Σε αναίρεση εφετειακής απόφασης προχώρησε ο Άρειος Πάγος. Έκρινε πως δικαιούται να την λάβει ακόμη και πριν τη διενέργεια μελλοντικών επεμβάσεων.
Σε μία πρωτοπόρο απόφασή του ο Άρειος Πάγος δικαίωσε δικηγόρο θύμα τροχαίου για διαφυγόντα κέρδη, ακυρώνοντας απόφαση Εφετείου και ορίζοντας πως δικαιούται αποζημίωσης ακόμη και για μελλοντικές επεμβάσεις προκειμένου να μπορέσει να παραστεί ξανά στα Δικαστήρια.
Κρίθηκε ότι οι δύσμορφες ουλές – βλάβες, μετά το τροχαίο, της δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα, ενώ προς αποκατάσταση αυτών πρέπει να υποβληθεί στο μέλλον, σε μια μεγάλη πλαστική χειρουργική επέμβαση. Ειδικότερα, αναφέρεται πως, εξαιτίας των σωματικών κακώσεων που η ενάγουσα υπέστη κατά το τροχαίο ατύχημα και των χειρουργικών επεμβάσεων στις οποίες αυτή υποβλήθηκε δημιουργήθηκαν δύσμορφες ουλές και συναφείς βλάβες, για την αποκατάσταση των οποίων, πρέπει να υποβληθεί στο μέλλον σε πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις καθόσον αυτές (δύσμορφες ουλές) της δημιουργούν σοβαρά λειτουργικά, αισθητικά, κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα.
Η ίδια ζήτησε το αναφερόμενο σ’ αυτή χρηματικό ποσό, ως διαφυγόν κέρδος, το οποίο με πιθανότητα και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων θα απεκέρδαινε, αν δεν τραυματιζόταν κατά το ένδικο ατύχημα.
Ωστόσο, το Εφετείο έκρινε πως έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκανε δεκτό το αίτημα της δικηγόρου για μελλοντική αποζημίωση. «Με τις παραδοχές αυτές, στις οποίες στήριξε την απόρριψη του αγωγικού αιτήματος της από 1-6-2010 αγωγής της αναιρεσείουσας για επιδίκαση διαφυγόντος κέρδους σ’ αυτήν, το Εφετείο παραβίασε ευθέως τη διάταξη του άρθρου 298 ΑΚ, καθόσον απαίτησε ως προϋπόθεση, για την ύπαρξη διαφυγόντος κέρδους της, τη συνδρομή (βασιμότητα) περιστατικών που καθιστούν βέβαιη την εργασιακή ενασχόληση της ενάγουσας, ως δικηγόρου, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα (απόδειξη ανάληψης συγκεκριμένων υποθέσεων, προσδοκώμενης αμοιβής για κάθε μία από αυτές), αν και το διαφυγόν κέρδος, σύμφωνα με τα αναφερόμενα ειδικότερα στη μείζονα σκέψη, αποτελεί μέγεθος, που προσδιορίζεται μόνο υποθετικά και για την αποκατάστασή του, αρκεί η πιθανότητα της πραγματοποίησής του, εάν δεν μεσολαβούσε το ζημιογόνο γεγονός» σημειώνει το Ανώτατο Δικαστήριο.
EUROKINISSI
Άρειος Πάγος: Δικαίωσε δικηγόρο θύμα τροχαίου – Η κρίσιμη απόφαση
Κρίθηκε, όπως αναφέρεται, ότι στον όρο “νοσήλια” περιλαμβάνεται κάθε δαπάνη που έγινε ή κρίθηκε αναγκαία να γίνει προς αποκατάσταση της υγείας του παθόντος, όπως π.χ. διάφορες εγχειρήσεις στις οποίες ο παθών πρέπει να υποβάλλεται μέχρις ότου ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία της αποθεραπείας του, ιδιαίτερα στα κατάγματα, πλαστικές εγχειρήσεις. Συνεπώς, ο παθών, σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας του, δικαιούται να ζητήσει αποζημίωση και για μέλλουσα ζημία (όπως π.χ. για τη δαπάνη μελλοντικής χειρουργικής επέμβασης προς διόρθωση ουλών), η αποκατάσταση της οποίας μπορεί να αξιωθεί και πριν από την πραγματοποίησή της, αρκεί αυτή να είναι δυνατόν να προσδιοριστεί εκ των προτέρων. Δεν απαιτείται γι’ αυτό βεβαιότητα, αλλά αρκεί πιθανότητα κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, πράγμα που πρέπει να προκύπτει από τις ιδιαίτερες περιστάσεις. Κριτήριο, δηλαδή, για το “τι είναι νοσήλια”, που αποκαθίστανται αποτελεί η ανάγκη για πραγματοποίηση της δαπάνης και όχι η πραγματοποίησή της.
Στην προκειμένη περίπτωση, κρίθηκε αβάσιμο το γεγονός πως το Εφετείο απέρριψε το κονδύλιο της αγωγής για επιδίκαση διαφυγόντος κέρδους της ενάγουσας λόγω της απώλειας εισοδημάτων από την εργασία της, ως δικηγόρου, εξαιτίας του τραυματισμού της κατά το ένδικο αυτοκινητικό ατύχημα και παραβίασε ευθέως τη διάταξη του άρθρου 298 ΑΚ, καθόσον απαίτησε ως προϋπόθεση για την ύπαρξη διαφυγόντος κέρδους της τη συνδρομή περιστατικών που καθιστούν βέβαιη την εργασιακή απασχόληση της ενάγουσας και δη την εκ μέρους της ανάληψη συγκεκριμένων υποθέσεων, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα.
Και όπως αναφέρεται: «Συνεπώς, ο παθών, σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας του, δικαιούται να ζητήσει αποζημίωση και για μέλλουσα ζημία (όπως π.χ. για τη δαπάνη μελλοντικής χειρουργικής επέμβασης προς διόρθωση ουλών), η αποκατάσταση της οποίας μπορεί να αξιωθεί και πριν από την πραγματοποίησή της, αρκεί αυτή να είναι δυνατόν να προσδιοριστεί εκ των προτέρων. Δεν απαιτείται γι’ αυτό βεβαιότητα, αλλά αρκεί πιθανότητα κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, πράγμα που πρέπει να προκύπτει από τις ιδιαίτερες περιστάσεις. Κριτήριο, δηλαδή, για το “τι είναι νοσήλια”, που αποκαθίστανται, δυνάμει της ανωτέρω διατάξεως, αποτελεί η ανάγκη για πραγματοποίηση της δαπάνης και όχι η πραγματοποίησή της (ΑΠ 567/2018, ΑΠ 601/2009)».
