Η θετική προσωπική διαφορά ιδίως η υψηλή, είναι βέβαιο ότι θα κρατά εγκλωβισμένους τους συνταξιούχους όχι μόνο για το 2023, αλλά και για τα επόμενα άγνωστο ποσά, έτη, μέχρι τον καθ’ ολοκληρία συμψηφισμό της με μελλοντικές αυξήσεις
Το επίδομα προσωπικής διαφοράς που πρόκειται να δοθεί στους συνταξιούχους που δεν είχαν αύξηση στη σύνταξή τους ή που είχαν μικρή αύξηση λόγω θετικής προσωπικής διαφοράς, σε κάποιες περιπτώσεις χαμηλοσυνταξιούχων θα καλύψει τουλάχιστον για το 2023 την «απώλεια» λόγω της μη αύξησης της σύνταξής τους.
Στις περισσότερες βέβαια περιπτώσεις κατά ένα μικρό μόνο μέρος θα αντισταθμίσει αυτό που δεν είδαν ως αύξηση στις μηνιαίες συντάξεις τους. Το βέβαιο είναι ότι όσοι λαμβάνουν σύνταξη μεγαλύτερη από 1.600 ευρώ και είχαν προσωπική διαφορά θετική και μεγαλύτερη της αύξησης του 7,75%, δεν πρόκειται να δουν καμία προσθήκη έστω και πρόσκαιρη στην καταβαλλόμενη σύνταξή τους.
Η θετική προσωπική διαφορά ιδίως η υψηλή, είναι βέβαιο ότι θα κρατά εγκλωβισμένους τους συνταξιούχους όχι μόνο για το 2023, αλλά και για τα επόμενα άγνωστο ποσά, έτη, μέχρι τον καθ’ ολοκληρία συμψηφισμό της με μελλοντικές αυξήσεις.
Επανυπολογισμός ή επανανομοθέτηση
Όλα αυτά βεβαίως αναγκαστικά μας στρέφουν προς το παρελθόν και κυρίως προς την θέσπιση του επανυπολογισμού των παλαιών (προ 13/05/2016) συντάξεων, απόρροια των οποίων είναι η εμφάνιση της θετικής προσωπικής διαφοράς.
Οι αποφάσεις του ΣΤΕ που έκριναν αντισυνταγματικές τις δύο τελευταίες μνημονιακές περικοπές (ν. 4093/2012 , 4051/2012) δημιούργησαν ανάγκη ανεύρεσης άλλου τρόπου πλην των περικοπών περιορισμού, της συνταξιοδοτικής δαπάνης. Για το λόγο δε αυτό προκρίθηκε η λύση του επανυπολογισμού και της δημιουργίας προσωπικών διαφορών που θα απορροφούσαν τις μελλοντικές αυξήσεις διατηρώντας έτσι το ύψος της συνταξιοδοτικής δαπάνης, εντός των οριοθετημένων πλαισίων.
Αν τότε, αντί του επανυπολογισμού, προκρινόταν η λύση της επανανομοθέτησης των μνημονιακών περικοπών, σήμερα όλοι οι συνταξιούχοι θα έβλεπαν στην σύνταξή τους (όχι στην τσέπη τους) την αύξηση του 7,75%. Αυτό ήταν κάτι που σχεδόν κανείς δεν αποδεχόταν τότε, όμως τελικά αποδεικνύεται λιγότερο δυσμενής λύση για τους συνταξιούχους.
Η αλήθεια είναι, ότι ακόμη και η νομοθέτηση των περικοπών, μετά από αιτιολογημένες οικονομικές μελέτες, θα είχαν σήμερα καλύτερα αποτελέσματα τελικά για τις συντάξεις και για τους συνταξιούχους, αφού προφανώς δεν θα συμψηφιζόταν με οτιδήποτε άλλο.
Η εισφορά αλληλεγγύης
Επειδή, όμως πλέον επιλέχθηκε η οδός του επανυπολογισμού, μικρή σημασία και αξία έχει η επάνοδος στο παρελθόν. Για τους συνταξιούχους που δεν είδαν ούτε αύξηση, έστω μικρή, ούτε επίδομα, αλλά μόνο μικρή βελτίωση από την κατάργηση της φορολογικής εισφοράς αλληλεγγύης θα πρέπει να αναζητηθεί μία ενίσχυση της σύνταξης, όχι επειδή είναι κατηγορία που έχει την ανάγκη οικονομικής στήριξης αλλά επειδή είναι η κατηγορία που περισσότερο έχει συνεισφέρει στο ασφαλιστικό σύστημα, γι’ αυτό άλλωστε έχει και υψηλή σύνταξη.
Θεωρώ ότι έφτασε η ώρα να προβληματιστούμε αν θα πρέπει να διατηρηθεί, τουλάχιστον σ ‘αυτό το ύψος η ασφαλιστική εισφορά αλληλεγγύης που περιορίζει σημαντικά τις υψηλότερες συντάξεις (άνω των 1.400 ευρώ), αφού ανέρχεται από 3% έως 14% ανάλογα με το ύψος της σύνταξης. Αλλά γι’ αυτό απαιτείται μια ανάλυση που θα πρέπει να κάνουμε άλλη φορά.
