Έφεση φυσικού προσώπου κατά αλλοδαπής εταιρείας και οριστικής αποφάσεως του Τ.Δ.Π.Αθηνών, κατά το μέρος αυτής με το οποίο απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, η ασκηθείσα, ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, πρόσθετη παρέμβαση του εκκαλούντος. Άρθρα 65 παρ.1 και 84 παρ.1 του Κ.Δ.Δ. (ν.2717/1999, ΦΕΚ Α 97). Ερμηνεία ότι στην περίπτωση, που το Δημόσιο ηττήθηκε μεν στην πρωτόδικη δίκη, αλλά δεν άσκησε έφεση κατά της αποφάσεως του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, δεν είναι εφεσίβλητος στη δίκη που ανοίγεται με την άσκηση από άλλον ηττηθέντα διάδικο εφέσεως κατά της εν λόγω αποφάσεως. Πρόσθετη παρέμβαση κατά τις διατάξεις του Κ.Δ.Δ. – Επίδοση αντιγράφου αυτής στους διαδίκους – Προθεσμία – Συνταγματικότητα της ρυθμίσεως αυτής. Απόρριψη της πρόσθετης παρεμβάσεως στον πρώτο βαθμό, ως απαράδεκτης, λόγω μη επιδόσεως αντιγράφου αυτής στο Ελληνικό Δημόσιο. Διάφοροι λόγοι εφέσεως – Ο εισηγητής-δικαστής, κατ’άρθρο 128Β του Κ.Δ.Δ., δεν δύναται να υποκαθιστά τον διάδικο και να προβαίνει σε ενέργειες που καθιστούν εκ των υστέρων παραδεκτή μία πρόσθετη παρέμβαση που είχε ασκηθεί απαραδέκτως. Κρίση ότι ορθώς και νομίμως απεφάσισε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση. Απορρίπτει την έφεση.
