ΑΠΟΦΑΣΗ
Moraru κατά Ρουμανίας της 08.11.2022 (αρ. προσφ. 64480/19)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Κριτήρια επιλογής σε στρατιωτικές σχολές. Απαραίτητη η αιτιολόγηση των περιορισμών.
Η προσφεύγουσα αποκλείστηκε από την εισαγωγή της στην στρατιωτική σχολή γιατί ζύγιζε 44 κιλά και είχε ύψος 1,50 μέτρα. Το κριτήριο επιλογής σε στρατιωτικές σχολές ήταν η δυνατότητα κάθε υποψηφίου να μπορεί να μεταφέρει βάρος 57 κιλών. Οι προσφυγές της ενώπιον των εγχώριων δικαστηρίων για απαγορευμένη διάκριση, απορρίφθηκαν.
Το Στρασβούργο αποσαφήνισε ότι η εν λόγω διάκριση δεν είχε να κάνει με το φύλο αλλά με το σωματικό μέγεθος. Η προσφεύγουσα είχε υποστεί διάκριση σε σχέση με άλλες γυναίκες λόγω αυτού.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι τα εγχώρια δικαστήρια δεν είχαν παράσχει καμία αιτιολόγηση σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ του σωματότυπου της υποψηφίας και της δύναμής της, ούτε είχαν στηρίξει τις αποφάσεις τους με μελέτες, έρευνες ή στατιστικά δεδομένα, ή κάθε είδους εμπειρική απόδειξη. Έκρινε ότι ο αποκλεισμός της προσφεύγουσας από την στρατιωτική ιατρική δεν είχε επαρκή αιτιολόγηση, ως εκ τούτου συνιστούσε απαγορευμένη διάκριση σε συνδυασμό με παραβίαση του δικαιώματος της στην εκπαίδευση.
Το Δικαστήριο επιδίκασε ποσό 7.500 ευρώ για ηθική βλάβη.
ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 14,
Άρθρο 2 Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η προσφεύγουσα, Elena Moraru, είναι υπήκοος Ρουμανίας, η οποία γεννήθηκε το 1999 και ζει στην Geamăna (Ρουμανία).
Το 2018 η προσφεύγουσα υπέβαλε αίτηση για να συμμετάσχει στις εισαγωγικές εξετάσεις για να σπουδάσει στρατιωτικός γιατρός σε ένα από τα δύο κρατικά πανεπιστήμια. Ωστόσο, η αίτησή της απορρίφθηκε λόγω του βάρους και του ύψους της (είχε ύψος 150 εκατοστά και ζύγιζε 44 κιλά) το οποίο ήταν κάτω από τις προδιαγραφές που όρισε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας («το MND»).
Προσέφυγε στα δικαστήρια χωρίς αποτέλεσμα το 2019. Ουσιαστικά τα δικαστήρια αποδέχθηκαν την αιτιολόγηση του MND για την εν λόγω άρνηση, δηλαδή ότι η σχετική εθνική νομοθεσία απαιτούσε από όλο το στρατιωτικό προσωπικό, συμπεριλαμβανομένων των γιατρών, να είναι σε θέση να μεταφέρουν στρατιωτικό εξοπλισμό βάρους περίπου 57 κιλών. Ως εκ τούτου, ο επίμαχος περιορισμός αποσκοπούσε στη δημιουργία στρατιωτικής δύναμης ικανής να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε αποστολή. Τα δικαστήρια διαπίστωσαν επίσης ότι η υπόθεση δεν εγείρει καμία διάκριση με βάση το φύλο επειδή οι απαιτήσεις ύψους και βάρους ήταν διαφορετικές για τις γυναίκες και άνδρες υποψηφίους.
Επικαλούμενη το άρθρο 14 (απαγόρευση των διακρίσεων) που ελήφθη μαζί με το άρθρο 2 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου (δικαίωμα στην εκπαίδευση), η προσφεύγουσα παραπονέθηκε ότι είχε υποστεί διακρίσεις για λόγους σωματοδομής και βάρους, υποστηρίζοντας ότι λόγω των περιορισμών δεν είχε καταφέρει να αποδείξει τη σωματική της δύναμη και την καταλληλότητά της να γίνει στρατιωτικός γιατρός.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Το Δικαστήριο καταρχήν επισήμανε ότι η προσφεύγουσα δεν είχε υποστηρίξει ότι οι περιορισμοί ύψους και βάρους επέφεραν διακρίσεις με βάση το φύλο, αλλά με βάση το σωματικό μέγεθος, τα δικαστήρια δε είχαν επίσης κατηγορηματικά επιβεβαιώσει το παραπάνω.
Με το σκεπτικό αυτό η προσφεύγουσα είχε υποστεί διαφορετική μεταχείριση από άλλες γυναίκες των οποίων το ύψος και το βάρος ανταποκρίνονταν στις σχετικές προδιαγραφές που όριζε ο νόμος.
Επομένως, το Δικαστήριο έπρεπε να αποφασίσει εάν οι λόγοι των αρχών για μια τέτοια διαφορά στην μεταχείριση ήταν «σχετικοί και επαρκείς». Συνολικά, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι τα εθνικά δικαστήρια, βασιζόμενα αποκλειστικά στα επιχειρήματα του MND, δεν είχαν παράσχει καμία αιτιολογία σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ του μεγέθους του υποψηφία; και της δύναμής της. Συγκεκριμένα, δεν είχαν κάνει καμία αξιολόγηση της νομικής βάσης για τους ισχυρισμούς του MND σχετικά με τα καθήκοντα του στρατιωτικού γιατρού, και ποια συγκεκριμένα θα απαιτούσαν σωματική δύναμη.
Ούτε είχαν προφανώς υποστηρίξει τις αποφάσεις τους με μελέτες, έρευνες ή στατιστικά δεδομένα, ή κάθε είδους εμπειρική απόδειξη.
Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο έκρινε ότι οι εγχώριες αρχές απέτυχαν αντικειμενικά και εύλογα να δικαιολογήσουν το μειονέκτημα που αντιμετώπιζε η προσφεύγουσα στη διαδικασία εισαγωγής για σπουδές στρατιωτικού ιατρού, κατά παράβαση του άρθρου 14 που λαμβάνεται μαζί με το άρθρο 2 του Πρώτου Πρωτοκόλλου.
Δίκαιη ικανοποίηση (άρθρο 41)
Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Ρουμανία έπρεπε να καταβάλει στην προσφεύγουσα 7.500 ευρώ για ηθική βλάβη (επιμέλεια echrcaselaw.com).
