Πολίτης αιτήθηκε τη διαμεσολάβηση του Συνηγόρου μετά την άρνηση Δ.Ο.Υ να της επιστρέψει ποσό που κατέβαλε, ως αχρεωστήτως καταβληθέν. Συγκεκριμένα, η ενδιαφερόμενη είχε αποποιηθεί την κληρονομία του θανόντος πατέρα της, όμως αναγκάστηκε να καταβάλει στην Δ.Ο.Υ χρέος αυτού, το οποίο είχε βεβαιωθεί στον ΑΦΜ της, προκειμένου να λάβει άμεσα φορολογική ενημερότητα, την οποία χρειαζόταν για την μεταβίβαση ακινήτου.
Στη συνέχεια υπέβαλε αίτηση στην υπηρεσία για να της επιστραφεί το ποσό ως αχρεωστήτως καταβληθέν, προσκομίζοντας και την πράξη της αποποίησης. Η Δ.Ο.Υ αρνήθηκε, θεωρώντας ότι η καταβολή του χρέους ισοδυναμούσε με αναγνώριση αυτού.
Στη διαμεσολαβητική παρέμβασή του, ο Συνήγορος επισήμανε ότι η αναγνώριση χρέους αποτελεί, γενικά, θεσμό του ιδιωτικού δικαίου, ενέχει το στοιχείο της εκούσιας αποδοχής της οφειλής, κρίνεται δε κατά κανόνα από τα δικαστήρια στα πλαίσια εκδίκασης αστικών διαφορών. Δεν έχει, άνευ ετέρου, εφαρμογή στις σχέσεις των διοικούμενων με τις δημόσιες υπηρεσίες, ειδικά στις περιπτώσεις λήψης μέτρων εξαναγκασμού σε πληρωμή οφειλών, όπως η δέσμευση της φορολογικής ενημερότητας των πολιτών.
Η αρμόδια Δ.Ο.Υ αφού αποδέχθηκε ότι εν προκειμένω δεν υφίσταται αναγνώριση χρέους, προχώρησε σε διαγραφή της οφειλής με βάση την πράξη αποποίησης και σε επιστροφή του ποσού.
