Αναγνώριση του κοινόχρηστου χαρακτήρα παρόδιας στοάς. Παράνομη παρεμπόδιση της κοινής χρήσης της κοινόχρηστης παρόδιας στοάς. Προσβολή προσωπικότητας. Εξουσία χρήσεως αυτής από τον ενάγοντα ως απόρροια του επί της ιδίας προσωπικότητας ιδιωτικού δικαιώματος, η οποία προσβάλλεται σε περίπτωση παρακωλύσεως της κοινής χρήσεως. Ο ενάγων δικαιούται να χρησιμοποιεί την κοινόχρηστη παρόδια στοά απρόσκοπτα. Διατάσσεται να υποχρεωθεί η εναγομένη και κάθε τρίτος που έλκει από αυτήν δικαίωμα να παύσει την παράνομη κατάληψη της παρόδιας στοάς και να αποδώσει ελεύθερο στην κοινή χρήση τον χώρο της στοάς αφαιρώντας παράνομες κατασκευές.
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΕΝΟΧΙΚΟ
Αριθμός απόφασης 363/2020
ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τους Δικαστές Χαρίκλεια Ζώη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Μαρία Σοφού, Πρωτοδίκη, Γαρυφαλλιά Τσιλούνη, Πρωτοδίκη – Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Βασιλική Κατσουρού.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του στις 4/4/2019, για να δικάσει τις υποθέσεις μεταξύ:
Α) Του ενάγοντος: , κατοίκου Αθηνών (περιοχή .), οδός , ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου Αγγελικής Καραχάλιου.
Της εναγομένης: ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία « Ανώνυμη Εταιρεία», που εδρεύει στην Εκάλη Αττικής, επί της οδού , νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε στο ακροατήριο διά της πληρεξούσιας δικηγόρου Σωτηρίας Ντασκαγιάννη.
Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 15/9/2015 αγωγή του, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ./2015 και προσδιορίσθηκε για συζήτηση στη δικάσιμο της 5/10/2017, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.
Β) Του προσθέτως παρεμβαίνοντος: Δήμου Αθηναίων, που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Λιοσίων, αρ. 22, νόμιμα εκπροσωπουμένου από το Δήμαρχο Αθηναίων, ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο διά του πληρεξούσιου δικηγόρου Στυλιανού Μπεζαντέ.
Του υπέρ ου η πρόσθετη παρέμβαση: , κατοίκου Αθηνών (περιοχή .), οδός , ο οποίος παραστάθηκε στο ακροατήριο διά της πληρεξούσιας δικηγόρου Αγγελικής Καραχάλιου.
Ο προσθέτως παρεμβαίνων ζητεί να γίνει δεκτή η από 26/2/2019 πρόσθετη παρέμβαση του, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ./2019 και προσδιορίσθηκε για συζήτηση στη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εισάγονται προς συζήτηση Α) η από 15/9/2015 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ./2015 αγωγή του κατά της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία « Ανώνυμη Εταιρεία» μετά την αναβολή κατά την αρχική δικάσιμο της 5/10/2017 και Β) η από 26/2/2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ./2019 πρόσθετη παρέμβαση του Δ. Αθηναίων υπέρ του , οι οποίες πρέπει να συνεκδικαστούν, λόγω του ότι έχουν μεταξύ τους σχέση κύριου και παρεπομένου (άρθρ. 31 και 80 ΚΠολΔ).
Α) Κατά τα άρθρο 9 § 3 του ΝΔ 17 Ιουλίου/16 Αυγούστου 1923 “περί σχεδίου πόλεων και συνοικισμών του κράτους και οικοδομής αυτών” επιτρέπεται να επιβάλλεται με Β.Δ/τα σε συγκεκριμένες οδούς ή πλατείες ή τμήματα των πόλεων η κατασκευή των οικοδομών με στοά, είτε κατά μήκος των πεζοδρομίων είτε και διαμέσου των οικοδομικών τετραγώνων. Με τα ίδια Δ/τα καθορίζονται το πλάτος τους, εν γένει ο τρόπος κατασκευής τους και οι απαραίτητοι για την ακώλυτη χρήση τους περιορισμοί και απαγορεύσεις, που δύνανται να επεκτείνονται και στον κάτω από τις στοές υπόγειο χώρο. Το Βασιλικό Διάταγμα της 5/21 Σεπτεμβρίου 1956 (ΦΕΚ Τεύχος Πρώτον, 208/1956) Περί Τροποποιήσεως του σχεδίου Αθηνών και κατασκευής στοών ορίζει στο άρθρο 1, παρ. 2, στοιχ. Β ότι: «2. Αι στοαί επιβάλλονται εις τας ακολούθους οδούς και πλατείας της πόλεως των Αθηνών και ως ειδικώτερον εμφαίνονται εις τα ως άνω διαγράμματα, διαμορφούνται δε ως εις το εν συνεχεία άρθρ. 2 ορίζεται:… Β. ΠΛΑΤΕΙΑ, Αγ. Ειρήνης, Αγ. Θεοδώρων πλήν της πλευράς μεταξύ Δραγατσανίου και Αριστείδου, Αγ. Κων/νου, Αγ. Γεωργίου Καρύτση, Αγγλικής Εκκλησίας…». Στο άρθρο 2 παρ. 4 του ιδίου διατάγματος ορίζεται ότι: «4. Επί του μεταξύ της θέσεως των προσόψεων των ισογείων και υπογείων των οικοδομών περί ών η ως άνω παρ. 1 και των εγκεκριμένων οικοδομικών γραμμών χώρου, απαγορεύεται η κατασκευή οιουδήποτε κτίσματος ή περιφράγματος είτε μονίμου είτε προσωρινού, πλην των υποστηλωμάτων των στοών. Εις τον χώρον αυτόν απαγορεύεται επίσης η κατασκευή προεξοχών της όψεως του ισογείου ή υπογείου πέραν των υπό του Γενικ. Οικοδομικού Κανονισμού του Κράτους (Δ/μα 9.8.1955 Φ.Ε.Κ. 266), προβλεπομένων διαστάσεων δια προεξοχάς προς κοινοχρήστους χώρους. Ωσαύτως απαγορεύεται η εις τον αυτόν χώρον εναπόθεσις κινητών πραγμάτων». Εξάλλου, κατά το άρθρο 28 του ν. 1337/1983, «ιδιωτικοί δρόμοι, πλατείες και λοιποί χώροι κοινής χρήσης, που έχουν σχηματιστεί με οποιονδήποτε τρόπο, έστω και κατά παράβαση των πολεοδομικών διατάξεων και που βρίσκονται μέσα σε εγκεκριμένα σχέδια πόλεων, θεωρούνται ως κοινόχρηστοι χώροι που ανήκουν στον οικείο Δήμο ή Κοινότητα». Το Νομοθετικό Διάταγμα 8 της 9.6.1973 (ΦΕΚ Τεύχος Πρώτον, 124/1973), που αποτελεί τον παλαιό ΓΟΚ (Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό) του 1973, ορίζει στο άρθρο 25 (ΣΤΟΑΙ) στοιχείο Β (Εξωτερικοί Στοαί) ότι: «Β. … 4. Εντός του πλάτους της στοάς εν ισογείω απαγορεύεται οιαδήποτε οργανική προεξοχή των κτιρίων, ως και οιονδήποτε κτίσμα πλην των υποστυλωμάτων των στοών… 6. Εντός του πλάτους της στοάς εν υπογείω και μέχρι βάθους 3 μέτρων επιτρέπονται μόνον υποστυλώματα ουχί όμως και τα πέδιλα θεμελιώσεως αυτών… 8. Όπου το σχέδιον προβλέπει την κατασκευήν στοών απαγορεύεται η τοπική κατάργησις αυτών… 15. Επί των υφισταμένων κτιρίων, εφ’ ων επιβάλλονται μεν στοαί, πλήν όμως δεν έχουν κατασκευασθή αύται, απαγορεύεται πάσα προσθήκη καθ” ύψος εφ’ όσον απαιτείται ενίσχυσις του φέροντος οργανισμού εις οιανδήποτε θέσιν αυτού». Από τη διάταξη του άρ. 2§§42 (όπως τροποποιήθηκε με την παρ.7 άρθρ.1 Ν.2831/2000, ΦΕΚ Α 140/13.6.2000) και 43 του ν. 1577/1985 (Γ.Ο.Κ. του 1985) προκύπτει ότι: «42. Παρόδια στοά είναι ο προσπελάσιμος από το κοινό στεγασμένος ελεύθερος χώρος του οικοπέδου, που κατασκευάζεται σε επαφή με την οικοδομική γραμμή στη στάθμη του πεζοδρομίου και επιβάλλεται από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο ή από τους όρους δόμησης της περιοχής. 43. Εσωτερική στοά είναι ο στεγασμένος ελεύθερος χώρος που συνδέει κοινόχρηστους χώρους του οικισμού ή προκήπια μεταξύ τους ή κοινόχρηστους χώρους του οικισμού με ελεύθερους σε προσπέλαση ακάλυπτους χώρους του οικοπέδου». Στο άρθρο 15§§1 και 7 ορίζεται πως «1. Όταν από το ρυμοτομικό σχέδιο της περιοχής προβλέπεται παρόδια στοά, η κατασκευή της είναι υποχρεωτική. Η στοά πρέπει να συνδέεται λειτουργικά και αισθητικά με το κτίριο και το πλάτος της πρέπει να φθάνει έως την οικοδομική γραμμή… 7. Σε κτίρια, στα οποία δεν έχει διανοίγει στοά προβλεπόμενη από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο, απαγορεύεται, πριν πραγματοποιηθεί η διάνοιξη της, η χορήγηση οικοδομικής άδειας για οποιαδήποτε προσθήκη είτε καθ ύψος είτε κατ επέκταση στο κτίριο και για οποιαδήποτε επισκευή ή διαρρύθμιση στον όροφο, στον οποίο προβλέπεται η στοά». Ο ν. 4067/2012 (Νέος Οικοδομικός Κανονισμός) ορίζει στο άρθρο 22§3 ότι «3. Σε κτίρια, στα οποία δεν έχει διανοίγει η προβλεπόμενη από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο στοά, δεν χορηγείται άδεια δόμησης για οποιαδήποτε προσθήκη, είτε καθ” ύψος είτε κατ’ επέκταση στο κτίριο. Επιτρέπονται επισκευές και διαρρυθμίσεις, καθώς και αλλαγές χρήσης του υφισταμένου κτιρίου σύμφωνα με τις επιτρεπόμενες χρήσεις που ισχύουν στην περιοχή». Κατά το άρθρο 967 ΑΚ «Πράγματα κοινής χρήσης είναι ιδίως τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι πλατείες…», ενώ κατά το άρθρο 970 ΑΚ «Σε κοινόχρηστα πράγματα μπορούν να αποκτηθούν με παραχώρηση της αρχής κατά τους όρους του νόμου ιδιαίτερα ιδιωτικά δικαιώματα εφόσον με τα δικαιώματα αυτά εξυπηρετείται ή δεν αναιρείται η κοινή χρήση». Β) Κατά το άρθρο 57 εδ. α του Α.Κ., όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητα του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Από την ανωτέρω διάταξη συνάγεται ότι προϋπόθεση της παρεχόμενης μ’ αυτήν προστασίας είναι η συνδρομή παράνομης πράξης, από την οποία επέρχεται μειωτική διαταραχή της προσωπικότητας σε κάποια έκφανση της. Τέτοια προσβολή δημιουργείται και όταν παρακωλυθεί η χρήση κοινόχρηστης οδού (ή, όπως στην ένδικη περίπτωση, κοινόχρηστης παρόδιας στοάς). Από το συνδυασμό του άνω άρθρου και των άρθρων 966, 967 και 59 του ΑΚ προκύπτει ότι, με την καθιέρωση κάποιου πράγματος ως κοινόχρηστου, το άτομο αποκτά εξουσία χρήσεως αυτού, η οποία δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως άμεση εξουσία επί του πράγματος (νομή, οιονεί νομή ή κατοχή), είναι, όμως, απόρροια του επί της ιδίας προσωπικότητας ιδιωτικού δικαιώματος, η οποία (εξουσία χρήσεως) προσβάλλεται εξωτερικώς σε περίπτωση παρακωλύσεως της κοινής χρήσεως και η οποία, ως έκφανση της προσωπικότητας του πολίτη, περικλείει την ικανότητα για ακώλυτη ανάπτυξη της ανθρώπινης ενέργειας και προστατεύεται από το άρθρο 57 Α.Κ., που επιβάλλει, όπως εκτέθηκε, την άρση της προσβολής και την παράλειψη της στο μέλλον, του προσβληθέντος δικαιουμένου να απαιτήσει, επιπλέον, κατ άρθρο 59 Α.Κ., χρηματική ικανοποίηση για την εκ της προσβολής ηθική βλάβη του. Προϋποθέσεις για την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων είναι: α) η προσβολή του δικαιώματος της προσωπικότητας, η οποία προκαλείται με οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη τρίτου, με την οποία διαταράσσεται η κατάσταση που υπάρχει σε μία ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ατομικότητας του βλαπτόμενου κατά τη στιγμή της προσβολής, β) η προσβολή να είναι παράνομη, πράγμα που συμβαίνει όταν η προσβολή γίνεται χωρίς δικαίωμα ή κατ ενάσκηση δικαιώματος, το οποίο όμως είναι από άποψη έννομης τάξης μικρότερης σπουδαιότητας, είτε ασκείται υπό περιστάσεις που καθιστούν την άσκηση αυτού καταχρηστική σύμφωνα με το άρθρο 281 Α.Κ. ή το άρθρο 25 παρ.3 του Συντάγματος, και γ) για την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης και πταίσμα του προσβολέως (ΑΠ 158/2019, ΤΝΠ Νόμος).
Με την υπό κρίση αγωγή του ο ενάγων ισχυρίζεται ότι είναι κύριος ενός ισόγειου καταστήματος σε πολυκατοικία επί της , με πρόσοψη στην και εφαπτόμενο σε παρόδια κοινόχρηστη στοά, η οποία βρίσκεται στο βορεινό τμήμα της πολυκατοικίας επί της οδού . Ότι η εναγομένη κατέλαβε παράνομα την εν λόγω κοινόχρηστη στοά και απέκλεισε την κοινή χρήση, τοποθετώντας στην είσοδο της επί της μια σιδερένια πόρτα με τζάμι, την οποία κλείδωσε και μια σιδερένια ράμπα (για ΑΜΕΑ) και κατασκευάζοντας ξύλινη επένδυση και πάγκο, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στην αγωγή. Ότι λόγω των ενεργειών της εναγομένης, η πρόσοψη του καταστήματος του ενάγοντος δεν έχει πλέον πρόσβαση στην εφαπτόμενη κοινόχρηστη στοά και περιορίστηκε ο ελεύθερος κοινόχρηστος χώρος μπροστά από το κατάστημα του, μειώνοντας τη δυνατότητα εκμεταλλεύσεως και την αξία του καταστήματος του, διότι αποκλείεται η διέλευση πεζών και υποψήφιων πελατών και η δυνατότητα να τοποθετηθούν υπαίθρια τραπεζοκαθίσματα στην πρόσοψη του επί της πλατείας, καθώς δημιουργείται η εντύπωση ότι δίπλα από το κατάστημα του ενάγοντος βρίσκεται όχι κοινόχρηστη στοά αλλά η είσοδος του καταστήματος της εναγομένης. Ότι λόγω των ανωτέρω πράξεων της εναγομένης προσεβλήθη η προσωπικότητα του ενάγοντος, ο οποίος υπέστη οικονομική ζημία, η οποία συνίσταται στον περιορισμό εκμετάλλευσης του καταστήματος του, ποσού τουλάχιστον 30.000 . Με αυτό το ιστορικό ο ενάγων ζητεί, κατ’ εκτίμηση του αιτήματος, να αναγνωριστεί ότι η ένδικη παρόδια στοά είναι κοινόχρηστη και δικαιούται ο ενάγων να την χρησιμοποιεί απρόσκοπτα, να υποχρεωθεί η εναγομένη να άρει κάθε προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος, να υποχρεωθεί η εναγομένη να του καταβάλει ως αποζημίωση για την προσβολή της προσωπικότητας του το ποσό των 30.000 , να υποχρεωθεί η εναγομένη, και κάθε τρίτος που έλκει από αυτήν δικαίωμα, να παύσει την παράνομη κατάληψη της παρόδιας στοάς και να αποδώσει ελεύθερο στην κοινή χρήση το χώρο της στοάς αφαιρώντας τις παράνομες κατασκευές, ήτοι τη σιδερένια πόρτα με τζάμι, τη σιδερένια ράμπα και τον ξύλινο πάγκο και σε περίπτωση άρνησης της εναγομένης να επιτραπεί στον ενάγοντα να αφαιρέσει τις ανωτέρω παράνομες κατασκευές, με δαπάνες της εναγομένης οριζόμενες στο ποσό των 5.000 με την απειλή χρηματικής ποινής 3.000 ημερησίως για κάθε ημέρα παράλειψης συμμόρφωσης με την απόφαση, να απαγορευθεί στην εναγομένη να επαναλάβει την προσβολή της προσωπικότητας του στο μέλλον και συγκεκριμένα να καταλάβει το χώρο της παρόδιας στοάς με την απειλή χρηματικής ποινής 3.000 για κάθε μελλοντική πράξη προσβολής και να καταδικαστεί η εναγομένη στη δικαστική του δαπάνη. Με το ανωτέρω περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή παραδεκτώς εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, αρμοδίου καθ’ ύλην και κατά τόπον (άρθρα 18, 25§2 ΚΠολΔ), κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57, 967 ΑΚ, 70, 176, 945 ΚΠολΔ, ως προς τα αιτήματα να αναγνωριστεί ότι η ένδικη παρόδια στοά είναι κοινόχρηστη και δικαιούται ο ενάγων να την χρησιμοποιεί απρόσκοπτα και να υποχρεωθεί η εναγομένη, και κάθε τρίτος που έλκει από αυτήν δικαίωμα, να παύσει την παράνομη κατάληψη της παρόδιας στοάς και να αποδώσει ελεύθερο στην κοινή χρήση το χώρο της στοάς αφαιρώντας τις παράνομες κατασκευές, ήτοι τη σιδερένια πόρτα με τζάμι, τη σιδερένια ράμπα και τον ξύλινο πάγκο και σε περίπτωση άρνησης της εναγομένης να επιτραπεί στον ενάγοντα να αφαιρέσει τις ανωτέρω παράνομες κατασκευές, με δαπάνες της εναγομένης οριζόμενες στο ποσό των 5.000 . Το αίτημα να υποχρεωθεί η εναγομένη να άρει κάθε προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος για το παρόν και το μέλλον είναι εξόχως αόριστο, καθώς δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένη προσβολή. Επίσης το αίτημα να καταδικαστεί η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα ως αποζημίωση για την προσβολή της προσωπικότητας του το ποσό των 30.000 είναι απορριπτέο ως αόριστο, διότι δεν εκτίθεται στην αγωγή πώς προκύπτει η ζημία αυτή. Επιπλέον, το αίτημα να απειληθεί χρηματική ποινή κατά της εναγομένης ποσού 3.000 ημερησίως για κάθε ημέρα παράλειψης αφαίρεσης των παράνομων κατασκευών, είναι απορριπτέο ως μη νόμιμο, διότι κατά το άρθρο 945 ΚΠολΔ, που αναφέρεται στην μη εκπλήρωση υποχρέωσης του οφειλέτη να ενεργήσει πράξη που μπορεί να γίνει και από τρίτο πρόσωπο, όπως είναι εν προκειμένω η αφαίρεση των παράνομων κατασκευών, ο ενάγων έχει δικαίωμα να επιχειρήσει την πράξη με δαπάνη της εναγομένης, αλλά δεν προβλέπεται απειλή χρηματικής ποινής. Τέλος, το αίτημα να απαγορευθεί στην εναγομένη να επαναλάβει την προσβολή να καταλάβει το χώρο της παρόδιας στοάς στο μέλλον είναι αόριστο, διότι απαραίτητη προϋπόθεση για την αξίωση παραλείψεως προσβολής της προσωπικότητας στο μέλλον είναι η επίκληση στην αγωγή περιστατικών, από τα οποία να προκύπτει η ύπαρξη βάσιμης απειλής και πραγματικού κινδύνου επικείμενης προσβολής της προσωπικότητας του προσβληθέντος, περιστατικά τα οποία δεν επικαλείται ο ενάγων στη συγκεκριμένη περίπτωση [ΕφΘεσ 77/2007, ΕπισκΕΔ 2007.504, ΕφΘεσ2645/2002, Αρμ 2004.860, ΕφΛαρ 431/2000, ΕλλΔνη 2001.502, βλ. και Γεωργιάδη/Σταθόπουλου (-Καρακατσάνη), Αστικός Κώδιξ, τ. I, Γενικές Αρχές, άρθρο 57, αριθ. 17, σ. 104, Β. Βαθρακοκοίλη, ό.π, σ. 124 επ.]. Συνακόλουθα, δε, θα πρέπει να απορριφθεί και το παρεπόμενο αίτημα περί απειλής σε βάρος της εναγομένης χρηματικής ποινής, ποσού 3.000 ευρώ, για κάθε μελλοντική πράξη προσβολής, δεδομένης και της κατά τα ως άνω απορρίψεως του κυρίου αγωγικού αιτήματος, στο οποίο προσήκει, ήτοι εκείνου με το οποίο εδιώκετο η παράλειψη της προσβολής της προσωπικότητας του ενάγοντος στο μέλλον. Συνεπώς, πρέπει, η ένδικη αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ουσιαστική βασιμότητα της.
Με τη συνεκδικαζόμενη παρέμβαση του, που ασκείται με έγγραφη προδικασία, ήτοι κατάθεση δικογράφου και εμπρόθεσμη (κατά το άρθρο 228 ΚΠολΔ) επίδοση στον υπέρ ου και στην εναγομένη (βλ. τις υπ’ αριθμ. /27-2-2019 και /26-2-2019, αντίστοιχα, εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών , παρά την αντίθετη δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της εναγομένης περί μη επίδοσης σε αυτήν της ένδικης παρέμβασης), ο παρεμβαίνων, επικαλούμενος έννομο συμφέρον, που συνίσταται στο ότι η ένδικη στοά προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία ως κοινόχρηστη και εντάσσεται στις αρμοδιότητες του Δήμου, όπως ορίζονται στο άρθρο 75 του Δημοτικού Κώδικα, εκθέτει ότι παρεμβαίνει προσθέτως υπέρ του ενάγοντος στην ανοιγείσα δίκη και ζητεί να γίνει δεκτή η αγωγή και συγκεκριμένα να αναγνωριστεί ότι η ένδικη παρόδια στοά είναι κοινόχρηστη και δικαιούται ο ενάγων να την χρησιμοποιεί απρόσκοπτα, να υποχρεωθεί η εναγομένη, και κάθε τρίτος που έλκει από αυτήν δικαίωμα, να παύσει την παράνομη κατάληψη της παρόδιας στοάς και να αποδώσει ελεύθερο στην κοινή χρήση το χώρο της στοάς αφαιρώντας τις παράνομες κατασκευές, ήτοι τη σιδερένια πόρτα με τζάμι, τη σιδερένια ράμπα και τον ξύλινο πάγκο, να απαγορευθεί στην εναγομένη να επαναλάβει την προσβολή να καταλάβει το χώρο της παρόδιας στοάς στο μέλλον με την απειλή χρηματικής ποινής 3.000 για κάθε μελλοντική πράξη προσβολής και να καταδικαστεί η εναγομένη στη δικαστική του δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο η ως άνω πρόσθετη παρέμβαση, ασκήθηκε παραδεκτώς και είναι νόμιμη, στηριζόμενη στα άρθρα 68 και 80 ΚΠολΔ και συνεπώς πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω κατ’ ουσία.
Από την ανωμοτί εξέταση του ενάγοντος και την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης που εξετάστηκαν νομότυπα στο ακροατήριο και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, τα οποία λαμβάνονται υπόψη προς άμεση ή έμμεση απόδειξη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 παρ. 3, 339 και 395 ΚΠολΔ), συμπεριλαμβανομένης της υπ’ αριθμ. ./25-5-2015 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρα ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών , η οποία έχει ληφθεί, έστω και χωρίς κλήτευση του ενάγοντος, στα πλαίσια άλλης δίκης και συνιστά μαρτυρία τρίτου που έχει ληφθεί υπό τον τύπο της ένορκης βεβαίωσης πριν από την έναρξη της παρούσας δίκης, σε προηγηθείσα δίκη, η οποία, εφόσον επιτρέπεται η απόδειξη με μάρτυρες, μπορεί να ληφθεί υπόψη και να εκτιμηθεί ως έγγραφο για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 1798/2009, Δ/ΝΗ 2010, 760, ΑΠ 2060/2007, ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 688/2002, Δ/ΝΗ 2003, 725) -πλην 1) των εγγράφων που ο παρεμβαίνων Δήμος επικαλείται για πρώτη φορά με την προσθήκη επί των προτάσεων του και προσκομίζει εντός της προθεσμίας προσθήκης-αντίκρουσης, διότι τα έγγραφα αυτά δεν αποσκοπούν σε αντίκρουση αντίθετου αυτοτελούς ισχυρισμού που προβλήθηκε με τις έγγραφες προτάσεις του εναγομένου (άρθρο 237§3 εδ. γ’ ΚΠολΔ) και 2) των εγγράφων (σχετικών υπ’ αριθμ. 22 έως 26) που ο εναγόμενος επικαλείται για πρώτη φορά με την προσθήκη επί των προτάσεων του και προσκομίζει εντός της προθεσμίας προσθήκης-αντίκρουσης, διότι τα έγγραφα αυτά δεν αποσκοπούν σε αντίκρουση αντίθετου αυτοτελούς ισχυρισμού που προβλήθηκε με τις έγγραφες προτάσεις του ενάγοντος (άρθρο 237§3 εδ, γ’ ΚΠολΔ)-, από τις φωτογραφίες η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 3, 448 παρ. 2, 457 παρ. 4 ΚΠοΔικ), πλην της φωτογραφίας που ο ενάγων επικαλείται για πρώτη φορά με την προσθήκη επί των προτάσεων του και προσκομίζει εντός της προθεσμίας προσθήκης-αντίκρουσης (ως σχετ. Ζ), από τη συναγόμενη ομολογία της εναγομένης (352§1 ΚΠολΔ), όπως αυτή εκτίθεται πιο κάτω, καθώς και με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων τυγχάνει κύριος, δυνάμει του με αριθμό ./10.5.1994 συμβολαίου γονικής παροχής της Συμβολαιογράφου Αθηνών νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Αθηνών, ενός ισογείου καταστήματος, εμβαδού 25 τ.μ., με υπόγειο επίσης 25 τ.μ., σε πολυκατοικία που βρίσκεται στην Αθήνα, επί της αρ. .. Το ως άνω κατάστημα του ενάγοντος έχει πρόσοψη στην πλατεία και εφάπτεται με παρόδια στοά, η οποία βρίσκεται στο βορεινό και πίσω μέρος της πολυκατοικίας που βρίσκεται στην οδό . Η εναγομένη είναι κυρία ισόγειου καταστήματος (που στο παρελθόν λειτουργούσε ως κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέρονος), στην πολυκατοικία που βρίσκεται στην οδό , το οποίο εφάπτεται της ανωτέρω στοάς. Η εν λόγω παρόδια στοά προβλέπεται από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο σύμφωνα με το από 05.09.1956 Β.Δ. (ΦΕΚ 208/21.09.1956/Α), επί προσόψεως της οικοδομής, με διαστάσεις πλάτους τριών μέτρων και πενήντα εκατοστών (3,50 μ.) και με ρητή απαγόρευση στο άρθρ. 2 παρ. 4 αυτού κατασκευής οιουδήποτε κτίσματος ή περιφράγματος είτε μόνιμου είτε προσωρινού πλην των υποστυλωμάτων, καθώς και η εναπόθεση κινητών πραγμάτων (βλ. π.π. μείζονα σκέψη υπό στοιχείο Α). Αρχικώς, το κτίριο επί της οδού , ανεγέρθη με υπόγειο, ισόγειο, α’ και β’ όροφο, με βάση την υπ’ αρ. ./1935 οικοδομική άδεια, ήτοι πριν την επιβολή του ανωτέρω Β.Δ. των στοών (ΦΕΚ 208/21.09.1956). Στη συνέχεια, όμως, με την υπ’ αρ. ./1962 οικοδομική άδεια προβλέφθηκε η προσθήκη μέρους γ’ ορόφου και με την υπ’ αρ. ./80 οικοδομική άδεια προβλέφθηκε η «προσθήκη 3ου, 4ου, εσοχής, δώματος», η οποία αναθεωρήθηκε με την υπ’ αρ. ./81 αναθεώρηση «για νέα σχέδια στατικών» και με την υπ’ αρ. ./81 αναθεώρηση «για νέα σχέδια τομής και κατόψεων ισογείου για τη διάνοιξη της στοάς στην πλατεία .» με επίβλεψη του ίδιου μηχανικού και ισχύ έως 14.06.1983, δηλαδή έκτοτε διανοίχθηκε, υλοποιήθηκε και αφέθηκε στην κοινή χρήση η ένδικη παρόδια στοά. Τέλος, με την υπ’ αρ. ./81 οικοδομική άδεια, προβλέφθηκε η «προσθήκη β’ εσοχής κατά παρέκκλιση», η οποία αναθεωρήθηκε με την υπ’ αρ. ./81 αναθεώρηση «για την τροποποίηση των σχεδίων διά την μετατόπιση του δώματος» με την επίβλεψη του ίδιου μηχανικού και ισχύ έως 01.06.1984, ενώ με την υπ’ αρ. ./89 οικοδομική άδεια προβλέφθηκε η «τοποθέτηση ικριωμάτων επί των εξωτερικών όψεων», η οποία αναθεωρήθηκε με την υπ’ αρ. ./94 αναθεώρηση. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι επί της έχει επιβληθεί η κατασκευή παρόδιας στοάς ήδη από το έτος 1956 με το άρθρο 1, παρ. 2, στοιχ. Β του Β. Δ/τος της 21ης Σεπτεμβρίου 1956. Ακολούθως, σε όλους τους οικοδομικούς κανονισμούς, ήτοι στον ΓΟΚ (Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό) του 1973, στον ν. 1577/1985 (Γ.Ο.Κ. του 1985) και στον ν. 4067/2012 (Νέος Οικοδομικός Κανονισμός), σύμφωνα με την ανωτέρω μείζονα σκέψη (υπό στοιχείο Α), δηλαδή και σε αυτούς που ίσχυαν πριν, και σε αυτούς που ίσχυαν μετά από την επέκταση καθ’ ύψος της πολυκατοικίας της εναγομένης το έτος 1980, υφίσταται διαχρονική διάταξη αναγκαστικού δικαίου, σύμφωνα με την οποία απαγορεύεται να επεκταθεί καθ’ ύψος το κτίριο εάν πρώτα δεν εφαρμόσει νέα στατική μελέτη, υλοποιώντας την παρόδια στοά που προβλέπεται ήδη από το έτος 1956. Με βάση τα ανωτέρω, η πολυκατοικία επί της οδού , πραγματοποιώντας το έτος 1980 επέκταση καθ’ ύψος και καταθέτοντας νέα στατική μελέτη για την προσθήκη ορόφων, υλοποίησε την παρόδια στοά, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς της εναγομένης. Τα ανωτέρω βεβαιώνονται και στο υπ’ αριθμ. πρωτ. ./1-2-2016 έγγραφο της Διεύθυνσης Σχεδίου Πόλεως και Δόμησης του Δήμου Αθηναίων, με το οποίο, αφού ελήφθη υπ’ όψιν η ανωτέρω υπ’ αρ. ./80 οικοδομική άδεια, η οποία αναθεωρήθηκε με την υπ’ αρ. ./81 αναθεώρηση «για νέα σχέδια τομής και κατόψεων ισογείου για τη διάνοιξη της στοάς στην πλατεία .» βεβαιώνεται ότι στην αναθεώρηση με αριθμ. ./1981 «βρέθηκαν σχέδιο τομής και εγκεκριμένες από την Επιτροπή Ενασκήσεως Αρχιτεκτονικού Ελέγχου όψεις, στις οποίες η στοά φαίνεται διανοιγμένη επί της πλατείας .». Ομοίως, στο υπ’ αριθμ. ./7-5-2015 έγγραφο της Διεύθυνσης Σχεδίου Πόλεως και Δόμησης του Δήμου Αθηναίων (όπως αυτό διορθώθηκε με το υπ’ αριθμ. ./20-11-2015 έγγραφο της ίδιας υπηρεσίας), με θέμα «βεβαίωση στοάς», βεβαιώνεται πως «Με τα στοιχεία του αρχείου μας, σύμφωνα με το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο του Δήμου Αθηναίων, πινακίδα (Τ.Φ. .), οικοδομικό τετράγωνο . περιοχή . (Ο.Τ. .) που περικλείεται από τις οδούς και συγκεκριμένα επί της οδού και επί της Πλ προβλέπεται παρόδια στοά». Ομοίως στο υπ’ αριθμ. ./31-1-2019 έγγραφο του Τμήματος Όρων Δόμησης της Διεύθυνσης Δόμησης του Δήμου Αθηναίων βεβαιώνεται πως «Η επίδικη παρόδια στοά προβλέπεται από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο σύμφωνα με το από 5/9/1956 Βασιλικό Διάταγμα (ΦΕΚ 208/21.09.1956/Α). Με τα προσκομισθέντα στοιχεία των Οικοδομικών Αδειών η προβλεπόμενη παρόδια στοά επί της πλατείας εμφαίνεται ως διανοιγμένη (υλοποιημένη), όπως αναφέρεται στο με Α.Π. ./23-3-2016 έγγραφο του Τμήματος Έκδοσης Αδειών Δόμησης». Αντιθέτως, δεν αποδείχθηκε από κανένα αποδεικτικό μέσο ότι η ένδικη στοά είναι ιδιωτική και ότι ανήκει στην εναγομένη, όπως ισχυρίζεται τούτη με τις προτάσεις της. Ειδικότερα, στην από ./23-1-2002 έκθεση αναγκαστικού πλειστηριασμού ακινήτων και στην υπ’ αριθμ. ./2002 κατακυρωτική πράξη της Συμβολαιογράφου Αθηνών , νόμιμα μεταγεγραμμένης στον τόμο . και αριθμό ., με την οποία η εναγομένη απέκτησε, κατόπιν πλειστηριασμού, την κυριότητα του ισογείου καταστήματος στην πολυκατοικία με πρόσοψη επί της οδού στην Αθήνα, αναφέρεται ότι το ακίνητο αυτό συνορεύει βόρεια με κοινόχρηστο χώρο και στοά προς την Πλατεία . Τα παραπάνω ισχυρίζεται ο ενάγων με την αγωγή του και δεν αμφισβητεί ειδικά η εναγομένη. Συνεπώς, σύμφωνα με τον ανωτέρω τίτλο ιδιοκτησίας, η ένδικη στοά δεν συνιστά ιδιοκτησία της εναγομένης, αλλά συνορεύει με την ιδιοκτησία της, ήτοι το ισόγειο κατάστημα του οποίου έχει την κυριότητα. Κατά τα ανωτέρω, η ένδικη στοά έχει υλοποιηθεί σύμφωνα με το ρυμοτομικό σχέδιο και κατά τις διατάξεις του Οικοδομικού Κανονισμού περί τρόπου υλοποίησης στοών, δυνάμει των ανωτέρω αδειών οικοδομής μεταγενεστέρων του ανωτέρω Βασιλικού Διατάγματος ρυμοτομίας του 1956, το οποίο οι συνιδιοκτήτες αποδέχτηκαν και υλοποίησαν κατά το στάδιο έκδοσης των ανωτέρω οικοδομικών αδειών, και έχει αφεθεί σε κοινή χρήση, ως δε, κοινόχρηστη ανήκει στον Δήμο Αθηναίων. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, ως ανήκουσα η ένδικη στοά στο Δήμο Αθηναίων, το Τμήμα Χορήγησης Αδειών Καταστημάτων Υγειονομικού Ενδιαφέροντος του Δήμου Αθηναίων, με την από 27/5/2015 απόφαση του (αριθμ. άδειας ) δεν έδωσε το δικαίωμα χρήσης της ένδικης στοάς επί της πλατείας του , στην εταιρεία «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΕΣΤΙΑΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» με νόμιμο εκπρόσωπο τον που εκμεταλλευόταν το ισόγειο κατάστημα της εναγομένης επί της οδού . Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρ. 2§§42 και 43 του ν. 1577/1985 (Γ.Ο.Κ. του 1985) «παρόδια στοά είναι ο προσπελάσιμος από το κοινό στεγασμένος ελεύθερος χώρος του οικοπέδου, που κατασκευάζεται σε επαφή με την οικοδομική γραμμή στη στάθμη του πεζοδρομίου και επιβάλλεται από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο ή από τους όρους δόμησης της περιοχής», ενώ «εσωτερική στοά είναι ο στεγασμένος ελεύθερος χώρος που συνδέει κοινόχρηστους χώρους του οικισμού ή προκήπια μεταξύ τους ή κοινόχρηστους χώρους του οικισμού με ελεύθερους σε προσπέλαση ακάλυπτους χώρους του οικοπέδου». Η ένδικη στοά, όπως προκύπτει από τις επικαλούμενες και προσκομιζόμενες φωτογραφίες, πληρεί τις προϋποθέσεις του νόμου ως παρόδια στοά, καθώς είναι στεγασμένος, ελεύθερος χώρος του οικοπέδου, προσπελάσιμος από το κοινό, που έχει κατασκευαστεί σε επαφή με την οικοδομική γραμμή στη στάθμη του πεζοδρομίου και επιβάλλεται από το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο. Συναφώς, ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι δεν πρόκειται περί κοινόχρηστης στοάς, από όπου διέρχεται το κοινό, διότι δεν είναι διαμπερής και συνεπώς το κοινό δεν μπορεί να διέλθει από την ένδικη στοά για να μεταβεί κάπου αλλού, διότι πίσω από τη στοά βρίσκεται η ιδιοκτησία της εναγομένης, αλλά είναι μια «τρύπα» (εσοχή) της πολυκατοικίας επί της οδού , είναι αλυσιτελής. Διότι ο χαρακτηρισμός μιας στοάς ως «εσωτερικής στοάς» και όχι παρόδιας προϋποθέτει στεγασμένο ελεύθερο χώρο που να συνδέει κοινόχρηστους χώρους του οικισμού ή προκήπια μεταξύ τους ή κοινόχρηστους χώρους του οικισμού με ελεύθερους σε προσπέλαση ακάλυπτους χώρους του οικοπέδου, ενώ ο χαρακτηρισμός μιας στοάς ως παρόδιας δεν έχει κατά νόμο τις προϋποθέσεις αυτές. Αλυσιτελείς είναι, επίσης, οι ισχυρισμοί της εναγομένης 1) ότι σε όμορα κτίρια της πολυκατοικίας της οδού , γύρωθεν της πλατείας προβλέπονται αντίστοιχες στοές αλλά δεν έχουν υλοποιηθεί, και ότι ούτε πρόκειται να υλοποιηθούν επειδή τα εν λόγω κτίρια είναι διατηρητέα, αφού, όπως αποδείχθηκε ανωτέρω, η ένδικη στοά έχει υλοποιηθεί, ανεξάρτητα από την υλοποίηση των στοών των όμορων πολυκατοικιών και 2) ότι η ένδικη στοά δεν έχει υλοποιηθεί επειδή «εν τοις πράγμασι» δεν χρησιμοποιείται από το κοινό, διότι ο νόμος (βλ. π.π. μείζονα σκέψη υπό στοιχείο Α) δεν θέτει τέτοια προϋπόθεση για την υλοποίηση της παρόδιας στοάς, η δε απόφαση του ΣτΕ 4417/1998, που επικαλείται η εναγομένη, συνδέει την είσπραξη τέλους υπέρ του Δήμου και σε βάρος των χρησιμοποιούντων διαρκώς ή πρόσκαιρα κοινόχρηστους χώρους με την «εν τοις πράγμασι» θέση σε κοινή χρήση των χώρων αυτών και όχι το χαρακτηρισμό ενός πράγματος ως κοινόχρηστου (βλ. ΣτΕ 4417/1998: «το ανωτέρω τέλος (ενν. υπέρ του Δήμου και σε βάρος των χρησιμοποιούντων διαρκώς ή πρόσκαιρα κοινόχρηστους χώρους) επιβάλλεται σε περίπτωση χρησιμοποιήσεως χώρων, οι οποίοι έχουν καθορισθή ως κοινόχρηστοι και έχουν πράγματι τεθεί σε κοινή χρήση»). Σημειωτέον ότι το υπ’ αριθμ. ./13-5-2015 έγγραφο της Διεύθυνσης Σχεδίου Πόλεως και Δόμησης του Δ. Αθηναίων, που επικαλείται και προσκομίζει η εναγομένη, στο οποίο αναφέρεται ότι «Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας προσκομίστηκαν προκύπτει ότι η πρώτη άδεια του κτιρίου είναι η ./11-11-1936 και άρα δεν έχουν υλοποιηθεί οι παρόδιες στοές γιατί το κτίριο είναι κτισμένο πριν την επιβολή των στοών», εκδόθηκε σύμφωνα με ελλειπή στοιχεία που προσκόμισε η εναγομένη, που ήταν (όπως ομολογεί η εναγομένη στις προτάσεις της) οι υπ’ αρ. ./1962, ./80 και ./89 οικοδομικές άδειες και όχι η υπ’ αριθμ. ./1981 αναθεώρηση της οικοδομικής άδειας, η οποία προέβλεπε «νέα σχέδια τομής και κατόψεων ισογείου για τη διάνοιξη της στοάς στην πλατεία .». Στις αρχές Απριλίου 2015 η εναγομένη παράνομα κατέλαβε και απέκλεισε από την κοινή χρήση την ένδικη κοινόχρηστη παρόδια στοά. Ειδικότερα, όπως βεβαιώνεται στην υπ’ αριθμ. ./28-4-2015 έκθεση αυτοψίας της Διεύθυνσης Σχεδίου Πόλεως & Δόμησης του Δήμου Αθηναίων, η εναγομένη προέβη στις εξής αυθαίρετες εργασίες: α) τοποθέτηση γυάλινης πόρτας στην πίσω όψη, διαστάσεων 3,50 χ 3,00 τ.μ., β) κατασκευή ξύλινων πάγκων διαστάσεων (3,80 χ 0,50) τ.μ., (1,40 χ 1,40) τ.μ. και ύψους 1,07 μ., καλυμμένου περιμετρικά με γυψοσανίδα και (5,00 χ 0,40) τ.μ. και γ) μεταλλική ράμπα διαστάσεων (2,60 χ 1,10) τ.μ. Η ως άνω γυάλινη πόρτα αφαιρέθηκε πρόσφατα από την εναγομένη, όπως συνομολογεί ο παρεμβαίνων Δήμος Αθηναίων και προκύπτει από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, πλην, όμως, μόνη η αφαίρεση αυτή δεν αναιρεί την παρεμπόδιση της ελεύθερης χρήσης της στοάς από το κοινό, αφού οι υπόλοιπες κατασκευές παραμένουν. Η ανωτέρω συμπεριφορά της εναγομένης παρεμποδίζει την κοινή χρήση της κοινόχρηστης παρόδιας στοάς, προσβάλλοντας την προσωπικότητα του ενάγοντος, διότι με την καθιέρωση της στοάς ως κοινόχρηστης, ο ενάγων απέκτησε εξουσία χρήσεως αυτής, ως απόρροια του επί της ιδίας προσωπικότητας ιδιωτικού δικαιώματος, η οποία (εξουσία χρήσεως) προσβάλλεται εξωτερικώς σε περίπτωση παρακωλύσεως της κοινής χρήσεως (βλ. π.π. μείζονα σκέψη υπό στοιχείο Β). Η δε προσβολή του δικαιώματος της προσωπικότητας του ενάγοντος είναι παράνομη, διότι έγινε χωρίς δικαίωμα, αφού η εναγομένη πραγματοποίησε τις ανωτέρω αυθαίρετες εργασίες, τοποθετώντας ξύλινο πάγκο και μεταλλική ράμπα, στην κοινόχρηστη παρόδια στοά χωρίς δικαίωμα. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η ένδικη αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και να αναγνωριστεί ότι η ένδικη παρόδια στοά επί της πλατείας , που βρίσκεται στο πίσω μέρος της πολυκατοικίας επί της οδού στην Αθήνα, είναι κοινόχρηστη και δικαιούται ο ενάγων να την χρησιμοποιεί απρόσκοπτα, να υποχρεωθεί η εναγομένη, και κάθε τρίτος που έλκει από αυτήν δικαίωμα, να παύσει την παράνομη κατάληψη της παρόδιας στοάς και να αποδώσει ελεύθερο στην κοινή χρήση το χώρο της στοάς αφαιρώντας τις παράνομες κατασκευές, ήτοι τη σιδερένια ράμπα και τον ξύλινο πάγκο και να υποχρεωθεί η εναγομένη να προκαταβάλει στον ενάγοντα το ποσό της δαπάνης για να επιχειρηθεί η ανωτέρω αφαίρεση από τον ενάγοντα, ήτοι το ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) , υπό τον όρο ότι η εναγομένη δεν θα εκπληρώσει την υποχρέωση της να αφαιρέσει τις εν λόγω παράνομες κατασκευές. Τέλος, μέρος των εξόδων του ενάγοντος και του προσθέτως παρεμβαίνοντος πρέπει να επιβληθεί σε βάρος της εναγομένης λόγω της μερικής νίκης και μερικής ήττας κάθε διαδίκου και ανάλογα με την έκταση της νίκης ή της ήττας του καθενός (ά. 178§1, 190 και 191 ΚΠολΔ), σύμφωνα με τα προβλεπόμενα πιο συγκεκριμένα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 15/9/2015 (με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ./2015) αγωγή και την από 26/2/2019 (με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ./2019) πρόσθετη παρέμβαση. Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Αναγνωρίζει ότι η ένδικη παρόδια στοά επί της πλατείας , που βρίσκεται στο πίσω μέρος της πολυκατοικίας επί της οδού .. στην Αθήνα, είναι κοινόχρηστη και δικαιούται ο ενάγων να την χρησιμοποιεί απρόσκοπτα.
Υποχρεώνει την εναγομένη, και κάθε τρίτο που έλκει από αυτήν δικαίωμα, να παύσει την παράνομη κατάληψη της ένδικης κοινόχρηστης παρόδιας στοάς και να αποδώσει ελεύθερο στην κοινή χρήση το χώρο της στοάς αφαιρώντας τις παράνομες κατασκευές, ήτοι τη σιδερένια ράμπα και τον ξύλινο πάγκο.
Υποχρεώνει την εναγομένη να προκαταβάλει στον ενάγοντα το ποσό της δαπάνης για να επιχειρηθεί η ανωτέρω αφαίρεση από τον ενάγοντα, ήτοι το ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) , υπό τον όρο ότι η εναγομένη δεν θα εκπληρώσει την υποχρέωση της να αφαιρέσει τις ανωτέρω παράνομες κατασκευές.
Καταδικάζει την εναγομένη σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και του προσθέτως παρεμβαίνοντος, τα οποία ορίζει στο ποσό των οκτακοσίων (800) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 27/8/2019.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στην Αθήνα, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 31/1/2020, με την παρουσία της Γραμματέως της έδρας, από άλλη σύνθεση, αποτελούμενη από τους Δικαστές Ελένη Κηπουρού, Πρόεδρο Πρωτοδικών, λόγω κωλύματος του άρθρου 306 ΚΠολΔ της Προέδρου Χαρίκλειας Ζώη και τα μέλη, κατά σειρά αρχαιότητας, Ειρήνη Φραγκιαδάκη, Πρωτοδίκη, λόγω αδείας της Μαρίας Σοφού και Γαρυφαλλιά Τσιλούνη, Πρωτοδίκη – Εισηγήτρια.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
