Κατόπιν της υπ’ αριθμ. 2/2023 γνωμοδότησης του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, η Ομοσπονδία Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδος ζήτησε από τον δικηγόρο Απόστολο Άνθιμο νέα γνωμοδότηση για την επίδοση της τελεσίδικης διαταγής πληρωμής με τις διατάξεις αγνώστου διαμονής.
Αναλυτικά η γνωμοδότηση αναφέρει:
Μου ζητήθηκε να γνωματεύσω σχετικά με το ακόλουθο ζήτημα: Η διαταγή πληρωμής που έχει επιδοθεί δύο και πλέον φορές στον γνωστής διαμονής ή έδρας οφειλέτη εντός της Ελληνικής Επικράτειας και δεν έχει ασκήσει ανακοπή ή η ανακοπή του δεν έχει απορριφθεί για τυπικούς λόγους, δηλαδή έχει καταστεί τελεσίδικη, ο οποίος οφειλέτης σήμερα έχει καταστεί αγνώστου διαμονής είναι σύννομο να επιδοθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 135 ΚΠΟΛΔ (επίδοση σε πρόσωπο άγνωστης διαμονής) και να ακολουθήσει αναγκαστική εκτέλεση βάσει της συγκεκριμένης επίδοσης του αντιγράφου εξ απογράφου της διαταγής πληρωμής με επιταγή προς εκτέλεση;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Από τον τρόπο διατύπωσης του ερωτήματος λαμβάνεται ως δεδομένο, ότι η διαταγή πληρωμής έχει επιδοθεί και τελεσιδικήσει υπό την ισχύ του ν. 4335/2015. Σύμφωνα με το άρθρο 624 § 2 ΚΠολΔ, επίδοση σε πρόσωπο άγνωστης διαμονής αποκλείεται, «εκτός αν έχει αντίκλητο νόμιμα διορισμένο σύμφωνα με το άρθρο 142 ΚΠολΔ. Στην προκείμενη περίπτωση, η διαταγή πληρωμής επιδόθηκε στον καθού ως γνωστής διαμονής, και ανέπτυξε ισχύ δεδικασμένου, είτε λόγω παράλειψης άσκησης ανακοπής, είτε λόγω απόρριψής της για ουσιαστικό λόγο.
Το άρθρο 631 ΚΠολΔ, το οποίο προβλέπει την αναστολή της εκτελεστότητας της διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε κατά προσώπου με άγνωστη διαμονή ή με διαμονή ή έδρα στο εξωτερικό, όσο διαρκεί η προθεσμία για την άσκηση ανακοπής σύμφωνα με το άρθρο 632 ΚΠολΔ, δεν ενδιαφέρει στο πλαίσιο του εν θέματι ερωτήματος, καθώς η διαταγή πληρωμής επιδόθηκε δύο φορές σε πρόσωπο γνωστής διαμονής.
Σχετικά με τη γνωμοδότηση του ΕισΑΠ με αριθ. 2/2023, πρέπει να σημειωθεί το διαφορετικό περιεχόμενο του γνωμοδοτικού ερωτήματος. Ο ΕισΑΠ κλήθηκε να απαντήσει στο ακόλουθο ερώτημα: «Διαταγή πληρωμής που εκδόθηκε προ την 01-01- 2016 η οποία αρχικά επιδόθηκε στον γνωστής διαμονής ή έδρας οφειλέτη εντός της Ελληνικής Επικράτειας, ο οποίος σήμερα έχει καταστεί αγνώστου διαμονής είναι σύννομο να επιδοθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 135 ΚΠΟΛΔ (επίδοση σε πρόσωπο άγνωστης διαμονής) και να ακολουθήσει αναγκαστική εκτέλεση βάσει της συγκεκριμένης επίδοσης του αντιγράφου εξ απογράφου της διαταγής πληρωμής με επιταγή προς εκτέλεση;».
Σε αντίθεση με το εν θέματι ερώτημα, τα δεδομένα εδώ είναι διαφορετικά, καθώς η διαταγή πληρωμής επιδόθηκε μόνο την πρώτη φορά σε πρόσωπο γνωστής διαμονής. Ο ΕισΑΠ έκρινε ότι η απαγόρευση της επίδοσης κατ’ άρθρον 135 ΚΠολΔ εκτείνεται και στο πεδίο της δεύτερης επίδοσης κατά το άρθρο 633 § 2 ΚΠολΔ. Δεν έλαβε θέση ως προς το ερώτημα που τίθεται εδώ. Θεωρεί ότι η απαγόρευση εφαρμογής του άρθρου 135 ΚΠολΔ επεκτείνεται και στην επίδοση του άρθρου 924 § 1 ΚΠολΔ, αλλά μόνο όταν δεν έλαβε χώρα η δεύτερη επίδοση της διαταγής πληρωμής κατά τον προσήκοντα τρόπο (βλ. σελ. 4 της γνωμοδότησης). Αυτό όμως θεωρείται δεδομένο από το εν θέματι ερώτημα.
Συνεπώς, υπό τα δεδομένα του τεθέντος ερωτήματος, συνάγεται ότι είναι σύννομη η επίδοση επιταγής προς εκτέλεση κατά το άρθρο 924 § 1 ΚΠολΔ. Η απαγόρευση εφαρμογής του άρθρου 135 § ΚΠολΔ, όπως ευθέως προκύπτει από το άρθρο 624 § 2 ΚΠολΔ, δεν σχετίζεται με τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης. Εξάλλου, ακόμη και στην περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 926 ΚΠολΔ, δεν είναι νοητή η εφαρμογή του άρθρου 624 § 2 ΚΠολΔ, και αυτό διότι το μεν άρθρο 624 ΚΠολΔ ρυθμίζει ζητήματα του 4ου Βιβλίου του ΚΠολΔ, τα δε άρθρα 924 & 926 ΚΠολΔ εντάσσονται στο 8ο Βιβλίο περί Αναγκαστικής Εκτέλεσης, όχι έκδοσης (και επίδοσης) διαταγής πληρωμής. Πέραν τούτου, ζητήματα επίδοσης στο πλαίσιο της αναγκαστικής εκτέλεσης επιλύονται με παραπομπή στο 16ο Κεφάλαιο του 1ου Βιβλίου του ΚΠολΔ, δηλαδή τα άρθρα 122-143 ΚΠολΔ.
Συμπερασματικά, η απάντηση στο ερώτημα έχει ως εξής:
Επιταγή προς εκτέλεση στη βάση διαταγής πληρωμής που έχει επιδοθεί δύο και πλέον φορές στον γνωστής διαμονής ή έδρας οφειλέτη εντός της Ελληνικής Επικράτειας, ο οποίος δεν έχει ασκήσει ανακοπή, ή η ανακοπή του δεν έχει απορριφθεί για τυπικούς λόγους, δηλαδή έχει καταστεί τελεσίδικη, και ο οποίος (οφειλέτης) έχει καταστεί σήμερα αγνώστου διαμονής, είναι σύννομο να επιδοθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 135 ΚΠΟΛΔ (επίδοση σε πρόσωπο άγνωστης διαμονής) και να ακολουθήσει αναγκαστική εκτέλεση βάσει της συγκεκριμένης επίδοσης του αντιγράφου εξ απογράφου της διαταγής πληρωμής με επιταγή προς εκτέλεση.
Δείτε αναλυτικά τη γνωμοδότηση.
