543/2023, 28ο Μονομελές
Δικαστής: Γεώργιος Μουκαζής, Πρωτοδίκης Δ.Δ.
Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 23, 24, 27 παρ. 1, 28, 30, 35 και 230 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας θεσπίζεται η δικονομική υποχρέωση του ιδιώτη διαδίκου να παρίσταται και να διενεργεί διαδικαστικές πράξεις ενώπιον του Δικαστηρίου μόνο με δικηγόρο, στον οποίον έχει χορηγήσει με τον προσήκοντα τρόπο (προφορικώς επ’ ακροατηρίω, με συμβολαιογραφική πράξη ή ιδιωτικό έγγραφο με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής, ή με συνυπογραφή από τον ίδιο του δικογράφου του ενδίκου βοηθήματος) την προς τούτο, γενική ή ειδική, δικαστική πληρεξουσιότητα. Περαιτέρω, στην ειδικότερη περίπτωση άσκησης ενδίκου βοηθήματος ανακοπής από τον ανακόπτοντα δικηγόρο και υπογραφής αυτού από τον ίδιο, πρέπει, όπως έχει κριθεί, είτε να παραστεί, κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ο ίδιος ο ανακόπτων ως δικηγόρος, προκειμένου να διαπιστωθεί το δικαίωμά του να ασκεί το δικηγορικό λειτούργημα, είτε να νομιμοποιήσει άλλον πληρεξούσιο δικηγόρο, ή άλλως, να προσκομίσει τα αποδεικτικά της δικηγορικής του ιδιότητας στοιχεία, όπως για παράδειγμα ισχύον δελτίο δικηγορικής ταυτότητας (πρβλ. ΣτΕ 1218/2017, 2488/2015 κ.ά.). Εξάλλου, σε αντίθετη περίπτωση, η οικεία διαδικαστική πράξη είναι αυτοδικαίως άκυρη και το σχετικό ένδικο βοήθημα απορρίπτεται ως απαράδεκτο, ζήτημα που εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο.
Κρίση του Δικαστηρίου περί απόρριψης της ανακοπής ως απαράδεκτης διότι δεν παρέστη στο ακροατήριο ο ανακόπτων και υπογράφων το δικόγραφο αυτοπροσώπως ως δικηγόρος, προκειμένου να διαπιστωθεί το δικαίωμά του να ασκεί το δικηγορικό λειτούργημα, ενώ δεν προσκόμισε ούτε τη δικηγορική του ταυτότητα ή οποιοδήποτε άλλο στοιχείο για να αποδείξει την ιδιότητά του ως δικηγόρου, εγγεγραμμένου στον οικείο σύλλογο και έχοντος το δικαίωμα να ασκεί το δικηγορικό λειτούργημα κατά τον χρόνο άσκησης της ανακοπής.
Κρίση του Δικαστηρίου ότι η δεν μπορεί να συμπληρωθεί η τυπική προϋπόθεση μη καταβολής νομίμου παραβόλου με την τήρηση της διαδικασίας του άρθρου 139Α του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ελλείψει προσήκουσας νομιμοποίησης του ανακόπτοντος (πρβλ. ΣτΕ 3301/2012, 4416/2005).
