ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(ΤΜΗΜΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ)
Περίληψη
Τροχαίο ατύχημα-ερημοδικία ενός διαδίκου στον πρώτο βαθμό-συνυπαιτιότητα στην πρόκληση του ατυχήματος και στην έκταση της ζημίας-κονδύλια για την βοήθεια τρίτου προσώπου, βελτιωμένη διατροφή, χρήση ταξί-απώλεια εισοδήματος-ειδική χρηματική παροχή κατ’άρθρο 931 του ΑΚ-ηθική βλάβη-υποκατάσταση ΙΚΑ αναφορικά με τη δαπάνη υποβολής σε μελλοντικές επεμβάσεις-αίτημα ιατρικής πραγματογνωμοσύνης
Αριθμός απόφασης 45/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε η Διευθύνουσα το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα, K.Σ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις ……….., για να δικάσει τις υποθέσεις μεταξύ:
Α. Της εκκαλούσας (εναγομένης), ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας ……….. η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της, Μαρίας Λαγού.
Των εφεσίβλητων (εναγόντων) : 1) ……….., 2) …………., οι οποίοι παραστάθηκαν δια της πληρεξουσίας δικηγόρου τους, Θεοδώρας Κοντοζήση.
Β. Των εκκαλούντων : 1) …………, 2) ………., οι οποίοι παραστάθηκαν δια της πληρεξουσίας δικηγόρου τους, Θεοδώρας Κοντοζήση.
Των εφεσιβλήτων (εναγομένων) : 1) …………. 2) ανώνυμης εταιρείας ………, οι οποίοι παραστάθηκαν δια της πληρεξουσίας δικηγόρου τους, Αικατερίνη Λιαράκου, 3) ανώνυμης εταιρείας ………, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της, Μαρίας Λαγού.
Γ. Των εκκαλούντων : 1) ……., 2) Της ανώνυμης εταιρείας ………… οι οποίοι παραστάθηκαν ως ανωτέρω.
Των εφεσιβλήτων : 1) ………, 2) …….., οι οποίοι παραστάθηκαν ως ανωτέρω.
Οι ενάγοντες …… άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 3-8-2017 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………/2017) αγωγή τους και ζήτησαν να γίνει αυτή δεκτή.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 2087/2019 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτή αυτή ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου : (α) η τρίτη εναγομένη, με την από 2-4-2021 (αριθ. εκθ. καταθ. ……./2-4-2021) υπό στοιχ. Α΄έφεσή της, (β) οι ενάγοντες με την από 23-10-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. ……./23-10-2020) υπό στοιχ. Β έφεσή τους, (γ) ο πρώτος και η δεύτερη εναγομένη με την από 29-11-2019 (αριθ. εκθ. καταθ. ……../2-12-2019) υπό στοιχ. Γ΄ έφεσή τους. Δικάσιμος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης ορίστηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε αυτή στο πινάκιο. Η υπό στοιχ. Β΄ και η υπό στοιχ. Γ΄έφεση προσδιορίστηκαν για να συζητηθούν-η δεύτερη κατόπιν αναβολής από τη δικάσιμο της 5-11-2020- κατά τη δικάσιμο της 22-4-2021, οπότε η συζήτησή τους ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας κορωναϊού Covid-19 (από 10-4-2021 έως 26-4-2021). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 του ν. 4786/2021 (ΦΕΚ Α 43/23-3-2021) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς και την υπ΄αριθμ. 128/2021 Πράξη της ορισθείσας από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς Δικαστή, Ζωής Καραχάλιου, Εφέτη, οι παραπάνω υποθέσεις επανεισήχθησαν προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης, και γράφτηκαν στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο αυτή οι υποθέσεις εκφωνήθηκαν με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκαν. Κατά τη συζήτησή τους στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, οι πληρεξουσίες δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τη διάταξη του άρθρου 528 του ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 44 § 2 του ν. 3994/2011, προκύπτει ότι, αν ασκηθεί έφεση κατ’ ερήμην αποφάσεως, η οποία λειτουργεί ως υποκατάστατο της αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας, εξαφανίζεται η εκκαλούμενη απόφαση μέσα στα όρια του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της εφέσεως, χωρίς έρευνα των λόγων αυτής (εφέσεως) (ΑΠ 2150/2014, ΕφΠειρ 332/2015, ΕφΠειρ 33/2015, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») και ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προβάλει και πρωτοδίκως (ΑΠ 985/2015, ΑΠ 1075/2013, ΕφΠειρ 46/2015 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Επομένως, για την εξαφάνιση της πρωτόδικης αποφάσεως, δεν απαιτείται να ευδοκιμήσει προηγουμένως κάποιος λόγος εφέσεως, αλλά αρκεί η τυπική παραδοχή της, καθόσον έχει τα αποτελέσματα της καταργηθείσης ανακοπής ερημοδικίας (ΑΠ 579/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 2150/2014, ό.π, ΕφΠατρ 127/2017 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Όμως, η εξαφάνιση της απόφασης οριοθετείται από το μεταβιβαστικό αποτέλεσμα της έφεσης, όπως αυτό προσδιορίζεται από τα παράπονα που διατυπώνονται με την έφεση ή τους πρόσθετους λόγους έφεσης του εκκαλούντος, ή την αυτοτελή έφεση ή αντέφεση του εφεσίβλητου και των ισχυρισμών που ο τελευταίος προβάλλει, ως υπεράσπιση, κατά των λόγων της έφεσης, σύμφωνα με το άρθρο 527 αρ. 1 του ΚΠολΔ, καθώς και εκείνων των ζητημάτων, η έρευνα των οποίων προηγείται, ως αναγκαίο προαπαιτούμενο για να ληφθεί απόφαση σχετικά με τα παράπονα της έφεσης και τα οποία κατά νόμο εξετάζει αυτεπαγγέλτως το δικαστήριο, όπως είναι το ορισμένο ή η νομική της βασιμότητα (ΑΠ 579/2018 ό.π). Έτσι, αν ο εκκαλών αρνηθεί τους αγωγικούς ισχυρισμούς ή προβάλλει εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ως προς τη βάση της αγωγής, η απόφαση πλήττεται στο σύνολό της και πρέπει να εξαφανισθεί ως προς όλες τις διατάξεις της (ΑΠ 985/2015, ό.π, ΕφΠειρ 414/2015, ΕφΛαρ 43/2013 αδημ ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Αντιθέτως, αν με το εφετήριο ο εκκαλών, ως εναγόμενος προβάλλει μόνον ενστάσεις καταλυτικές της αγωγής, όπως εξοφλήσεως, παραγραφής ή εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ως προς την απόρριψη των ενστάσεων αυτών, η απόφαση δεν εξαφανίζεται κατά το μέρος που κρίθηκε βάσιμη η απαίτηση, αλλά μόνον κατά το διατακτικό της (ΕφΠειρ 489/2016 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΛαρ 232/2015 ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ 2016.45). Για να επέλθει, όμως, το αποτέλεσμα της εξαφανίσεως της αποφάσεως, το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δεν ερευνά αν ο λόγος αυτός είναι βάσιμος, αλλά μόνον αν είναι νόμιμος, έτσι ώστε, στην αντίθετη περίπτωση, να απορρίπτεται η έφεση και να μην εξαφανίζεται η απόφαση (ΕφΠειρ 489/2016, ΕφΠειρ 414/2015, ό.π).
Στην προκειμένη περίπτωση αρμόδια φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011 – Φ Ε.Κ. Α` 165/25.07.2011, σε συνδυασμό με το άρθρο 72 § 13 του ίδιου νόμου), οι : Α) υπό στοιχ. Α΄ από 2-4-2021 (αριθ. εκθ. καταθ. ……../2-4-2021) έφεση της τρίτης εναγομένης, Β) Η υπό στοιχ. Β΄από 23-10-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. ……../23-10-2020) έφεση των εναγόντων και Γ) Η υπό στοιχ. Γ΄ από 29-11-2019 (αριθ. εκθ. καταθ. ………/2-12-2019) έφεση του πρώτου και της δεύτερης εναγομένης, κατά της υπ’αριθμ. 2087/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών (για ζημίες από αυτοκίνητα) διαφορών, ερήμην του πρώτου και της δεύτερης εναγομένης και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, και με αυτήν έγινε εν μέρει δεκτή η από 3-8-2017 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………./2017) αγωγή των εναγόντων, περί αποζημιώσεως, ειδικής κατ’άρθρο 931 του ΑΚ χρηματικής παροχής και χρηματικής ικανοποίησης συνεπεία αδικοπραξίας, οι οποίες πρέπει να συνεκδικαστούν, λόγω της μεταξύ τους συνάφειας, αφού στρέφονται κατά της ίδιας απόφασης και αναφέρονται στο ίδιο βιοτικό συμβάν, και, επιπρόσθετα, διότι με αυτόν τον τρόπο διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρα 246, 591 § 1, 681 Α΄του ΚΠολΔ). Έχουν δε ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα [άρθρα 495 § 4, 499, 500, 511, 513 παρ. 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517, 518 § 2, όπως η τελευταία αυτή διάταξη αντικαταστάθηκε από το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015 (ΦΕΚ Α.87/23-7-2015) και 520 § 1 του ΚΠολΔ], δηλαδή πριν την παρέλευση διετίας από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης (18-6-2019), δεδομένου ότι ουδείς εκ των διαδίκων επικαλείται ότι έχει λάβει χώρα επίδοσή της, ούτε από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει το αντίθετο, ούτε άλλος λόγος απαραδέκτου, ενώ για το παραδεκτό τους έχει κατατεθεί το νόμιμο παράβολο κατά την άσκησή τους (υπ’αριθμ. ………, ……… και …….. e-παράβολα και από 18-3-2021, από 23-10-2020 αποδεικτικά πληρωμής της Τράπεζας Πειραιώς και από 30-11-2019 απόδειξη συναλλαγής της Eurobank, αντίστοιχα). Επομένως, πρέπει όλες οι εφέσεις να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 § 1 του ΚΠολΔ), ειδικώς δε όσον αφορά την υπό στοιχ. Γ΄έφεση, εφόσον ασκήθηκε από διαδίκους, που δικάστηκαν ερήμην, και με αυτήν αρνούνται τη βασιμότητα των αγωγικών ισχυρισμών και ζητούν την ανατροπή του υπάρχοντος σε βάρος τους τεκμηρίου ομολογίας, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη ως προς αυτούς, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 1404/2014, Αρμ 2015.208), εντός των ορίων του μεταβιβαστικού αποτελέσματος, όπως αυτό προσδιορίζεται από τους λόγους εφέσεώς τους, να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και να ερευνηθεί η αγωγή, ως προς τη νομική και ουσιαστική της βασιμότητα.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 931 του ΑΚ «η αναπηρία ή η παραμόρφωση που προξενήθηκε στον παθόντα λαμβάνεται υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης αν επιδρά στο μέλλον του». Ως «αναπηρία» θεωρείται κάποια έλλειψη της σωματικής, νοητικής ή ψυχικής ακεραιότητας του προσώπου, ενώ ως «παραμόρφωση» νοείται κάθε ουσιώδης αλλοίωση της εξωτερικής εμφάνισης του προσώπου, η οποία καθορίζεται όχι αναγκαίως κατά τις απόψεις της ιατρικής, αλλά κατά τις αντιλήψεις της ζωής. Περαιτέρω, ως «μέλλον» νοείται η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου. Δεν απαιτείται βεβαιότητα δυσμενούς επιρροής της αναπηρίας ή παραμόρφωσης στο μέλλον του προσώπου. Αρκεί και απλή δυνατότητα κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων (ΑΠ 187/2021, ΑΠ 466/2020, ΑΠ 677/2019, ΑΠ 599/2018 αδημ ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Στον επαγγελματικό – οικονομικό τομέα η αναπηρία ή η παραμόρφωση του ανθρώπου, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποτελεί αρνητικό στοιχείο στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της οικονομικής εξέλιξης και προαγωγής του. Οι δυσμενείς συνέπειες είναι περισσότερο έντονες σε περιόδους οικονομικών δυσχερειών και στενότητας στην αγορά εργασίας. Οι βαρυνόμενοι με αναπηρία ή παραμόρφωση μειονεκτούν και κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός εργασίας έναντι των υγιών συναδέλφων τους (ΑΠ 466/2020, ΑΠ 677/2019, ΑΠ 599/2018 ό.π). Η διάταξη του άρθρου 931 του ΑΚ προβλέπει επιδίκαση από το δικαστήριο χρηματικής παροχής στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση [εφόσον βεβαίως αυτές είναι μόνιμες και διαρκείς (ΑΠ 929/2020, ΑΠ 840/2020 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»)], εάν, συνεπεία αυτών, επηρεάζεται το μέλλον του. Η χρηματική αυτή παροχή δεν αποτελεί αποζημίωση, εφόσον η τελευταία εννοιολογικά συνδέεται με την επίκληση και απόδειξη ζημίας περιουσιακής, δηλαδή διαφοράς μεταξύ της περιουσιακής κατάστασης μετά το ζημιογόνο γεγονός και εκείνης που θα υπήρχε χωρίς αυτό. Εξάλλου, η ένεκα της αναπηρίας ή παραμόρφωσης ανικανότητα προς εργασία, εφόσον προκαλεί στον παθόντα περιουσιακή ζημία, αποτελεί βάση αξίωσης προς αποζημίωση που στηρίζεται στη διάταξη του άρθρου 929 του ΑΚ (αξίωση διαφυγόντων εισοδημάτων). Όμως, η αναπηρία ή η παραμόρφωση ως τοιαύτη δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη πρόκληση στον παθόντα περιουσιακής ζημίας (ΑΠ 187/2021, ΑΠ 466/2020, ΑΠ 677/2019, ΑΠ 599/2018 ό.π). Δεν μπορεί να γίνει πρόβλεψη ότι η αναπηρία ή η παραμόρφωση θα προκαλέσει στον παθόντα συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία. Είναι όμως βέβαιο ότι η αναπηρία ή η παραμόρφωση, ανάλογα με το βαθμό της και τις λοιπές συντρέχουσες περιστάσεις (ηλικία, φύλο, κλίσεις και επιθυμίες του παθόντος), οπωσδήποτε θα έχει δυσμενή επίδραση στην κοινωνική – οικονομική εξέλιξη τούτου, κατά τρόπο όμως που δεν δύναται επακριβώς να προσδιορισθεί. Η δυσμενής αυτή επίδραση είναι δεδομένη και επομένως δεν δικαιολογείται εμμονή στην ανάγκη προσδιορισμού του ειδικού τρόπου της επίδρασης αυτής και των συνεπειών της στο κοινωνικό – οικονομικό μέλλον του παθόντος (ΑΠ 466/2020, ΑΠ 677/2019, ΑΠ 599/2018 ό.π). Προέχον και κρίσιμο είναι το γεγονός της αναπηρίας ή της παραμόρφωσης ως βλάβης του σώματος ή της υγείας του προσώπου, δηλαδή ως ενός αυτοτελούς έννομου αγαθού, που απολαύει και συνταγματικής προστασίας, σύμφωνα με τις παραγράφους 3 και 6 του άρθρου 21 του Συντάγματος, όχι μόνο στις σχέσεις των πολιτών προς το Κράτος, αλλά και στις μεταξύ των πολιτών σχέσεις, χωρίς αναγκαία η προστασία αυτή να συνδέεται με αδυναμία πορισμού οικονομικών ωφελημάτων ή πλεονεκτημάτων. Έτσι, ορθότερη κρίνεται η ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 931 του ΑΚ, που την καθιστά εφαρμόσιμη, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται από τη διάταξη αυτή η επιδίκαση στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση ενός εύλογου χρηματικού ποσού ακριβώς λόγω της αναπηρίας ή της παραμόρφωσης, χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία, η οποία άλλωστε και δεν δύναται να προσδιορισθεί (ΑΠ 187/2021, ΑΠ 466/2020, ΑΠ 677/2019, ΑΠ 599/2018 ό.π). Επομένως, το ποσό που δικαιούται ο παθών κατά το άρθρο 931 του ΑΚ, δεν υπολογίζεται με τα μέτρα της αποζημίωσης, αλλά εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστή να το καθορίσει κατά δίκαιη κρίση σε εύλογο χρηματικό ποσό, με βάση αφενός το είδος, την έκταση και τις συνέπειες της αναπηρίας ή παραμόρφωσης του παθόντος και αφετέρου την ηλικία, το φύλο, τις κλίσεις του παθόντος και τον βαθμό συνυπαιτιότητάς του (ΑΠ 187/2021, ΑΠ 929/2020, ό.π, ΑΠ 840/2020 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Επιβάλλεται, όμως, να τηρείται, κατά τον καθορισμό του ποσού που επιδικάζεται, η αρχή της αναλογικότητας, ως γενική νομική αρχή και μάλιστα αυξημένης τυπικής ισχύος, υπό την έννοια ότι η σχετική κρίση του δικαστηρίου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας, πράγμα που αν συμβαίνει, ελέγχεται ως παραβίαση της πιο πάνω γενικής νομικής αρχής, ήτοι ως πλημμέλεια του άρθρου 559 αριθμ. 1 και 19 του ΚΠολΔ (ΑΠ 187/2021, ό.π 684/2020 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Είναι δε πρόδηλο, ότι η, κατά τη διάταξη του άρθρου 931 του ΑΚ αξίωση για αποζημίωση λόγω αναπηρίας ή παραμόρφωσης, είναι διαφορετική από την κατά τη διάταξη του άρθρου 929 του Α.Κ. αξίωση αποζημίωσης για διαφυγόντα εισοδήματα του παθόντος (ΑΠ 929/2020 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), που κατ’ ανάγκη συνδέεται με επίκληση και απόδειξη συγκεκριμένης περιουσιακής ζημίας, λόγω της ανικανότητας του παθόντος προς εργασία και από την κατά τη διάταξη του άρθρου 932 του ΑΚ αξίωση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και είναι αυτονόητο ότι όλες οι παραπάνω αξιώσεις δύνανται να ασκηθούν, είτε σωρευτικά, είτε μεμονωμένα, αφού πρόκειται για αυτοτελείς αξιώσεις και η θεμελίωση κάθε μιας από αυτές δεν προϋποθέτει αναγκαία την ύπαρξη και των λοιπών (ΑΠ 466/2020, ΑΠ 677/2019, ΑΠ 599/2018 ό.π). Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 298 και 929 προκύπτει ότι αυτός που έπαθε βλάβη της υγείας του μπορεί να ζητήσει και τη μελλοντική, όχι μόνον αποθετική αλλά και θετική ζημία του. Αυτό εμφανίζεται στις διάφορες εγχειρήσεις, στις οποίες ο παθών πρέπει να υποβάλλεται διαδοχικά μέχρις ότου ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία της αποθεραπείας του, ιδιαίτερα τις πλαστικές εγχειρήσεις επί καταγμάτων (ΑΠ 1751/2017 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Η μελλοντική ζημία αποκαθίσταται, εφόσον η επέλευσή της είναι βέβαιη και η έκτασή της μπορεί από τώρα να προσδιορισθεί, όχι όμως όταν είναι ενδεχόμενη και υποθετική. Την επιδίκαση της σχετικής δαπάνης ο παθών μπορεί να ζητήσει και πριν από την πραγματοποίησή της, ήδη αμέσως μετά την προσβολή του σώματος ή της υγείας του και επιδικάζεται εντόκως από την επίδοση της αγωγής [ΕφΠειρ 246/2020, ΕφΑθ (Μον) 361/2019 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Αρκεί πιθανότητα, κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, πράγμα που πρέπει να προκύπτει από τις ιδιαίτερες περιστάσεις, ιδίως δε από τα μέτρα που λήφθηκαν προς τούτο (ΑΠ 1751/2017 ό.π). Αν αντίθετα η πραγματοποίησή της στο μέλλον εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, που, κατά την άσκηση ή έστω μέχρι τη συζήτησή της, είναι άγνωστοι και αστάθμητοι, από πιθανότητες, οι οποίες είναι ενδεχόμενο να επέλθουν ή όχι στο μέλλον και των οποίων η πραγματοποίηση στο μέλλον είναι αδύνατο, κατά τους κανόνες της κοινής πείρας και λογικής, να προβλεφθεί με ασφάλεια κατά το χρόνο που αυτή συζητείται, τότε η αιτιώδης διαδρομή μεταξύ πράξεως και ζημίας διασπάται, καθώς οι παράγοντες αυτοί καθιστούν τη ζημία άδηλη και υποθετική και προσδίδουν σ` αυτήν χαρακτήρα απλής ελπίδας ή προσδοκίας και όχι κεκτημένου δικαιώματος, που μπορεί να επιδιωχθεί με αγωγή. Έτσι, δεν μπορεί να απαιτηθεί αποζημίωση από τώρα ως πρόωρη, διότι η σχετική αξίωση, δεν έχει πλήρως γεννηθεί και διαμορφωθεί και δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί το πραγματικό της αγωγής, αναβαλλόμενου του καθορισμού της αποζημιώσεως και της καταδίκης των εναγομένων σε μεταγενέστερο χρόνο [ΕφΠειρ (Μον) 354/2021 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Έτσι, προκειμένης αξίωσης εκείνου, που έπαθε βλάβη στο σώμα ή την υγεία του για τη μελλοντική αποθετική ζημία (διαφυγόν κέρδος) κατά τα άρθρα 929 και 298 του ΑΚ-αλλά λόγω της ταυτότητας του νομικού λόγου και για τη μελλοντική θετική ζημία του- ο ζημιωθείς πρέπει να εκθέσει στην αγωγή του συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, τα οποία πιθανολογούν τη μελλοντική ζημία του και θα καταστήσουν δυνατή στον δικαστή της ουσίας την εκτίμηση της πιθανότητας επέλευσής της. Εφόσον αυτό συμβαίνει, τότε η αγωγή είναι ορισμένη και νόμιμη. Αν όμως από την έκθεση των περιστατικών η μελλοντική ζημία παρίσταται ως ενδεχόμενη απλά, τότε η αγωγή δεν είναι νόμιμη και δεν θεμελιώνει αξίωση αποζημίωσης. Είναι διαφορετικό το ζήτημα, ότι στην αγωγή η ζημία του ενάγοντος εμφανίζεται ως πιθανή κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, όμως από τις αποδείξεις προκύπτει ότι αυτή είναι απλά ενδεχόμενη. Στην τελευταία αυτή περίπτωση η αγωγή είναι απορριπτέα ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη (ΑΠ 1751/2017 ό.π)
Στην κρινόμενη υπόθεση, οι ενάγοντες ισχυρίστηκαν με την αγωγή τους, ότι ο πρώτος εναγόμενος, οδηγώντας το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……. Δ.Χ φορτηγό αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας, κατοχής και εκμεταλλεύσεως της δεύτερης εναγομένης, που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην τρίτη εναγομένη, προκάλεσε από υπαιτιότητά του (αμέλεια) αυτοκινητικό ατύχημα, στον τόπο, κατά τον χρόνο και με τις ειδικότερα εκτιθέμενες συνθήκες, με αποτέλεσμα την ολική καταστροφή της υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……… δίκυκλης μοτοσικλέτας, ιδιοκτησίας του δευτέρου από αυτούς, τον σοβαρό τραυματισμό του πρώτου, που την οδηγούσε, και τον θανάσιμο τραυματισμό του συνεπιβάτη του, ……….. Ακολούθως, κατόπιν τροπής του αιτήματός της εξ ολοκλήρου σε αναγνωριστικό, ζητούσαν να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον στον δεύτερο από αυτούς, το ποσό των 2.150 ευρώ και στον πρώτο, το ποσό των 54.496,32 ευρώ, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστησαν, συνεπεία του ατυχήματος, και επιπλέον, στον τελευταίο, το ποσό των 1.000 ευρώ μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα μετά τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου 2017-2018 και για τα δώδεκα επόμενα έτη, καταβλητέο στο τέλος κάθε μήνα, αρχής γενομένης από την 1-9-2018 και προσαυξανόμενο σε ποσοστό 10% κατ’έτος, το ποσό των 90.000 ευρώ, ως ειδική κατ’άρθρο 931 του ΑΚ χρηματική παροχή, λόγω της μερικής αναπηρίας και της παραμόρφωσής του και της επίδρασής τους στο μέλλον του, καθώς και το ποσό των 3.000 ευρώ στον δεύτερο και των 90.040 ευρώ στον πρώτο, και λόγω της γενόμενης εκ μέρους του επιφύλαξης των 90.000 ευρώ, προκειμένου να παρασταθεί ως πολιτικώς ενάγων ενώπιον του αρμοδίου ποινικού δικαστηρίου, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική τους βλάβη, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας, για όλα τα παραπάνω κονδύλια, από την επίδοση της από 20-4-2017 (υπ’αριθμ. εκθ. καταθ. ……../2-5-2017) προγενέστερης όμοιας αγωγής τους και επικουρικά της υπό κρίση αγωγής τους και μέχρι την εξόφληση, ειδικώς δε για το επιμέρους κονδύλιο των 6.000 ευρώ, που αφορά διαφυγόντα κέρδη του πρώτου ενάγοντος για την ποδοσφαιρική περίοδο 2017-2018, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της λήξης της ποδοσφαιρικής περιόδου 2017-2018, ήτοι τις 2-5-2018, και για τα ποσά, που αφορούν μελλοντική απώλεια εισοδήματος, με τον νόμιμο τόκο, από τη λήξη του αντίστοιχου ημερολογιακού μήνα, και μέχρι την εξόφληση, και να επιβληθούν σε βάρος τους τα δικαστικά τους έξοδα. Επί της αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη, με την οποία έγινε αυτή δεκτή ως νόμιμη, πλην του κονδυλίου της αμοιβής γιατρού για τη χορηγηθείσα προς τον πρώτο ενάγοντα βεβαίωση ως προς την ανάγκη πραγματοποίησης πλαστικών επεμβάσεων, και στη συνέχεια, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν, και αναγνωρίστηκε ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των 108.246,32 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επιδόσεως της από 20-4-2017 όμοιας κατά περιεχόμενο αγωγής των ιδίων εναγόντων, ήτοι από τις 16-5-2017 και μέχρι την εξόφληση, ειδικώς δε για το ποσό των 6.000 ευρώ, από την επομένη της λήξης της ποδοσφαιρικής περιόδου 2017-2018, ήτοι από τις 2-5-2018 και μέχρι την εξόφληση, της ευθύνης της τρίτης εναγομένης περιοριζόμενης μέχρι του ποσού των 98.221,01 ευρώ, ότι οι πρώτος και δεύτερη εναγόμενοι του οφείλουν επιπλέον εις ολόκληρον το ποσό των 1.000 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2018 έως τις 31-8-2019, το ποσό των 1.100 ευρώ από την 1-9-2019 έως τις 31-8-2020, το ποσό των 1.210 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2020 έως τις 31-8-2021, το ποσό των 1.330 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2021 έως τις 31-8-2022, το ποσό των 1.464 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2022 έως τις 31-8-2023, το ποσό των 1.610 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2023 έως τις 31-8-2024, το ποσό των 1.770 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2024 έως τις 31-8-2025, το ποσό των 1.947 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2025 έως τις 31-8-2026, το ποσό των 2.140 ευρώ από την 1-9-2026 έως τις 31-8-2027, το ποσό των 2.354 ευρώ, από την 1-9-2027 έως τις 31-8-2028, το ποσό των 2.590 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2028 έως τις 31-8-2029, και το ποσό των 2.850 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2029 έως τις 31-8-2030, καταβλητέων στο τέλος κάθε μήνα, νομιμοτόκως, από την 1η ημέρα κάθε επόμενου μήνα και μέχρι την εξόφληση, και ότι όλοι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον στον δεύτερο ενάγοντα το ποσό των 2.450 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας, από τις 16-5-2017 και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση, της ευθύνης της τρίτης εναγομένης, περιοριζόμενης στο ποσό των 2.200 ευρώ, και καταδικάστηκαν αυτοί να καταβάλουν στους ενάγοντες το ποσό των 3.600 ευρώ για τα δικαστικά τους έξοδα.
Κατά της οριστικής αυτής απόφασης παραπονούνται οι εκκαλούντες με τις εφέσεις τους και για τους ειδικότερους λόγους που εκθέτουν σε αυτές και ανάγονται στο σύνολό τους σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την τυπική και ουσιαστική παραδοχή της, με σκοπό να εξαφανιστεί άλλως μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη και να γίνει δεκτή, όσον αφορά την υπό στοιχ. Β΄ και να απορριφθεί, αντίστοιχα, όσον αφορά τις υπό στοιχ. Α΄και Γ΄εφέσεις, στο σύνολό της η αγωγή, ως βάσιμη και αβάσιμη, αντίστοιχα, κατ’ουσίαν, καθ’όλα τα αιτήματά της.
Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η αγωγή, αναφορικά με τον πρώτο και τη δεύτερη εναγομένη, αρμοδίως εισήχθη για να δικαστεί ενώπιον του εκδόντος την εκκαλουμένη απόφαση, Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (άρθρα 7, 9, 10, 14 παρ.2, 16 αρ.12, 25 παρ.2 και 37 παρ.1 του ΚΠολΔ), ενώ για το παραδεκτό της συζήτησής της, κατ’άρθρο 10 παρ. 5 του ν. 489/1976, όπως προστέθηκε με το άρθρο άρθρο 10 εδ. η΄του ν. 2741/1999) αναφορικά με το κονδύλιο των διαφυγόντων κερδών του πρώτου ενάγοντος, αντίγραφό της με κλήση επιδόθηκε στον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ Α΄Αγρινίου, στην οποία υπάγεται ο άνω ενάγων (σχετ. η υπ’αριθμ. …… Γ΄/8-2-2018 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή της Περιφερείας του Εφετείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, …….) και είναι ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330 εδ.β΄, 345, 346, 481, 914, 922, 926, 929, 930 εδ.γ΄, 931, 932 του ΑΚ, 114 του ΕΙσΝΑΚ, 176, 190 παρ.1 του ΚΠολΔ, 2, 4, 9, 10 του ν. ΓπΝ/1911, 2 παρ.1 του πδ 237/1986, 6 και 10 παρ.1 του ν. 489/1976, 1 παρ.1 και 25 του ν. 2496/1997, πλην του κονδυλίου της δαπάνης αμοιβής ιατρού, για την ανάγκη πραγματοποίησης πλαστικών επεμβάσεων του πρώτου ενάγοντος, το οποίο τυγχάνει απορριπτέο ως μη νόμιμο, διότι η δαπάνη αυτή δεν συνιστά αποκαταστατέα θετική ζημία αυτού (παθόντος) αλλά συνιστά εξώδικη δαπάνη προς απόκτηση αποδεικτικού μέσου, η οποία αποκαθίσταται μόνον εντός των πλαισίων του καθορισμού των δικαστικών εξόδων, κατά τη διάταξη του άρθρου 189 του ΚΠολΔ, εάν ήταν αναγκαία και δεν διενεργήθηκε από υπερβολική πρόνοια [ΑΠ 1450/2009 ΧΡΙΔ 2010.341, ΕφΑθ(Μον) 303/2019 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο καταλήγοντας στην ίδια κρίση ορθά τον νόμο εφάρμοσε και πρέπει, ο έκτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης να απορριφθεί, ως αβάσιμος.
Από την επισκόπηση, ειδικότερα, του δικογράφου της αγωγής προκύπτει ότι ο πρώτος ενάγων εκθέτει ότι συνεπεία του τραυματισμού του υποβλήθηκε σε σπληνεκτομή, η οποία αποτελεί σοβαρή λειτουργική αναπηρία, το ποσοστό της οποίας καθορίζεται σε 10 %, καθώς συνεπάγεται έλλειμμα στην ανοσοβιολογική άμυνα του οργανισμού με αυξημένο τον κίνδυνο αναπτύξεως λοιμώξεων, που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν πλήρως με εμβόλια, και πολυκυτταραιμία, η οποία προδιαθέτει σε θρομβώσεις, και σημαντικά μειωμένη σωματική αντοχή. Ότι εμφανίζει μετατραυματική δυσκαμψία αριστερού γόνατος με συνοδό οστεοαρθρίτιδα μέτριου βαθμού, συνεπεία ρήξεως του πρόσθιου και οπίσθιου χιαστού συνδέσμου, η οποία αποτελεί αναπηρία σε ποσοστό 32 %, με προοπτική μάλιστα επιδείνωσής της και αύξησης του ποσοστού αυτής τα επόμενα χρόνια, γεγονός που περιορίζει τη δυνατότητα κίνησης και διεκπεραίωσης καθημερινών εργασιών που απαιτούν σταθερότητα στη βάδιση ή ορθοστασία, στερώντας του τη δυνατότητα να ασκήσει επάγγελμα που απαιτεί σωματική καταπόνηση και τον έχει καθηλώσει επαγγελματικά και οικονομικά, αφού αδυνατεί να ανεύρει εργασία λόγω των μειωμένων πλέον προσόντων του και επιδρά δυσμενώς στην επαγγελματική και οικονομική εξέλιξή του, καθιστά απαγορευτική την ενασχόληση με τον αθλητισμό, επιβαρύνοντας τον ψυχισμό του, δεδομένου ότι ήδη από την εφηβεία του είχε συνδέσει την άθληση με τη ζωή του, ενώ στην ψυχική του υγεία επιδρούν δυσμενώς οι δύσμορφες και ευμεγέθεις ουλές που φέρει πλέον, γεγονός που επηρεάζει και τις σχέσεις του με τους οικείους του, αφού έχει γίνει νευρικός και ευερέθιστος και οδηγείται σε αντιπαραθέσεις με αυτούς. Ότι έχει επηρεαστεί και η κοινωνική του ζωή, αφού αδυνατεί να συμμετάσχει σε κοινωνικές εκδηλώσεις και έχει απομονωθεί κοινωνικά, δεδομένου ότι το μέχρι τώρα φιλικό του περιβάλλον προερχόταν από τους χώρους άθλησης, ενώ η παραμόρφωσή του του δημιουργεί αισθήματα μειονεξίας, καθιστώντας δυσχερή την προσωπική του έκφραση, επικοινωνία και επαφή με τρίτα πρόσωπα και την προοπτική σύναψης σχέσεων ως άγαμου άνδρα. Εκτίθενται, επομένως, με πληρότητα, πλην άλλων, σύμφωνα με τη σχετική σκέψη που προεκτέθηκε, τα περιστατικά εκείνα, που απαιτούνται και αρκούν για τη θεμελίωση της σχετικής αξίωσής του, και ειδικότερα τα περιστατικά που προσδιορίζουν την διαρκή και μόνιμη αναπηρία του και την παραμόρφωσή του, και τον τρόπο που αυτές θα επιδράσουν στο μέλλον του, με παράθεση στοιχείων και πέραν εκείνων που συνθέτουν την περιουσιακή ζημία και την ηθική του βλάβη. Ακόμη, εξειδικεύονται επαρκώς τα πραγματικά περιστατικά που απαιτούνται και αρκούν για τη θεμελίωση της αξίωσής του για απόδοση της μελλοντικής ζημίας του, εξαιτίας της δαπάνης που θα απαιτηθεί για την υποβολή του σε δύο πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις, για τις οποίες θα απαιτηθεί νοσηλεία συνολικής διάρκειας έξι (6) ημερών, με αναλυτική παράθεση των απαιτούμενων εξόδων (προεγχειρητικού ελέγχου, ιατρικών ελέγχων και αλλαγές, αμοιβές χειρουργών, αναισθησιολόγου, πλέγματος ομφαλοκοίλης, συνεδριών laser) και επομένως, πιθανολογούν την επέλευση της εντεύθεν μελλοντικής θετικής ζημίας του, κατά τη συνήθη των πραγμάτων πορεία, μη εξαρτώμενης αυτής από αστάθμητους παράγοντες, όπως και τα περιστατικά που αφορούν την αξίωσή του για διαφυγόντα κέρδη. Κατ’ορθή, επομένως, ερμηνεία και εφαρμογή των άνω διατάξεων, σύμφωνα και με την οικεία νομική σκέψη, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κατέληξε στην ίδια κρίση, αν και με πιο συνοπτική αιτιολογία, που συμπληρώνεται από την αιτιολογία της παρούσας και πρέπει ο 5ος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα πλήττει την εκκαλουμένη, που δέχθηκε ότι η αγωγή είναι ορισμένη, ως προς το κονδύλιο της κατ’άρθρο 931 του ΑΚ χρηματικής παροχής, ενώ δεν αναγράφονταν στο δικόγραφό της τα απαιτούμενα κατ’αυτήν ιδιάζοντα περιστατικά, πέραν εκείνων που απαιτούνται για τη στοιχειοθέτηση των αξιώσεων με βάση τα άρθρα 929 και 932 του ΑΚ, από τα οποία προκύπτει η επίδραση της αναπηρίας ή παραμόρφωσης του πρώτου ενάγοντος στο μέλλον του, ενώ δεν διαπιστώθηκε μόνιμη και διαρκής αναπηρία του, όπως δέχθηκε η εκκαλουμένη, για την οποία μάλιστα υποβάλλει αίτημα διενέργειας ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, και οι όποιες δυσμενείς συνέπειες του τραυματισμού του στην οικονομική, επαγγελματική και κοινωνική του ζωή καλύπτονται πλήρως από το επιδικασθέν κεφάλαιο της χρηματικής ικανοποίησης, να απορριφθεί ως αβάσιμος, ως προς το σκέλος του περί αοριστίας, ενώ η εκτίμησή του, ως προς το δεύτερο σκέλος του, ανάγεται στην εκτίμηση των αποδείξεων και τη διαπίστωση τυχόν ελλιπούς ή εσφαλμένου αιτιολογικού της απόφασης, το οποίο συμπληρώνεται ή αντικαθίσταται, αντίστοιχα, εφόσον δεν οδηγεί σε διάφορο διατακτικό. Επίσης, ως αβάσιμος ελέγχεται ο 3ος όπως και ο 4ος λόγος της άνω έφεσης, σύμφωνα με την οικεία νομική σκέψη, κατά το σκέλος τους με το οποίο πλήττεται η εκκαλουμένη που δέχθηκε ότι η αγωγή είναι ορισμένη, ως προς το κονδύλιο των διαφυγόντων κερδών του πρώτου ενάγοντος για το χρονικό διάστημα 2015-2018 και της μελλοντικής δαπάνης υποβολής του σε δύο πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις, αντίστοιχα, ενώ έπρεπε να απορριφθεί ως αόριστη. Ωστόσο, ως προς το πρώτο κονδύλιο δεν προσδιορίζει σε τι συνίσταται η αοριστία του ενώ για το δεύτερο αναφέρει ότι δεν εξειδικεύεται επαρκώς η δαπάνη αυτή, με αποτέλεσμα να μην δύναται η ίδια να αμυνθεί και σε κάθε περίπτωση διότι δεν αποδεικνύεται με βεβαίωση δημόσιου νοσοκομείου η ύπαρξη ουλών, το είδος και η έκτασή τους, και η ανάγκη υποβολής του στις επεμβάσεις αυτές, ενώ τα αιτούμενα ποσά είναι αβέβαια και υπερτιμολογημένα. Σημειώνεται ότι η ουσιαστική βασιμότητα των εν λόγω κονδυλίων, για την οποία πλήττεται επίσης η εκκαλουμένη με τους παραπάνω λόγους, δηλαδή εάν τα διαφυγόντα κέρδη είναι πιθανά και η επικαλούμενη μελλοντική ζημία αναγκαία και πιθανή ή απλώς ενδεχόμενη, όπως και η πραγματική της έκταση, ανάγεται στην εκτίμηση των αποδείξεων.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα απόδειξης, ………., ενώπιον του ακροατηρίου του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, μεταξύ των οποίων οι προσκομιζόμενες από τους διαδίκους φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § 1 περ. γ΄, 448 § 2, 457 § 4 του ΚΠολΔ), τα έγγραφα της ποινικής δικογραφίας, η εκτιμώμενη ελεύθερα κατ’άρθρο 390 του ΚΠολΔ, από Ιουνίου 2015 τεχνική έκθεση πραγματογνωμοσύνης συνθηκών τροχαίου ατυχήματος της εταιρείας ……., καθώς και της υπ’αριθμ. ……../7-2-2018 ένορκης βεβαίωσης του …….., ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αγρινίου, και της υπ’αριθμ. …../8-2-2018 ένορκης βεβαίωσης της ……., ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αθηνών, οι οποίες λήφθηκαν με επιμέλεια των εναγόντων, κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης-κατ’άρθρο 422 του ΚΠολΔ- κλήτευσης των εναγομένων (σχετ. οι υπ’αριθμ. ..΄, …. Γ΄/2-2-2018 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή της περιφερείας του Εφετείου Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, …… και η υπ’αριθμ. ….. Ε΄/2-2-2018 έκθεση επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας της περιφερείας του Εφετείου Αθηνών, ……..), λαμβάνοντας υπόψη και τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 § § 3 και 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Στις 18-3-2015 και περί ώρα 23.55 έλαβε χώρα τροχαίο ατύχημα επί της Νέας Εθνικής Οδού Αντιρρίου-Ιωαννίνων στο 51,5ο χλμ αυτής, όταν η υπ’αριθμ. κυκλοφορίας …….. δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας του δεύτερου ενάγοντος, που οδηγούσε ο πρώτος και κινείτο στο ρεύμα πορείας της προς Ιωάννινα, συγκρούστηκε μετωπικά με το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας …….. Δ.Χ φορτηγό, ιδιοκτησίας και εκμεταλλεύσεως της δεύτερης εναγομένης, που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος και ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων προκαλούμενες ζημίες στην τρίτη εναγομένη, ασφαλιστική εταιρία, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του συνεπιβάτη της δίκυκλης μοτοσικλέτας, …………. από την εκτίναξη και πρόσκρουσή του με ορμή στο εμπρόσθιο τμήμα του φορτηγού και την πτώση τον σοβαρό τραυματισμό του πρώτου ενάγοντος. Η παραπάνω οδός στο συγκεκριμένο ύψος είναι διπλής κατεύθυνσης, έχει συνολικό πλάτος 8,40 μέτρα και είναι ασφαλτοστρωμένη, με διπλή διαχωριστική γραμμή, μεταξύ των αντίθετων ρευμάτων πορείας, καθένα από τα οποία διαθέτει μία λωρίδα κυκλοφορίας. Σχηματίζει (ανοιχτή) καμπύλη με κατωφερική κλίση στο ρεύμα πορείας της προς Ιωάννινα, όπου κινείτο ο πρώτος ενάγων με τη δίκυκλη μοτοσικλέτα, με έρεισμα προς τα δεξιά, πλάτους 5,60 μέτρων, και ανωφερική σε εκείνο προς Αντίρριο, όπου κινείτο ο πρώτος εναγόμενος με το Δ.Χ φορτηγό, και στο οδόστρωμα υπήρχαν λακκούβες, για την ύπαρξη των οποίων υπήρχε προειδοποιητική πινακίδα με την ένδειξη Κ-9 (=επικίνδυνο ανώμαλο οδόστρωμα, σε κακή κατάσταση, με λάκκους κλπ). Η μέγιστη επιτρεπόμενη ταχύτητα βάσει ρυθμιστικής πινακίδας (Ρ-32) ήταν 50 χλμ/ώρα και κατά τον χρόνο του ατυχήματος επικρατούσε σκότος, ο φωτισμός ήταν ανεπαρκής, η ορατότητα δεν περιοριζόταν, ο καιρός ήταν αίθριος, το οδόστρωμα ξηρό και η κυκλοφορία των οχημάτων κανονική. Το ατύχημα έλαβε χώρα εντός του ρεύματος πορείας της δίκυκλης μοτοσικλέτας, όπου εισήλθε ο πρώτος εναγόμενος, κατόπιν ελιγμού του οχήματός του προς τα αριστερά και ακινητοποιήθηκε σε διαγώνια θέση προς τον διαμήκη άξονα της οδού, ενώ η δίκυκλη μοτοσικλέτα, η οποία παρασύρθηκε μετά τη σύγκρουση στην πορεία του φορτηγού, ακινητοποιήθηκε μπροστά από αυτό, σε απόσταση 2,30 μέτρων. Όταν τα οχήματα ακινητοποιήθηκαν το εμπρόσθιο δεξιό γωνιαίο τμήμα του φορτηγού απείχε δύο (2) μέτρα από τη διπλή διαχωριστική γραμμή, ενώ το οπίσθιο δεξιό γωνιαίο τμήμα του βρισκόταν πλησίον αυτής. Επίσης, όπισθεν του φορτηγού σε μικρή απόσταση από το οπίσθιο δεξιό άκρο του και από τη διπλή διαχωριστική γραμμή βρέθηκε αίμα επί του οδοστρώματος και σε μεγαλύτερη απόσταση, από το οπίσθιο μεσαίο τμήμα του και προς τα δεξιά αυτού, και από τη διπλή διαχωριστική γραμμή, χαραγές, οι οποίες οφείλονται στην πτώση και το σύρσιμο της δίκυκλης μοτοσικλέτας επί του οδοστρώματος. Παρ’ότι η ακριβής απόσταση του παραπάνω ευρήματος και ιχνών, δεν προσδιορίζεται στην έκθεση αυτοψίας και το πρόχειρο σχεδιάγραμμα που συνέταξαν τα αρμόδια αστυνομικά όργανα του Τμήματος Τροχαίας Μεσολογγίου, που επιλήφθηκαν του ατυχήματος, στο πρόχειρο σχεδιάγραμμα οι χαραγές αποτυπώνονται πλησίον της μέσης του οδοστρώματος του ρεύματος πορείας της δίκυκλης μοτοσικλέτας και προς τα αριστερά αυτής και προσδιορίζουν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, και το σημείο της σύγκρουσης. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή, όπως συνάγεται από τις φωτογραφίες που απεικονίζουν τα βλαβέντα μέρη των οχημάτων, εκ των οποίων στο φορτηγό έσπασε ο εμπρόσθιος ανεμοθώρακας στο μεσαίο και δεξιό τμήμα του, ο εμπρόσθιος προφυλακτήρας, η μάσκα στο εμπρόσθιο δεξιό τμήμα της και ο δεξιός υαλοκαθαριστήρας και είχε υποστεί στρέβλωση η διαδοκίδα της βάσης του ανεμοθώρακα εμπρός δεξιά, και η δίκυκλη μοτοσικλέτα έφερε ζημίες στο εμπρόσθιο τμήμα της και αριστερά και ζημίες από τριβή στην πλαϊνή δεξιά επιφάνειά της. Η ταχύτητα του φορτηγού, κατά τη στιγμή της σύγκρουσης, με βάση τον ψηφιακό ταχογράφο που έφερε, ήταν 48 χλμ/ώρα. Αντιθέτως, η ταχύτητα της δίκυκλης μοτοσικλέτας δεν διαπιστώθηκε από τους ορισθέντες από το Τμήμα Τροχαίας Κινήσεως Μεσολογγίου πραγματογνώμονες, ……, μηχανολόγο-μηχανικό και ………, μηχανολόγο μηχανικό- οι οποίοι βεβαίωσαν την ανυπαρξία βλαβών σε όλα τα συστήματα του φορτηγού και το σύστημα πέδησης της δίκυκλης μοτοσικλέτας, καθόσον τα λοιπά συστήματά της δεν ήταν δυνατόν να ελεγχθούν λόγω της στρέβλωσής της- ούτε μπορεί να συναχθεί, ως ασφαλές, το συμπέρασμα που καταγράφεται στην προαναφερθείσα από Ιουνίου 2015 τεχνική έκθεση, ότι η ταχύτητά της ανερχόταν κατά τη στιγμή της σύγκρουσης σε 80-90 χλμ/ώρα, με βάση την έκταση των ζημιών στο εμπρόσθιο τμήμα της και την εκτίναξη του συνεπιβάτη της στον εμπρόσθιο ανεμοθώρακα του φορτηγού, αφού δεν γίνεται καμία ειδικότερη ανάλυση του τρόπου εξαγωγής του. Τέλος, ο έλεγχος στον οποίο υποβλήθηκαν αμφότεροι οι οδηγοί ήταν αρνητικός για αλκοόλ και τοξικές ουσίες. Κατά την εκδοχή του πρώτου εναγομένου, όπως αποτυπώθηκε στην προανακριτική απολογία του, αυτός αντιλήφθηκε τη δίκυκλη μοτοσικλέτα να κινείται κανονικά στο ρεύμα πορείας της, αλλά λίγο πριν τα οχήματα διασταυρωθούν, αυτή πήρε επικίνδυνη κλίση προς τα αριστερά, με αποτέλεσμα ο ίδιος, φοβούμενος την είσοδό της στο ρεύμα πορείας του να πραγματοποιήσει αντανακλαστικά αποφευκτικό ελιγμό προς τα αριστερά και να τροχοπεδήσει. Ο εξετασθείς, ωστόσο, μάρτυρας υπεράσπισής του, ως κατηγορουμένου, …………, που εξετάστηκε κατά την εκδίκαση του ποινικού σκέλους της υπόθεσης σε πρώτο βαθμό, ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, καταθέτοντας όσα ο ίδιος ο πρώτος εναγόμενος του μετέφερε, δήλωσε ότι ο τελευταίος έπεσε σε λακκούβες και έχασε τον έλεγχο του φορτηγού, στοιχείο που διαφοροποιεί σημαντικά την παραπάνω εκδοχή, για την κίνηση του φορτηγού, λίγο πριν το ατύχημα. Από όλα τα παραπάνω συνάγεται ότι ο πρώτος ενάγων κινείτο στο μέσον περίπου του ρεύματος πορείας του και όχι, όπως επιτάσσει η διάταξη του άρθρου 16 παρ.1 του Κ.Ο.Κ πλησίον του δεξιού άκρου του οδοστρώματος, και, κατά την είσοδό του στην –αριστερή ως προς την πορεία του- στροφή, μετακινήθηκε ελαφρώς προς τα αριστερά, όπως συνηθίζεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, και γνώριζε μετά βεβαιότητας και ο πρώτος εναγόμενος, λόγω και της ιδιότητάς του ως επαγγελματία οδηγού, με αποτέλεσμα το γεγονός αυτό να μην δικαιολογεί τον φόβο του ότι η δίκυκλη μοτοσικλέτα θα εισέλθει στο ρεύμα πορείας του και να μην είναι αυτός ο πραγματικός λόγος της εισόδου του στο αντίθετο ρεύμα. Αντιθέτως, αποδείχθηκε ότι αμέσως πριν, αυτός, πέφτοντας ή προσπαθώντας να αποφύγει λακκούβα που υπήρχε στο ρεύμα πορείας του, χάνοντας εν μέρει τον έλεγχο του οχήματός του, πραγματοποίησε απότομα ελιγμό προς τα αριστερά, υπερβαίνοντας τη διπλή διαχωριστική γραμμή και εισήλθε εν μέρει στο αντίθετο ρεύμα, τουλάχιστον με το εμπρόσθιο αριστερό τμήμα του οχήματός του, ακριβώς τη στιγμή που πλησίαζε η δίκυκλη μοτοσικλέτα. Στην προσπάθειά του να αποφύγει την επερχόμενη μετά βεβαιότητας σύγκρουση, εφόσον δεν προλάβαινε να επανέλθει και να ευθυγραμμιστεί στο ρεύμα πορείας του, τροχοπέδησε και συνέχισε να κινείται προς τα αριστερά-εξ ού και η διαγώνια θέση του στο οδόστρωμα κατά τη στιγμή της ακινητοποίησής του -αλλά ήδη η δίκυκλη μοτοσικλέτα είχε φτάσει στο ύψος του, με αποτέλεσμα τα οχήματα να συγκρουστούν μετωπικά. Έτσι, υπό τα δεδομένα αυτά, το Δικαστήριο συνάγει ότι η ένδικη σύγκρουση και τα αποτελέσματά της οφείλονται σε προέχουσα αμέλεια του πρώτου εναγομένου και συγκλίνουσα αμέλεια του πρώτου ενάγοντος, σε ποσοστό 80% και 20%, αντίστοιχα, έλλειψη δηλαδή της προσοχής που όφειλαν, σύμφωνα με τους νομικούς κανόνες, την κοινή πείρα και τη λογική και μπορούσαν αναλόγως των αντικειμενικών περιστάσεων, με βάση τις προσωπικές ικανότητες και ιδιότητές τους να επιδείξουν ως μέσοι συνετοί οδηγοί. Συγκεκριμένα, η αμέλεια του πρώτου εναγομένου, ο οποίος μάλιστα είναι και επαγγελματίας οδηγός, συνίσταται στο ότι δεν οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, ούτε είχε τον πλήρη έλεγχο του οχήματός του, ώστε να είναι σε θέση να το ακινητοποιήσει εγκαίρως δια τροχοπεδήσεως ή να πραγματοποιήσει κατάλληλο αποφευκτικό ελιγμό σε περίπτωση που εμφανιζόταν κάποιο εμπόδιο, και, παρ’ότι υπήρχε στην πορεία του προειδοποιητική πινακίδα για κακοτεχνίες στο οδόστρωμα, επικρατούσε σκότος, χωρίς τεχνητό φωτισμό, και εισερχόταν σε στροφή, δεν μείωσε την ταχύτητά του αλλά συνέχισε να κινείται όπως πριν, με αποτέλεσμα, πέφτοντας ή προσπαθώντας να αποφύγει λακκούβα, να εκτραπεί της πορείας του προς τα αριστερά και να εισέλθει εν μέρει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, όπου κινείτο η δίκυκλη μοτοσικλέτα, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 12 παρ.1, 16 παρ.1 και 4, και 19 παρ.1, 2 και 3 του Κ.Ο.Κ. Η δε συντρέχουσα αμέλεια του πρώτου ενάγοντος, συνίσταται στο ότι αυτός δεν κινείτο στο δεξιό τμήμα της οδού, που θα απέτρεπε τη σύγκρουση, εφόσον το φορτηγό μετά βεβαιότητας δεν είχε φτάσει ούτε καν στο μέσον του δικού του ρεύματος πορείας (πρώτου ενάγοντος). Έτσι, η θέση του επί του οδοστρώματος και η μικρή απόσταση των οχημάτων όταν οι οδηγοί τους αντιλήφθηκαν ο ένας την παρουσία του άλλου, απέκλεισε τη δυνατότητά του να προβεί σε οποιαδήποτε αποφευκτική ενέργεια (ελιγμό ή τροχοπέδηση). Αντιθέτως, η ταχύτητά του δεν διαπιστώθηκε ότι υπερέβαινε και μάλιστα σημαντικά τη μεγίστη επιτρεπόμενη και, σε κάθε περίπτωση δεν αποδεικνύεται, λόγω των προαναφερθέντων συνθηκών ότι συνέβαλε στην πρόκληση του ατυχήματος. Συνεπώς, έσφαλε το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο περί την εκτίμηση των αποδείξεων δεχόμενο αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου στην πρόκληση του ατυχήματος και πρέπει ο πρώτος λόγος της υπό στοιχ.Α΄ και ο δεύτερος λόγος της υπό στοιχ. Γ΄ εφέσεως να γίνουν δεκτοί, ως βάσιμοι και κατ’ουσίαν κατά το παραπάνω ποσοστό. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι αμέσως μετά το ατύχημα, ο πρώτος ενάγων μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Γενικό Νοσοκομείο Μεσολογγίου «ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ», όπου υποβλήθηκε άμεσα σε σπληνεκτομή και συρραφή ήπατος και χοληφόρων, του τοποθετήθηκε καθετήρας θωρακικής παροχέτευσης, λόγω πνευμοθώρακα-αιμοθώρακα, και έγινε συρραφή του ανοικτού κατάγματος στο αριστερό γόνατο, και στη συνέχεια την ίδια ημέρα στο Γενικό Νοσοκομείου Αιτωλοακαρνανίας (Νοσηλευτική Μονάδα Αγρινίου). Υποβλήθηκε σε απεικονιστικό έλεγχο θώρακος, άνω και κάτω κοιλίας και αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης και διαπιστώθηκε πνευμοθώρακας στο δεξιό ημιθωράκιο, με συνοδό υποδόριο εμφύσημα και πλευριτική συλλογή, συρρέουσες θλάσεις στο δεξιό κάτω λοβό και μικρότερης έκτασης στον μέσο, στον αριστερό κάτω λοβό και τη γλωσσίδα, εκτεταμένες θλάσεις ήπατος και ρήξη σπληνός, ικανή συλλογή περιυφηπατικά, περισπληνικά, παρακολικά άμφω και στην ελάσσονα πύελο, και παρεκτόπιση οδόντα προς τα δεξιά, στο πλαίσιο ατλαντοαξονικής στροφικής καθήλωσης, και εισήχθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και τέθηκε σε καταστολή. Στις 23-3-2015 χειρουργήθηκε εκ νέου για αντιμετώπιση του συνδυασμένου κατάγματος αριστερού μηριαίου, που περιελάμβανε κάταγμα διάφυσης κλειστό, υπερκονδύλιο κάταγμα γ΄βαθμού ανοικτό και συντριπτικό κάταγμα επιγονατίδας γ΄βαθμού ανοικτό, με ενδομυελική ήλωση και ελεύθερες βίδες στην επιγονατίδα και στο υπερκονδύλιο κάταγμα, και ερευνητική λαπαροτομή λόγω μεγάλης παροχής υγρού από την αριστερή παροχέτευση. Στο χειρουργείο διαπιστώθηκε χολοπεριτόναιο, ενδοπαρεγχυματική ρήξη με έξοδο χολής πιθανά από χολαγγείο και έγινε συρραφή της ρήξης. Επανήλθε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου παρέμεινε έως τις 27-3-2015 και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Χειρουργική Κλινική, όπου παρέμεινε νοσηλευόμενος έως τις 31-3-2015. Την ίδια ημέρα, λόγω της ιδιότητάς του ως σμηνίτη (ΟΧΟΔ), διακομίστηκε στην Α΄Χειρουργική Κλινική του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας, για παρακολούθηση και συνέχιση της θεραπείας του. Εκεί υποβλήθηκε σε πλήρη εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο και ορθοπεδική, θωρακοχειρουργική και νεροχειρουργική εκτίμηση. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του αντιμετωπίστηκαν, η συλλογή στο δεξιό υποχόνδριο καθώς και οι πνευμονικές εμβολές μικρής έκτασης σε τρεις διαφορετικούς χρόνους. Διαπιστώθηκε σπασμός της αριστερής νεφρικής αρτηρίας, πιθανώς τραυματικής αιτιολογίας, ο οποίος δημιουργούσε ισχαιμία στο σύστοιχο νεφρό και υπερκαλιαιμία. Διαπιστώθηκαν, επίσης, αντιδραστική θρομβοκυτταραιμία και ρινορραγία λόγω της αντιπηκτικής αγωγής, που αντιμετωπίστηκε με καυτηριασμό, και μερική θρόμβωση της μηριαίας και χολική λάσπη στη χοληδόχο κύστη. Αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά στην Α΄Χειρουργική Κλινική, ενώ παράλληλα τέθηκε υπό συστηματική ψυχιατρική παρακολούθηση και ψυχολογική υποστήριξη, στο πλαίσιο μετατραυματικών καταθλιπτικών εκδηλώσεων. Στις 21-4-2015 μεταφέρθηκε στην Α΄Ορθοπεδική Κλινική για περαιτέρω αποκατάσταση και στις 27-4-2015 εξήλθε από το παραπάνω Νοσοκομείο, το οποίο έκτοτε και μέχρι τις 27-8-2015 του παρείχε νοσηλεία -άνευ κλίνης και τροφής, όπως λέγεται-και συγκεκριμένα πρόγραμμα αποκατάστασης με κύκλο φυσικοθεραπειών-κινησιοθεραπειών για ενδυνάμωση και βελτίωση του εύρους κίνησης του γόνατος, ενώ στις 25-5-2015 υποβλήθηκε σε αρθροσκοπικό καθαρισμό για την αποκατάσταση της δυσκαμψίας-αγκύλωσης του αριστερού γόνατος, που υπήρξε απότοκος της χειρουργικής αποκατάστασης του αρχικού κατάγματος. Έλαβε τελικώς εξιτήριο από το νοσοκομείο στις 31-8-2015, ως ικανός για απόλυση (Ι4), λόγω των σκελετικών τραυμάτων. Έκτοτε βρισκόταν υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση, προς έλεγχο της κατάστασής του και λήψη οδηγιών και στο διάστημα που ακολούθησε η αποκατάστασή του δεν ήταν πλήρης. Ενάμισυ περίπου έτος μετά το ατύχημα (7-7-2016), εμφάνιζε αστάθεια στο αριστερό γόνατο, εκτεταμένες εκφυλιστικές αλλοιώσεις (αρθρίτιδα), βλάβη έσω και έξω μηνίσκου, βλάβη προσθίου και οπίσθιου χιαστού συνδέσμου, με πόνο στη βάδιση και στις διάφορες δραστηριότητές του, αίσθημα αστάθειας, ύδραρθρο και αδυναμία πλήρους κάμψης (δυσκαμψία). Εκτιμήθηκε ότι θα πρέπει να υποβληθεί σε δύο νέες χειρουργικές επεμβάσεις, η πρώτη για την αφαίρεση των υλικών οστεοσύνθεσης και η δεύτερη για την αποκατάσταση των συνδέσμων, ενώ κρίθηκε ότι στατιστικά υπάρχει αυξημένος κίνδυνος να εμφανίσει μετατραυματική αρθρίτιδα. Στις 14-9-2016 υποβλήθηκε σε χειρουργική αφαίρεση των υλικών της οστεοσύνθεσης. Επανεξεταζόμενος στις 17-1-2018, ενώ δηλαδή είχαν παρέλθει ήδη δύο σχεδόν έτη από το ατύχημα, ορθοστατούσε και βάδιζε σχεδόν ανώδυνα, χωρίς να χωλαίνει αλλά παρουσίαζε επεισόδια επώδυνων ύδραρθρων στο αριστερό γόνατο, μετά από πολύωρη ορθοστασία ή έντονη σωματική δραστηριότητα, συνδυαζόμενη με κάμψη στο γόνατο. Παραπονείτο για αστάθεια του αριστερού γόνατος, λόγω της ανεπάρκειας των χιαστών συνδέσμων του, κυρίως στις στροφικές κινήσεις και στις αλλαγές κατεύθυνσης κίνησης, ενώ είχε ήδη αναπτύξει μετατραυματική αθρίτιδα και στα τρία διαμερίσματα του αριστερού γόνατος που θα επιδεινώνεται στο πέρασμα του χρόνου. Οι ελεύθερες βίδες που του είχαν τοποθετηθεί παρέμεναν και θα αφαιρούνταν στο μέλλον, εάν υφίστατο ενόχληση. Εκτιμήθηκε ακόμη ότι θα πρέπει να κάνει λογική χρήση του αριστερού σκέλους, για να καθυστερήσει την πλήρη καταστροφή των αρθρικών επιφανειών του γόνατος και συνεστήθη αποχή από αθλητικές δραστηριότητες, αποφυγή της καταπόνησης του γόνατος και αύξησης του βάρους του, λήψη φαρμακευτικής αγωγής για την καταστολή των ενοχλημάτων ή του πόνου και πιθανώς ενδραρθρικές εγχύσεις φαρμάκων για την καθυστέρηση της ταχείας επιδείνωσης της μετατραυματικής αρθρίτιδας. Τέθηκε η πρόγνωση ότι θα απαιτηθούν χειρουργικές επεμβάσεις στο μέλλον στο πάσχον γόνατο ή και στο σύστοιχο ισχίο, όταν θα αναπτυσσόταν βαριάς μορφής επώδυνη μετατραυματική αρθρίτιδα, χωρίς να μπορεί να προσδιοριστεί ο χρόνος εμφάνισής της. Στις 8-1-2020 υποβλήθηκε σε αρθροσκοπική συνδεσμοπλαστική με χρήση μοσχεύματος στο …. Hospital. Αποδείχθηκε επίσης ότι, κατά το χρονικό διάστημα από 27/7 έως 29/9/2016, πραγματοποίησε τέσσερις συνεδρίες με κοινωνική λειτουργό στο Κοινωνικό Ιατρείο του Δήμου Αγρινίου και στις 23-1-2018 επισκέφθηκε τη Νοσηλευτική Μονάδα Αγρινίου, όπου ο ψυχίατρος που τον εξέτασε διαπίστωσε συναισθηματική διαταραχή καταθλιπτικού τύπου με αντιδραστικά στοιχεία, συνεπεία του τραυματισμού του. Μετά από εξέτασή του από την οικεία Επιτροπή της Διεύθυνση Αναπηρίας και Ιατρικής της Εργασίας της Τοπικής Μονάδας Υγείας του ΙΚΑ, διαπιστώθηκε αρχικά, το έτος 2016, μετατραυματική δυσκαμψία αριστερού γόνατος με συνοδό οστεοαρθρίτιδα μετρίου βαθμού και αστάθεια, συνεπεία ρήξεων πρόσθιου και οπίσθιου χιαστού, και του αναγνωρίστηκε ποσοστό αναπηρίας 32 %, για το χρονικό διάστημα από τις 6-5-2016 έως τις 31-5-2018, και στη συνέχεια σε νέα εξέτασή του το έτος 2021, μέτριου βαθμού λειτουργικές επιπτώσεις εκ του ισχίου και του γόνατος, ήπια αστάθεια και συναισθηματική διαταραχή αντιδραστικού χαρακτήρα, και του αναγνωρίστηκε αναπηρία σε ποσοστό 35 %, για το χρονικό διάστημα από τις 21-8-2020 έως τις 31-8-2022. Η κατάσταση αυτή δεν αναμένεται να βελτιωθεί και η μετατραυματική αρθρίτιδα, όπως ήδη εκτέθηκε, θα βαίνει συνεχώς επιδεινούμενη. Η ολική αρθροπλαστική δεν θα οδηγήσει στην πλήρη αποκατάστασή του, αφού και πάλι η συμμετοχή του σε αθλητικές δραστηριότητες και έντονη σωματική καταπόνηση θα είναι απαγορευμένη, διότι, με τα μέχρι σήμερα επιστημονικά δεδομένα, έχει συγκεκριμένη διάρκεια ζωής, δηλαδή δεν γίνεται άπαξ, και λόγω της ηλικίας του, θα πρέπει να επαναληφθεί και στο μέλλον, αλλά όχι απεριόριστα, και, επομένως, θα πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικός, ώστε να επιμηκύνει κατά το δυνατόν τα χρονικά διαστήματα μεταξύ των αρθροπλαστικών αυτών. Εξάλλου, η αφαίρεση του σπλήνα, ο οποίος είναι ζωτικό τμήμα του ανοσοποιητικού και αιμοποιητικού συστήματος, τον καθιστά ευάλωτο στη μόλυνση από πληγές, που αποτελούν μικρή απειλή για τα άτομα με ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα και ευπρόσβλητο σε ασθένειες σε σχέση με τους υγιείς συνομιλήκους του, στερώντας του τη δυνατότητα να ασκεί επάγγελμα με επίπονη δραστηριότητα, χωρίς να εκτίθεται σε κίνδυνο της υγείας του. Ανήκει στις ακρωτηριαστικές επεμβάσεις, ανεξαρτήτως του ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν του αναγνωρίζεται κάποιο ποσοστό αναπηρίας (Φ.11321/οικ. 10219/688 ΚΥΑ ΦΕκ Β΄1506/4-5-2012). Αποδείχθηκε, επίσης, βάσει των προσκομιζόμενων παραστατικών, ότι ο πρώτος ενάγων δαπάνησε : α) Για μίσθωση αναπηρικού CPM, για το χρονικό διάστημα από 26/6 έως 3/7/2015, το ποσό των 109 ευρώ, β) Για αγορά μηροκνημικού κηδεμόνα εκτάσεως, το ποσό των 55 ευρώ και γ) Για αγορά φαρμάκων, το ποσό των 9,22 ευρώ, τα οποία άλλωστε δεν αμφισβητούνται, και συνολικά, για όλες τις παραπάνω αιτίες, το ποσό των 173,22 ευρώ, εκ του οποίου δικαιούται να αξιώσει, με βάση το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του, το ποσό των 138,57 (173,22 Χ 80 %) ευρώ. Εξάλλου, η φύση και το είδος των τραυμάτων του πρώτου ενάγοντος, όπως αυτά περιεγράφησαν ανωτέρω, επέβαλε βελτιωμένη διατροφή, ενώ σχετική προφορική σύσταση υπήρξε και από τους θεράποντες ιατρούς του, παρά το γεγονός ότι οι σύγχρονες διατροφικές συνήθειες στη χώρα μας περιλαμβάνουν όλες τις ομάδες των τροφών, και τούτο διότι η πώρωση των καταγμάτων απαιτεί διατροφή ενισχυμένη και δη κατανάλωση κρέατος, ψαριών και γαλακτοκομικών, ώστε να καλύπτονται όλες οι ανάγκες του ασθενούς σε ασβέστιο, πρωτεΐνες, μέταλλα και βιταμίνες [ΕφΑθ (Μον) 107/2021, ΕφΑθ (Μον) 451/2020, ΕφΔωδ (Μον) 215/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»], ανεξαρτήτως του ότι δεν προσκομίζεται σχετική ιατρική βεβαίωση, δεδομένου ότι η δικανική πεποίθηση για το ζήτημα αυτό σχηματίζεται, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, που αποτελούν πορίσματα κοινής παραδοχής και δεν απαιτούνται ειδικές ιατρικές γνώσεις [ΕφΔωδ (Μον) 215/2018 ό.π]. Επομένως, ο πρώτος ενάγων δικαιούται το ποσό των 5 ευρώ ημερησίως για χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών, που απαιτήθηκε να δαπανήσει για την αιτία αυτή, ώστε να ενισχυθεί η πώρωση των καταγμάτων του και η ανάκαμψη του οργανισμού του, μετά από τον σοβαρό τραυματισμό του, δοθέντος ότι είχε χάσει και πολύ βάρος, κατά το οποίο υποβαλλόταν και σε εντατικές φυσικοθεραπείες, ήτοι για 120 ημέρες, και συνολικά το ποσό των 600 (120 ημέρες χ 5 ευρώ ημερησίως) ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο και, με βάση το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του, των 480 (600 Χ 80 %) ευρώ. Συνεπώς, η εκκαλουμένη απόφαση που έκανε δεκτό το σχετικό κονδύλιο, για το ποσό των 860 ευρώ, ως προς τον πρώτο και τη δεύτερη εναγομένη, και το απέρριψε, ως αβάσιμο στο σύνολό του, ως προς την τρίτη εναγομένη, έσφαλλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων, και πρέπει, να γίνει δεκτός ο πρώτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, και ο τρίτος λόγος, της υπό στοιχ. Γ΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, ως εν μέρει βάσιμοι κατ’ουσίαν. Επιπλέον, μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο και καθ’όλη τη διάρκεια που υποβαλλόταν σε φυσικοθεραπείες, φιλοξενήθηκε στην οικία του αδερφού του πατέρα του στα Σεπόλια. Λόγω του είδους των σωματικών βλαβών του, λαμβανομένων υπόψη και των διδαγμάτων της κοινής πείρας σχετικά με τις πρακτικές συνέπειες παρόμοιων τραυματισμών, δεν ήταν σε θέση να πραγματοποιεί τις απόλυτα αναγκαίες μετακινήσεις του προς το ΓΝΑ καθημερινά-πλην του Σαββατοκύριακου-για τις θεραπείες αυτές, με χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς και αναγκαζόταν να μισθώνει ΤΑΧΙ, εφόσον δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί από άλλο μέλος της οικογένειάς του με Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο. Για τον λόγο αυτό για τις μετακινήσεις του επί 88 συνολικά ημέρες (27, 28, 29/4, 1,4,5,6,7,8,11,12,13,14,15,18,19,20,21,22,25,26,27,28,29/5, 1,2,3,4,5, 8,9,10,11,12, 15,16,17,18,19, 22,23,24,25,26,29,30/6, 1,2,3,6,7,8,9,10,13,14,15,16,17,20,21,22,23,24,27,28,29,30,31/7, 3,4,5,6,7, 10,11,12,13,14, 17,18,19,20,21, 24,25,26 και 27/8] με βάση και τις προσκομιζόμενες αποδείξεις αυτοκινητιστών, που αφορούν τις ημερομηνίες 15/5, 2/6, 3/6, 5/6, 10/6, 11/6, 23/7 και 28/7, δαπανούσε, με βάση το σύνηθες κόστος μίας τέτοιας διαδρομής, το ποσό των 10 ευρώ, κατά μέσον όρο, για κάθε μετάβασή του προς το νοσοκομείο και για την επιστροφή του στην οικία που φιλοξενείτο, και συνολικά των 1.760 ευρώ, ενώ δαπάνησε επιπλέον για τη μετακίνησή του από το Αγρίνιο στην Αθήνα, στις 20/7 και στις 10/8/2015, το ποσό των 20,50 και των 22,30 ευρώ, αντίστοιχα, δηλαδή δαπάνησε συνολικά το ποσό των 1.803 (1.760 + 20,50 + 22,30) ευρώ, κατόπιν στρογγυλοποίησης, ενώ δεν αποδεικνύεται ότι η τυχόν δαπάνη μίσθωσης ταξί στις 28-8-2015 και τυχόν μετακίνησής του από το Αγρίνιο στην Αθήνα στις 4-9-2015 αποτελούν αναγκαίες, συνεπεία του τραυματισμού του, δαπάνες, εφόσον ήδη είχε λάβει εξιτήριο από το νοσοκομείο και δεν αποδεικνύεται, ειδικώς για τη δαπάνη μετακίνησής του από το Αγρίνιο, ότι επιβαλλόταν από την ανάγκη διενέργειας κάποιας ιατρικής πράξης ή ελέγχου από τους θεράποντες ιατρούς του. Συνεπώς, δικαιούται ως αποζημίωση για τη θετική του ζημία από την παραπάνω αιτία, με βάση το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του, το ποσό των 1.442,40 (1.803 Χ 80 %) ευρώ. Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε εξ ολοκλήρου το σχετικό αγωγικό κονδύλιο, ως προς τον πρώτο και τη δεύτερη εναγομένη και ως προς το επιμέρους ποσό των 147,79 ευρώ, ως προς την τρίτη εναγομένη, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει ο σχετικός δεύτερος λόγος της υπό στοιχ. Β΄ και ο τρίτος λόγος της υπό στοιχ. Γ΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, να γίνουν δεκτοί, ως εν μέρει βάσιμοι και κατ’ουσίαν. Επιπλέον, ενόψει αφενός της αποδειχθείσας αναγκαιότητας εισαγωγής και νοσηλείας του στα άνω Νοσοκομεία και αφετέρου της αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης, λόγω της φύσεως και του είδους των σωματικών βλαβών που υπέστη, ειδικώς στο αριστερό πόδι, και του διαρκούς κλινοστατισμού του, λαμβανομένων υπόψη και των διδαγμάτων της κοινής πείρας, χρειαζόταν τη συνδρομή τρίτου προσώπου, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις καθημερινές του ανάγκες, που σχετίζονται με τη διατροφή του, τις φυσιολογικές λειτουργίες του και την προσωπική υγιεινή του, αφού ήταν κλινήρης, με απλή κινητοποίησή του στο κρεβάτι, μόλις στις 6-4-2015, έγερσή του καθιστού στο κρεβάτι, μόλις στις 14-4-2015 και κινητοποίησή του με φυσικοθεραπευτή, μόλις στις 17-4-2015. Τις υπηρεσίες αυτές του παρείχε κυρίως η μητέρα του, η παρουσία της οποίας ήταν απαραίτητη, τουλάχιστον επί δεκάωρο καθημερινά, λόγω των αυξημένων αναγκών του, ενώ ενδιαμέσως μπορούσε να μεταβαίνει στην οικία του κουνιάδου της, όπου φιλοξενείτο, για να ξεκουράζεται, οπότε τις ώρες αυτές τον φρόντιζε το νοσηλευτικό προσωπικό. Αλλά και μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο στις 27-4-2015, η ίδια εξακολούθησε να του παρέχει τις αναγκαίες αυτές περιποιήσεις και φροντίδες, μέχρι τουλάχιστον τις 27-8-2015, διότι είναι δεδομένο ότι ο πρώτος ενάγων, μέχρι την πώρωση των καταγμάτων, που διαπιστώθηκε σε εξέτασή του που πραγματοποιήθηκε στις 18-9-2015, αρχικά αδυνατούσε πλήρως να αυτοεξυπηρετηθεί και σταδιακά άρχισε μεν να αυτοεξυπηρετείται, πλην όμως είχε μετά βεβαιότητας ανάγκη υποβοήθησης και χρειαζόταν η διαρκής παρουσία τρίτου προσώπου για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών του. Άλλωστε είναι δεδομένο ότι καθ’όλο το χρονικό αυτό διάστημα, η μητέρα του παρέμεινε μαζί του στην Αθήνα, αφήνοντας την οικογένειά της στο Αγρίνιο, εκτελώντας αρχικά, κατά την περίοδο της νοσηλείας του, χρέη αποκλειστικής νοσοκόμου, χωρίς ωστόσο να διαθέτει τις σχετικές ειδικές γνώσεις, και οικιακής βοηθού, το επόμενο διάστημα, με εντατικοποίηση των προσπαθειών της και σε βάρος άλλων ενασχολήσεών της, επιπλέον αυτών που του προσέφερε προ του ατυχήματος, στα πλαίσια της συγγενικής τους σχέσης και με υπηρεσίες που υπερβαίνουν την από την ηθική επιβαλλόμενη υποχρέωσή της για φροντίδα και βοήθεια. Επομένως, εάν ο πρώτος ενάγων προσλάμβανε τρίτο πρόσωπο για να καλύψει τις ανωτέρω ανάγκες του, θα είχε δαπανήσει το συνολικό ποσό των 4.260 [(31 ημέρες νοσηλείας X 60 ευρώ για δεκάωρη ημερήσια απασχόληση, η οποία κρίνεται επαρκής για την κάλυψη των αναγκών του, πέραν των υπηρεσιών, που του παρείχε το νοσηλευτικό προσωπικό=) 1.860 ευρώ + (4 μήνες κατ`οίκον νοσηλεία X 600 ευρώ για εικοσιτετράωρη ημερήσια απασχόληση =) 2.400 =] ευρώ, το οποίο και δικαιούται, κατ`άρθρο 930 παρ. 3 του ΑΚ να αναζητήσει, απορριπτόμενου του ισχυρισμού του, ότι είχε ανάγκη βοήθειας τρίτου προσώπου, καθ΄ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του, και επί εικοσιτετραώρου βάσεως, αφού οι παρεχόμενες σ` αυτόν υπηρεσίες για το πέραν του δεκαώρου ημερησίως διάστημα, από τη μητέρα του, δεν ήταν αναγκαίες και σε κάθε περίπτωση έλαβαν χώρα στα πλαίσια της υποχρέωσής της για βοήθεια (άρθρο 1507 του ΑΚ). Το εν λόγω ποσό κρίνεται εύλογο, λαμβάνοντας υπόψη τις αντίστοιχες αμοιβές που, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, καταβάλλονται, για ανάλογες υπηρεσίες, δεδομένου άλλωστε, ότι η μητέρα του δεν διέθετε εξειδικευμένες γνώσεις αποκλειστικής νοσοκόμας και δεν παρείχε σ` αυτόν, κατά τη διάρκεια της αντίστοιχης νοσηλείας του, εξειδικευμένες φροντίδες. Της καταβολής δε του ποσού αυτού δεν απαλλάσσεται ο υπόχρεος προς αποζημίωση κατ` άρθρο 930 παρ.3 του ΑΚ, αφού η οικειοθελής εκ μέρους των οικείων του προσφορά των υπηρεσιών αυτών, δεν αποβαίνει, σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη, προς όφελος των υπόχρεων σε αποζημίωσή του, καθώς, ο τραυματισθείς από αδικοπραξία τρίτου, ο οποίος δέχεται τις αναγκαίως αυξημένες περιποιήσεις και φροντίδες αυτών, προς αποκατάσταση της υγείας του, δικαιούται να απαιτήσει από τον υπόχρεο προς αποζημίωση, το ποσό που θα ήταν υποχρεωμένος να καταβάλει σε τρίτο πρόσωπο, που θα προσλάμβανε για το σκοπό αυτόν, έστω και αν στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν κατέβαλε κανένα ποσό στη μητέρα του, η οποία με υπερένταση των δυνάμεών της και σε βάρος άλλων ενασχολήσεών της, ασχολήθηκε με τη φροντίδα του για την αποκατάσταση της υγείας του. Τελικώς δε, με βάση το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του, δικαιούται να αξιώσει το ποσό των 3.408 (4.260 Χ 80 %) ευρώ. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε εξ ολοκλήρου το σχετικό αγωγικό κονδύλιο, ως προς τον πρώτο και τη δεύτερη εναγομένη και ως προς το επιμέρους ποσό των 2.400 ευρώ, ως προς την τρίτη εναγομένη, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει ο σχετικός δεύτερος λόγος της υπό στοιχ. Α΄, έφεσης να απορριφθεί ως αβάσιμος και οι τρίτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄ και τρίτος λόγος της υπό στοιχ. Γ΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, να γίνουν δεκτοί, ως εν μέρει βάσιμοι και κατ’ουσίαν. Πλέον αυτών, αποδείχθηκε ότι ο πρώτος ενάγων, ο οποίος ήταν 20 ετών, όταν συνέβη το ένδικο ατύχημα, ασχολείτο από την ηλικία των οκτώ ετών με το ποδόσφαιρο και είχε διακριθεί για τις ικανότητές του. Εντάχθηκε ως μέλος στο παιδικό και στη συνέχεια το εφηβικό τμήμα των ποδοσφαιρικού συλλόγου «………..», και από το έτος 2010-2011 αγωνίστηκε στο ερασιτεχνικό τμήμα της ΠΑΣ «……….», όπου αναδείχθηκαν τα προσόντα του και τον διέκριναν οι προπονητές των τμημάτων υποδομής της ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρίας «………..». Έτσι, μετά από δοκιμαστικές προπονήσεις, σε ηλικία 16 ετών τον ενέταξαν στα τμήματα υποδομών της (Κ17) και την επόμενη αγωνιστική περίοδο, σε ηλικία 17 ετών, στο Τμήμα Νέων της ίδιας ομάδας, λόγω των εξαιρετικών του επιδόσεων, όπου αγωνίστηκε για δύο ποδοσφαιρικές περιόδους (2012-2013 και 2013-2014) στο πρωτάθλημα της Footballeague Νέων και Novasportssuperleague αντίστοιχα, ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε σε προπονήσεις με την κανονική ποδοσφαιρική ομάδα της, με την προοπτική να ενταχθεί στην επαγγελματική ομάδα. Κατά το χρονικό διάστημα της στράτευσής του, αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Γενικό Λύκειο Αγρινίου, ξεκίνησε να αγωνίζεται ως βασικός παίκτης (αμυντικός χαφ) και αρχηγός στην ομάδα του ερασιτεχνικού αθλητικού σωματείου «………..» (Α΄Κατηγορίας), καταρτίζοντας σχετική σύμβαση για την ποδοσφαιρική περίοδο 2014-2015, ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, με αμοιβή 6.000 ευρώ, και με την προοπτική να συμμετέχει στην ομάδα για τρεις ακόμη τουλάχιστον αγωνιστικές περιόδους, δηλαδή κατά τα έτη 2015-2016, 2016-2017 και 2017-2018. Η μη υπογραφή επαγγελματικού συμβολαίου για το χρονικό αυτό διάστημα οφείλεται στο ότι ο ίδιος δεν επιθυμούσε να δεσμευθεί, λόγω της πρότασης υπογραφής επαγγελματικού συμβολαίου με την ΠΑΕ «………». Επομένως, ο πρώτος ενάγων απώλεσε το συνολικό εισόδημα των 18.000 (3 Χ 6.000) ευρώ, το οποίο μετά βεβαιότητας θα αποκέρδαινε κατά τη συνήθη των πραγμάτων πορεία, αν δεν είχε ανακοπεί η επαγγελματική του εξέλιξη, συνεπεία του ατυχήματος, εκ του οποίου δικαιούται να λάβει, ως αποζημίωση, με βάση το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του, το ποσό των 14.400 [4.800 (6.000 Χ 80 %) Χ 3] ευρώ. Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο καταλήγοντας στην κρίση ότι δικαιούται το ποσό των 18.000 ευρώ συνολικά, πλημμελώς εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει ο σχετικός τρίτος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, να γίνει εν μέρει δεκτός ως βάσιμος και κατ’ουσίαν. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, αδυνατούσε να εργαστεί, αφού του είχε αναγνωριστεί μερική αναπηρία, κατά τα άνω, και ήταν αδύνατη η αναζήτηση άλλης εργασίας, δεδομένου ότι ο ίδιος δεν διέθετε τυπικά προσόντα, ούτε μπορούσε να αποκτήσει τόσο σύντομα τέτοια προσόντα, καθώς και οποιαδήποτε χειρωνακτική εργασία, διότι είναι αμφίβολο ότι θα μπορούσε να την εκτελέσει και σε κάθε περίπτωση η καταπόνησή του θα ήταν μεγάλη. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο καταλήγοντας στην ίδια κρίση και απορρίπτοντας την παραδεκτώς προταθείσα εκ μέρους της τρίτης εναγομένης ένσταση συνυπαιτιότητάς του στην έκταση της ζημίας του, την οποία επαναφέρει με τον τρίτο λόγο της υπό στοιχ. Α΄έφεσής της, ορθώς τις αποδείξεις εκτίμησε και πρέπει ο συγκεκριμένος λόγος, κατά το οικείο σκέλος του, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Επίσης, λόγω της άριστης φυσικής του κατάστασης, των σωματικών προσόντων του και του νεαρού της ηλικίας του, ήταν πιθανό, σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, και με βάση τις προπαρασκευαστικές ενέργειες που είχαν γίνει (πολυετείς προπονήσεις και συμμετοχές σε ερασιτεχνικές αλλά και επαγγελματική ομάδα, πρόταση σύναψης με την παραπάνω επαγγελματική ομάδα), ότι θα συνέχιζε να αγωνίζεται ως ποδοσφαιριστής στη συγκεκριμένη (…………) ή άλλη ποδοσφαιρική ομάδα, τουλάχιστον επί δύο τριετίες ακόμη-τριετής είναι η συνήθης διάρκεια τέτοιων συμβολαίων- δηλαδή κατά την τριετία 2018-2021 και 2021-2024, όταν και θα συμπλήρωνε το 29ο έτος της ηλικίας του, με τον παραπάνω μηνιαίο μισθό και αύξηση σε ποσοστό 10 %, ανά ποδοσφαιρική περίοδο, μη συνυπολογιζομένων των επιπλέον “bonus» καλών επιδόσεων και των επιπλέον αμοιβών, οι οποίες δεν μπορούν εκ των προτέρων να προσδιοριστούν. Η ανανέωση των συμβολαίων του ή η κατάρτιση νέου συμβολαίου με άλλη ομάδα, για το πέραν αυτού χρονικό διάστημα, προϋπέθετε επαναξιολόγησή του και δεν μπορεί από τώρα να θεωρηθεί πιθανή, με βάση τη συνήθη των πραγμάτων πορεία, διότι, πέραν της ανάγκης επαναξιολόγησής του, είναι αβέβαιη και δεν μπορεί από τώρα να προβλεφθεί η αγορά εργασίας στον συγκεκριμένο τομέα, όπως θα διαμορφωθεί, αφού εξαρτάτο και από άλλους αστάθμητους παράγοντες (γενικότερες οικονομικές συνθήκες, εμφάνιση νέων παικτών κλπ). Με βάση τα παραπάνω, ο μηνιαίος μισθός του και, επομένως, το εισόδημα που απώλεσε και θα απωλέσει καθ’όλο αυτό το χρονικό διάστημα, ανέρχεται στο ποσό των 1.000 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2018 έως τις 31-8-2019, στο ποσό των 1.100 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2019 έως τις 31-8-2020, στο ποσό των 1.210 ευρώ, από την 1-9-2020 έως τις 31-8-2021, στο ποσό των 1.330 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2021 έως τις 31-8-2022, στο ποσό των 1.464 ευρώ, από την 1-9-2022 έως τις 31-8-2023 και στο ποσό των 1.610 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2023 έως τις 31-8-2024. Επομένως, εσφαλμένα το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, εκτιμώντας πλημμελώς τις αποδείξεις, απέρριψε στο σύνολό του το σχετικό αγωγικό κονδύλιο και πρέπει να γίνουν δεκτοί ο τέταρτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης και ο τρίτος λόγος της υπό στοιχ. Γ΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, ως εν μέρει βάσιμοι κατ’ουσίαν. Έτσι, ο πρώτος ενάγων δικαιούται ως διαφυγόν κέρδος, με βάση το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του, το ποσό των 800 ευρώ, των 880, των 968, των 1.064, των 1.171 και των 1.288 ευρώ, μηνιαίως κατά τις αντίστοιχες περιόδους. Ο ίδιος δηλώνει ότι μέχρι σήμερα και καθ’όλο αυτό το χρονικό διάστημα αδυνατούσε και θα αδυνατεί να εργαστεί, λόγω της κατάστασης της υγείας του, ελλείψει και τυπικών προσόντων, χωρίς να διευκρινίζει αν και ποιές προσπάθειες κατέβαλε για την απόκτησή τους και για την αναζήτηση εργασίας ούτε προσκομίζει φορολογικές δηλώσεις μέχρι σήμερα, από τις οποίες να προκύπτει η μη απόκτηση εισοδήματος από τυχόν εργασία του, αν και ήταν ευχερές. Δεν κάνει μάλιστα καμία αναφορά στο σχετικό χωρίο της κατάθεσης του εξετασθέντος πρωτοδίκως θείου του, περί μαθητείας του σε φίλο του κομμωτή, αν δηλαδή η εκπαίδευσή του ολοκληρώθηκε και πώς την αξιοποίησε. Εκτιμάται, ωστόσο, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, λόγω και του νεαρού της ηλικίας του, ότι, κατά τη διάρκεια των ετών 2018-2021, που είχε ήδη επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς ζωής, θα μπορούσε να αποκτήσει επαρκή εφόδια (εκμάθηση ξένης γλώσσας, χρήσης Η/Υ) για την ανεύρεση στη συνέχεια εργασίας, ως υπάλληλος, δηλαδή από τις αρχές του 2022, λαμβάνοντας υπόψη και την υφιστάμενη κατάσταση στην αγορά εργασίας, εξαιτίας των υφιστάμενων περιορισμών, λόγω της πανδημίας της Covid-19, με αμοιβή ίση με τον κατώτατο βασικό μισθό, ο οποίος θα έχει διαμορφωθεί στο ποσό των 663 ευρώ μηνιαίως και, κατόπιν συνυπολογισμού και των επιδομάτων εορτών και αδείας στο ποσό των 773,5 ευρώ μηνιαίως, κατά μέσον όρο. Συνεπώς, η σχετική παράλειψή του οφείλεται σε υπαιτιότητά του και, επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με το να καταλήξει σε διαφορετική κρίση, απορρίπτοντας το σχετικό αγωγικό κονδύλιο στο σύνολό του, με αποτέλεσμα η εξέταση της ουσιαστικής βασιμότητας της ένστασης συντρέχοντος πταίσματος στην έκταση της ζημίας του, που παραδεκτώς πρότεινε η τρίτη εναγομένη, κατά τα άνω, και επαναφέρει με τον τρίτο λόγο της υπό στοιχ. Α’ έφεσής της, να παρέλκει, εσφαλμένα εκτίμησε της αποδείξεις και πρέπει ο άνω λόγος να γίνει δεκτός ως εν μέρει βάσιμος και κατ’ουσίαν, ήτοι για το χρονικό διάστημα από την 1-1-2022 έως και τις 31-8-2024. Συνακόλουθα, με βάση όλα όσα ανωτέρω εκτέθηκαν, η ευθύνη της τρίτης εναγομένης, περιορίζεται στο ποσό των 290,5 (1.064-773,5) ευρώ, από την 1-1-2022 έως την 31-8-2022, των 397,5 (1.171 -773,5) ευρώ, από την 1-9-2022 έως την 31-8-2023 και των 514,5 (1.288- 773,5) ευρώ, από την 1-9-2023 έως την 31-8-2024. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι για την αποκατάσταση : α) δύσμορφης υπερτροφικής ουλής από υπερομφάλια τομή, δίκην σιδηροτροχιάς, μήκους 13 εκ και μέγιστου πλάτους 4 εκ, με συνοδό μετεγχειρητική ομφαλοκήλη, β) υπερτροφικής δύσμορφης ουλής στρογγυλού σχήματος στην περιοχή του αριστερού λαγονίου βόθρου, προερχόμενης από σωλήνα παροχέτευσης, μήκους 3 εκ και μέγιστου πλάτους 2 εκ, γ) δύο υπερτροφικών ουλών στρογγυλού σχήματος, διαμέτρου 3 εκ στον δεξιό λαγόνιο βόθρο, προερχόμενων από σωλήνα παροχέτευσης, δ) υπερτροφικής δύσμορφης ουλής ακανόνιστου σχήματος, μέγιστης διαμέτρου 4 εκ στο δεξιό ημιθωράκιο, προερχόμενης από θωρακικό σωλήνα παροχέτευσης, ε) πολλαπλών μετατραυματικών ουλών κατά το αριστερό γόνυ και στην γύρω επιφάνεια, με συνοδό διχρωμία, καθ’όλη την έκταση της άρθρωσης και την έξω επιφάνειά της, στ) τριών μετεγχειρητικών δύσμορφων ουλών δίκην σιδηροτροχιάς, μήκους 7 εκ η καθεμία, με συνοδό εμβύθινση του δέρματος, κατά την εξωτερική επιφάνεια του αριστερού μηρού και ζ) ρικνωτικής ουλής αριστερής πτέρνης, λόγω έλκους κατακλίσεως, διαμέτρου 4,5 εκ, οι οποίες εμφαίνονται και στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες που συνοδεύουν την από 12-6-2017 ιατρική γνωμάτευση του πλαστικού χειρουργού, ………., θα απαιτηθεί η υποβολή του σε πλαστική χειρουργική επέμβαση, σε δύο χρόνους, για λόγους αισθητικούς και ψυχολογικούς. Το κόστος των επεμβάσεων αυτών σε ιδιωτικό νοσοκομείο, συμπεριλαμβανομένων των έξι ημερών νοσηλείας του (τρεις για κάθε χειρουργική επέμβαση με γενική νάρκωση) ανέρχεται σε 6.000 ευρώ για τα έξοδα νοσηλείας του σε μονόκλινο δωμάτιο, εξετάσεις για προεγχειρητικό και μετεγχειρητικό έλεγχο, επισκέψεις για επανεξέταση και αλλαγές, επιδεσμικό υλικό και φάρμακα, σε 4.000 ευρώ, για έξοδα χειρουργείου, σε 7.000 ευρώ, για αμοιβές χειρουργών και σε 1.400 ευρώ για αμοιβές αναισθησιολόγου, σε 400 ευρώ, για χρήση του πλέγματος ομφαλοκήλης, σε 3.200 ευρώ για συνεδρίες laser, με κόστος 400 ευρώ ανά συνεδρία και σε 1.500 ευρώ για χρήση διατατήρα ιστών, ήτοι συνολικά σε 23.500 ευρώ, με την επισήμανση ότι η αποκατάσταση δεν θα είναι πλήρης και οι μετεγχειρητικές ουλές θα παραμείνουν εφ’όρου ζωής. Ο ίδιος, όπως είναι ευνόητο, προτίθεται να υποβληθεί στις συσταθείσες αυτές επεμβάσεις, επομένως, η εντεύθεν ζημία του, από τη δαπάνη στην οποία θα υποβληθεί, είναι από τώρα προβλεπτή, ως προς την ύπαρξη και έκτασή της, εφόσον η πραγματοποίησή της προσδοκάται μετά πιθανότητας και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, μη εξαρτώμενη από άλλους παράγοντες άγνωστους και αστάθμητους και συνακόλουθα η σχετική αξίωσή του έχει ήδη γεννηθεί και διαμορφωθεί. Τη δαπάνη αυτή δικαιούται, συνεπώς, να αναζητήσει, κατ’άρθρο 930 παρ. 3 του ΑΚ, δεδομένου ότι αυτή δεν καλύπτεται από το ΙΚΑ ή άλλο ασφαλιστικό φορέα, αφού οι πλαστικές επεμβάσεις θα πραγματοποιηθούν για αισθητικούς και όχι για θεραπευτικούς λόγους [ΕφΑθ (Μον) 513/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»], μειωμένη, ωστόσο, κατά το ποσοστό της συνυπαιτιότητάς του, επομένως, δικαιούται συνολικά το ποσό των 18.800 (23.500 Χ 80 %) ευρώ. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, εσφαλμένα του επιδίκασε το αιτούμενο ποσό, και πρέπει ο τέταρτος λόγος των υπό στοιχ. Α΄ και υπό στοιχ. Γ΄εφέσεων, να γίνουν δεκτοί ως εν μέρει βάσιμοι και κατ’ουσίαν. Έτσι, το συνολικό ποσό που οι εναγόμενοι οφείλουν στον πρώτο ενάγοντα, για τη θετική ζημία και το διαφυγόν κέρδος του συνεπεία του ατυχήματος, ανέρχεται σε 38.669 (138,57 + 480 + 1.442,40 + 3.408 + 14.400 + 18.800) ευρώ, κατόπιν στρογγυλοποίησης, το οποίο του οφείλουν εντόκως από την προς αυτούς επίδοση στις 15-5-2017-κατά τις παραδοχές της εκκαλουμένης, που δεν πλήττεται ως προς τον χρόνο έναρξης της τοκοφορίας- της προγενέστερης, όμοιας κατά περιεχόμενο και αιτήματα, από 20-4-2017 (υπ’αριθμ. εκθ. καταθ. ………./2-5-2017) αγωγής του, πλην του κονδυλίου της απώλειας εισοδήματος για την ποδοσφαιρική περίοδο 2017-2018, ύψους 4.800 ευρώ, για το οποίο η αφετηρία της τοκοφορίας τοποθετείται από τη λήξη της, ήτοι από τις 2-5-2018. Παράλληλα, του οφείλουν εις ολόκληρον και τα προαναφερόμενα ποσά, ως διαφυγόν κέρδη, του χρονικού διαστήματος από την 1-9-2021 έως τις 31-8-2024, με τον νόμιμο τόκο, για κάθε επιμέρους ποσό, από τη λήξη του αντίστοιχου ημερολογιακού μήνα και μέχρι την εξόφληση.
Πλέον αυτών, αποδείχθηκε ότι ο πρώτος ενάγων, πριν από τον τραυματισμό του, σε ηλικία 20 ετών, ήταν υγιέστατος και δραστήριος, άτομο παραγωγικής ηλικίας με εξωστρέφεια, κοινωνικότητα και προσαρμοστικότητα, πλην όμως εξαιτίας του άνω τραυματισμού του και των απορρεουσών από αυτόν σοβαρών συνεπειών, και ειδικότερα της έλλειψης σωματικής του ακεραιότητας, χωρίς πρόβλεψη πλήρους αποκατάστασης, αυτός κατέστη μόνιμα ανάπηρος σε ποσοστό 35%, όπως αναλυτικά εκτέθηκε ανωτέρω, και η αναπηρία του θα διαρκέσει δια βίου, παρ’ότι η αναγνώρισή της δεν γίνεται εφάπαξ αλλά ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ενώ σημαντική είναι και η παραμόρφωσή του, η αποκατάσταση της οποίας δεν θα είναι επίσης πλήρης αλλά απλώς θα βελτιωθεί. Η κρίση αυτή είναι βεβαία και ασφαλής, με βάση τις προσκομιζόμενες ιατρικές γνωματεύσεις, τυχόν δε διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, κατά το υποβληθέν επικουρικώς με τον πέμπτο λόγο της υπό στοιχ. Α΄έφεσης αίτημα, θα προκαλούσε άσκοπη μόνον επιβράδυνση στη διεξαγωγή της δίκης. Εκ της αιτίας αυτής έχει μειωθεί κοινωνικά, καθώς η αναπηρία του έχει επηρεάσει τις κοινωνικές συναναστροφές και την κοινωνική δραστηριότητα που έχει ο μέσος υγιής άνθρωπος της ηλικίας του, αν ληφθεί μάλιστα υπόψη ότι ο κύκλος των φιλικών του προσώπων και το πεδίο των επαφών του εντοπιζόταν ως επί το πλείστον στον χώρο των αθλητικών δραστηριοτήτων. Η κατάσταση αυτή επηρεάζει άμεσα το επαγγελματικό και οικονομικό του μέλλον, αφού η επαγγελματική του ενασχόληση με το ποδόσφαιρο είναι οριστικά απαγορευτική, όπως και κάθε άλλη δραστηριότητά του που απαιτεί έντονη σωματική άσκηση και καταπόνηση, ενώ αποκλείεται και η άσκηση οποιασδήποτε χειρωνακτικής εργασίας ακόμη και ελαφράς, με αρνητική επίδραση στην επαγγελματική και οικονομική του εξέλιξη, χωρίς να είναι αναγκαία αλλά ούτε και να δύναται αυτή να προσδιοριστεί επακριβώς, ενώ έχει στιγματιστεί και η εξωτερική του εμφάνιση με αποτέλεσμα να εμφορείται από συναίσθημα μειονεξίας που θα επηρεάζει σε κάποιο βαθμό την κοινωνική του συμπεριφορά και τη σχέση του με το άλλο φύλο. Οι συνέπειες αυτές, όπως είναι φυσικό, δεν μπορούν να καλυφθούν εντελώς με τις παροχές των άρθρων 929 και 932 ΑΚ. Επομένως, το Δικαστήριο κρίνει ότι δικαιούται αυτός ιδιαίτερης χρηματικής παροχής, κατ’άρθρο 931 του ΑΚ, σύμφωνα με την οικεία, η οποία, βάσει του είδους και των συνεπειών της αναπηρίας και της παραμόρφωσής του, της ηλικίας του, της κλίσης του στο ποδόσφαιρο και του βαθμού συνυπαιτιότητάς του, πρέπει να ανέλθει στο εύλογο ποσό των 25.000 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο και δίκαιο, με βάση την αρχή της αναλογικότητας, ενόψει όλων των συνεκτιμώμενων στοιχείων, που προαναφέρονται. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που του επιδίκασε για την αιτία αυτή το ποσό των 30.000 ευρώ, έσφαλε εν μέρει περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει οι συναφείς πέμπτος λόγος της υπό στοιχ. Α΄ και της υπό στοιχ. Γ΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος τους, να γίνουν δεκτοί ως εν μέρει βάσιμοι και να απορριφθεί αντίστοιχα ο όγδοος λόγος της υπό στοιχ. Β΄ έφεσης, ως αβάσιμος κατ’ουσίαν. Εκτός, όμως, από την περιουσιακή ζημία του, ο πρώτος ενάγων υπέστη και ηθική βλάβη, εξαιτίας του σοβαρότατου τραυματισμού του, της νοσηλείας του στη ΜΕΘ και στη συνέχεια σε άλλες Κλινικές του Νοσοκομείου Αγρινίου και του 251 Γενικού Νοσοκομείου της Αεροπορίας, της ανικανότητάς του προς αυτοεξυπηρέτηση, για χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών, της υποβολής του και σε νέα χειρουργική επέμβαση και της ανάγκης διενέργειας και άλλων επεμβάσεων στο μέλλον, οι οποίες όπως και ο τραυματισμός του αυτός καθεαυτός, συνεπάγονταν σημαντική ψυχική του επιβάρυνση. Για την αποκατάστασή της η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, που πρέπει να του επιδικασθεί, σύμφωνα και με την αρχή της αναλογικότητας (ΟλΑΠ 9/2015 ΧΡΙΔ 2015.575, ΑΠ 88/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») ανέρχεται, ενόψει του είδους της υπαιτιότητας του πρώτου εναγομένου, της δικής του συντρέχουσας αμέλειας στην πρόκληση του σύγκρουσης, των ειδικότερων συνθηκών του συμβάντος, της έκτασης, του είδους και της σοβαρότητας του τραυματισμού του και της επίπτωσής του, καθώς και της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των διαδίκων, όπως αυτή προεκτέθηκε, πλην της τρίτης εναγομένης, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, στο ποσό των 25.040 ευρώ και λόγω της γενομένης εκ μέρους του επιφύλαξης, στο ποσό των 25.000 ευρώ. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επιδικάζοντας για την αιτία αυτή το ποσό των 30.000 ευρώ, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει οι συναφείς έκτος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης και πέμπτος λόγος της υπό στοιχ. Γ΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, να γίνουν δεκτοί ως εν μέρει βάσιμοι και κατ’ουσίαν και να απορριφθεί αντιστοίχως ο έβδομος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, ως κατ’ουσίαν αβάσιμος.
Επιπλέον, όσον αφορά στο αίτημα της τρίτης εναγομένης για εξαίρεση από την επιδίκαση του νόμιμου τόκου επιδικίας και συνακολούθως περί επιδίκασης του κεφαλαίου της οφειλής μόνον με τον τόκο υπερημερίας κατ`αρθρο 345 του ΑΚ, χωρίς την προσαύξηση των τόκων επιδικίας του άρθρου 346 εδ. α` και β` του ΑΚ, τούτο κρίνεται δεκτό, αναφορικά με τα κονδύλια της χρηματικής ικανοποίησης και της χρηματικής παροχής του άρθρου 931 του ΑΚ διότι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, συντρέχουν προς τούτο λόγοι, επειδή η τρίτη εναγομένη αντιδίκησε ευλόγως ως προς τα συγκεκριμένα κονδύλια [ΑΠ 1059/2017 ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 2222/2021 ΕφΠειρ (Μον) 105/2021, ΕφΠειρ (Μον) 354/2021 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»], όπως καταδεικνύεται από τη διαφορά μεταξύ των αντίστοιχων αγωγικών κονδυλίων, των επιδικασθέντων πρωτοδίκως και αναγνωριζομένων από το παρόν Δικαστήριο. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι η υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ………. δίκυκλη μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο πρώτος ενάγων κατά τον χρόνο του ατυχήματος, εργοστασίου κατασκευής YAMAHA, τύπου Τ135, κυβισμού 134 cc, με ημερομηνία πρώτης αδείας κυκλοφορίας την 30-7-2012, εξαιτίας της σύγκρουσης υπέστη εκτεταμένες βλάβες σε όλα τα μηχανικά της μέρη και εξαρτήματα και συγκεκριμένα, αποκόλληση ταμπλώ οργάνων, καταστροφή εμπρόσθιων ποδιών και μασκών, πλαϊνών, στρέβλωση του ψυγείου, κτύπημα κινητήρα, στρέβλωση του ποδοστηρίου αλλαγής ταχυτήτων, στήριξης ποδιών οδηγού, του πλαισίου από το εμπρόσθιο μέρος και μέχρι τη μέση, των προστατευτικών καλυμμάτων εμπρός, δεξιά και αριστερά, στρέβλωση των πηρουνιών της εμπρόσθιας ανάρτησης, καταστροφή των εμπρόσθιων φανών και των καλωδιώσεων φωτισμού εμπρός, στρέβλωση των ελαστικών και των εμπρόσθιων και οπίσθιων ζαντών και καταστροφή του εμπρόσθιου ελαστικού. Η αποκατάστασή τους δεν ήταν τεχνικά δυνατή, διότι η δίκυκλη μοτοσικλέτα είχε υποστεί ολοκληρωτική παραμόρφωση και είχε πληγεί ανεπανόρθωτα η κατασκευαστική δομή και η γεωμετρία της και ήταν ανέφικτη η επαναφορά της στην κατάσταση που βρισκόταν πριν το ατύχημα. Επιπλέον, για την αποκατάστασή της, πέραν του τεχνικά ανέφικτου αυτής, ήταν και ασύμφορη οικονομικά, αφού απαιτείτο γι’αυτήν δαπάνη ύψους 1.900 ευρώ και η αξία της, προ του ατυχήματος και κατά την πρώτη ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου συζήτηση της αγωγής (ΟλΑΠ 38/1996, ΕλλΔνη 1997.41, ΑΠ 68/2005 ΕλλΔνη 2005.1396), με βάση την κατάσταση που βρισκόταν αυτό κατά τον χρόνο της καταστροφής και όχι ανάλογα με τη δαπάνη που απαιτείτο για την απόκτηση άλλου όμοιου πράγματος καινούριου (ΑΠ 68/2005, ό.π, ΕφΙωαν 119/2008, ΑΡΧΝΟΜ 2009.214, ΕφΠατρ 607/2007, ΑΧΑΝΟΜ 2008.92), ανερχόταν στο ίδιο ποσό, με δεδομένο ότι συντηρείτο κανονικά, δεν είχε υποστεί φθορές από άλλη σύγκρουση και είχε υποβληθεί σε όλους τους απαιτούμενους μηχανικούς ελέγχους και συντήρηση, λαμβάνοντας υπόψη τα διδάγματα της κοινής πείρας και τη συνήθη τιμή πώλησης όμοιου τύπου μεταχειρισμένων μοτοσικλετών αλλά και το γεγονός ότι, παρά την επισκευή της, η αξία της θα ήταν μειωμένη σε σχέση με αυτήν προ του ατυχήματος. Επομένως, ορθώς εκτιμώντας τις αποδείξεις το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κατέληξε στην ίδια κρίση και πρέπει ο συναφής πέμπτος λόγος της υπό στοιχ.Β΄έφεσης, με τον οποίο ο άνω ενάγων διατείνεται ότι η αξία της ανερχόταν προ του ατυχήματος στο ποσό των 2.200 ευρώ, και ο όγδοος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, να απορριφθούν ως κατ’ουσίαν αβάσιμοι. Εκτός, όμως, από την περιουσιακή ζημία του, ο δεύτερος ενάγων, λόγω της στενοχώριας που βίωσε εξαιτίας της καταστροφής της δίκυκλης μοτοσικλέτας του και της ταλαιπωρίας του από τη στέρηση της χρήσης της, υπέστη ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του ατυχήματος, το είδος και τον βαθμό υπαιτιότητας του πρώτου εναγομένου, την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων, πλην της τρίτης εναγομένης, κατά τα άνω, πρέπει να του επιδικαστεί ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 300 ευρώ, που κρίνεται εύλογο και δίκαιο, τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας. Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο του επιδίκασε για τη συγκεκριμένη αιτία το ίδιο ποσό, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει ο συναφής όγδοος λόγος της υπό στοιχ.Α΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, ο ένατος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης και ο πέμπτος λόγος της υπό στοιχ. Γ΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, να απορριφθούν ως αβάσιμοι και κατ’ουσίαν.
Κατόπιν αυτών, πρέπει να γίνουν δεκτές όλες οι εφέσεις, κατά παραδοχή του λόγου τους περί εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων, όπως αυτοί αναπτύσσονται στους επιμέρους λόγους τους, ως εν μέρει βάσιμες και κατ’ουσίαν, ακολούθως, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση ως προς όλους τους διαδίκους στο σύνολο της κατά το άρθρο 535 § 1 ΚΠολΔ, δηλαδή και κατά τις διατάξεις της, που δεν πλήττονται ή δεν ανατρέπονται με την παρούσα απόφαση, λόγω του ότι τούτο επιβάλλεται για την ενότητα της δικαστικής κρίσης, αναγκαίως δε, αφού η εκκαλουμένη εξαφανίστηκε μετά από παραδοχή άλλων λόγων εφέσεως, και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014, ΕφΑθ 1404/2014, ό.π). Στη συνέχεια, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και ερευνηθεί η υπό κρίση αγωγή, πρέπει να γίνει αυτή δεκτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον : 1/ Στον πρώτο ενάγοντα : α/ το ποσό των 38.669 ευρώ, εκ του οποίου 33.869 ευρώ, εντόκως, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας, από τις 16-6-2017 και το απομένον ποσό των 4.800 ευρώ, από τις 2-5-2018 και μέχρι την εξόφληση, ως αποζημίωση για τη θετική ζημία και το διαφυγόν του κέρδος, β/ το ποσό των 25.000 ευρώ, ως ειδική κατ’άρθρο 931 του ΑΚ χρηματική παροχή και το ίδιο ποσό, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας από τις 16-6-2017 και μέχρι την εξόφληση, αναγνωριζομένου ότι η τρίτη εναγομένη οφείλει τα υπό στοιχ. (β) ποσά, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας, γ/ το ποσό των 800 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2018 έως τις 31-8-2019, το ποσό των 880 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2019 έως τις 31-8-2020, το ποσό των 968 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2020 έως τις 31-8-2021, το ποσό των 1.064 ευρώ μηνιαίως από την 1-9-2021 έως τις 31-8-2022, το ποσό των 1.171 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2022 έως τις 31-8-2023 και το ποσό των 1.288 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2023 έως τις 31-8-2024, ως διαφυγόν κέρδος, καταβλητέου στο τέλος του αντίστοιχου ημερολογιακού μήνα και με τον νόμιμο τόκο από την παρέλευσή του και μέχρι την εξόφληση, της ευθύνης της τρίτης περιοριζόμενης μέχρι του ποσού των 290,5 ευρώ, από την 1-1-2022 έως τις 31-8-2022, των 397,5 ευρώ, από την 1-9-2022 έως τις 31-8-2023 και των 514,5 ευρώ, από την 1-9-2023 έως τις 31-8-2024. 2) Στον δεύτερο ενάγοντα, το ποσό των 1.900 ευρώ, ως αποζημίωση για τη θετική ζημία του και των 300 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας από τις 16-5-2017 και μέχρι την εξόφληση. Επίσης, λόγω της μερικής νίκης όλων των εκκαλούντων, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή σ’αυτούς του παραβόλου που κατέθεσε έκαστος κατά την άσκηση των υπό κρίση εφέσεων (άρθρο 495 παρ.3 εδ.ε΄του ΚΠολΔ). Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η αμοιβή, ύψους 250 ευρώ, που ο πρώτος ενάγων κατέβαλε σε πλαστικό χειρουργό, για τη βεβαίωση που του χορήγησε, όσον αφορά την υποβολή του στο μέλλον σε πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις, αφού δεν κρίνεται ότι αυτή έγινε από υπερβολική πρόνοιά του, πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ αυτών, ανάλογα προς την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 176, 183, 189, 191 § 2 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με 63 § 1iβ), 68 § 1 και 69 § § 1,2 και παράρτημα Β΄ υπ’άρθρο 166 του ν.4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων τις από 2-4-2021 (αριθ. εκθ. καταθ. ………./2-4-2021) υπό στοιχ. Α΄έφεση της τρίτης εναγομένης, την από 23-10-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. ………/23-10-2020) υπό στοιχ. Β έφεση των εναγόντων και την από 29-11-2019 (αριθ. εκθ. καταθ. ……../2-12-2019) υπό στοιχ. Γ΄ έφεση του πρώτου και της δεύτερης εναγομένης, κατά της υπ’αριθμ. 2087/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ουσίαν αυτές.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη οριστική απόφαση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στους εκκαλούντες του παραβόλου που κατέθεσαν κατά την άσκησή τους.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και τη δικάζει κατ’ουσίαν.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 3-8-2017 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………/2017) αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον : 1/ Στον πρώτο ενάγοντα : α/ το ποσό των 38.669 ευρώ, εκ του οποίου 33.869 ευρώ, εντόκως, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας, από τις 16-6-2017 και το απομένον ποσό των 4.800 ευρώ, από τις 2-5-2018 και μέχρι την εξόφληση, β/ το ποσό των 50.000 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας από τις 16-6-2017 και μέχρι την εξόφληση, αναγνωριζομένου ότι η τρίτη εναγομένη οφείλει τα υπό στοιχ. (β) ποσά, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας, γ/ το ποσό των 800 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2018 έως τις 31-8-2019, το ποσό των 880 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2019 έως τις 31-8-2020, το ποσό των 968 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2020 έως τις 31-8-2021, το ποσό των 1.064 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2021 έως τις 31-8-2022, το ποσό των 1.171 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2022 έως τις 31-8-2023 και το ποσό των 1.288 ευρώ μηνιαίως, από την 1-9-2023 έως τις 31-8-2024, καταβλητέου στο τέλος του αντίστοιχου ημερολογιακού μήνα και με τον νόμιμο τόκο από την παρέλευσή του και μέχρι την εξόφληση, της ευθύνης της τρίτης εναγομένης, περιοριζόμενης μέχρι του ποσού των 290,5 ευρώ, από την 1-1-2022 έως τις 31-8-2022, των 397,5 ευρώ, από την 1-9-2022 έως τις 31-8-2023 και των 514,5 ευρώ, από την 1-9-2023 έως τις 31-8-2024. 2) Στον δεύτερο ενάγοντα, το ποσό των 2.200 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας από τις 16-5-2017 και μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εναγομένων-εφεσιβλήτων-εκκαλούντων, μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων-εκκαλούντων-εφεσιβλήτων, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των οκτώ χιλιάδων (7.500) ευρώ συνολικά.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 31-1-2022.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Αναζήτηση για:
