Πριν από την Συνθήκη της Λωζάνης, είχε προηγηθεί η νίκη των Κεντρικών Δυνάμεων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που οδήγησε στην κατάρρευση των Αυτοκρατοριών των Κεντρικών Δυνάμεων. Με το τέλος του πολέμου, έλαβε χώρα η συνδιάσκεψη ειρήνης των Παρισίων (1919-1920), προκειμένου να συζητηθούν οι πέντε συνθήκες ειρήνης που ακολούθησαν (Βερσαλλιών, Αγ. Γερμανού, Νεϊγύ, Τριανόν και Σεβρών) και η πρόταση των ΗΠΑ για σύσταση της Κοινωνίας των Εθνών.
Με τις συνθήκες που υπογράφηκαν, οι ηττημένοι πλήρωσαν ακριβά την επιλογή τους. Οι νικητές όπως γίνεται πάντα, απόλαυσαν τα οφέλη και αποζημιώθηκαν για την συμμετοχή τους. Στα παρασκήνια έγινε μια “μυστική” τότε συμφωνία (μετά δημοσιοποιήθηκε) μεταξύ του πρωθυπουργού της Ελλάδος Βενιζέλου και του υπουργού Εξωτερικών της Ιταλίας Τομάζο Τιττόνι.
Η Ιταλία, θα εγκατέλειπε τις επιφυλάξεις που εξέφρασε στις συσκέψεις και θα υποστήριζε τις ελληνικές αξιώσεις για Βόρεια Ήπειρο και Κορυτσά. Επίσης θα παραχωρούσε στην Ελλάδα την κυριαρχία στα Δωδεκάνησα, εκτός της Ρόδου, για την οποία θα γινόταν δημοψήφισμα όταν η Αγγλία θα έδινε την Κύπρο στην Ελλάδα. Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται περιληπτικά τα συμφωνηθέντα.
Δείτε τη συνέχεια στο SLpress.gr.
