Ο εργοδότης φέρει το βάρος απόδειξης ότι η απόλυση έγινε για κάποιον επιτρεπόμενο λόγο
Δεκτή εν μέρει έγινε αγωγή εργαζομένου από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, το οποίο αναγνώρισε την ακυρότητα της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του, διότι έλαβε χώρα ενώ ο ενάγων ευρίσκετο σε άδεια και για λόγους εκδικητικότητας (ΜΠΑ 1245/2022).
Το δικαστήριο, αφού αναγνώρισε την ακυρότητα, υποχρέωσε την εναγόμενη να αποδέχεται τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες του ενάγοντος, να του καταβάλει μισθούς υπερημερίας, καθώς και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.
Πιο αναλυτικά, το δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο ενάγων προσλήφθηκε με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αόριστου χρόνου μερικής απασχόλησης, ως υπάλληλος – πωλητής εμπορικού καταστήματος της εναγόμενης. Αφού ο ενάγων διαμαρτυρήθηκε στην εναγόμενη για την απασχόλησή του πέραν του νομίμου ωραρίου του, χωρίς να λαμβάνει τα επιπλέον ποσά που του οφείλονταν για την υπερεργασία που παρείχε, χωρίς η εναγομένη να του καταβάλει κάποιο επιπλέον ποσό, προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας διαμαρτυρόμενος εγγράφως. Μετά δε την προσφυγή του ενάγοντος στην Επιθεώρηση Εργασίας, σταμάτησε έκτοτε να τον απασχολεί πέραν του συμβατικού ωραρίου του και, ενώ ο ενάγων ευρίσκετο σε κανονική άδεια αναψυχής, η εναγόμενη κατήγγειλε την σύμβαση εργασίας του με εξώδικη δήλωση.
Κατά την κρίση του δικαστηρίου, η εξώδικη δήλωση σε ενεστώτα χρόνο, περιελθούσα στον λήπτη της δήλωσης – ενάγοντα την ίδια ημέρα, πάσχει ακυρότητας, αφού έγινε ενώ ο ενάγων ευρίσκετο σε νόμιμη άδεια αναψυχής, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών της εναγόμενης ότι αυτή ανέπτυσσε ισχύ από την επόμενη ημέρα, οπότε ο ενάγων δεν θα ευρίσκετο σε άδεια, αφού, άλλως, η διάταξη του άρθρου 5§ 6 ΑΝ 539/24 θα στερείτο νοήματος.
Περαιτέρω, απορρίφθηκαν ως ουσία αβάσιμοι οι ισχυρισμοί της ενάγουσας ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας δεν έγινε για λόγους εκδικητικότητας, αλλά για τον λόγο ότι η συμπεριφορά του ενάγοντος δεν ήταν η αρμόζουσα προς τους πελάτες. Το δικαστήριο έκρινε ότι η εναγόμενη δεν ανέτρεψε το τεκμήριο που θέτει η διάταξη του άρθρου 66§2 του ν. 4808/2021, αποδεικνύοντας ότι η ένδικη καταγγελίας της σύμβασης εργασίας που έγινε σε σύντομο χρόνο από την συζήτηση της προσφυγής του στην Επιθεώρηση Εργασίας δεν έγινε εκ του λόγου αυτού.
Κατά συνέπεια, το δικαστήριο έκρινε ότι, δεδομένης της ακυρότητας της καταγγελίας για τους δύο ανωτέρω λόγους (διότι έλαβε χώρα ενώ ο ενάγων ευρίσκετο σε άδεια και για λόγους εκδικητικότητας), η εναγόμενη, που περιήλθε σε υπερημερία ως προς την αποδοχή της εργασίας αυτού, υποχρεούται να του καταβάλει τον μισθό του – αποδοχές υπερημερίας, χωρίς να απαιτείται πραγματική προσφορά των υπηρεσιών εκ μέρους του ενάγοντος για το επίδικο χρονικό διάστημα,
Τέλος, από την ως άνω άκυρη απόλυση του ενάγοντος η οποία, καθώς έγινε (και) για εκδικητικούς λόγους, συνιστά αδικοπραξία της εναγόμενης, προσβλήθηκε η προσωπικότητα του ενάγοντος ως μισθωτού, αφού μειώθηκε η υπόληψη αυτού, ως εργαζομένου. Για το λόγο αυτό, το δικαστήριο έκρινε ότι πρέπει να του επιδικαστεί χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.
Απόσπασμα απόφασης
Κατά συνέπεια, η ως άνω εξώδικη δήλωση σε ενεστώτα χρόνο, περιελθούσα στον λήπτη της δήλωσης – ενάγοντα την 8η.12.2021 πάσχει ακυρότητας, αφού έγινε ενώ ο ενάγων ευρίσκετο σε νόμιμη άδεια αναψυχής, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών της εναγόμενης ότι αυτή ανέπτυσσε ισχύ από την επόμενη ημέρα, οπότε ο ενάγων δεν θα ευρίσκετο σε άδεια, αφού, άλλως, η διάταξη θα στερείτο νοήματος. Επιπλέον, οι ισχυρισμοί της ενάγουσας ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας δεν έγινε για λόγους εκδικητικότητας, αλλά για τον λόγο ότι η συμπεριφορά του ενάγοντος δεν ήταν η αρμόζουσα προς τους πελάτες ελέγχονται ως ουσία αβάσιμοι, καθώς η μάρτυρας ανταπόδειξης που (μόνη αυτή) επιβεβαίωσε τον εν λόγω ισχυρισμό δεν εργαζόταν εκείνη την περίοδο στο κατάστημα της εναγόμενης στην οδό …, αλλά στο κατάστημα Ηρακλείου και όσα κατέθεσε ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα ήταν εξ ακοής (από την εναγόμενη).
Συνεπώς, η εναγόμενη δεν ανέτρεψε το τεκμήριο που θέτει η διάταξη του άρθρου 66§2 του ν. 4808/2021, αποδεικνύοντας ότι η ένδικη καταγγελίας της σύμβασης εργασίας που έγινε σε σύντομο χρόνο από την συζήτηση της προσφυγής του στην Επιθεώρηση Εργασίας δεν έγινε εκ του λόγου αυτού, σύμφωνα και με τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην πρώτη (μείζονα) σκέψη της παρούσας.
Κατά συνέπεια, η καταγγελία της σύμβασης εργασίας του ενάγοντος είναι άκυρη για τους δύο ανωτέρω λόγους που προαναφέρθηκαν (διότι έλαβε χώρα ενώ ο ενάγων ευρίσκετο σε άδεια και για λόγους εκδικητικότητας) και ως εκ τούτου η εναγόμενη, που περιήλθε σε υπερημερία ως προς την αποδοχή της εργασίας αυτού, υποχρεούται να του καταβάλει τον μισθό του – αποδοχές υπερημερίας, χωρίς να απαιτείται πραγματική προσφορά των υπηρεσιών εκ μέρους του ενάγοντος για την χρονική περίοδο έως και 31.12.2022, απορριπτομμένου επιπλέον αιτούμενου ποσού (αναγνωριστικό αίτημα της αγωγής) ως πρόωρου.
Δείτε αναλυτικά την απόφαση στο sakkoulas-online.gr.
