Διοικ.Πρωτοδικείο Πειραιά 434/2021: Ευθύνη Δήμου λόγω παράνομων πράξεων και παραλείψεων των οργάνων του (106 Εισαγωγικού Νόμου ΑΚ, 932 ΑΚ). Συντρέχον πταίσμα (300 ΑΚ). Αρμοδιότητα συντήρησης και σήμανσης οδών.
Τροχαίο ατύχημα επί διασταύρωσης οδών στην περιφέρεια του εναγόμενου Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, κατά το οποίο μοτοσικλέτα με οδηγό τον υιό της ενάγουσας, τελούντα ήδη υπό πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση και εκπροσωπούμενο δικαστικώς από την τελευταία, προσέκρουσε σε επιβατηγό αυτοκίνητο που είχε εισέλθει στη διασταύρωση μέσω οδού από την οποία είχε αφαιρεθεί ρυθμιστική πινακίδα με σήμανση ΡΟ2 (STOP). Στην ενέργεια αυτή είχαν προβεί υπάλληλοι του Τμήματος Τεχνικών Έργων του εναγόμενου Δήμου.
Η συντήρηση και σήμανση των οδών ανήκει, κατ’ αρχήν, στην αρμοδιότητα των δήμων και κοινοτήτων στην περιφέρεια των οποίων εντάσσονται, εξαιρουμένων των οδών που ορίζονται ειδικώς σε αποφάσεις του ΥΠ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Αττικής, ως προς τις οποίες καθιερώνεται αρμοδιότητα του Ελληνικού Δημοσίου και της οικείας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (ήδη Περιφέρειας) Αττικής. Διαπιστώνεται παράνομη συμπεριφορά των οργάνων του εναγόμενου Δήμου, συνιστάμενη στην αφαίρεση της ρυθμιστικής πινακίδας χωρίς να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα για την προσωρινή ρύθμιση της κυκλοφορίας.
Κρίνεται απορριπτέα ως αβάσιμη η αγωγή έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, καθόσον οι συγκεκριμένες οδοί εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Δήμου και δεν αποδείχθηκε ότι η αφαίρεση της πινακίδας είχε υποπέσει στην αντίληψη ή είχε διαφύγει της προσοχής αστυνομικών οργάνων. Η συμπεριφορά των οργάνων του Δήμου συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του ατυχήματος και τον σοβαρό τραυματισμό του υιού της ενάγουσας.
Αντίθετη μειοψηφία. Καταφάσκεται συντρέχον πταίσμα του υιού της ενάγουσας με το σκεπτικό ότι δεν φορούσε προστατευτικό κράνος.
Αναγνωρίζεται η υποχρέωση του εναγόμενου Δήμου να καταβάλει στην ενάγουσα αφ’ ενός αποζημίωση, προς αποκατάσταση των δαπανών από την πρόσληψη οικιακού βοηθού που απαιτείται για την καθημερινή φροντίδα του ενάγοντος επί δεκαετία, αρχής γενομένης από τον χρόνο του ατυχήματος, χωρίς να ασκεί επιρροή το γεγονός ότι τις υπηρεσίες αυτές παρέχουν η ενάγουσα και η αδελφή του παθόντος (άρθρο 930 εδ. γ΄ ΑΚ), αφ’ ετέρου χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, λαμβανομένων υπόψη της φύσεως της ευθύνης του εναγόμενου Δήμου, του κινδύνου ζωής του παθόντος, του σωματικού και ψυχικού άλγους του, της σοβαρότητας του τραυματισμού του και των μακροχρόνιων συνεπειών του (εγκεφαλοπάθειας ως απότοκου της βαριάς κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης, επιληπτικών κρίσεων κλπ.) σε συνδυασμό με το συντρέχον πταίσμα του παθόντος. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.
