού έκρινε την αγωγή παραδεκτή και εν μέρει νόμιμη ως προς τους δύο πρώτους των εναγομένων, ανέβαλε την έκδοση απόφασης κατ’ άρθρο 250 ΚΠολΔ για τους λόγους που προεκτέθηκαν και απέρριψε την αγωγή ως προς τις τρίτη και τέταρτη των εναγομένων ασφαλιστικές εταιρείας λόγω ελλείψεως παθητικής νομιμοποίησης στο πρόσωπό τους. Η απόφαση αυτή είναι ως προς τις εν θέματι εναγόμενες οριστική και δύναται να προσβληθεί μόνο με έφεση. Ως εκ τούτων και σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην ως άνω μείζονα σκέψη της παρούσας, απαραδέκτως επανεισάγεται με την υπ’ αριθμ. …./1439/2020 κλήση προς συζήτηση η ένδικη αγωγή ως προς τις τρίτη και τέταρτη των εναγομένων, δοθέντος ότι το παρόν δικαστήριο εξέφερε ως προς τις εναγόμενες αυτές οριστική κρίση, επομένως η εν λόγω κλήση είναι κατ’ αυτό το μέρος (που στρέφεται κατά των ανωτέρω εναγομένων) απαράδεκτη.
Οι πρώτος και δεύτερη των εναγομένων, προβάλλουν στην κατ’ επανάληψη συζήτηση τον ισχυρισμό, ότι οι ένδικες απαιτήσεις του ενάγοντος έχουν υποπέσει σε παραγραφή, η οποία ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου του έτους 2016 και έληξε την 1η Ιανουαρίου του 2017. Ο ισχυρισμός αυτός, ο οποίος επιχειρείται να θεμελιωθεί στη διάταξη του άρθρου 289 αρ. 6 ΚΙΝΔ, πέραν του παραδεκτού ή μη της προβολής του, είναι μη νόμιμος, διότι αναφέρεται σε αξιώσεις που απορρέουν από τη σύγκρουση πλοίων, προϋπόθεση που εν προκειμένω δεν πληρούται.
Από τις υπ’ αριθμ. … ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, που ελήφθησαν με επιμέλεια του ενάγοντος, κατόπιν νόμιμης κλήτευσης των εναγομένων (βλ. τις υπ’ αριθμ. … εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών Κ. Π.), τις υπ’ αριθμ. … ένορκες βεβαιώσεις που ελήφθησαν ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών Ε. Φ. με επιμέλεια των εναγομένων κατόπιν νόμιμης κλήτευσης του ενάγοντος (βλ. την υπ’ αριθμ. … έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείου Αθηνών Ι. Μ.), καθώς και από τα έγγραφα που προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι, άλλα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα (άρθρο 339 σε συνδυασμό με το άρθρο 395 ΚΠολΔ), για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων και η υπ’ αριθμ. … τεχνική έκθεση του Ν. Β., ναυπηγού μηχανολόγου – μηχανικού, η οποία εκπονήθηκε μετά από αίτημα των εναγομένων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Στις 21-08-2015 και περί ώρα 17:00 μ.μ. ο ενάγων, ο οποίος είναι αθλητής ιστιοσανίδας, προπονείτο στη θαλάσσια περιοχή του κόλπου της Αναβύσσου, μεταξύ της δυτικής βραχώδους ακτής και της Β-ΒΑ ακτής των λουομένων, ιστιοδρομώντας επί της ιστιοσανίδας του, η οποία είχε μήκος 2,35 μέτρα, βάρος περίπου 7 κιλά και συνδέεται με ιστίο μεγέθους 5,7 τ.μ., χρώματος πράσινου, πορτοκαλί, άσπρου και μαύρου, του οποίου το κατάρτι εκτείνεται περίπου 4,50 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Στο σημείο επικρατούσε ηλιοφάνεια και έπνεαν άνεμοι εντάσεως 4-5 μποφώρ. Ο ενάγων έπλεε δεξήνεμος, έχοντας δηλαδή τον Β-ΒΑ άνεμο στη δεξιά μεριά του, με κατεύθυνση από το λιμάνι της Παλαιάς Φώκαιας προς τη δυτική βραχώδη ακτή και με ταχύτητα από 12 έως 18 κόμβους. Ξαφνικά και ενώ ο ενάγων βρισκόταν σε κοντινή σχετικά απόσταση από τα βράχια της δυτικής βραχώδους ακτής πριν το φάρο, το ταχύπλοο σκάφος …, μάρκας REGAL 1800, μοντέλο 2004, συνιδιοκτησίας των πρώτου και δεύτερης των εναγομένων κατά 50% εκάστου, του οποίου χειριστής ήταν ο πρώτος εναγόμενος, προσέκρουσε στην ιστιοσανίδα του ενάγοντος. Στο ταχύπλοο σκάφος, εκτός από τον χειριστή – πρώτο εναγόμενο, επέβαινε η σύζυγός του δεύτερη εναγομένη και η ανήλικη κόρη τους. Κατά την πρόσκρουση, ο ενάγων έχασε την ισορροπία του, παρασύρθηκε και βυθίστηκε με ταχύτητα στο νερό αρκετά κάτω από την επιφάνεια, ενώ ο εξοπλισμός του, σανίδα και ιστίο, εκτοξεύθηκαν στον αέρα πίσω του. Όπως εμφαίνεται από τα ευρήματα επί των δύο πλεούμενων, κατά τη σύγκρουση οι πορείες τους ήταν διασταυρούμενες συγκλίνουσες, με φυλάσσον το ταχύπλοο των εναγομένων … που έδειχνε τη δεξιά πλευρά του και φυλασσόμενη την ιστιοσανίδα του ενάγοντος, συγκρούσθηκε δε το πρωραίο και δεξιό τμήμα της πλώρης του ταχύπλοου με το πρωραίο τμήμα της ιστιοσανίδας. Τα ανωτέρω προκύπτουν και από το σχεδιάγραμμα του Λιμενικού Σώματος που συντάχθηκε μετά το ένδικο ατύχημα από τον πλωτάρχη Σ. Θ. Από την επισκόπηση των φωτογραφιών των εμπλεκομένων πλωτών που ελήφθησαν, προκύπτει ότι η ιστιοσανίδα του ενάγοντος, της οποίας το σχήμα πριν τη σύγκρουση ήταν από κατασκευής και σύμφωνα με το μοντέλο της με «ανασηκωμένο» προς τα επάνω το πρωραίο τμήμα αυτής, μετά την πρόσκρουση έφερε εγκάρσιες γραμμές στο ως άνω τμήμα της, το οποίο μάλιστα είναι πλέον ίσιο, καθώς από τη σύγκρουση συμπιέστηκε προς τα κάτω, το δε ταχύπλοο σκάφος φέρει γραμμές και σημάδια της πρόσκρουσης στο δεξί μέρος της γάστρας και σε ύψος 0,80μ. περίπου από την καρίνα, όπως αναφέρεται στην από … τεχνική έκθεση του Ν. Β., όχι όμως επί της σκούρας μπλε λωρίδας, όπως αναφέρεται στην ανωτέρω έκθεση, αλλά πολύ χαμηλότερα αυτής, όπως ευκρινώς προκύπτει από τις νομίμως προσκομιζόμενες και επικαλούμενες από τον ενάγοντα φωτογραφίες, αλλά και από την υπ’ αριθμ. 5 φωτογραφία που έχει ενσωματωθεί στην ως άνω τεχνική έκθεση. Το συγκεκριμένο μάλιστα σημείο της σύγκρουσης καταδεικνύει ότι το ταχύπλοο σκάφος με χειριστή τον πρώτο εναγόμενο είχε αναπτύξει αρκετά μεγάλη ταχύτητα, καθώς, ο συγκεκριμένος τύπος σκάφους ανήκει στην κατηγορία σκαφών πλαναρίσματος, όπερ σημαίνει ότι στις υψηλές ταχύτητες πλεύσης το βύθισμα της γάστρας γίνεται πολύ μικρό και το εκτόπισμα έτσι του σκάφους – βυθισμένο τμήμα της γάστρας – ελαχιστοποιείται, καθώς αυτή ολισθαίνει επί της επιφάνειας της θάλασσας, η δε υδροδυναμική αυτή σχεδίαση ενισχύεται και από τις αντιδιαβροχικές λωρίδες FASTRAC, που βρίσκονται κατά μήκος της γάστρας (βλ. σελ. 3 της από … τεχνική έκθεση του Ν. Β. που προσκομίζουν οι εναγόμενοι). Αν το ταχύπλοο έπλεε με χαμηλή ταχύτητα ή ήταν ουσιαστικά σταθμευμένο, όπως ισχυρίζονται οι εναγόμενοι, το σημείο σύγκρουσης θα ήταν πολύ υψηλότερα, τουλάχιστον επί της σκούρας μπλε λωρίδας. Αντιθέτως τα σημάδια από την πρόσκρουση βρίσκονται χαμηλά στη γάστρα του ταχύπλοου σκάφους, και δοθέντος ότι το σχήμα της ιστιοσανίδας ήταν ανασηκωμένο προς τα επάνω, καθίσταται σαφές, ότι το ταχύπλοο είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα και ότι ουσιαστικά πέρασε επάνω από την ιστιοσανίδα, η οποία μετά την πρόσκρουση άλλαξε σχήμα, καθώς το πρωραίο τμήμα της «τσάκισε» προς τα κάτω και ίσιωσε. Ομοίως αποδεικνύεται ως ουσιαστικά αβάσιμος ο ισχυρισμός των εναγομένων ότι το ταχύπλοο σκάφος με χειριστή τον πρώτο εξ αυτών έπλεε τη στιγμή της σύγκρουσης σε απόσταση 20-30 μέτρα από τη δυτική βραχώδη ακτή, γιατί είχε προσεγγίσει πλέον τη γλίστρα στα Κόκκινα Αναβύσσου, έχοντας ήδη επικοινωνήσει με τον ιδιοκτήτη του πάρκινγκ σκαφών Πέρασμα, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ανέλκυση του σκάφους. Και ναι μεν δεν αμφισβητείται ο ισχυρισμός, ότι οι εναγόμενοι είχαν προγραμματίσει την ανέλκυση του σκάφους τους πριν τη στιγμή της σύγκρουσης, ωστόσο δεν είχαν προσεγγίσει τόσο το σημείο της γλίστρας, γεγονός που επιβεβεβαιώνεται και από το σχετικό σχεδιάγραμμα του Λιμενικού Σώματος, παρότι σε αυτό δεν αναφέρεται η ακριβής απόσταση του σημείου σύγκρουσης από την παραλία. Αμέσως μετά την ανωτέρω σύγκρουση ο ενάγων έχασε την ισορροπία του και έπεσε στη θάλασσα και κατά την πτώση του, δοθέντος μάλιστα ότι έπλεε δεξήνεμος, η γάστρα του ταχύπλοου σκάφους συνέθλιψε τη δεξιά επιγονατίδα του, καθώς το δεξί του πόδι κατά τη διάρκεια της πλεύσης του ήταν τεταμένο μπροστά, ενώ στη συνέχεια χτύπησε το αριστερό του πόδι. Συγχρόνως, το ταχύπλοο σκάφος, με την κουπαστή της πλώρης του χτύπησε το πανί με το κατάρτι που ήταν συνδεδεμένο με την ιστιοσανίδα του ενάγοντος και εκτεινόταν σε ύψος 4,5 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας κατά την ιστιοδρόμηση και έσκισε αυτό (πανί). Ο ενάγων έμεινε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, προκειμένου να μην τραυματισθεί περαιτέρω από το σκάφος, όπως αυτό διερχόταν πλησίον του και εν συνεχεία αναδύθηκε και κάλεσε τους επιβαίνοντες στο σκάφος για βοήθεια. Όταν ο πρώτος εναγόμενος – χειριστής του σκάφους αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί, σταμάτησε και πέταξε σωσίβιο στον ενάγοντα, προκειμένου να τον τραβήξει και να τον ανεβάσει στο σκάφος, αφού δε κατάφερε να ανεβεί ο ενάγων στην πρύμνη του ταχύπλοου, το τελευταίο κατευθύνθηκε προς τη στεριά. Κατά τη διάρκεια που ο ενάγων βρισκόταν στο ταχύπλοο σκάφος, διαπιστώθηκε ότι είχε ανοιχτό τραύμα στην περιοχή του δεξιού γόνατος, το οποίο αιμορραγούσε, και, για τον λόγο αυτό, κατευθύνθηκαν προς την παραλία της Αναβύσσου, όπου υπήρχε η εγκατάσταση του Κούρος Σερφ Κλαμπ, ώστε με τη βοήθεια των εκεί ευρισκομένων, να μπορέσουν να βγάλουν τον ενάγοντα στη στεριά από την παραλία και να καλέσουν βοήθεια, προκειμένου ο ενάγων να μεταφερθεί σε νοσοκομείο για να αντιμετωπισθεί ο τραυματισμός του. Πράγματι, εκεί βρίσκονταν γνωστοί του ενάγοντος και διάφοροι συναθλητές του (σέρφερ), οι οποίοι τον βοήθησαν να κατέβει από το ταχύπλοο σκάφος και με τη βοήθεια μιας ξαπλώστρας, την οποία χρησιμοποίησαν ως φορείο, μετέφεραν αυτόν στην παραλία. Εκεί, ο Κ. Ζ. κάλεσε το ΕΚΑΒ, όπως μάλιστα αποδεικνύεται από το υπ’ αριθμ. Πρωτ. …./27-11-2017 έγγραφο του ΕΚΑΒ, σε συνδυασμό με το από 20-07-2017 απόσπασμα λογαριασμού της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας COSMOTE, εν συνεχεία δε προσήλθε στην παραλία ασθενοφόρο, το οποίο παρέλαβε τον ενάγοντα και τον μετέφερε στο εφημερεύον Γενικό Νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας. Οι εναγόμενοι συνόδευσαν τον ενάγοντα στην παραλία και όταν το ασθενοφόρο παρέλαβε τον τελευταίο, ανέβηκαν στο ταχύπλοο σκάφος … και κατευθύνθηκαν προς τη γλίστρα Κόκκινα Αναβύσσου, προκειμένου να ανελκύσουν το σκάφος, όπως είχαν αρχικά προγραμματίσει, εν συνεχεία δε μετέφεραν το σκάφος στο πάρκινγκ σκαφών Πέρασμα προς φύλαξη, χωρίς να προβούν σε έτερη ενέργεια. Ωστόσο, πριν την αποχώρησή τους, ο Χ. Κ., εκπαιδευτής ιστιοσανίδας και ιδιοκτήτης της σχολής ιστιοσανίδας του Κούρος Σερφ Κλαμπ Ανάβυσσος, τηλεφώνησε από το κινητό του τηλέφωνο στον Λιμενικό Σταθμό της Παλαιάς Φώκαιας, όπως προκύπτει από το υπ’ αριθμ. … έντυπο σήμα του τελευταίου. Όταν έφτασε το Λιμενικό Σώμα, αφού διαπίστωσε ότι ο πρώτος εναγόμενος χειριστής του ζημιογόνου ταχύπλοου σκάφους δεν έφερε άδεια χειριστού σκάφους εν ισχύ, συνέλαβε αυτόν στο πλαίσιο της αυτόφωρης διαδικασίας και αναζήτησε το ταχύπλοο σκάφος στο πάρκινγκ σκαφών Πέρασμα, προκειμένου να το εξετάσουν στο πλαίσιο της διενεργηθείσας προανάκρισης. Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά, αποκλειστικός υπαίτιος της ένδικης σύγκρουσης είναι ο πρώτος εναγόμενος, χειριστής του ζημιογόνου ταχύπλοου σκάφους … συνιδιοκτησίας αυτού και της δεύτερης εναγομένης κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος (ευθυνομένης ούτως της τελευταίας κατά τη διάταξη του άρθρου 84 παρ. 2 ΚΙΝΔ), ο οποίος, με την αποδειχθείσα αμελή συμπεριφορά του παραβίασε τις διατάξεις των άρθρων 3, 15, 16, 17α, 18 a(iv) ΔΚΑΣ, σύμφωνα δε με την τελευταία εξ αυτών, «μηχανοκίνητο πλοίον εν πλω, θ’ απομακρύνεται της πορείας ιστιοφόρου πλοίου», ενώ αντίστοιχη υποχρέωση του χειριστή ιστιοφόρου δε θεμελιώνεται ως προς το μηχανοκίνητο πλοίο σύμφωνα με τον ανωτέρω Κανονισμό, δοθέντος ότι το ιστιοφόρο έχει μειωμένη δυνατότητα ελιγμών. Ειδικότερα, ο πρώτος εναγόμενος, ως χειριστής του ταχύπλοου σκάφους … δεν κατέβαλε την προσοχή που όφειλε και μπορούσε στις συγκεκριμένες περιστάσεις ως μετρίως συνετός και ευσυνείδητος άνθρωπος και ως κυβερνήτης ταχυπλόου, έχων λάβει σχετική άδεια χειρισμού αυτού μετά την αντίστοιχη εκπαίδευση να καταβάλει και δη, αν και μπορούσε να αντιληφθεί από ικανή απόσταση τον ενάγοντα να ιστιοφορεί επί της ιστιοσανίδας του και μάλιστα δεξήνεμος, μη έχων δηλαδή απεριόριστη ορατότητα και αντίστοιχη δυνατότητα ελιγμών και να πλησιάζει επικίνδυνα προς το μέρος του από την αντίθετη κατεύθυνση, δεν φρόντισε να πλέει με ασφαλή ταχύτητα, ώστε να λάβει εγκαίρως τα πρέποντα και αποτελεσματικά μέτρα και να χειρίσει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να αποφευχθεί η σύγκρουση, δεν μετέβαλε την πορεία του προς τα δεξιά της ιστιοσανίδας, ώστε έκαστος να διέλθει από την αριστερή πλευρά του ετέρου, ούτε διέκοψε την πορεία του, αλλά τη συνέχισε, παραβιάζοντας τον κανονισμό προς αποφυγή συγκρούσεων, με αποτέλεσμα να συγκρουσθεί με το πρωραίο τμήμα της ιστιοσανίδας του ενάγοντα, που ήλθε με πορεία από δεξιά προς τα αριστερά του και να τραυματισθεί από τη σύγκρουση ο ενάγων. O ισχυρισμός των εναγομένων, σύμφωνα με τον οποίο, το ταχύπλοο που χειριζόταν ο πρώτος εξ αυτών κινείτο με μηδενική ουσιαστικά ταχύτητα πλησίον της βραχώδους ακτής και για τον λόγο αυτό δεν είχε δυνατότητα χειρισμού, αντιθέτως ο ενάγων, ο οποίος καίτοι δεξήνεμος είχε απεριόριστη ορατότητα, εμφανίσθηκε εντελώς ξαφνικά μπροστά του με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ως εκ τούτου όφειλε να αποφύγει το ταχύπλοο σκάφος σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 17 ΔΚΑΣ, δεν κρίνεται πειστικός. Και τούτο διότι, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, το ταχύπλοο σκάφος κινείτο με αρκετά μεγάλη ταχύτητα (όπως εμφαίνεται από τις προκληθείσες φθορές επί των εμπλεκομένων πλεούμενων μετά τη σύγκρουση) και σε αρκετή απόσταση από τη βραχώδη ακτή, καθώς αν πράγματι η σύγκρουση είχε λάβει χώρα στα 20-50 μέτρα από τη βραχώδη ακτή και ο ενάγων εκινείτο πράγματι με την ταχύτητα που ισχυρίζονται οι εναγόμενοι (ήτοι 20,3 κόμβων, σύμφωνα με τους υπολογισμούς που παρατίθενται στην από … τεχνική έκθεση του Ν. Β.), αυτό πρακτικά θα σήμαινε ότι ο ενάγων βρισκόταν σε πορεία προς τα βράχια της ακτής και μάλιστα έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασής του (εφόσον γίνεται δεκτό στην ως άνω τεχνική έκθεση ότι είχε πλήρη ορατότητα αν και δεξήνεμος και επιπλέον ότι η συγκεκριμένη ιστιοσανίδα έχει απεριόριστες δυνατότητες ελιγμών), ωστόσο δεν κατέβαλε την παραμικρή προσπάθεια να διορθώσει την πορεία του. Κάτι τέτοιο όμως, πέραν του ότι αντίκειται στα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, δε συνάδει και με το γεγονός ότι ο ενάγων ήταν ένας έμπειρος αθλητής ιστιοσανίδας, με συμμετοχές και διακρίσεις σε μεγάλα αθλητικά γεγονότα, όπως και οι ίδιοι οι εναγόμενοι αποδέχονται και συνομολογούν στις προτάσεις τους. Περαιτέρω, τα συμπεράσματα της από … τεχνικής έκθεσης του Ν. Β., παρά την άρτια επιστημονική τεκμηρίωσή τους, δεν κρίνονται πειστικά από το δικαστήριο, καθώς τίθεται ως δεδομένο ότι το ταχύπλοο σκάφος των εναγομένων έπλεε με ταχύτητα 3 κόμβων με κατεύθυνση από τη Νήσο Αρσίδα προς τη γλίστρα στα Κόκκινα Αναβύσσου σε απόσταση 20-30 μέτρα από τη δυτική βραχώδη ακτή, σύμφωνα με την κατάθεση του πρώτου εναγομένου (βλ. σελ. 12 της ως άνω τεχνικής έκθεσης). Η επιβεβαίωση της εν λόγω κατάθεσης ωστόσο οφείλει να αποτελεί το ζητούμενο της όποιας έρευνας σχετικά με τις συνθήκες του ατυχήματος και όχι την αφετηρία αυτής. Άλλωστε, περί της θέσης και της ταχύτητας των εμπλεκομένων στο ένδικο ατύχημα πλεούμενων έχουν ενόρκως καταθέσει σχετικά και οι μάρτυρες Χ. Κ., …, Κ. Ζ. και …, των οποίων την παρουσία οι εναγόμενοι αμφισβητούν μεν, ωστόσο οι μάρτυρες αυτοί ήταν που βοήθησαν στη μεταφορά του τραυματισμένου ενάγοντα από το ένδικο σκάφος στην παραλία και εν συνεχεία κάλεσαν τόσο το Λιμενικό Σώμα, (όπως προκύπτει και από τη σχετική έκθεση), όσο και το ΕΚΑΒ, όπως προεκτέθηκε και όχι οι εναγόμενοι. Κατόπιν των ανωτέρω, το αίτημα του ενάγοντος που υποβλήθηκε προφορικά από την πληρεξούσια δικηγόρο του στο ακροατήριο του παρόντος δικαστηρίου, περί έκδοσης διάταξης για κλήση των ανωτέρω μαρτύρων, προκειμένου οι τελευταίοι να καταθέσουν ενόρκως και ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου, κρίνεται άνευ αντικειμένου, δοθέντος ότι από τα ως άνω αναφερθέντα αποδεικτικά μέσα, το δικαστήριο δύναται να μορφώσει δικανική κρίση περί των συνθηκών του ένδικου ατυχήματος. Πρέπει επίσης να σημειωθεί, πως, το γεγονός ότι η υπ’ αριθμ. … άδεια χειριστού ταχύπλοου σκάφους του πρώτου εναγομένου δεν ήταν σε ισχύ, όπως αναφέρεται και στη σχετική αναφορά του Λιμενικού Σώματος, δεν ασκεί ιδιαίτερη επιρροή στην ικανότητά του να χειριστεί το ζημιογόνο ταχύπλοο, δοθέντος ότι μετά το ατύχημα, ο τελευταίος προσκόμισε την υπ’ αριθμ. … (ανανέωση) αδείας ταχύπλοου σκάφους, είναι ωστόσο ενδεικτικό της γενικότερης αμελούς συμπεριφοράς του. Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα, αποδείχτηκε ότι ο ενάγων, μετά τη μεταφορά του από το ΕΚΑΒ στα επείγοντα περιστατικά του Γενικού Νοσοκομείου Ασκληπιείο Βούλας, υποβλήθηκε άμεσα σε χειρουργική επέμβαση στο δεξί του γόνατο, καθώς διαπιστώθηκε ανοιχτό τραύμα (δεξιάς) επιγονατίδας τρίτου βαθμού με μεγάλη συντριβή, κατά την οποία (επέμβαση) αφαιρέθηκαν ελεύθερα οστικά τεμάχια και έγινε οστεοσύνθεση του κατάγματος επιγονατίδας. Παράλληλα ελήφθησαν καλλιέργειες τραύματος και έγιναν πλύσεις αυτού, καθώς διαπιστώθηκε μικροβιακή λοίμωξη στο ανοιχτό τραύμα του ενάγοντα, εν συνεχεία δε έγινε συρραφή τραύματος και του τέθηκε γυψονάρθηκας ακινητοποίησης στην ποδοκνημική περιοχή του δεξιού ποδιού του (βλ. μεταξύ άλλων το από 21-08-2015 Εισιτήριο του Γενικού Νοσοκομείου «Ασκληπιείο Βούλας», την από 21-08-2015 Καλλιέργεια του ιδίου Νοσοκομείου και το υπ’ αριθμ. πρωτ. … πιστοποιητικό νοσηλείας του ιδίου Νοσοκομείου που υπογράφεται από τον Διευθυντή του Β΄ Ορθοπεδικού Τμήματος Ε. Δ.). Ο ενάγων νοσηλεύθηκε μέχρι τις 27-08-2015, έχοντας μάλιστα το πόδι του συνεχώς σε ανάρροπη θέση, ενώ από τις καλλιέργειες που διενεργήθηκαν, διαπιστώθηκαν αποικίες μικροβίων στο εγχειρισμένο τραύμα του, για την αντιμετώπιση των οποίων κρίθηκε απαραίτητη η χορήγηση ενδοφλέβιας αντιβιοτικής αγωγής, αλλά και ενδοφλέβιας παυσίπονης αγωγής για την αντιμετώπιση των ισχυρότατων πόνων του, ακόμη και με οπιοειδή φάρμακα. Λόγω της οξείας λοίμωξης του τραύματός του, του συνεστήθη η λήψη ισχυρών αντιβιοτικών ακόμη και μετά την έξοδό του από το ως άνω νοσηλευτικό ίδρυμα και κρίθηκε απαραίτητος ο τακτικός επανέλεγχος στα εξωτερικά ιατρεία της Στ΄ Ορθοπεδικής Κλινικής του ανωτέρω νοσοκομείου. Συγχρόνως του χορηγήθηκε αντιπηκτική αγωγή εξαιτίας του κινδύνου θρόμβωσης που αντιμετώπιζε, λόγω της ακινητοποίησης με μηροκνημοποδικό γυψονάρθηκα, η οποία (αγωγή) συνεχίσθηκε για 30 μέρες μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο μαζί με τη χρήση αντιθρομβωτικών καλτσών ριζομηρίου. Τα ράμματα αφαιρέθηκαν 15 ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση επιγονατίδας και συνεστήθη στον ενάγοντα να παραμείνει εκτός εργασίας για δύο μήνες. Μέσα στο διάστημα αυτό, ο ενάγων παρέμεινε κλινήρης, με το δεξί του πόδι σε ανάρροπη θέση για κάποιες ώρες μέσα στην ημέρα, χωρίς να μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, ενώ μετά την πάροδο αυτού, αφαιρέθηκε ο ανωτέρω νάρθηκας και τέθηκε νάρθηκας κλειδούμενος με γωνιόμετρο, όπου ο ενάγων αρχικά παρέμεινε ακινητοποιημένος και εν συνεχεία άρχισε να κινείται με τη χρήση βακτηρίων αγκώνα. Στο πλαίσιο της προσπάθειας αποκατάστασης, οι θεράποντες γιατροί του συνέστησαν φυσιοθεραπείες, προκειμένου να εκγυμναστούν οι μυϊκές ομάδες που στήριζαν την πληγείσα περιοχή του δεξιού του ποδιού. Μετά το τέλος Οκτωβρίου άρχισε ο ενάγων να περπατά χωρίς βακτηρίες, ωστόσο την 18η-04-2016 ο τελευταίος επανεισήχθη στη Β΄ Ορθοπεδική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Ασκληπιείο Βούλας και νοσηλεύθηκε για μία ημέρα, προκειμένου να υποβληθεί σε νέα χειρουργική επέμβαση, ώστε να αφαιρεθούν τα υλικά οστεοσύνθεσης, με σκοπό να βοηθηθεί η λειτουργία του δεξιού γονάτου, η οποία περιοριζόταν εξ αυτού του λόγου. Καθ’ όλο το ανωτέρω διάστημα μετά το ένδικο ατύχημα ο ενάγων δεν ήταν σε θέση να ασκήσει οποιοδήποτε από τα αθλήματα με τα οποία ασχολείτο σε προηγούμενο χρόνο. Και αργότερα όμως αναγκάστηκε να περιοριστεί, με αποτέλεσμα να αναπτύξει γενικευμένη αγχώδη διαταραχή F 41.1, με κρίση πανικού, στο πλαίσιο ενός συνδρόμου μετατραυματικού stress, που εμφανίσθηκε μετά το ατύχημα και οδήγησε τον ενάγοντα να επισκεφθεί την 27η-11-2017, τον ψυχίατρο Α. Π., ο οποίος του πρότεινε τον ενδεδειγμένο έλεγχο για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Κατόπιν τούτων κρίνεται απορριπτέο το αίτημα των εναγομένων περί διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, προκειμένου να διαπιστωθεί η κατάσταση της υγείας του ενάγοντος, καθώς αυτή προκύπτει από δημόσια έγγραφα, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι συνεπεία του τραυματισμού του, ο ενάγων Β. Π., ο οποίος είναι ασφαλισμένος στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών, δαπάνησε, κατόπιν σύστασης των θεραπόντων ιατρών, τα κάτωθι ποσά, τα οποία δεν καλύφθηκαν από δημόσιο ή ιδιωτικό ασφαλιστικό φορέα και προκύπτουν από τις προσκομισθείσες μετ’ επικλήσεως αποδείξεις, και δη: το ποσό των 20 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, για αγορά αντιθρομβωτικών καλτσών, το ποσό των 80 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, για αγορά νάρθηκα μηροκνημοποδικού ρητίνης, το ποσό των 300 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, για αγορά κηδεμόνα μηροκνημοποδικού λειτουργικού με ρύθμιση γωνίας στο γόνατο, το ποσό των 30 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, για αγορά ζεύγους βακτηριών αγκώνος αλουμινίου, το ποσό των 35 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, για αγορά επιγονατίδας McDavid με ενίσχυση και το ποσό των 10 ευρώ για ενοικίαση τηλεόρασης κατά το διάστημα που παρέμεινε στο νοσοκομείο, δαπάνη που συνδέεται αιτιωδώς με το ένδικο ατύχημα, απορριπτομένου του περί αντιθέτου ισχυρισμού των εναγομένων ως ουσιαστικά αβάσιμου, ήτοι συνολικά δαπάνησε για τις ανωτέρω αιτίες το ποσό των (20 + 80 + 300 + 30 + 35+ 10 =) 475 ευρώ. Για την αγορά των απαραίτητων φαρμάκων και εν γένει φαρμακευτικών ειδών, όπως εμφαίνεται από τις προσκομισθείσες μετ’ επικλήσεως αποδείξεις, ο ενάγων δαπάνησε το συνολικό ποσό των (3 + 3 + 12,16 + 7,85 + 14,50 + 1,17 =) 41,68 ευρώ. Επίσης, για την επιστροφή του από το Νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας προς την οικία στον Άγιο Νικόλαο Αναβύσσου, όπου διαμένει κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και εν συνεχεία για την ιατρική παρακολούθηση των τραυμάτων του χρησιμοποίησε αυτοκίνητο ΤΑΧΙ για ένδεκα συνολικά μετακινήσεις του από την προαναφερθείσα οικία και αργότερα από την οικία του στο Περιστέρι, στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου και αντίστροφα, δαπανώντας το συνολικό ποσό των (85 + 11,24 + 109,39 + 17,29 + 35,69+ 27,93 + 27,29 + 5,39 + 27,30 + 3,81 + 3,84 + 22,84 + 5,13 + 10,44 + 9,69 + 22,39 =) 424,66 ευρώ, όπως αυτό προκύπτει από τις προσκομισθείσες μετ’ επικλήσεως αποδείξεις. Ωστόσο, το κονδύλιο των 112,43 ευρώ που αφορά σε δαπάνες σίτισης της συζύγου και των δύο ανήλικων τέκνων του ενάγοντα κατά τον χρόνο της νοσηλείας του στο Ασκληπιείο Βούλας, πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμο, διότι αναφέρεται σε ζημία την οποία υφίστανται τρίτα πρόσωπα εκτός του φορέα του εννόμου αγαθού που προσβάλλεται από την αδικοπραξία, που τελείται σε βάρος του και δεν αποκαθίσταται, διότι σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας προσώπου, υποκείμενο του προσβληθέντος δικαιώματος και επομένως δικαιούχος της αποζημίωσης είναι το πρόσωπο αυτό (ΑΠ 1603/2007, ΤΝΠ Νόμος). Δεν αποδείχθηκε, εξάλλου, ότι μεταξύ των συστάσεων των θεραπόντων ιατρών του ενάγοντα συγκαταλέγεται και η λήψη ειδικής βελτιωμένης τροφής, αφού δεν προσκομίσθηκε ούτε κάποια σχετική ιατρική γνωμάτευση περί τούτου. Άλλωστε, οι τροφές στις οποίες αναφέρεται ο ενάγων (ψάρι, κρέας, κοτόπουλο, γαλακτοκομικά προϊόντα) συνιστούν τροφές, οι οποίες, σύμφωνα με τις διατροφικές συνήθειες που έχουν πλέον καθιερωθεί, περιλαμβάνονται στο διαιτολόγιο ενός μέσου ανθρώπου της ηλικίας του ενάγοντος (βλ. ΜΠΑθ 3683/2009. ΜΠΑθ 443/2007, αμφότερες σε ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), καθώς μάλιστα ο τελευταίος ήταν αθλητής και είχε ως εκ τούτου πλήρη γνώση της ανάγκης λήψης μιας πλήρους διατροφής, προκειμένου να είναι σε θέση να επιτυγχάνει ικανοποιητικές επιδόσεις. Για το λόγο αυτό το κονδύλιο της αγωγής, που αφορά στην αποζημίωση του ενάγοντος, λόγω της λήψης βελτιωμένης τροφής, επί 10 μήνες, κατά 10 ευρώ ημερησίως, συνολικού ύψους 3.000 ευρώ, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο. Κατά την παραμονή του στο Νοσοκομείο αλλά και μετά την έξοδό του από αυτό, ο ενάγων, ενόψει της ιδιαίτερης σοβαρότητας της κατάστασής του, δεν ήταν σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί, καθώς έπρεπε να παραμείνει κλινήρης, με το δεξί πόδι σε ανάρροπη θέση, ενώ εν συνεχεία, όπως προεκτέθηκε, άρχισε να κινείται με τη χρήση βακτηρίων αγκώνα, χρειαζόταν ως εκ τούτου τη βοήθεια τρίτου προσώπου, προκειμένου να τον συνδράμει στην καθημερινή αυτοεξυπηρέτησή του, στην προετοιμασία και λήψη της τροφής και της φαρμακευτικής του αγωγής. Η σύζυγος του ενάγοντος, με εντατικοποίηση και υπερένταση των δυνάμεών της, εκτός των πλαισίων που ορίζουν οι σχέσεις συζύγων και πέραν των νομίμων υποχρεώσεών της, προσέφερε τις σχετικές υπηρεσίες στον ενάγοντα, για ολόκληρη τη διάρκεια της ημέρας, για το διάστημα από 21-08-2015 μέχρι 31-10-2015, που άρχισε να περπατάει χωρίς τη χρήση βακτηρίων. Σε περίπτωση που ο ενάγων είχε προσλάβει τρίτο πρόσωπο, για την ανωτέρω περιποίηση και συνδρομή στην κάλυψη των παραπάνω αναγκών του, πρόσωπο το οποίο δεν θα χρειαζόταν να διαθέσει ειδικές γνώσεις για την παροχή των ανωτέρω υπηρεσιών, θα αναγκαζόταν να δαπανήσει ημερησίως το ποσό των 35 ευρώ, για εργασία 8 ωρών ημερησίως, που θα επαρκούσε για την κάλυψη των αναγκών του. Συνεπώς, για χρονικό διάστημα 72 ημερών θα χρειαζόταν να δαπανήσει το συνολικό χρηματικό ποσό των 2.520 ευρώ (72 ημέρες Χ 35 ευρώ/ημέρα). Το ποσό αυτό δικαιούται να αξιώσει ο ενάγων, έστω και εάν ουδέν χρηματικό ποσό κατέβαλε πράγματι σε τρίτο, καθώς, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 930 παρ. 3 του ΑΚ, η μη καταβολή ανταλλάγματος, στην περίπτωση αυτή, δεν μπορεί να αποβεί προς όφελος του ζημιώσαντος (βλ. ΑΠ 132/2010, ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 1545/2009, ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 833/2005, ΕλλΔνη 2006/96, ΑΠ 1379/2004, ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΛαμ 14/2011, ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 4583/2010, ΕΕμπΔ 2011/400, ΕφΛαμ 157/2010, ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 7007/2003, ΕλλΔνη 2004/836, Αθ. Κρητικό, όπ.π, παρ. 17, περ. 13). Ας σημειωθεί ότι για τη θεμελίωση του ως άνω δικαιώματος αποζημίωσης δεν είναι απαραίτητη η επίκληση και προσκόμιση ιατρικής βεβαίωσης για την ανάγκη πρόσληψης αποκλειστικής νοσοκόμου (βλ. ΑΠ 1345/2009, ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 1276/2005, ΤΝΠ ΔΣΑ «Ισοκράτης»). Επίσης για το ίδιο διάστημα, εξαιτίας του ότι δεν ήταν σε θέση να κινηθεί και με ρητή σύσταση των θεραπόντων ιατρών του έπρεπε να παραμείνει εκτός εργασίας για δύο μήνες αρχικά, ο ενάγων, αναγκάστηκε να προσλάβει στην ατομική επιχείρηση εμπορίας μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που διατηρούσε στο Περιστέρι Αττικής με τον διακριτικό τίτλο … τον ωρομίσθιο υπάλληλο Ν. Κ., προκειμένου να τον αναπληρώσει και να αναλάβει κάποια από τα καθήκοντα, με τα οποία ο ίδιος ήταν επιφορτισμένος πριν το ένδικο ατύχημα, με μισθό σε μηνιαία βάση 146,52 ευρώ, πλέον εργοδοτικές και εργατικές εισφορές 66,01 ευρώ, ήτοι κατέβαλε για τον ανωτέρω υπάλληλο το ποσό των 212,53 ευρώ μηνιαίως. Ο εν θέματι υπάλληλος προσλήφθηκε στην επιχείρηση του ενάγοντος την 01η-09-2015, όπως εμφαίνεται από την ατομική του σύμβαση εργασίας μερικής απασχόλησης και απασχολείται εκεί μέχρι σήμερα, με ωράριο ημερήσιας απασχόλησης από 10.00 π.μ. έως 12.00 καθημερινά, ωστόσο, η πραγματική ανάγκη που προέκυψε για την απασχόλησή του ήταν μέχρι και τον Απρίλιο του 2016, ότε και ο ενάγων υποβλήθηκε στη δεύτερη χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των υλικών οστεοσύνθεσης, με την οποία, όπως οι ίδιοι οι εναγόμενοι συνομολογούν, περατώθηκε η χειρουργική αντιμετώπιση του τραύματός του και πλέον δεν εμποδιζόταν στην άσκηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας ως ιδιοκτήτης επιχείρησης εμπορίας μεταχειρισμένων αυτοκινήτων. Συνεπώς, για χρονικό διάστημα 8 μηνών δαπάνησε για τη μισθοδοσία του ανωτέρω υπαλλήλου το συνολικό χρηματικό ποσό των 1.700,24 ευρώ (8 μήνες Χ 212,53 ευρώ/μήνα). Το ποσό αυτό δικαιούται να λάβει ο ενάγων, ενώ για το επιπλέον, ήτοι το ποσό των (5.950,84 – 1.700,24 =) 4.250,60 ευρώ που αιτείται ο ενάγων και αντιστοιχεί στο διάστημα μετά τον Απρίλιο του 2016 και μέχρι την άσκηση της ένδικης αγωγής, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο, αφενός γιατί ο ενάγων επέστρεψε πλήρως στην εργασία του μετά το ανωτέρω χρονικό σημείο, αφετέρου δε, ακόμη κι αν ο ενάγων μετά το ατύχημα στη θάλασσα δεν μπορούσε να έχει στην εργασία του την ίδια απόδοση, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει, ότι ο υπάλληλος που προσέλαβε επί τη βάσει δίωρης ημερήσιας απασχόλησης, ήταν σε θέση να καλύπτει (και πράγματι το έκανε) την ελλειμματική απόδοσή του, δοθέντος μάλιστα, ότι όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η επιχείρησή του βασίζεται σημαντικά στην προσωπική του εργασία στον τομέα, εργασία την οποία κανένας υπάλληλος δεν μπορεί να αναπληρώσει. Περαιτέρω, εξαιτίας της επίδικης σύγκρουσης του ταχύπλοου σκάφους των εναγομένων με την ιστιοσανίδα που χειριζόταν ο ενάγων, καταστράφηκε ο εξοπλισμός του και δη: η ιστιοσανίδα μάρκας JP μοντέλου FREESTYLE 101 PRO 15, αξίας 1.489,95 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, η οποία σύμφωνα με τη βεβαίωση αγοράς που προσκομίζει ο ενάγων, αγοράσθηκε από αυτόν την 05η-05-2015, το ιστίο μάρκας GoyaSails, μοντέλο Eclipse full-xply μεγέθους 5,7 τ.μ., αξίας 627 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, το κατάρτι μάρκας GoyaSails, τύπου RDM 90% carbon μήκους 4,30μ., αξίας 590 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, η μάτσα 100% carbon μάρκας TWOELEVEN 2015, διάστασης 1,40 – 1,90 μ., αξίας 695 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, η ζώνη windsurfing με γάντζο, μάρκας MFC, αξίας 169 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, γαντζόσκοινα μάρκας MFC, αξίας 22 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ και βερμούδα – μαγιώ μάρκας ROBERTO RICCI DESIGNS, αξίας 99 ευρώ συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, όλα δε τα ανωτέρω είδη είχαν αγοραστεί από τον ενάγοντα, σύμφωνα με τις βεβαιώσεις αγοράς που προσκομίζει, εντός του έτους 2015 και πριν το ένδικο ατύχημα. Επομένως ο ενάγων δαπάνησε συνολικά για τον ανωτέρω εξοπλισμό το ποσό των 3.691,95, για το οποίο πρέπει να αποζημιωθεί, δοθέντος ότι ο εξοπλισμός ήταν ουσιαστικά καινούργιος και δεν είναι δυνατόν να επιδιορθωθεί με ασφάλεια. Ωστόσο το κονδύλιο των 599 ευρώ για το καταστραφέν ρολόι ναυσιπλοΐας του ενάγοντα κατά το επίδικο ατύχημα, πρέπει να απορριφθεί ως αόριστο, καθώς ο ενάγων δεν αναφέρει πότε αγοράστηκε και από που, ούτε προσκομίζει σχετική απόδειξη αγοράς του. Πέραν των εκτεθέντων, από την εις βάρος του αδικoπραξία και τον βαρύ τραυματισμό του, ο ενάγων υπέστη ψυχικό άλγος και στενοχώρια, για την απάμβλυνση των οποίων δικαιούται εύλογη χρηματική ικανοποίηση, το ύψος της oπoίας, ενόψει των συνθηκών του ατυχήματος, της αποκλειστικής υπαιτιότητας του πρώτου εναγομένου κυβερνήτη του ταχύπλοου σκάφους, το είδος της σωματικής βλάβης που προκλήθηκε στον ως άνω παθόντα, τις επιπτώσεις που έχει στην προσωπική και επαγγελματική του εξέλιξη, τη στενοχώρια και ταλαιπωρία αυτού εξαιτίας του τραυματισμού του ως και τις άμεσες αλλά και μακροχρόνιες επιπτώσεις που έχει ο προαναφερόμενος τραυματισμός του στην ψυχική υγεία και στην κοινωνική δραστηριότητά του, της ταλαιπωρίας που ο ενάγων υπέστη για την αποκατάσταση της υγείας του και της κοινωνικής και οικονομικής καταστάσεως των διαδίκων φυσικών προσώπων και την αντιμετώπιση του ενδίκου ατυχήματος και δοθέντος ότι ο ενάγων κατά τον χρόνο του ατυχήματος ήταν 45 ετών, ελεύθερος επαγγελματίας, πατέρας δύο ανήλικων τέκνων και αθλητής, πρέπει να ορισθεί στο ποσό των 30.000 ευρώ. Κατ’ ακολουθίαν όλων των ανωτέρω, πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της υπόθεσης ως προς τις τρίτη και τέταρτη των εναγομένων και να επιβληθούν τα δικαστικά τους έξοδα στον ενάγοντα κατ’ άρθρο 185 εδ. 3) ΚΠολΔ, διότι ο τελευταίος έγινε υπαίτιος για τo απαράδεκτο της συζήτησης ως προς αυτές, αλλά και κατόπιν σχετικού αιτήματος των ανωτέρω εναγομένων. Ακολούθως πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η υπό κρίση αγωγή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη και να αναγνωρισθεί ότι οι πρώτος και δεύτερη των εναγομένων, ευθυνόμενων εις ολόκληρον, οφείλουν να καταβάλουν στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των (475 +41,68 + 424,66 + 2.520 + 1.700,24 + 3.691,95 + 30.000 =) 38.853,53 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση. Τέλος, μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος πρέπει να επιβληθεί σε βάρος των πρώτου και δεύτερης των εναγόμενων [άρθρα 178 παρ. 1, 180 παρ. 3, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με 58, 61, 63 παρ. 1, 68 παρ. 1 Κώδικα Δικηγόρων (Ν. 4194/2013)], κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ απαράδεκτη τη συζήτηση της αγωγής ως προς τις τρίτη και τέταρτη των εναγομένων.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον ενάγοντα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των ανωτέρω εναγομένων, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή ως προς τους πρώτο και δεύτερη των εναγομένων.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι πρώτος και δεύτερη των εναγομένων οφείλουν, εις ολόκληρον έκαστος, να καταβάλουν στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των τριάντα οχτώ χιλιάδων οχτακοσίων πενήντα τριών ευρώ και πενήντα τριών λεπτών (38.853,53 €), με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους ανωτέρω εναγόμενους στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των χιλίων εξακοσίων (1.600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις …. -02-2021.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
