Αναβολή έκδοσης οριστικής απόφασης ώστε να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη
Το διοικητικό πρωτοδικείο Αθηνών εξέτασε αγωγή αποζημίωσης, κατά τα άρθρα 105 και 106 ΕισΝΑΚ, κατά του ν.π.δ.δ. «ΓΕΝΙΚΟ ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΙΚΟ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ», για παρανομίες των οργάνων του (ιατρών), με συνέπεια την βλάβη της ενάγουσας (ΤρΔΠΑ 9049/2022).
Ειδικότερα, κατά τους ισχυρισμούς της ενάγουσας, λόγω εσφαλμένης διάγνωσης και διενέργειας χειρουργείου για νεοπλασία πριν από τη διενέργεια βιοψίας, με βάση γνωμάτευση ιδιώτη ιατρού, αφαιρέθηκαν υγιείς ιστοί και οστά από τους ιατρούς του εναγόμενου νοσοκομείου, με συνέπεια τη μόνιμη δυσπλασία της ενάγουσας.
Αρχικά, το δικαστήριο επεσήμανε ότι η κρίση περί της ευθύνης του Δημοσίου είναι αυτοτελής, διάφορο δε είναι το ζήτημα του επιμερισμού του ποσοστού ευθύνης μεταξύ του Δημοσίου και ιδιωτών, ως εις ολόκληρον ευθυνόμενων, το οποίο δύναται να κριθεί μόνο στο πλαίσιο της δίκης επί της αναγωγής αυτού που κατέβαλε ολόκληρη την αποζημίωση κατά του ετέρου συνυπεύθυνου, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 927 του Α.Κ.
Όσον αφορά στο ζήτημα της δέσμευσης των διοικητικών δικαστηρίων από τις αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων, όταν αυτές ισχύουν έναντι όλων, κατά τις διατάξεις του άρθρου 5 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., το δικαστήριο τόνισε ότι, αν δεν συντρέχει η προϋπόθεση αυτή, τα διοικητικά δικαστήρια δεν δεσμεύονται. Υποχρεούνται, ωστόσο, αν η απόφαση του πολιτικού δικαστηρίου είναι τελεσίδικη, να αιτιολογήσουν ειδικώς την απόφασή τους, παραθέτοντας τους λόγους που οδήγησαν στον σχηματισμό αντίθετης κρίσης.
Περαιτέρω, τα διοικητικά δικαστήρια δεν μπορούν να λάβουν υπόψη μαρτυρίες που δεν πληρούν τους όρους των διατάξεων των άρθρων 179 και 185 ΚΔΔ, ούτε με βάση τη θεσπιζόμενη από το άρθρο 148 του Κ.Δ.Δ. αρχή της ελεύθερης εκτίμησης των αποδεικτικών μέσων από τον δικαστή, διότι η αρχή αυτή προϋποθέτει χρήση αποδεικτικών μέσων που επιτρέπει ο νόμος. Συνεπώς, ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις που δεν έχουν ληφθεί κατά τη διαδικασία των άρθρων 179 επ. του Κ.Δ.Δ., αλλά στα πλαίσια ποινικής ή πολιτικής δίκης, δεν αποτελούν νόμιμα αποδεικτικά μέσα και δεν επιτρέπεται να ληφθούν νομίμως υπόψη από τα διοικητικά δικαστήρια ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων.
Εν προκειμένω, το δικαστήριο ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης και διέταξε τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, καθόσον ανέκυψαν ζητήματα τα οποία απαιτούν ειδικές γνώσεις της ιατρικής επιστήμης.
